Το 1993 ο Κριστόφ Κισλόφσκι, παρουσιάζει την εμβληματική δημιουργία του «Μπλε», με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Ζιλιέτ Μπινός. Μία αριστουργηματική δημουργία, η οποία σηματοδοτεί την πρώτη ταινία της σπουδαίας τριλογίας του κορυφαίου Πολωνού σκηνοθέτη, που κυκλοφορεί σε επανέκδοση με αφορμή την συμπλήρωση 80 χρόνων από την γέννησή του. Από την Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου προβάλλεται στα Θερινά Σινεμά.

Ads

«Αυτό που προσπαθώ να συλλάβω είναι… ίσως η ψυχή. Σε κάθε περίπτωση, μία αλήθεια που εγώ ο ίδιος δεν έχω βρει. Ίσως τον χρόνο που κυλάει και δεν αιχμαλωτίζεται ποτέ.» – Κριστόφ Κισλόφσκι

Η Ζιλί χάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον σύζυγό της Πατρίς, διάσημο μουσικοσυνθέτη και την μικρή τους κόρη, Άννα. Αντιμέτωπη με την τεράστια απώλεια, προσπαθεί να κάνει μία νέα αρχή και επιλέγει τη μοναξιά. Με όποιο κόστος. Ακόμα κι αν αυτό είναι η μεγάλη της αγάπη για τη μουσική.

image

Ads

Όταν ένας μουσικοκριτικός θα υποπτευθεί πως εκείνη κρυβόταν πίσω από τις παρτιτούρες του άντρα της, η Ζιλί θα αρνηθεί κάθε κομμάτι του παρελθόντος που απειλεί την καινούργια της ελευθερία.

Η επιστροφή της στη ζωή γίνεται στα χέρια του σπουδαίου Πολωνού σκηνοθέτη μία κινηματογραφική παραβολή, που μετουσιώνει σταδιακά τη θρηνωδία της μοναξιάς σ’ έναν θεϊκό ύμνο για την αγάπη.

image

Ο Κριστόφ Κισλόφσκι διερεύνησε σε βάθος το εύθραυστο τοπίο της ανθρώπινης ύπαρξης, κύριο τροφοδότη της ηθικής προβληματικής και της φιλοσοφικής διάστασης, που διατρέχει όλο το έργο του. Ένα έργο συνεπές και άμεσα συνδεδεμένο με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

Ο Κισλόφσκι ακολούθησε τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας στην πάλη τους για επιβίωση, αναδεικνύοντας διαφορετικές πτυχές της πολωνικής ζωής και κουλτούρας. Η συγκεκριμένη ταινία είναι η πρώτη της τριλογίας του Κισλόφσκι, Τρία χρώματα, τα οποία αντιστοιχούν στα χρώματα της γαλλικής σημαίας, της οποίας τα χρώματα σημαίνουν: μπλε – ελευθερία, λευκό – ισότητα και κόκκινο – αδελφότητα.

Η Μπλε ταινία, η πρώτη της τριλογίας, αντιστοιχεί στο πρώτο από τα τρία χρώματα της Γαλλικής σημαίας, αυτό που συμβολίζει την ελευθερία. Ο Κισλόφσκι εδώ εστιάζει στο τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό, στο τι χάνεται όταν κερδίζουμε την ελευθερία. Το να είσαι ελεύθερος σημαίνει να απαλλαγείς από ό,τι σε δέσμευε κάποτε, κάτι που εκ πρώτης όψεως μοιάζει θετικό, όμως δεν είναι απαραίτητα έτσι. Η Μπλε ταινία μιλάει για τη θλίψη αλλά και για τις εγγενείς αντιφάσεις στην όποια προσπάθεια των ανθρώπων να βρουν κάποιο νόημα στη ζωή τους και να κατακτήσουν την προσωπική τους ελευθερία, ακόμη και μετά από μια μεγάλη απώλεια.

image

Η ταινία είναι βουτηγμένη σε ένα υποβλητικό μπλε και σε όλα όσα αντιπροσωπεύει το μυστηριώδες αυτό χρώμα, με απίστευτη κινηματογράφηση όλων του των αποχρώσεων από τον Σλάβομιρ Ιντζιάκ (Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα) και μια καινοτόμα χρήση των fade-outs, τα οποία ενώ παραδοσιακά χρησιμοποιούνται στις ταινίες για να υποδηλώσουν το πέρασμα του χρόνου, εδώ αντίθετα φέρνουν τον θεατή πίσω στο σημείο του χρόνου από όπου ξεκίνησε το fade-out, κατορθώνοντας έτσι να αναπαραστήσουν μια εξαιρετικά υποκειμενική άποψη. Επιπλέον, καθημερινά αντικείμενα όπως ένα φλιτζάνι του καφέ, με ασυνήθιστα κοντινά πλάνα, γίνονται σύμβολα ενός ήσυχου εορτασμού της ζωής.

Με εκπληκτική ορχηστρική μουσική από τον στενό συνεργάτη του Κισλόφσκι, τον βραβευμένο Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ, που εκπληρώνει μια σχεδόν αυτόνομη, φιλοσοφική λειτουργία μέσα στην ταινία, και με μια ευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική ερμηνεία από τη Ζιλιέτ Μπινός, η Μπλε ταινία κατέκτησε τον Χρυσό Λέοντα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, το Βραβείο Καλύτερης Κινηματογράφησης για τον Ιντζιάκ αλλά και το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας για την Μπινός.

image

Κριστόφ Κισλόφσκι / Krzysztof Kieslowski
(27 Ιουνίου του 1941 – 13 Μαρτίου του 1996)

Ο Κριστόφ Κισλόφσκι, μία από τις κυρίαρχες κινηματογραφικές μορφές στην Ευρώπη, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1941. Στα πρώτα του χρόνια αναγκάστηκε να μετακινηθεί σε αρκετές πόλεις, ενώ σε ηλικία 16 ετών γράφτηκε σε σχολή πυροσβεστών, την οποία παράτησε πολύ σύντομα. Το 1965 έγινε δεκτός στην περίφημη Κινηματογραφική Σχολή του Λοντζ και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη μικρού μήκους ταινία του «Tramwaj» (1966). Το 1969 αποφοίτησε από τη σχολή έχοντας γυρίσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους και για τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ.

Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας είναι το «Personel» του 1975. Η συγκεκριμένη ταινία όπως και η επόμενή του «Το Σημάδι» του 1976, είναι έργα κοινωνικού ρεαλισμού με ένα εξαιρετικά μεγάλο επιτελείο ηθοποιών. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και με τις ταινίες, «Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής» του 1979 και «Blind Chance» («Przypadek» – γυρίστηκε το 1981 αλλά εξαιτίας λογοκρισίας προβλήθηκε το 1987), μόνο που εδώ δίνει έμφαση περισσότερο στο άτομο παρά στο κοινωνικό σύνολο.

Η ταινία «Δίχως Τέλος» του 1984, είναι ίσως η πιο ξεκάθαρη, πολιτικά, ταινία του, ενώ ο περίφημος κύκλος ταινιών με γενικό τίτλο «Ο Δεκάλογος» αποτελείται από ισάριθμες μικρού μήκους ταινίες (διάρκειας μίας ώρας), εμπνευσμένες από τις Δέκα Εντολές. Από αυτόν τον κύκλο ταινιών προέκυψαν και οι μεγαλύτερου μήκους αριστουργηματικές εκδοχές του πέμπτου και έκτου επεισοδίου με τον τίτλο «Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο» το 1988 και «Μικρή Ερωτική Ιστορία» της ίδιας χρονιάς.

Ωστόσο, οι ταινίες που τον καθιέρωσαν στο ευρύ κοινό και του χάρισαν τη διεθνή αναγνώριση είναι οι τέσσερις τελευταίες δημιουργίες της ζωής του: «Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα» του 1991 και βέβαια ο κινηματογραφικός κύκλος, «Τρία Χρώματα: η Μπλε, η Λευκή και η Κόκκινη Ταινία» που γυρίστηκαν το χρονικό διάστημα 1993 με 1994.

Διαβάστε Επίσης:

image

Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία / Trois Couleurs: Bleu
Σκηνοθεσία: Κριστόφ Κισλόφσκι
Σενάριο: Κριστόφ Κισλόφσκι, Κριστόφ Πισίεβιτς, Αγκνιέσκα Χόλαντ, Έντουαρντ Ζεμπρόφσκι
Πρωταγωνιστούν: Ζιλιέτ Μπινός, Μπενουά Ρεζάν, Εμανουέλ Ριβά, Φλοράνς Περνέλ, Σαρλότ Βερί
Μουσική: Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ
Φωτογραφία: Σλάβομιρ Ιντζιάκ
Έτος Παραγωγής: 1993
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Πολωνία, Ελβετία
Διάρκεια: 94 λεπτά