Απλά να καταθέσω την εμπειρία μου από την εκδήλωση τής 9/4/2010 στο Σύνταγμα. Μία από τις πολλές εκδηλώσεις που γίνονται καθημερινά για υποστήριξη προς τον αδικα συλληφθέντα (προφυλακισμένο) ΜΑΡΙΟ Ζ. τον γνωστό πιά “δάσκαλο με τα ράστα” ή “βομβιστή” τού σαμπουάν!! Αλλά και για να ενημερωθεί ο κόσμος γενικότερα για το πρόβλημα των υπερβολών τής αστυνομικής εξουσίας και να δοθεί στην τελευταία η ευκαιρία να κάνει την ανασύνταξή της και να αποθαρρύνει τα όργανά της από τον “υπερβάλλοντα ζήλο” που τόσο συχνά οδηγεί σε αυθαιρεσία και άδικες αντισυνταγματικές ενέργειες. Να γίνει επί τέλους αστυνομία σύννομη και με δράσεις μόνο μέσα στα όρια που τής θέτει το Σύνταγμα και γενικότερα η νομιμότητα.

Στην εκδήλωση κυριαρχούν κυρίως δρώμενα με βασικό ήχο το «μπαμπά, μαμά είμαι κουκουλοφόρος». Ήχος υποβλητικός από ακκορντεόν και μιά τρομπέττα να συνοδεύουν το τραγούδι δέκα – δώδεκα προσώπων που κινούνταν χορευτικά στοιχημένοι σε μιά σειρά.

Κόσμος πολύς. Αρκετοί στέκονταν για λίγο και παρέμεναν για περισσότερο έως πολύ. Η εικόνα δεν σ’ άφηνε αδιάφορο. Αν έχεις και στοιχειώδη κοινωνικά – πολιτικά αντακλαστικά σε συγκινεί. Όπως και το γονάτισμα κάπου τριάντα ατόμων διάσπαρτα στην πλατεία, με τά χέρια δεμένα πίσω και τα κεφάλια σκυμμένα, σε μιά εικόνα που δεν χρειάζεται ανάλυση ούτε σχολιασμό.

Ακολουθεί καραγκιόζης, κουκλοθέατρο, μουσικές παρεμβάσεις κ.ά. Διάρκεια περίπου τέσσερις ώρες. Θέλει ευαισθησία και εσωτερική ποιότητα και αντοχή για να το δημιουργήσεις χωρίς μικροαστικά ανταλλάγματα. Και τα άτομα που συμμετέχουν σε εναλλασσόμενη τακτική συνδρομή, ανιδιοτελώς, δίνουν την καρδιά τους, είναι πάνω από πενήντα νέοι άνθρωποι και οι περισσότεροι και με απαιτητικές επαγγελματικές υποχρεώσεις αλλού (φυσικά).

Ο χώρος απέναντι από το Κοινοβούλιο. Που πρόσφατα ενέπαιξε τον Μάριο Ζ. με τζούφιες επιστολές κάποιων βουλευτών, χωρίς κάποια επερώτηση (εξ όσων γνωρίζω καμμία μέχρι σήμερα) που αποτελεί το αληθινό εργαλείο ελέγχου βουλευτών προς κυβέρνηση. Άθελα έρχεται μιά σκέψη. Ευτυχώς που βρέθηκε ο Μανώλης Γλέζος να πάει και να επισκεφθεί στην φυλακή τον άδικα φυλακισμένο Μάριο Ζ. Άλλοι πολιτικοί; Καλλιτέχνες; Κάποια ονόματα γνωστών τραγουδοποιών και συνθετών και τραγουδιστών, ας τα πώ με τα αρχικά τους γιατί τους δύο πρώτους τους σέβομαι ακόμα, ιδιαίτερα: Δ. Σ. ; Λ.Κ. ; Β.Π. ; Γ. Ντ.; Δεν μπορούν σε κάποια από τις εκδηλώσεις να συντρέξουν, να υψώσουν φωνή ενάντια στην αδικία;

Δεν θα στραφούν κατά των θεσμών, αν αυτό τους προβληματίζει. Η αστυνομία έκανε λάθος, όπως αποδεικνύεται από τόσα άμεσα ντοκουμέντα.

Η Δικαιοσύνη έχει γνωστούς ρυθμούς και συχνά αργεί να βρείς το δίκιο σου, μέχρι να αποδειχθεί ότι οι αστυνομικοί από προφανή ανεπάρκεια (τουλάχιστον) «στήσανε» μια κατηγορία άδικη και ασύστατη ενάντια σ’ έναν αθώο.

Γιατί οι ανήσυχες και ανυπότακτες συνειδήσεις των γνωστών καλλιτεχνών, που συχνά έδωσαν άλλοτε το παρόν, τώρα γιατί αντέχουν ανέχονται να κρατούν στην σιωπή τις φωνές τους; Μήπως μεγάλωσαν πολύ;

Δεν εννοώ αν γέρασαν, αλλά εκείνο το άλλο, μεγαλώνω, γίνομαι «αστός, είμαι πιά καθεστώς».

Kapadoks

Για την ανταπόκριση kapadoks
Φωτογραφίες από το freemariosz.wordpress.com (σχετικό άρθρο)