Έκπληξη και έντονο προβληματισμό εκφράζει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών σχετικά με την ανάθεση σε ιδιώτες (ελεγκτικές εταιρίες ή δικηγόρους, δικηγορικά γραφεία ή κοινοπραξίες αυτών) της είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο.

Ads

 
Όπως επισημαίνεται, η ανάθεση σε ιδιώτες της είσπραξης οφειλών προς το Δημόσιο αναμένεται να αποδειχθεί όχι μόνο αλυσιτελής αλλά και να εγείρει πληθώρα νομικών ζητημάτων καθώς, όπως σημειώνεται, «η εν λόγω αρμοδιότητα, η οποία περιλαμβάνει – μεταξύ άλλων – πρόσβαση σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ανήκει στο σκληρό πυρήνα άσκησης δημόσιας εξουσίας και εξ αυτού του λόγου θα έπρεπε να ασκείται αποκλειστικά και μόνο από δημόσιες αρχές.

 
Ο ΔΣΑ αναρωτάται με ποια νομική λογική ζητείται από ελεγκτικές εταιρίες και δικηγόρους να εντοπίζουν περιουσιακά στοιχεία οφειλετών του Δημοσίου – και μάλιστα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό – «τη στιγμή που, ως φαίνεται, σε αυτόν τον τομέα έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές ακόμα και οι καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες της Δημόσιας Διοίκησης, οι οποίες μάλιστα έχουν στη διάθεσή τους τα προσωπικά, φορολογικά και, εν γένει, οικονομικά δεδομένα τόσο των πολιτών όσο και των επιχειρήσεων».
 

Ο ΔΣΑ σημειώνει ότι πάντοτε υφίσταται ορατός και ο κίνδυνος της εμφάνισης και ανεξέλεγκτης δραστηριοποίησης «εισπρακτικών εταιριών» εκτός των πλαισίων που θέτει ο νομοθέτης, ενδεχόμενο που, όπως υπογραμμίζει, πρέπει να αποφευχθεί από τον τελευταίο με κάθε μέσο και ασφαλιστική δικλείδα.

Ενστάσεις και για τη διεύρυνση του αυτοφώρου για φορολογικές παραβάσεις

 
Προβληματισμό και ενστάσεις εκφράζει ο ΔΣΑ και για «την αντίθετη προς θεμελιώδεις αρχές του Ποινικού Δικαίου» -όπως χαρακτηριστικά αναφέρει- διεύρυνση της έννοιας του αυτοφώρου για τα εγκλήματα της φοροδιαφυγής και της μη καταβολής βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο.

 
Αφου κάνει λόγο για γενικούς και αόριστους χαρακτηρισμούς στη σχετική εγκύκλιο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου οι οποίοι όπως υποστηρίζει, προσβάλλουν κατάφωρα την αρχή της ασφάλειας δικαίου, ο ΔΣΑ εκτιμά πως η επίμαχη εγκύκλιος «εντάσσεται σε μία προσπάθεια στήριξης και ενίσχυσης με κάθε τρόπο ενός παραπαίοντος φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αντί να συμβάλλει στην ορθολογική και αποτελεσματική αντιμετώπιση των σχετικών εγκλημάτων, που είναι το ζητούμενο».