Καθώς συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, το tvxs.gr συνομίλησε με ακαδημαϊκούς και συγγραφείς για τη σημασία της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους. Στο ερώτημα «Πόσο άλλαξε η Αμερική -και ίσως όλος ο πλανήτης- μετά την 11η Σεπτεμβρίου;» το οποίο έθεσε η Κρυσταλία Πατούλη, απαντά σήμερα ο συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος.

Ads

Την 11η Σεπτεμβρίου 2001, δεν έγινε μόνο η επίθεση της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, αλλά ταυτόχρονα υψώθηκε και η αυλαία μιας νέας εποχής, κατά την οποία η αμερικάνικη υπερδύναμη βρήκε τον μεγάλο εχθρό που αναζητούσε από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Έκτοτε, η αντιτρομοκρατική υστερία έγινε η ιδεολογική σημαία ολόκληρης της Δύσης, μέχρι την πρόσφατη εξολόθρευση του Μπιν Λάντεν, οπότε, ακόμη και συμβολικά, έκλεισε πια το δεκαετές αυτό κεφάλαιο της Ιστορίας. Από δω και πέρα, με την οικονομική κρίση σε πρώτο πλάνο, ο εχθρός αλλάζει πρόσωπο. Κι όλα δείχνουν ότι μετατοπίζεται προς τις μάζες των Αγανακτισμένων που μαστίζονται από την ανέχεια. Τις ίδιες μάζες που άλλοτε πλημμυρίζουν τις πλατείες του αραβικού κόσμου και του ευρωπαϊκού Νότου, κι άλλοτε επιδίδονται σε πλιάτσικο όπως στην Αγγλία ή στα δικά μας Δεκεμβριανά του 2008. Θα κατορθώσουν, άραγε, να δαμάσουν τα εξεγερμένα πλήθη, οι όλο και πιο επιθετικά εξοπλισμένες, δυνάμεις καταστολής; Ή μήπως θα χρειαστεί ο στρατός, και οι απαγορεύσεις υπό μορφή στρατιωτικού νόμου, ακόμη και του Ίντερνετ; Τη φορά αυτή, πάντως, δεν πρόκειται για τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και την τζιχάντ: σήμερα, στη Λιβύη, οι δυτικοί στηρίζουν τις τοπικές δυνάμεις της Αλ Κάιντα εναντίον του Καντάφι! Και κυρίως, δεν πρόκειται για κάτι που βρίσκεται εκτός, αλλά εντός των συνόρων. Τη φορά αυτή, είμαστε πολλοί και «είμαστε παντού». Η διεθνής χρηματοπιστωτική μαφία και οι ντόπιοι εντολοδόχοι της δεν ορρωδούν προ ουδενός, το μάθαμε πια. Και μόνο η λαϊκή αντίσταση μπορεί να αναχαιτίσει την προέλασή τους. Όπως θα έλεγε και η Ναόμι Κλάιν (το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Γουίντερμποτομ, που βασίζεται στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ», και διατίθεται ελεύθερα στο youtube, προκαλεί σοκ), αν δεν βγούμε όλοι στους δρόμους, η κατάσταση διαρκώς θα χειροτερεύει. Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο στα είκοσί του. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα και νουβέλες: «Η αυτοκρατορική μνήμη του αίματος», «Λούλα», «Mαύρος γάμος», «Η επινόηση της πραγματικότητας», «Χάσαμε τον Μπαμπά», «Η Μεγάλη Άμμος», «Φίλοι» κ.ά. Σπονδυλωτά έργα: «Έμμονες ιδέες», «Η γενιά μου», «Ιστορίες της Λίμνης». Μια σειρά βιβλίων μεταξύ αυτοβιογραφίας και χρονικού: «Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;», «Η δική μου Αμερική», «Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας», «Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας». Καθώς και μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους έλληνες συγγραφείς. «Τα τζιτζίκια» εκδόθηκαν στα αγγλικά, «Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας» στα ιταλικά. «Ο εργένης» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, τα «Διόδια» στην τηλεόραση. Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του. Ιστοσελίδα: https://vangelisraptopoulos.wordpress.com
Δείτε επίσης: