Στην αποτίμηση που θα κάνουν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν της ΕΕ για τη βιωσιμότητα του χρέους της χώρας παραπέμπει το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών περαιτέρω αποφάσεις για την Ελλάδα.

«Οι τρεις αυτοί θεσμοί αναλύουν τακτικά τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας και από τις αναλύσεις αυτές εξαρτάται και τι θα γίνει στο μέλλον», σημείωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών Μάρτιν Κραϊενμπάουμ, σχετικά με το ζήτημα της περαιτέρω επιμήκυνσης της αποπληρωμής και μείωσης των επιτοκίων της βοήθειας προς την Ελλάδα που έθεσε ο υπ. Οικονομικών Γιώργος Παπακωσταντίνου.

Στη διάρκεια χθεσινής ομιλίας του στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Tillburg, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ολλανδίας Nουτ Βέλιγκ έθιξε το ζήτημα μιας νέας επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του έγκυρου κοινοτικού δελτίου πληροφόρησης Αζάνς Ερόπ. Ο Ολλανδός τραπεζίτης δήλωσε ότι «ορισμένες φορές μπορεί να χρειαστεί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να φανεί κάποιος συνεπής στις υποχρεώσεις του. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μία αναδιάρθρωση αλλά όχι με την έννοια που ορισμένοι το εννοούν, με την έννοια ότι θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη περίοδος ωρίμανσης του χρέους».

Την ίδια στιγμή, ο συγγραφέας και πρώην ανταποκριτής της οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας Handelsblatt, Κλάους Ένγκελεν σε σημερινό του άρθρο στην εφημερίδα υποστηρίζει πως η ασπίδα διάσωσης από μόνη της δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα, ενώ το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας EFSF κινδυνεύει να μείνει ο μόνος χρηματοδότης ορισμένων χωρών της Ευρωζώνης λόγω της προϊούσας απομάκρυνσης επενδυτών από τις χώρες αυτές.

Ο κ. Ένγκελεν επιρρίπτει στον επικεφαλής του EFSF, Κλάους Ρέγκλινγκ ότι «στα κρίσιμα χρόνια 2001 με 2008, όταν ήταν γενικός διευθυντής οικονομικών υποθέσεων της Κομισιόν, δεν παρενέβη δραστικότερα κατά της αλλοίωσης στατιστικών στοιχείων της Ελλάδας». Επικρίνει επίσης ότι «κυρίως όταν η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ είχε απλώσει το προστατευτικό της χέρι πάνω από τους συντηρητικούς φίλους της στις πρώην κυβερνήσεις της Ελλάδας, ο κ. Ρέγκλινγκ κοιτούσε αλλού».

Ο κ. Ένγκελεν αντικρούει την εκτίμηση ότι οι τράπεζες είχαν κέρδη από την αναδιάρθρωση χρεών χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας στις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90. Υποστηρίζει ότι με τη διαγραφή χρεών σε ποσοστό 40% μέσω των λεγόμενων «Brady-ομολόγων» (σ.σ. από το όνομα του υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ Nikolas Brady που είχε εκπονήσει το σχετικό σχέδιο) στις αναδιαρθρώσεις χρεών 17 χωρών το διάστημα 1990-1997 οι τράπεζες έχασαν περίπου 85 δισ. δολ.

Ο οικονομικός αναλυτής επισημαίνει ότι σήμερα «τρίζει επικίνδυνα» η βάση επενδυτών σε ομόλογα επισφαλών κρατών της Ευρωζώνης. «Όλο και λιγότεροι επενδυτές είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν αυτά τα ομόλογα. Εάν συνεχιστεί αυτό, ένα μέρος της Ευρωζώνης θα μείνει εξαρτημένο εις το διηνεκές από το Ταμείο διάσωσης. Και αυτό δεν το θέλει κανείς», σημειώνει ο κ. Ένγκελεν.