Τα λείψανα ενός κουνελιού πέντε εκατομμυρίων ετών ανακάλυψε στο ισπανικό νησί Μινόρκα ο ανεξάρτητος ερευνητής Josep Quintana. Ο Nuralagus rex είχε μικροσκοπικά αυτιά, δεν μπορούσε να χοροπηδήσει και ζύγιζε περίπου 12 κιλά, δηλαδή δέκα φορές περισσότερο από όσο ζυγίζουν τα άγρια κουνέλια σήμερα στην Ισπανία.

Ads

Σύμφωνα με το New Scientist, o Quintana ανακάλυψε το πρώτο απολίθωμα στις αρχές της δεκατίας του 1990, όταν ήταν 19 ετών. Αρχικά, νόμιζε ότι επρόκειτο για ένα εξαφανισμένο είδος χελώνας. Αργότερα, οι Meike Köhler και Salvador Moya-Sola του Ινστιτούτου Παλαιοντολογίας του Ανεξάρτητου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, ξεκαθάρισαν ότι πρόκειται για ένα τεράστιο κουνέλι.

Πλέον, οι τρεις ερευνητές έχουν εντοπίσει αρκετά απολιθώματα για να «αναπαραστήσουν» το ζώο και να το ονομάσουν. Σύμφωνα με τους ίδιους, ο πιο κοντινός συγγενής του είναι ο Alilepus, ένα εξαφανισμένο πλέον γένος του οποίου τα μέλη είχαν περίπου το ένα δέκατο του μεγέθους του Nuralagus rex και ζούσαν στην Ευρασία και τη Βόρειο Αμερική.

Ο Quintana τονίζει ότι οι πρόγονοι του Nuralagus rex αποίκισαν τη Μινόρκα, πριν από 5,3 εκατομμύρια χρόνια, όταν η στάθμη της θάλασσας στη Μεσόγειο έπεσε περίπου 1,5 χιλιόμετρο, με αποτέλεσμα να συνδεθούν οι Βαλεαρίδες Νήσοι με την ηπειρωτική χώρα.

Ads

Όταν η στάθμη ανέβηκε και πάλι και η Μινόρκα απομονώθηκε, ο Nuralagus rex εξελίχθηκε ξεχωριστά από τον Alilepus. Μοιράστηκε το νησί με τις χελώνες, τις νυχτερίδες και είδη μεγάλων τυφλοπόντικων, και ελλείψει αρπακτικών επέλεξε τη ζωή στο περιθώριο. «Αν δεν έχεις εχθρούς, γιατί να τρέχεις;», αναρωτιέται ο Quintana. Έτσι, σταδιακά τα πόδια του Nuralagus rex έγιναν μικρότερα, τα αυτιά του συρρικνώθηκαν και η σπονδυλική του στήλη έχασε την καμπυλότητα της, που βοηθά τα κουνέλια να χοροπηδούν.