«Η νέα πραγματικότητα της ευρωπαϊκής εταιρικής σχέσης». Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου της γαλλικής Le Monde για τις ισορροπίες οι οποίες διαμορφώνονται ανάμεσα στα κράτη – μέλη της ΕΕ, εν μέσω της εδραιωμένης κρίσης χρέους σε χώρες όπως η Ελλάδα. Αν όντως αληθεύει, περιστατικό το οποίο αποκαλύπτει η ιρλανδική Irish Independent είναι ίσως ενδεικτικό των σημερινών συσχετισμών στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ads

Ο Daniel Cohen, αρθρογράφος – αναλυτής της Le Monde, εφιστά την προσοχή του αναγνώστη σε πρόσφατο δημοσίευμα της Irish Independent, σύμφωνα με το οποίο «κατά τη διάρκεια πρόσφατου συμβουλίου υπουργών της ΕΕ, Έλληνας αντιπρόσωπος… τόλμησε να δηλώσει αντίθετος σε μία πρόταση της γερμανικής πλευράς. Ευθύς αμέσως, ο Γερμανός ομόλογός του σηκώθηκε από τη θέση του, διέσχισε την αίθουσα και αφού έσκυψε πάνω από τον Έλληνα αντιπρόσωπο, του τράβηξε το μάγουλο. Στη συνέχεια επέστρεψε στη θέση του».

O συντάκτης της Irish Independent John Drennan αξιοποίησε το περιστατικό για να καταδείξει τη θέση την οποία καταλαμβάνει σήμερα στην ΕΕ τόσο η Ελλάδα όσο και η -επίσης «στριμωγμένη»- Ιρλανδία. Ανάλογα φαίνεται να είναι στην πράξη και τα περιθώρια των αξιωματούχων των δύο χωρών.

Το άρθρο περιέλαβε τη γερμανική επίπληξη στον Έλληνα αξιωματούχο (δεν είναι οι γνωστοί οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου) και με μία τάση παρηγοριάς, διαπιστώνοντας ότι οι Ιρλανδοί δεν είναι μόνοι σε αυτό το οικονομικό, κατ’ επέκταση και πολιτικό αδιέξοδο. Στην ίδια «μοίρα» άλλωστε τοποθετεί τους υπόλοιπους «αδύναμους κρίκους» της Μεσογείου, όπως και το Βέλγιο. Σε αυτό το πλαίσιο βέβαια θέτει το ερώτημα κατά πόσο σχεδόν η μισή ήπειρος πρέπει να προστατεύει τα κέρδη των γαλλογερμανικών τραπεζών.

Ο ίδιος προσθέτει χαρακτηριστικά: «Πάντως, αν η Γερμανία συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν το χοντρό αγόρι στο σχολείο που νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει επειδή ο μπαμπάς έχει το μαγαζί με τα ψιλικά, τότε ίσως οι διεθνείς σχέσεις ξαναγίνουν τόσο σημαντικές, με την έννοια της διεκδίκησης για ένα καλύτερο μέλλον, όσο ήταν τις καλύτερες ημέρες πριν από την ένταξη στην ΕΕ».

Κατά τα άλλα, η Irish Independent επισημαίνει πως η ιδέα επιβολής μιας αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας μέσω του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας που προωθούν Βερολίνο και Παρίσι δεν συνεπάγεται τον τερματισμό της κρίσης, σημειώνοντας ότι «υπάρχει μια συστημική διάσταση του προβλήματος και ως εκ τούτου οι προσπάθειες θα πρέπει να κατευθυνθούν προς ένα ευρωπαϊκό σχεδιασμό διαχείρισης των μελλοντικών κρίσεων».

Όπως επισημαίνει από την πλευρά του ο Cohen στη Le Monde, η συνεργασία και γενικότερα οι εταιρικές σχέσεις διαμορφώνονται πλέον σε ένα κλίμα πόλωσης στην Ευρωζώνη, το οποίο κινείται πάνω στη λογική «τεμπέλικα και υπερεντατικά κράτη».