Η ιέρεια του ελαφρού τραγουδιού και κορυφαία εκπρόσωπος του είδους, Ελίζα Μαρέλλι, πέθανε στα 77 της, έπειτα από σύντομη μα σκληρή μάχη με προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό.

Η Ελίζα Μαρέλλι (το πραγματικό της ήταν Μαρέλη) άρχισε να ασχολείται με τη μουσική σε ηλικία 9 ετών, στο Ελληνικό Ωδείο (πιάνο και φωνή).

Από τους πρώτους που την πρόσεξαν ήταν η Δανάη, με την οποία έκτοτε τη συνέδεσε στενή φιλία και εκτίμηση.

Έκανε τον πρώτο της δίσκο σε πολύ νεαρή ηλικία με δύο τραγούδια, το «Τίποτα άσχημο δεν έχεις» και το «Μη φοβάσαι, μη φοβάσαι» – στίχοι Νίκου Φατσέα, μουσική Ζοζέφ Κορίνθιος.

Είναι η εποχή που άρχισαν οι προτάσεις, οι οποίες συνάντησαν τη σθεναρή αντίρρηση των δικών της και της ίδιας: Οχι κέντρα και ξενυχτάδικα – μόνον αίθουσες (όπως ο «Παρνασσός»), αναψυκτήρια (όπως αυτό στην πλατεία του Αρχαιολογικού Μουσείου), δεξιώσεις, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.

Και, φυσικά, ραδιόφωνο, από το οποίο έγινε περισσότερο γνωστή, καθώς και από τα μουσικά και λαϊκά περιοδικά, που σε διαγωνισμούς την έφερναν από τις πρώτες στην προτίμηση του κοινού. Ερμήνευσε δημιουργίες των Μιχ. Σουγιούλ, Κορίνθιου, Α. Χατζηαποστόλου κ.α. Aνέδειξε γνωστές επιτυχίες των Γιαννίδη, Χαιρόπουλου και Κυπαρίσση.

Τα πρότυπά της ήταν η Δανάη, η Βέμπο, η Κάκια Μένδρη. «Θαύμαζα κάποιες καλύτερες από εμένα και δεν υπήρξα ποτέ ανταγωνιστική. Νιώθω πως έζησα ευτυχισμένα σαν άτομο και γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και ταλέντα» έλεγε.

Μερικοί τίτλοι τραγουδιών, διαφόρων δημιουργών, που σημαδεύτηκαν με την απαλή, αισθαντική φωνή της (ακόμα και σε δεύτερες εκτελέσεις) και υπάρχουν σε CD των ημερών μας: «Ραμόνα», «Ηρθες σαν την άνοιξη», «Γιατί να ζούμε χωρισμένοι», «Χιλιάδες βράδια», «Οπου κι αν πας θα θυμάσαι», «Ηρθες αργά», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μόνο κοντά σου», «Αν μου φύγεις και σε χάσω», «Δεν μπορώ να το πιστέψω».

Αυτά ως το 1970, οπότε σταμάτησε γιατί παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά, που της έδωσαν άλλες χαρές. Το τραγούδι, όμως, δεν είχε φύγει από τη ζωή της. Τα τελευταία χρόνια, και καθώς τα παιδιά της μεγάλωσαν, άρχισε και πάλι να εμφανίζεται, αφού και η φωνή της δεν είχε φθαρεί: Σε διάφορες εκδηλώσεις, κάποιες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, ξαναβγήκαν μερικοί δίσκοι της -για να διαπιστώσει ότι δεν είχε ξεχαστεί.

Τι την ενοχλούσε σήμερα στο τραγούδι; «Αυτό που λένε ότι δεν βρίσκουνε ταλέντα και η πλύση που γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης για ένα είδος τραγουδιού».

Παρέμενε όμως αισιόδοξη και πίστευε ότι το τραγούδι θα ξαναβρεί τη μελωδία, ενώ τα παλιά και δοκιμασμένα θα εξακολουθούν να συγκινούν και να ψυχαγωγούν πραγματικά τον κόσμο.

Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του συλλόγου Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού.