Φτάσαμε λοιπόν να θρηνούμε ΚΑΙ μέσα στην Ευρώπη ανθρωπινές ζωές από τυφλά χτυπήματα, κάτι που γίνεται εδώ και δεκαετίες στη Βηρυττό και στη λωρίδα της Γαζας, αλλα και σε «χώρες του τρίτου κόσμου» που ούτε θέλουμε να ξέρουμε!

Τυφλά χτυπήματα, προϊόντα μιας πολίτικης που ξεκίνησε από το «καουμποϊλίκι» του Ρίγκαν (τον Νιξον δεν τον πρόλαβα), έχοντας ουρά την Ευρώπη η οποία ελέω της ατλαντικής συμμαχίας αλλά και της ψυχωτικής εμμονής με τον αντικομμουνισμό έφερε στον πλανήτη ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.

Πως είναι δυνατόν από τον Ζισκάρ Ντεστέν, τον Χέλμουτ Σμιτ, τον Βίλλυ Μπραντ, τον Ούλαφ Πάλμε, τον Φελίπε Γκονζάλες, ακομα και τον Τζούλιο Αντρεότι να έφτασε η «Γηραιά» να προασπίζει το δυτικό πολιτισμό (που τον ακούω συνεχώς τελευταία), από κάτι Σαρκοζι/ Μερκελ/ Μπαροζο/ Νταισελμπλουμ και παει λέγοντας…

Και από δίπλα χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που μπήκαν «χθες» στο ευρωπαϊκό μπλοκ με Λεπενικο ύφος να μας μηνύουν για το μεταναστευτικό: «ΜΑΖΙ ΣΤΑ ΩΡΑΙΑ-ΧΩΡΙΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ».

Στο όλο αυτό χρονικό, προσθέτω και το κράτος του Ισραήλ το οποίο στήθηκε τελικά ΟΧΙ με σκοπό να ζήσουν ειρηνικά οι φυλές που το απαρτίζουν, αλλά να προχωρεί με δειλά βήματα και νομικίστικα συνταγματικά τερτίπια σε μια είδους εθνοκάθαρση (φοριέται πολύ τελευταία αυτή η λέξη!) ξεχνώντας και εκείνοι τους διωγμούς και τη γενοκτονία τους από τους ναζί!

Σε όλη αυτήν τη θλίψη και το φόβο που απλώνεται, ψάχνω να βρω ένα τηλεοπτικό  ΜΜΕ σε Ελλάδα και εξωτερικό που να εξετάζει το ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ όλοι αυτοί οι «λεβέντες» τα όπλα τους.

Γιατί οι Κούρδοι όταν πολεμούσαν το ISIS «κράζονταν» ως τρομοκράτες; Γιατί οι ταλιμπαν όταν πολεμούσαν στο Αφγανιστάν τους Σοβιετικούς ήταν «καλά παιδιά» και τώρα είναι «παλιόπαιδα»;

Σίγουρα κανείς μας δεν θα ήθελε να ζει κάτω από ισλαμιστικό απολυταρχικό καθεστώς και αν μη τι άλλο δεν θέλουμε να βλέπουμε γυναίκες να ξυλοκοπούνται επειδή φοράνε τζιν, διότι ως κοινωνία έχουμε κάνει και 5 βήματα παραπάνω από τον μεσαίωνα!

Αυτό όμως το «μακριά και αγαπημένοι» που υπήρχε κάποτε με τον μουσουλμανικό κόσμο φαίνεται να λαμβάνει τέλος. Η ανθρωπότητα επέστρεψε μοιραία στην εποχή του μεσοπολέμου.

Και αλίμονο σε αυτούς τους ανιστόρητους ηγέτες που θα συνεχίσουν να πορεύονται με γνώμονα το  χρήμα, την «πόρνη της ανθρωπότητας» που είχε γράψει κάποτε ο συγγραφέας Τάσος Αθανασιάδης. Αλίμονο και σε εμάς και στα παιδιά μας που από δω και πέρα θα πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά και σε άγνωστα μονοπάτια!