Δεν το καταλαβαίνεις; Δεν είναι τόσο το ναι, το όχι ή το ίσως που έχει σημασία. Είναι η δημοκρατία, ηλίθιε! Και πριν με πιάσεις με τα μούτρα και μου πεις ότι σε βρίζω, άσε με να σου εξηγήσω: σου παραφράζω τη διάσημη ατάκα «είναι η οικονομία, ηλίθιε!». Ηταν το κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής καμπάνιας του Μπιλ Κλίντον το 1992, ιδέα του διάσημου πολιτικού σχολιαστή Τζέιμς Καρβίλ. Και τον Κλίντον δεν θα τον αποκαλούσες ακριβώς ηγετική μορφή της αριστεράς παγκοσμίως. Ασχέτως αν για τους ακραίους Ρεπουμπλικάνους ήταν ο κόκκινος σατανάς προσωποποιημένος.

Ads

Τη φράση αυτοί πολλοί αγάπησαν και χρησιμοποίησαν. Στα καθ’ ημάς, την άλλαξε λίγο και την έκανε τίτλο ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος στο βιβλίο του «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε». Οπότε, μου επιτρέπεις, φαντάζομαι, να τη χρησιμοποιήσω κι εγώ για να σε ταρακουνήσω. Είναι η δημοκρατία, λοιπόν, ηλίθιε! Τι δεν καταλαβαίνεις; Πόσο πιο καλά μασημένη τροφή θέλεις να σου προσφέρουν;

Στο λένε ξεκάθαρα τόσες μέρες: ο Γιούνκερ, η Μέρκελ, η Λαγκάρντ, ο Ντάισελμπλουμ, ο Ραχόι… Δεν γουστάρουν την κυβέρνησή σου. Θέλουν μια άλλη, ελαστική, υποτακτική, που να λέει ναι σε όλα. Στα δημοψηφίσματα και στα υπόλοιπα. Όπως γινόταν τακτικά τα τελευταία χρόνια. Τι θα πει εσύ διάλεξες κάτι άλλο; Τι θα πει «λαϊκή εντολή, κυρίαρχος λαός» και άλλα παχιά λόγια; Ας πρόσεχες. Η δημοκρατία σου είναι καλή μόνο εφόσον δεν συγκρούεται με τη δικτατορία των αγορών και των τραπεζών. Κι εσύ, φίλε μου, στις 25 του Γενάρη ψήφισες «λάθος». Στο δείχνουν με κάθε τρόπο από την πρώτη στιγμή. Μέχρι που σου έκοψαν τη ρευστότητα και σου έκλεισαν τις τράπεζες, μήπως και το καταλάβεις επιτέλους.

Τις προάλλες, επιστράτευσαν και τον Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, του μοναδικού εκλεγμένου οργάνου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Σουλτς όμως, εκλεγμένος από τους γερμανούς συμπατριώτες του για να τους εκπροσωπήσει στο Ευρωκοινοβούλιο γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Είπε σε συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα ότι ελπίζει να υπερισχύσει το ναι στο δημοψήφισμα, να εγκατασταθεί στην Ελλάδα κυβέρνηση τεχνοκρατών και να τελειώνουμε με την εποχή Σύριζα. Τόσο προκλητικά, τόσο κυνικά, με τόση απαξίωση απέναντι στη δημοκρατία (των άλλων) δεν είχε εκφραστεί δημόσια ούτε καν ο άρχοντας του σκότους Χένρι Κίσινγκερ την εποχή της παντοδυναμίας του, όταν προετοίμαζε και στήριζε τις χούντες σε Ελλάδα και Χιλή. Μετά τον σάλο που ακολούθησε, τα μάζεψε και είπε ότι δήθεν οι δηλώσεις του παραποιήθηκαν.

Ads

Αλλά… scripta manent, κύριε Σουλτς.

Κι αν δεν σου φτάνουν τα κανόνια εξωτερικού, σου στέλνουν ους εγχώριους υπηρέτες τους. Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός που σε έριξε στα νύχια του ΔΝΤ και της τρόικας, ο Σημίτης της διαπλοκής, ο άνθρωπος που σε έβαλε στην ΟΝΕ με πλαστά στοιχεία, ο Λαλιώτης, η οικογένεια Μητσοτάκη από παππού προς εγγονό… Ολοι αυτοί στηρίζουν το ναι. Ο Σταύρος – Ναπολέων – Θεοδωράκης έχει σχεδόν έτοιμη την οικονομική κυβέρνηση, ισχυρίστηκε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη! Ναι, ο Σταύρος του Ποταμιού, του Μπόμπολα και του 6%. Μέχρι και τον κοιμισμένο Βούδα της Ραφήνας, τον κουρασμένο Καραμανλή που φούσκωσε το έλλειμμα στα ύψη, έβγαλαν από τη νάρκη του για να πει το ναι. Και δεν ξέρω αν έμαθες και το τελευταίο με τον Αδωνι, αλλά, όπως αποκάλυψε γερμανικό περιοδικό, ομολόγησε ο ίδιος ότι πρότεινε στους δανειστές να εισαχθεί περιορισμός κεφαλαίων στη χώρα και να την αφήσουν να χρεοκοπήσει προκειμένου να πετύχουν μια «λογική συμφωνία». Και φυσικά, όλες οι εργοδοτικές οργανώσεις στηρίζουν ναι. Και διάφοροι εργοδότες απειλούν τους υπαλλήλους τους πως θα τους απολύσουν αν ψηφίσουν όχι και αν δεν δώσουν το παρόν στις διαδηλώσεις υπέρ του ναι.

Ολοι αυτοί είναι οι εγχώριοι και διεθνείς οπαδοί του ναι που προσπαθούν να σε τρομάξουν, να σε λυγίσουν, να σου βγάλουν την «ανάρμοστη» ψήφο από τη μύτη. Αυτοί, οι κατά τα άλλα δημοκράτες και φιλοευρωπαϊστές, που δεκάρα δεν δίνουν για τη δική σου δημοκρατική έκφραση.

Ξέρεις όμως γιατί έχουν εξαπολύσει όλα τους τα αρπακτικά για να σε τρομοκρατήσουν; Γιατί κατά βάθος σε φοβούνται. Φοβούνται την αντίστασή σου. Φοβούνται μήπως γίνεις το κακό παράδειγμα και για άλλους στην Ευρώπη. Φοβούνται μήπως μετά από σένα αρχίσουν κι άλλοι να ψηφίζουν αριστερά ή τέλος πάντων, «διαφορετικά». Φοβούνται μήπως αρχίσουν κι άλλοι να απαιτούν κούρεμα χρέους. Γιατί, ξέρεις, δεν είσαι ο μόνος που χρωστάς. Συγκριτικά μάλιστα με κάτι Ισπανούς, Ιταλούς ή Γάλλους, χρωστάς τα λιγότερα. Φοβούνται τα εγχώρια αφεντικά μήπως πάψεις να είσαι αναλώσιμος σκλάβος για 300 και 400 ευρώ, ίσως και λιγότερα και γίνεις ξανά εργαζόμενος με δικαιώματα και αξιοπρεπείς απολαβές. Φοβούνται μήπως δεν φοβηθείς τελικά. Για αυτό έχουν εξαπολύσει όλες τις Κασσάνδρες να προβλέπουν ανείπωτες συμφορές έτσι και δεν υποταχθείς. Για αυτό έχουν βάλει τα φερέφωνά τους στα κανάλια να σκούζουν μέρα – νύχτα. Μπορεί να είσαι μικρός, αλλά είσαι αυτό που κάποιοι αποκαλούν «συστημικό κίνδυνο». Διαφορετικά, να είσαι σίγουρος, κανείς δεν θα ασχολιόταν μαζί σου. Δημοψηφίσματα, εκλογές, αριστερές, Σύριζα, μύριζα… Όλα αυτά θα τους ήταν παγερά αδιάφορα.

Για αυτό, μην τους κάνεις το χατήρι. Πάρε όλο τον τρόμο με τον οποίο σε βομβαρδίζουν και γύρισέ τους τον πίσω. Τρίψε τους τον στα μούτρα. Να είσαι βέβαιος ότι εκείνοι, όλοι, θα φοβηθούν πολύ περισσότερο. Αν όμως υποχωρήσεις, αν δειλιάσεις και πεις το ναι, θα ρίξεις την ταφόπλακά σου. Εσύ με τα ίδια σου τα χέρια. Ένα πράγμα να θυμάσαι: δεν αποφασίζεις μόνο για τον εαυτό σου, αλλά για το συλλογικό μας μέλλον. Για αυτό σου λέω: δεν είναι το δημοψήφισμα. Δεν είναι καν η οικονομία. Είναι η δημοκρατία, ηλίθιε!