Είναι  νομίζω από τις πιο απολαυστικές σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου  εκείνες  όπου ο Θανάσης Βέγγος, μονίμως καταδιωκόμενος πηδάει πάνω σε μία βέσπα, και  ξεφεύγει από αυτούς που τον κυνηγούν, δραπετεύοντας με μεγάλη ταχύτητα στην ανοιχτή άσφαλτο! Μικρή σημείωση: ο Βέγγος ως μονίμως  όπως   προείπαμε καταδιωκόμενος,  δραπέτευε γενικώς. Γιατί  συχνότατα τον κυνηγούσαν και γιατί αυτή η κατάσταση  του  είχε γίνει  «έξις – δευτέρα φύσις» πια!  

Στον μεγάλο δρόμο της εξοχής, ο Θανάσης νιώθει ασφαλής και θέλει να σταματήσει. Αλλοίμονο όμως, δεν ξέρει πώς να το κάνει. Έτσι ερωτά επίμονα και με αγωνία τον οδηγό του γκάμπριο αυτοκινήτου που συναντά «Καλέ μου άνθρωπε. Ξέρεις από βέσπα;».

Καλοί μου άνθρωποι λοιπόν, έχω την αίσθηση πως αυτές οι σκηνές εκτός από  εξαίρετα κωμικές είναι και πολύ διδακτικές. Δεν γνωρίζω  αν είναι η επαγγελματική μου διαστροφή ή η αριστερή μου εμμονή που ευθύνονται, αλλά σε αυτήν την απόδραση πάνω στη βέσπα, εγώ βλέπω τους κυβερνώντες τη χώρα μας. Ανέβηκαν πιστεύω, χωρίς κανείς να τους κυνηγάει, ή έστω, χωρίς να υπάρχει τόσο δραματικός λόγος σε ένα όχημα που τρέχει και   χωρίς να τους ενδιαφέρει που θα τους βγάλει αυτή η κούρσα!

Καβάλησαν τη βέσπα των  μνημονίων, της φτώχιας,  της ανθρωπιστικής κρίσης, του ξεπουλήματος των κοινών κατακτήσεων, της κοινής περιουσίας,  της κοινής πατρίδας  χωρίς να ξέρουν καν  ξέρουν πώς να σταματήσουν αυτή την ξέφρενη κούρσα!

Το χειρότερο ήταν ότι δεν ήθελαν να τη σταματήσουν με τίποτα.  Βολεμένοι στο σύστημα εξουσίας ,  έδωσαν μάχες τρικούβερτες. Θεώρησαν  πως μπορούν να απολαμβάνουν τα προνόμια του στενού κύκλου   τους σε  βάρος  μας,  πιέζοντας  και εξαφανίζοντας το λαό. Το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα εκτοξεύθηκε   στο 34,6% το 2013. Κάποιος πρέπει να τους πει  όμως ότι κανένας δεν κατάφερε να εξαφανίσει  έναν ολόκληρο λαό.  

Ο «Γύρος του θανάτου» των βεσπάτων τελείωσε όμως. Στις 25 Ιανουαρίου, ο κυρίαρχος ως είθισται να λέγεται λαός, θα κληθεί να αποφασίσει. Πρώτον αν «είθισται»  να λέγεται απλώς, ή να είναι πραγματικά κυρίαρχος. Κι αν είναι πράγματι, ας πάρει τις αποφάσεις του.

Προτιμά να φτάσει η σύνταξη στα 180 ευρώ, να είναι τα παιδιά του άνεργα, να μην μπορεί να αγοράσει φάρμακα και να νοσηλευθεί, ή να δει μια  κυβέρνηση  με κορμό την αριστερά  που θα βάλει ένα τέλος σε όλη αυτή την κόλαση;

Καλοί μου άνθρωποι. Η βέσπα τρέχει ακόμα και ο τοίχος ορθώνεται μπροστά μας αμείλικτος. Θα  αφήσουμε τους ίδιους οδηγούς  να μας φουντάρουν οριστικά και ανεπανόρθωτα ή θα κόψουμε ταχύτητα και θα σώσουμε την κατάσταση;

Αυτοί που οδήγησαν  τη βέσπα, αποδείχθηκε πως δεν ξέρουν από βέσπα. Να τους αλλάξουμε λοιπόν. Κι αυτούς και τη βέσπα. Αν θέλουν να πέσουν πάνω στον τοίχο, ας το κάνουν μόνοι τους. Ο λαός δεν τους φταίει σε τίποτα. Ξεκαβαλικεύουμε λοιπόν, και πάμε γι άλλες πολιτείες.

Και που είστε καλοί μου άνθρωποι: Σύντομα. Πολύ σύντομα!