Ιδιαίτερα αρνητικά αντιλαμβάνεται τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές ενώσεις η κοινή γνώμη, όπως προκύπτει από έρευνα της Vprc. Ειδικότερα, γίνεται λόγος για συνδικαλιστικούς φορείς «κομματικοποιημένους», «μακριά από τους εργαζόμενους», «αναποτελεσματικούς», «αναξιόπιστους», οι οποίοι «κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι». Παράλληλα, η πλειοψηφία όσων συμμετείχαν στην έρευνα ζητά τα οποιαδήποτε μέτρα να είναι προσωρινά και να επιβαρύνουν τους πολίτες βάσει των δυνατοτήτων τους. Η έρευνα διενεργήθηκε με τη μέθοδο των ομαδικών συζητήσεων (9 με 10 άτομα), το Φεβρουάριο, στην Αθήνα. Συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται σε καθεστώς: εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ελαστικής απασχόλησης, εργασίας σε ΔΕΚΟ, ανεργίας. Διαβάστε επίσης το 1ο και το 2ο μέρος της έρευνας.

ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ: ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ VS ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ (5)

Να αντιδράσουμε συλλογικά…
―Με απεργίες vs άλλες κινητοποιήσεις (οι Απεργίες δεν έχουν αποτέλεσμα…)
―να αντιδράσουμε ως πολίτες όχι κομματικά
―Να αντιδράσουμε μέσα από ενώσεις πολιτών, ΜΚΟ, από το internet
―Να βγούμε όλοι στους δρόμους
―Επανάσταση

Συλλογική δράση εκτός των επίσημων φορέων εκπροσώπησης
Αίτημα για εναλλακτικές μορφές κινητοποίησης
Μεμονωμένες επικλήσεις για γενικευμένο ξεσηκωμό
Ανάγκη ανανέωσης των φορέων και των μορφών συλλογικής εκπροσώπησης και δράσης.

ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ: ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ VS ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ (1)

«Νομίζω θα είναι προσωρινό… και νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες γιατί εξαρτάται και η ζωή μας και η δουλειά μας και όλα…
Δηλαδή τι να πούμε όχι εγώ δεν κάνω; Ή να γίνουμε αντιδραστικοί… πάνω σε αυτό το θέμα ζημιά σε μας θα κάνουμε»-«Τι θυσία να κάνω να δώσω λεφτά με 400 ευρώ που παίρνω;»- «Εγώ πιστεύω πάντως ότι με θυσίες ιστορικά αν το πάρεις κανένας εργαζόμενος. Δεν καλυτέρεψε ποτέ την ζωή… δηλαδή όσα εργασιακά κεκτημένα έχει πάρει ο κάθε εργαζόμενος… πάντα με αγώνες… δηλαδή όχι καμιά θυσία γιατί να κάνω εγώ θυσία από την στιγμή που δεν είμαι εγώ υπεύθυνη…»
«Να κάνουμε θυσίες εμείς αλλά σε συνάρτηση με τους άλλους. Εγώ έχω αρχίσει σοβαρά τώρα, και δεν ξέρω αν είναι θετικό ή αρνητικό, αλλά ακούω πολλούς που έζησαν τα χρόνια της δικτατορίας και λένε να επανέλθει η δικτατορία»- «Πρέπει να τους ανατίναζε η 17 Νοέμβρη και τους 300, μόνο αυτό το λάθος έκανε. Δηλαδή όπως εγώ θα περικόψω το 1/10 του μισθού μου θέλω και ο άλλος να έχει ανάλογη μείωση. Να αναγκαστεί και αυτός να κόψει κάτι. Δεν μπορεί λοιπόν η χαμηλή τάξη πάντα να μην έχει να φάει, πάντα να μην μπορεί να πάει σε κινηματογράφο και να κυνηγάει τις προσφορές δεξιά και αριστερά, να πλουτίζουν οι επιχειρηματίες και εμείς να πεινάμε»
«Έχω αρχίσει να παίρνω μέρος σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που υπάρχουν πάρα πολλοί οι οποίοι κάνουν κάτι δηλαδή αν βάλεις την δική σου δύναμη μαζί με κάποιους άλλους μπορεί κάτι να γίνει δεν μπορείς μόνος σου» –«Αυτό όμως είναι ένα προσωρινό μέτρο…»-«Να βγουν στους δρόμους όλοι… να κλείσουν ταα μαγαζιά να βγουν έξω να απαιτήσουν κάτι»-«Να σας κάνω μια ερώτηση οκ εσύ θα κάνεις θυσία εγώ θα κάνω θυσία οι πολιτικοί όλοι που κυκλοφορούν με τους σωματοφύλακες… Τα παιδιά τους πηγαίνουν στα ιδιωτικά σχολεία… Έχουν κάνει ποτέ θυσία?» -«Εγώ γενικά είμαι υπέρ του να κατεβαίνει ο κόσμος στους δρόμους και να διεκδικεί και να κλείνουν οι δρόμοι… θεωρώ όμως πλέον δεν έχει νόημα να κάνεις κάτι τέτοιο και ότι καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε κάποια
πράγματα και να κάνουμε υπομονή…»
«Διάθεση υπάρχει να θυσιάσουμε αλλά τι να θυσιάσεις; Θυσιάζεις κάτι που έχεις. Όταν δεν έχεις;;;» –«Θυσίες, θυσίες, θυσίες. Ακούμε θυσίες …Υπομονή και θυσία ναι, αλλά όταν υπάρχουν όλα αυτά. Όταν δεν υπάρχουν;»
«Η άποψη μου είναι ότι μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση αν συναινέσουν και στρατευτούν όλοι όμως, ακόμα και ο αδύναμος για κάποιο διάστημα μπορεί να αντέξει πάγωμα μισθών αρκεί να ξέρει ότι αυτή η πολιτική θα μας βγάλει από το γενικό αδιέξοδο να ξέρουμε ότι θα είναι 2-3-4-1 χρόνος.» -«Το θέμα είναι ποιοι νόμοι θα μπουν σε ισχύ και όχι τι συζητιέται και μετά να δούμε πως θα αντιδράσουμε.» -«θα πει κάποιος ναι να βγεις να αντιδράσεις να εξαγριωθείς να φωνάξεις να κατέβεις στους δρόμους… το έχω κάνει και όσο μεγαλώνω βλέπω ότι όλα αυτά είναι γρανάζια της μηχανής εμείς απλά ακολουθούμε το σύστημα»

ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ: ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ VS ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ (2)

«όχι με συμμόρφωση βέβαια, ας συμμορφωθούν αυτοί.» –«Κανονικά πρέπει να γίνει ομαδική απεργία.»–«Ομαδικοί αγώνες, αλλά και αυτό είναι εις βάρος μας, γιατί μας κρατάνε το διπλό μισθό όταν κατεβαίνουμε σε απεργία.» –«αν δεν φωνάξουμε θα καπελωθούμε αν δεν φωνάξουμε πάλι το ίδιο.» –«Και την προηγούμενη φορά για το ασφαλιστικό βγήκαμε στους δρόμους.» –«Το θέμα είναι ότι δεν πτοούνται από τις απεργίες, εγώ αυτό σκέφτομαι. Να χάσεις το 80άρη μία δύο τρεις, αλλά δεν μπορείς για πολύ.»
«Σε κάποια μέτρα πρέπει να αντιδράσουν, αλλά δεν μπορείς να τα δεις ξεχωριστά. Και να πεις εντάξει μας βάζεις και αυτό που είναι θετικό. Πρέπει να αντιδράσουμε γιατί τα πιο πολλά είναι αρνητικά… άλλα παίρνει για τον ταξιτζή, άλλα για τον μισθωτό άλλα για τον δημόσιο υπάλληλο. Οι τελωνιακοί θίγονται περισσότερο και γι’ αυτό αντέδρασαν.» –«Απεργία» –«Όσο πάει!»- «διαμαρτυρία».

Σημειώνεται ότι «οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ προτάσσουν ως βασικό μέλημα του συνδικαλισμού την προστασία των κεκτημένων των εργαζομένων και το πάγωμα των μέτρων» , σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς υπάλληλους, τους ελαστικά εργαζόμενους και τους άνεργους, οι οποίοι «εκφράζουν προσδοκίες και αιτήματα που αφορούν στις σημερινές συνθήκες εργασίας τους και όχι στην αποτροπή των νέων μέτρων π.χ. έλεγχος εργοδοτών για υπερωρίες, χρονική επιμήκυνση επιδόματος ανεργίας».

Προβληματισμός χαρακτηρίζει την κοινή γνώμη αναφορικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις ακόμη και από όσους τις υποστηρίζουν ως θεμιτό και αποτελεσματικό τρόπο διεκδίκησης.

ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ: Η ΑΠΕΡΓΙΑ

―Έχουν μεγάλο κόστος για τον εργαζόμενο(πλειοψηφική αναφορά)
―Μόνο εάν ήταν μαζικές θα είχαν αποτέλεσμα
Μόνο εάν παγώσουν όλα μπορεί να έχουν αποτέλεσμα
―Γίνονται συμβολικά, εθιμοτυπικά-δεν έχουν αποτέλεσμα σε μια μέρα
– Μόνο οι διαρκείας έχουν αποτέλεσμα
―Είναι αναποτελεσματικές-δεν ιδρώνει το αυτί των πολιτικών
―Στρέφονται κατά του κοινωνικού συνόλου, γίνονται φασαρίες/ επιβαρύνονται οι
Καταστηματάρχες του κέντρου
―Είναι η έσχατη μορφή διεκδίκησης να μην προκηρύσσονται με το παραμικρό
―Αποδίδουν μόνο σε συγκεκριμένους κλάδους εργασίας σε νευραλγικούς τομείς

Ακόμη και το τμήμα που υποστηρίζει την απεργία ως θεμιτό και αποτελεσματικό τρόπο διεκδίκησης αντιλαμβάνεται την ύπαρξη ενός αδιεξόδου ως προς την εφαρμογή της: Από τη μία η απεργία σύμφωνα με τους ερωτώμενους μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνο στο βαθμό που είναι μαζική και έχει μεγάλη διάρκεια, από την άλλη οι εργαζόμενοι στην πλειονότητα τους δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε μια διαρκή απεργιακή κινητοποίηση.

Ιδιαίτερα αισθητή γίνεται η απαξίωση των συνδικαλιστικών σωματείων, τα οποία μέσα από την έρευνα θεωρούνται σε μεγάλο βαθμό κομματικοποιημένα, αναποτελεσματικά και ενίοτε ανέντιμα. Ηπιότερη κριτική ασκούν οι εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

«Όχι απεργία, το απόγευμα όλοι στις 5 η ώρα στην Ομόνοια και πορεία στη βουλή. Κλείνεις κάθε μέρα την Αθήνα. Δηλαδή φτάνουμε να κλείσουμε εμείς οι ίδιοι κάποιους άλλους που τους θέλουμε μαζί μας.»–«άλλου είδους κινητοποιήσεις, με κοινωνικό περιεχόμενο, που θα χτύπαγε το κράτος εκεί που πονάει.»–«να πεις στον εργαζόμενο να μην βάζει βενζίνη να χάσει το ΦΠΑ το κράτος. κάτι που να χάσει το κράτος.»–«Στο εξωτερικό Κάνουν μποϊκοτάζ σε προϊόντα.» -«Με πιο έξυπνους τρόπους να κινηθούν.»
«Λευκή απεργία, μποϊκοτάζ, να κάνει διαμαρτυρία καθιστική ή να καταλάβουν τα γραφεία. Άλλες μορφές πάλης χωρίς να μπούμε στο τριπάκι ότι δεν διαμαρτύρομαι γιατί χάνω το μεροκάματο. Εγώ αν χάσω το μεροκάματό μου θα έχω πολλά προβλήματα στη σύνταξή μου και αλλού.» -«Κατάληψη των γραφείων των συμβούλων και προέδρων.»
«Μία συζήτηση που θα είναι όλοι μέσα, εργαζόμενοι, εργατοπατέρες, επιχειρηματίες, και το κράτος. Να δεις που είναι η πληγή. Που είναι το πύον, που είναι το απόστημα»- «Η άλλη λύση είναι μποϊκοτάζ. Τέλος η καταναλωτική μανία που έχουμε σαν Έλληνες. Για μία εβδομάδα να μην καταναλώσουμε τίποτα.»(Ανδ/ιδ)
«Η απεργία είναι το τελευταίο μέτρο. Υπάρχουν άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν… διαδηλώσεις, συζητήσεις, να τους κάνουμε βούκινο, να τα βγάλουν στη φόρα όλα. Γιατί τα ξέρουν όλα, γιατί δεν τα βγάζουν στη φόρα. Να τους πάνε τους πολιτικούς στα δικαστήρια. Γιατί δεν το κάνουν;» -«Εγώ πιστεύω ειλικρινά ότι αν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έδειχναν κινητικότητα υπέρ του εργαζόμενου, αν έστελναν στην επιθεώρηση εργασίας, αν έκαναν καταγγελίες στον συνήγορο του πολίτη, αν υπήρχε κινητικότητα… θα πήγαινε ο κόσμος στις απεργίες.»

ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

―Τα σωματεία είναι κομματικοποιημένα
―Λειτουργούν ως προθάλαμος για βουλευτικά αξιώματα
―Οι συνδικαλιστές κάθονται, δεν δουλεύουν
―Δεν υποστηρίζουν τους εργαζομένους… απολύουν κόσμο και δεν αντιδρούν
―Εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα
―Κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τους εργοδότες
―Εκφράζουν μόνο τους μόνιμους υπάλληλους
―Είναι αποδυναμωμένα–απομαζικοποιημένα
―Συνέχεια αντιδράνε και δεν προτείνουντίποτα
Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες αντιλαμβάνονται ιδιαίτερα αρνητικά τα σωματεία και τις συνδικαλιστικέςενώσεις. Οι αρνητικές αντιλήψεις για τα σωματεία αποτελούν σταθερές εδραιωμένες πεποιθήσεις πουσυγκροτούν ένα ιδιαίτερα απαξιωτικό κοινωνικό στερεότυπο για τον συνδικαλισμό συνολικά. «Από το σωματείο στη ΓΣΕΕ και μετά στη βουλή…»

Όπως γίνονται αντιληπτά τα σωματεία σήμερα, δηλαδή ως προέκταση των πολιτικών κομμάτων, επωμίζονται την συνολική απαξίωση των πολιτών για το πολιτικό σύστημα εν γένει καθώς και την ρήξη των σχέσεων αντιπροσώπευσης με τα κόμματα εξουσίας.

ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

―Είναι καλό έστω ότι υπάρχουν –είναι αναγκαιότητα- Αν δεν
Υπήρχαν θα μας είχαν πάρει φαλάγγι…
―Είναι και κάποιοι ρομαντικοί συνδικαλιστές που δουλεύουν
―Τα πρωτοβάθμια σωματεία δεν είναι όπως η ΓΣΕΕ-αποτελούν ελπίδα-στηρίζουν τον εργαζόμενο
Συνολικά οι ομάδες των ΔΕΚΟ εκφράζουν αισθητά μικρότερη απαξίωση για τον συνδικαλισμό, καθώς χωρίς να διαφωνούν με τη γενικευμένη αρνητική αντίληψη, προβάλλουν θετικές ενστάσεις οι οποίες υποστηρίζουν την αναγκαιότητα ύπαρξης των σωματείων. Τέλος μειοψηφικές θετικές αναφορές υπήρξαν πρώτον, για πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί από πρωτοβάθμια σωματεία βάσης στον ιδιωτικό τομέα(π.χ. αναφέρθηκε το σωματείο βιβλίου & χάρτου) και δεύτερον, για κάποιους συνδικαλιστές ως πρόσωπα που αγωνίζονται παρά την προβληματική λειτουργία των σωματείων.
«καθόμαστε και κατηγορούμε τα σωματεία κι εγώ είμαι ένας από
αυτούς αλλά είμαστε πολύ δειλοί δεν κάνουμε κάτι όταν είναι να
βγούμε μπροστά να πάμε στην κόντρα κρυβόμαστε… Υπάρχουν
κάποιοι άνθρωποι που το υπερβαίνουν αυτό το πράγμα και
δίνουν την ζωή τους…»

ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

«Τα τελευταία χρόνια έχει γεννηθεί κάποια ελπίδα… κάποια σωματεία βάσης που δημιουργούνται… από τα κάτω που λέμε που κανείς δεν θέλει να γίνει υπουργός μετά και ούτε είναι στους επίσημους φορείς δηλαδή δεν είναι στην ΓΣΕΕ, που μπορούν να στηρίζουν απεργίες ή οτιδήποτε… έτσι λοιπόν υπάρχει μια ελπίδα γιατί ήταν τόσο σάπιος ο συνδικαλισμό και τα σωματεία γενικά.»
«Αυτό που σου είπα για τη δουλειά μου. Απολύουν και δεν κουνιούνται καθόλου κανένας.»- «Είναι και κάποιοι ρομαντικοί που δουλεύουν.»
«Σε μας τα σωματεία περνάγανε μόνο όταν ήταν για εκλογές και τους έβλεπα εγώ στο Νότος Gallery ποτέ άλλη φορά δεν τους έχω δει… τώρα να περάσουν και να πούνε με τα νέα μέτρα να πούνε κάτι…»
«Δεν έχουν το αποτέλεσμα που θα θέλαμε να έχουν. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ το να μην υπήρχαν. Δεν θα ακουγόταν ούτε αυτό που τώρα ακούγεται… εγώ εντάξει ούτε κινητοποιούμαι ούτε τίποτα αλλά τουλάχιστον… τι να μου πεις είναι παρηγοριά στον άρρωστο, αλλά ακούγονται, υπάρχει κάποια αντίδραση.»
«Είναι τεμπέληδες.»–«Γυρίζουν στους διαδρόμους…» -«Υπάρχουν και κάποιοι που ενδιαφέρονται αλλά δεν τους αφήνουν οι άλλοι να κάνουν αυτό που πρέπει.»
«Ένα σωματείο βάζει αιτήματα που τα έχει πάρει από τη βάση. Δεν το κάνει από μόνο του. Αλλά γίνονται παιχνίδια μέσα στα σωματεία. Τα κόμματα παίζουν. Πέρυσι που ήταν η ΝΔ, οι του ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστές έπαιζαν άλλο παιχνίδι σήμερα αλλάζουν τα πράγματα. Το έχουμε ξαναδεί.» – «είναι παρωχημένα τα σωματεία. Θα πρέπει να αφήσουν τους νεότερους…» –«Ναι, ναι, έχουν πιάσει τις καρέκλες…» –«Κάποιοι δεν πατάνε καθόλου, δεν δουλεύουν, εντάξει μπορεί και νόμιμα να μην δουλεύουν, αλλά βλέπεις ότι δεν εκφράζουν νεότερες γενιές.» -«Βλέπουν ότι δεν μαζεύουν κόσμο πλέον. Σε μια συγκέντρωση με 300 άτομα, στο πεδίο του Άρεως που όλοι είναι συνδικαλιστές… ούτε καν οι ίδιοι δεν πάνε. Αυτό δεν τους αγγίζει; Δεν λένε γιατί δεν έρχονται;» – «Σε εμάς όμως υπάρχουν εργαζόμενοι πολλαπλών ταχυτήτων, είναι κάποιοι που έχουν περισσότερα δικαιώματα μονιμότητας και μπορούν να συνδικαλιστούν πιο άνετα, ενώ εγώ που δεν είμαι μόνιμος, είμαι με καθεστώς αορίστου έχουν τρόπο να με πειράξουν. Εγώ πιο δύσκολα θα ασχοληθώ με τον συνδικαλισμό. Και οι συγκεκριμένοι που έχουν τα ηνία δεν εκφράζουν και τις απόψεις μας.» – «Κάνουν παζάρια κάτω από το τραπέζι. Και γενικά δεν ξέρω… μερικές φορές οι συλλογικές συμβάσεις είναι απαράδεκτες.»

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοποθετήσεις στο ερώτημα: «τι θα έκανα αν ήμουν πρόεδρος της ΓΣΕΕ».

ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

Στο τέλος των συζητήσεων οι ερωτώμενοι κλήθηκαν να φανταστούν πως θα ενεργούσαν οι ίδιοι εάν ήταν πρόεδροι της ΓΣΕΕ…
«Εγώ θα έκανα μια δυναμική κινητοποίηση και θα υποχρέωνα την κυβέρνηση να διεκδικήσει πιο έντονα από την ευρωπαϊκή ένωση» – «Εγώ θα ήθελα να είχα κάποια στατιστικά και οικονομικά δεδομένα από την κυβέρνηση, και να έχω το αρμόδιο τμήμα ώστε να μπορεί να τα αναλύσει… θα πήγαινα να κάνω επιτόπια έρευνα στους εργαζόμενους να δούμε τις απαιτήσεις τους, τι θέλουν, να υπάρχει μια αντικειμενική καταμέτρηση για να δούμε και τις οποιεσδήποτε λύσεις.»
«Λοιπόν εγώ αν ήμουν πρόεδρος της ΓΣΕΕ θα καταργούσα την ΓΣΕΕ [γέλια], θα έφτιαχνα σωματεία βάσης ανά κατηγορία παραγωγής δηλαδή σε ποιο τομέα παραγωγής δουλεύει ο καθένας, θα ήταν ένα πράγμα με ενιαία αιτήματα και αιτήματα που δεν θα είχαν μόνο οικονομικό περιεχόμενο αλλά γενικά κοινωνικό δηλαδή από παιδεία μέχρι ότι μπορείς να φανταστείς, δηλαδή ασφάλιση για όλους, δωρεάν παιδεία για όλους, κατάργηση της μαύρης εργασίας…»

ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

«θα έπιανα τον αρμόδιο υπουργό και θα συζητούσα τι μέλλει γενέσθαι, όχι με λόγια αλλά με έργα και υπογραφές. Να κατοχυρωθούν οι θέσεις εργασίας, να βγει και να πει ο υπουργός ότι έτσι και πιάσω βιομήχανο να δουλεύει υπερωριακό θα βάζω πρόστιμο και να μπαίνουν πρόστιμα»
«Επειδή λοιπόν βλέπω ότι οι πολιτικοί μας ουσιαστικά παίρνουν εντολές από την Ευρώπη, και έχουμε παγκοσμιοποίηση δεν θα πήγαινα καν στην ελληνική κυβέρνηση αλλά στα ξένα συνδικάτα, θα κοιτούσα τι είχαν κάνει εκεί, και μαζί με τους άλλους ευρωπαίους θα πήγαινα στην ΕΕ, και θα μιλούσα μαζί τους, γιατί εκείνοι θα βάλουν μέτρα. Θα μιλούσα μαζί τους να μην γίνει τίποτα εναντίον του εργάτη, του φτωχού πολίτη…» –«Δεν θα συζητήσω φυσικά για μείωση μισθών, τουλάχιστον επειδή είναι δύσκολη περίοδος θα το άφηνα στο πάγωμα θα διεκδικούσα αύξηση για να κερδίσω το πάγωμα»
«Εγώ αν ήμουν πρόεδρος θα προσπαθούσα να συγκαλέσω σε συμβούλιο όλα τα σωματεία. Να ενωθούμε να γίνει ένα κοινό μέτωπο!»

Αύριο ακολουθεί το 4ο και τελευταίο μέρος: Αμηχανία απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης.