Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών. Σήμερα, δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του βουλευτή, πρώην υπουργού και νυν τομεάρχη Ανάπτυξης της ΝΔ, Κωστή Χατζηδάκη.

Ads

Κατά την άποψή μου, ως εδώ οδηγηθήκαμε εξ αιτίας του λαϊκισμού και του κρατισμού.

Ο λαϊκισμός για αρκετές δεκαετίες μας οδήγησε τελικώς να ζούμε πάνω από τις δυνάμεις μας και ο κρατισμός υπονόμευσε την ιδιωτική πρωτοβουλία λειτουργώντας υπέρ ενός κράτους που όπως βαδίζουμε, τελικώς δεν παράγει αλλά ξοδεύει τα χρήματα που παράγουν με τη δουλειά τους οι ιδιώτες.

Σε αυτή τη λογική πρωτοστάτησε το Πασοκ, ιδίως ως κυβέρνηση στη δεκαετία του ’80. Στην ίδια λογική η αριστερά πλειοδότησε ενώ η Νέα Δημοκρατία δεν αντιστάθηκε επαρκώς. Μετά από δεκαετίες λαϊκισμού και κρατισμού ήρθε η διεθνής τραπεζική κρίση του 2008 που χτύπησε όλους τους αδύναμους κρίκους στην Ευρώπη αλλά και οι άτυχοι χειρισμοί την κρίσιμη ώρα που έδωσαν το τελικό χτύπημα. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι:

Ads

Να προσπαθήσουμε να κάνουμε την Ελλάδα Ευρώπη, όχι όμως με Βαλκανικές αλλά με πραγματικά Ευρωπαϊκές λογικές. Αυτό σημαίνει επιστροφή της κοινής λογικής!

Σημαίνει πραγματικά να προχωρήσουμε την δημοσιονομική εξυγίανση, στηριζόμενοι περισσότερο στον περιορισμό της σπατάλης και λιγότερο στην αύξηση των φόρων.

Να περιορίσουμε το μέγεθος του δημόσιου τομέα προχωρώντας και στις αποκρατικοποιήσεις που δεν έχουν μόνο ταμειακό αλλά και αναπτυξιακό χαρακτήρα.

Να κάνουμε την πατρίδα μας φιλική στην επιχειρηματικότητα, διότι δεν μπορεί να υπάρξουν επενδύσεις χωρίς ένα περιβάλλον φιλικό στην επιχειρηματικότητα.

Να δώσουμε έμφαση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας όπως είναι ο τουρισμός, η βιολογική γεωργία, ακόμα και οι νέες τεχνολογίες.

Να ασχοληθούμε σοβαρά με την καινοτομία και την προστιθέμενη αξία που έχει στη χώρα.

Να δουλέψουμε έτσι ώστε να γίνει μια αναπτυξιακή επανάσταση στην Ελλάδα.

Και πάνω από όλα να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των στιγμών, να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες του λαϊκισμού και της δημαγωγίας και να δουλέψουμε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, αντιμετωπίζοντας την κρίση όχι ως απειλή, αλλά ως πρόκληση για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα πολλών δεκαετιών.-