Με το διεισδυτικό, αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ «Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας» επέστρεψε την 1η Δεκεμβρίου το «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα», μετά από δυο χρόνια απουσίας.

Στο ντοκιμαντέρ, με θέμα τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τις σχεδόν πρωτόγνωρες βίαιες κοινωνικές αντιδράσεις που προκάλεσε σε ολόκληρη τη χώρα, τα πολιτικά παρασκήνια, τον στρατιωτικό νόμο που συζητήθηκε ως λύση στις κυβερνητικές συσκέψεις και τα σοβαρά ερωτηματικά που προκύπτουν, αναφέρθηκαν τόσο ελληνικά, όσο και διεθνή δημοσιεύματα.

Τα διεθνή μέσα για το «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα»

Στην εκπομπή “Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας” και συγκεκριμένα στο ενδεχόμενο κήρυξης στρατιωτικού νόμου κατά τη διάρκεια των μαζικών αντιδράσεων για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που αυτή εξέτασε, αναφέρεται τηλεγράφημα του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων Associated Press.

Το δημοσίευμα αναφέρει:

Η Ελλάδα εξέτασε την κήρυξη στρατιωτικού νόμου στις ταραχές του 2008

Η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση της Ελλάδας εξέτασε το ενδεχόμενο να κάνει χρήση των ενόπλων δυνάμεων κατά τη διάρκεια των μαζικών ταραχών του 2008, αλλά τελικά απέριψε την ιδέα, όπως παραδέχηκε ο πρώην υπουργός Εσωτερικών της χώρας.

Ads

Ο Προκόπης Παυλόπουλος μιλώντας σε ένα ντοκιμαντέρ της εκπομπής «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα», το οποίο προβλήθηκε από τη δημόσια τηλεόραση της ΝΕΤ την Τετάρτη, παραδέχτηκε ότι το θέμα κήρυξης στρατιωτικού νόμου εξετάστηκε κατά τη διάρκεια μιας κυβερνητικής επιτροπής που έλαβε χώρα την ημέρα των μεγάλων επεισοδίων.

«Εξετάστηκε το ενδεχόμενο. Αλλά και οι ίδιοι που το πρότειναν κατέληξαν ότι αυτό δεν θα ήταν δυνατόν. Γιατί μπορούσε να έχει πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Και κυρίως, να κλονίσει την εικόνα ενός δημοκρατικού κράτους», δήλωσε ο κ. Παυλόπυλος στην εκπομπή. Κατά το παρελθόν οι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης είχαν αρνηθεί ότι είχε εξεταστεί το ενδεχόμενο παρέμβασης των ενόπλων δυνάμεων για την καταστολή των μαζικών αντιδράσεων το 2008.

Οι ταραχές ξέσπασαν ύστερα από τη δολοφονία ενός εφήβου από σφαίρες αστυνομικού. Τον περασμένο Οκτώβρη, ο αστυνομικός που πυροβόλησε το αγόρι κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ισόβια ενώ ένας ακόμη αστυνομικός καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη.

Τα επεισόδια σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα, άφησαν πίσω τους εκατοντάδες κατεστραμμένα και λεηλατημένα μαγαζιά, αλλά ο κ. Παυλόπουλος υπεραμύνθηκε της στάσης που κράτησε ως προς τη διαχείρηση της τότε κατάστασης, λέγοντας πως δόθηκε προτεραιότητα στην αποτροπή ενός ακόμη θανάτου.

«Ζήτησα λοιπόν από την αστυνομία και ορθώς, το πιστεύω τώρα, να μην κάνει κάτι το οποίο θα μπορούσε να έχει θύματα. Αυτό ήταν όλο», είπε. «Αν αυτό κάποιοι το λένε αμυντική πολιτική, ας το πούνε όπως θέλουν», κατέληξε.

Την είδηση αναμετάδωσαν κι άλλα διεθνή μέσα όπως το Newser, το Poten, το Today Online, το καναδικό Μetronews, το CTV News, το Medicine Hat News, το The Canadian Press, το Canada East, το Macleans, κ.α.

«Αγριο ξύπνηµα από τον εφησυχασµό», της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ

Ηταν µια υπόθεση που δεν συντάραξε απλώς τον τόπο, αλλά σφράγισε τις συνειδήσεις µιας γενιάς, που βρέθηκε ξαφνικά στους δρόµους εκπλήσσοντας εκείνους που τη θεωρούσαν γενιά των απολαύσεων και της αφασίας.

Στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τη στιγµή που συνέβη, τις συνθήκες που διαµόρφωσε, το πολιτικό τοπίο, τη στάση των αρχών και τηδικαστική της έκβαση αφιερωµένη η πρώτη εκποµπήτης σειράς «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα». ∆υο χρόνια µετά, µια εκποµπή µνήµης αποκαλύπτει πολλά άγνωστα στοιχεία, βάζει στη σειρά γεγονότα, αλλά θυµίζει και ερωτήµατα που δεν απαντήθηκαν ποτέ.

Απορίες της κοινωνίας ολόκληρης για τον ίδιο τον εαυτό της. Μιας κοινωνίας που δεν προσπέρασε, δεν κάλυψε µε τη σκόνη της λήθης, αλλάεξακολουθεί να µην έχει επίγνωση για τα πραγµατικά κοινωνικά, ψυχολογικά και πολιτικά εντέλει αποτελέσµατα εκείνων των ανταριασµένων ηµερών.

Συγκλονιστική η αφήγηση της Λητώς Βαλλιάτζη, που απότο µπαλκόνι της κατέγραψε στην κάµερα τη σκηνή του φονικού. Χωρίς να ξέρει καν τι ακριβώς έχει συµβεί. «∆εν φοβήθηκα. Από αφέλεια. Αλλά και πάλι δεν θα φοβόµουν». Πάτησε το REC µόλις είδε τους αστυνοµικούς να αφήνουν το περιπολικό, να προχωρούν πεζοί. Ακουσε να βρίζουν. Είδε να βγάζουν όπλα. Κατέγραψε τη σκηνή χωρίς να καταλάβει τι είχε συµβεί.

Το υλικό από τη δική της κάµερα θα βρεθεί αργότερα να προβάλλεται από τα δελτία ειδήσεων επιβεβαιώνοντας τους µάρτυρες, κυρίως τους φίλους του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ότι δεν έγινε καµιά συµπλοκή, όπως ισχυρίστηκαν οι αστυνοµικοί.

Μερικά χρόνια νωρίτερα και πάλιτο υλικό από κάµερα είχε ξεδιπλώσει την «υπόθεση της ζαρντινιέρας», µια από εκείνες της αστυνοµικής αυθαιρεσίας, που αν και έβγαιναν στο φως αποκαλύπτοντας ότι κάτι σαθρό κυοφορεί κινδύνους στους κόλπους της Αστυνοµίας, ουδείς εκ των αρµοδίωνείχε ανησυχήσει.

Για «χρονικό µιας προαναγγελθείσας δολοφονίας» µιλάει η εκποµπή. Σαν να χρειαζόταν ένα θύµα για «να ακούσουµε». Και θυµίζει µιαπερίεργη εποχή, που ο τόπος σπαρασσόταν από γεγονότα, τα οποία δεν έφταναν στη λύση τους, αλλά ακολουθούσαν διαδροµές συγκάλυψης, από την «υπόθεση της ζαρντινιέρας» και την υπόθεση Ζαχόπουλου µέχρι τις συγκρούσεις του 2006 που όπως αποκαλύφθηκε «από τύχη δεν θρηνήσαµε θύµατα». Κάθε υπόθεση να µοιάζει διαφορετική, όλες όµως υποδηλώνουν την κυριαρχία µιας νοοτροπίας µικροαστικού εφησυχασµού, µιας επίπλαστης αταραξίας.

Πολύ αργότερα, όταν ξεσπούν τα επεισόδια µε αφορµήτη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και µοιάζει η Αθήνα να ‘χει εγκαταλειφθεί στη βία, µαθαίνουµε ότι υπήρξαν «φωνές» στην κυβέρνηση της Ν.∆. που συζήτησαν µέχρι και την επιβολή στρατιωτικού νόµου. Πόσο εύκολη η διαδροµή από την αφασία στον τρόµο που «νοµιµοποιεί» τον απόλυτο αυταρχισµό!

Αυτό όµως που κρατάµε από όσα στη συνέχεια συνέθεσαν το ψηφιδωτό εκείνων των ηµερών, είναι ηεπισήµανση ότι ποτέ δενδιαβάστηκε η «κοινωνική σύνθεση» όσωνσυµµετείχαν στις διαµαρτυρίες.

Το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα»θυµίζει τα αστυνοµικά «παράδοξα» εκείνης της νύχτας, όπως αποκαλύπτονται από στοιχεία και µαρτυρίες.

Ακούγεται ηµαγνητοταινίααπό την αναφορά που δίνουν στο Κέντρο οι δυο αστυνοµικοί, αφού έχουν πυροβολήσει και αποµακρυνθεί από το σηµείο:

«∆εχτήκαµε επίθεση». Καµιά µαρτυρία δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισµό τους.

Είχαν ήδη σκεφτεί πώς θα καλυφθούν. Η Λητώ Βαλλιάτζη αφηγείται τααπίστευτα γεγονότα εκείνης της βραδιάς, για τον αστυνοµικόπου τη συνοδεύει στο τµήµανα δώσει κατάθεσηκαι στη διαδροµή τη «χάνει». Εκείνη επιστρέφει σπίτιτης νοµίζοντας ότι θα την αναζητήσουν,αλλά αυτό δενγίνεται ποτέ. Επικοινωνεί από µόνη της µε την Αστυνοµία.

Μια κάµερα, αυτόπτες µάρτυρες, ευαισθητοποιηµένοι πολίτες, µαθητές οργισµένοι πουεπικοινωνούν απευθείας χωρίς µεσολαβητές και εκπλήσσουν γονείς και κοινωνία, αυτά σώζουν την τιµή µιας δηµοκρατίας που πνιγόταν σιωπηρά κάτω από µια επίπλαστη αταραξία. Αυτή η ατµόσφαιρα είναι η σηµαντικότερη συµβολή της εκποµπής στη µνήµη.

* κάνοντας εγγραφή στο newsletter συμφωνείτε με τους όρους χρήσης της υπηρεσίας Moosend

Στιγµές που συγκλονίζουν

Οι στιγµές που αφηγούνται οι φίλοι του Αλέξανδρου συγκλονίζουν. Η σιωπή που χαρακτηρίζει την πρώτη συγκέντρωση διαµαρτυρίας ελάχιστη ώρα µετά το τραγικό γεγονός θυµίζει εκείνο το µούδιασµα από οργή και απορία. Οι πολιτικές εξελίξεις που περιγράφουν οι πολιτικοί Τσίπρας, Μάνος, Παυλόπουλος είναι µόνο η µια πτυχή εκείνων των ηµερών, που επιβεβαιώνει αφενός την αδυναµία της κυβέρνησης να διαγνώσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο τόπος και αφετέρου τους αυτοµατισµούς της πολιτικής εκµετάλλευσης, οι οποίοι ενεργοποιήθηκαν ερήµην του κύµατος διαµαρτυρίας.

Η τηλεθέαση του “Χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας” άγγιξε το 10%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της AGB.