Ομάδα επιστημόνων αμερικανικού πανεπιστημίου μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Σταματογιαννόπουλος, καθηγητής γενετικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, ανακάλυψαν έναν δεύτερο κώδικα κρυμμένο στο DNA. Ο κώδικας αυτός τρέχει πληροφορίες που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο διαβάζεται από τους επιστήμονες ο κανονικός κώδικας, εξηγώντας τις μεταλλάξεις στο τομέα της υγείας. Η ανακάλυψη αυτή γεννά ελπίδες διάγνωσης και θεραπείας πολλών ασθενειών.

Ads

Το DNA δεν χρησιμοποιείται για να γράφει πληροφορίες για τη δημιουργία πρωτεϊνών, όπως πίστευαν μέχρι τώρα, αλλά το γονιδίωμα χρησιμοποιεί το γενετικό κώδικα για να γράφει δύο διαφορετικές γλώσσες βιολογικού προγραμματισμού. Η μια κωδικοποιεί και κατευθύνει τις πρωτεϊνες, ενώ η άλλη καθοδηγεί το κύτταρο αναφορικά με το πόσα γονίδια θα ελέγχονται. Ο λόγος που ο κώδικας παρέμενε κρυφός, είναι ότι η μια γλώσσα είναι γραμμένη πάνω από την άλλη.

«Για πάνω από 40 χρόνια πιστεύαμε ότι οι αλλαγές στο DNA που επιδρούν στο γενετικό κώδικα, έχουν επίπτωση απλώς στη δημιουργία των πρωτεϊνών. Τώρα ξέρουμε ότι αυτή η βασική υπόθεση για την ανάγνωση του ανθρωπίνου γονιδιώματος αποτελούσε μόνο το ήμισυ της εικόνας. Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι το DNA είναι μια απίστευτα ισχυρή συσκευή αποθήκευσης πληροφοριών, την οποία η φύση έχει αξιοποιήσει πλήρως με απρόσμενους τρόπους», εξηγεί ο καθηγητής γενετικής στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Επιπλέον η ομάδα ερευνητών βρήκε πως μερικά κωδικόνια – τα οποία χρησιμοποιεί ο γενετικός κώδικας ως αλφάβητο που αποτελείται από 64 “γράμματα”- μπορούν να έχουν δύο έννοιες. Η πρώτη σχετίζεται με την αλληλουχία των πρωτεϊνών και μια σχετική με τον έλεγχο των γονιδίων. Οι εντολές που ελέγχουν τα γονίδια βοηθούν στη σταθεροποίηση ορισμένων ωφέλιμων χαρακτηριστικών των πρωτεϊνών αλλά και στο πως δημιουργούνται.

«Το γεγονός ότι ο γενετικός κώδικας μπορεί να γράφει ταυτόχρονα δύο είδη πληροφοριών σημαίνει ότι πολλές αλλαγές στο DNA που φαίνεται να μεταβάλουν τις αλληλουχίες των πρωτεϊνών, μπορούν στη πραγματικότητα να προκαλέσουν μια ασθένεια, διαταράσσοντας τα προγράμματα ελέγχου των γονιδίων ή ακόμα και τους δύο μηχανισμούς ταυτόχρονα», συμπλήρωσε ο καθηγητής.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.