Όσοι έχουν ηλικία θα θυμούνται εκείνο το αλήστου μνήμης τρομοκρατικό προπαγανδιστικό (σήμερα θα το έλεγαν επικοινωνιακό) σλόγκαν της παλαίποτε δεξιάς ΕΡΕ: «Αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να στην πάρει». Έγινε κατά κόρον χρήση του στην προεκλογική περίοδο που ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ηγέτης τότε της ΕΡΕ αντιμετώπιζε τον παππού Παπανδρέου, επειδή δήθεν η άνοδος της Ενώσεως Κέντρου στην εξουσία απειλούσε την δραχμή. 

Η σημερινή δεξιά, η ΝΔ δηλαδή, ως γνήσιος απόγονος της τότε, ανίκανη να υπερβεί τον εαυτό της, επαναλαμβάνει, συνεπικουρούντος και του ψευδοσοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, με την αυτή τρομοκρατική προπαγανδιστική σκοπιμότητα, το ίδιο σλόγκαν λίγο παραλλαγμένο: «Αυτό το ευρώ είναι δικό σου, μην αφήσεις τον Τσίπρα να στο πάρει». 

Τα κόμματα του δικομματισμού και της πολιτικής σήψης που έφεραν την Χώρα και τον Λαό της σ’ αυτήν την κατάσταση εξαθλίωσης, στερούμενα ουσιαστικών επιχειρημάτων καταφεύγουν σε επικοινωνιακές ομοβροντίες από σαπουνόφουσκες. Στον φόβο τους ότι θα χάσουν την εξουσία χάνουν το μέτρο. Μέσα στον επικοινωνιακό τους οίστρο ξεχνούν τον κανόνα «μέτρον άριστον» και ο προπαγανδιστικός τους λόγος προβάλει μέσα από το μεγαλείο της ψευτιάς του, περιφρονώντας προκλητικά την ευφυΐα αυτών που τον ακούν, όμως οι προκλήσεις δεν μένουν ατιμώρητες, θα τις τιμωρήσει η κάλπη. 
Ένας πολίτης αποδέκτης της τρέχουσας πολιτικής προπαγάνδας, του μέχρι πρόσφατα κραταιού δικομματισμού, που δεν έχει καθόλου κριτική ικανότητα, θα κατάπινε χωρίς καθόλου να το χωνέψει το εξής μήνυμα: ο Τσίπρας φταίει για όλα! Όμως πόσοι πολίτες βρίσκονται σ’ αυτό το κατώτατο επίπεδο κριτικής διάνοιας;; Απάντηση: μόνο οι κρετίνοι! Κάνοντας χρήση αυτής της εξόφθαλμα ψευδούς και για τον λόγο αυτόν ανόητης προπαγανδιστικής τακτικής, περιφρονούν και προσβάλουν τους ψηφοφόρους που θέλουν να δελεάσουν, θεωρώντας τους ηλίθιους και κρετίνους, και αυτό θα τους έλθει μπούμερανγκ. 

Ιδού ένα μικρό απάνθισμα από τις σαπουνόφουσκες που βάλλονται κατά του ΣΥΡΙΖΑ:
1. Φταίει διαχρονικά για όλους τους ξυλοδαρμούς, τα δακρυγόνα, τους κουκουλοφόρους και τις φωτιές. Αυτός προκαλούσε και προκαλεί τις ταραχές και φταίει διπλά επειδή θα προκαλέσει εκλογές και όλα αυτά τα έκτροπα θα επαναληφθούν.
2. Φταίει επειδή θα γίνουν εκλογές ξανά για χάρη του και οι εκλογές κοστίζουν και τα λεφτά τα πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος.
3. Φταίει επειδή ο κ. Κουβέλης αισθάνεται εξάρτηση και δεν μπορεί να απογαλακτιστεί και δεν μπορεί να πάει σε κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ λες και  ήταν ο κηδεμόνας του.
4. Φταίει λοιπόν ο Τσίπρας γιατί κατέστρεψε την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και σαν άτακτο παιδί ο αθεόφοβος «άδειασε το βάζο» με  τις 168 ψήφους
5. Φταίει για την οικονομία της Ισπανίας! Νομίζω ότι φταίει και για την Ισπανική Γρίπη του 1918!
6. Φταίει γιατί έχει πολλές συνιστώσες που δεν καταλαβαίνουν ή μια την άλλη, είναι δηλαδή μια μικρή Βαβέλ.
7. Φταίει γιατί είπε ΟΧΙ στο μνημόνιο, κ’ η τρόικα που ήταν να ‘ρθεί δεν ήρθε και τώρα τι θα γένουμε χωρίς την τρόικα;; (κάποιον μου θυμίζει αυτό… μήπως υπάρχουν και άλλοι φταίχτες;)
8. Φταίει γιατί οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ τρέχουν σ’ αυτόν και έγινε το νέο ΠΑΣΟΚ.
9. Φταίει για την «ηγεμονία των αριστερών ιδεών» που αυτός μαζί με το ΚΚΕ επέβαλε στην Ελλάδα (να που βρέθηκε και ένας συνένοχος).
10. Φταίει για την διόγκωση του κράτους, του κρατικού μηχανισμού και του αριθμού των υπαλλήλων. 

Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τόσο προκλητικά ψευδείς που καταντούν φαιδροί. Θα σταματήσω σ’ αυτά τα 10 «πταίσματα» και στο επόμενο άρθρο θα προσπαθήσω κάτω από την επικοινωνιακή πλημμυρίδα να ανασύρω  με την επιχειρηματολογία μου την ουσία που μπορεί να υπάρχει. 

Γιάννης Αλεξάκης
(Εκηβόλος)

……………………………………………
 
Συνέχεια του άρθρου «Αυτό το ευρώ είναι δικό σου, μην αφήσεις τον Τσίπρα να στο πάρει».
 
Από τα 10 «πταίσματα» που σταχυολογήσαμε για τα οποία κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ ορισμένα έχουν αυτονόητη απάντηση και οποιαδήποτε επι πλέον ανάλυση τους περιττεύει. Τι θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος στο 2ο ή στο 3ο αλλά και στο 4ο πταίσμα:

• ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει επειδή θα γίνουν εκλογές ξανά για χάρη του και οι εκλογές κοστίζουν και τα λεφτά τα πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος
• ότι επίσης φταίει επειδή η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη δεν μπορούσε να λάβει μέρος σε κυβέρνηση αν δεν συμμετείχε και ο ΣΥΡΙΖΑ,
• και ότι επι πλέον φταίει επειδή για τον λόγο αυτόν δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που, ειρήσθω εν παρόδω, θα στηριζόταν σε μια ισχυρότατη πλειοψηφία 168 ψήφων, θα είχε δηλαδή μια διαφορά 36 ψήφων από μια διασπασμένη αντιπολίτευση που συνολικά θα διέθετε μόνο 132 ψήφους,

όταν όλοι γνωρίζουμε:

• ότι επαναληπτικές εκλογές είχε «προκηρύξει» ο κ. Σαμαράς ήδη πριν από την ψηφοφορία της 6ης Μαΐου, αν η ΝΔ δεν συγκέντρωνε πλειοψηφία αυτοδυναμίας,
• ότι όλα τα κόμματα συμμετείχαν στις διερευνητικές εντολές με τις γνωστές σε όλους επιφυλάξεις τους,
• ότι ο κ. Κουβέλης δεν τολμούσε να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που θα εφάρμοζε όσα αυτός ο ίδιος προεκλογικά κατήγγειλε. Όμως με την συμπεριφορά του αυτήν, της πεισματικής αξίωσης συμμετοχής και του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλυπτόταν, ότι οι δήθεν ιδεολογικές διαφορές που τον χώριζαν από τον ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν και ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο είχε διασπασθεί και αποχωρίσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι προσωπικές του φιλοδοξίες.

Αυτή η «εν χορώ» επίρριψη ευθυνών στον ΣΥΡΙΖΑ με προεξάρχοντα του χορού τον κ. Σαμαρά, αυτοδιαψευδόταν και αυτογελοιοποιούταν από μόνη της λόγω της υπερβολής της.
Τι να πούμε και για την 5η κατηγορία: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει ακόμα και για την κατάρρευση της οικονομίας της Ισπανίας! Η εξόφθαλμη προπαγανδιστική πρόκληση ήταν τόσο μεγάλη που με παρέσυρε και εμένα να πω ότι φταίει και για την Ισπανική Γρίπη!
 
Οι υπόλοιπες 6 κατηγορίες αν και μεστές φαιδρότητας εμπεριέχουν ή υποδηλώνουν στοιχεία που προέρχονται από βαθιά και καλά επεξεργασμένες και στοχευμένες, διαχρονικές προπαγανδιστικές μεθοδεύσεις, που κάποιες ξεκινούν από την εποχή της ναζιστικής κατοχής και τον εμφύλιο.
 
Ας εξετάσουμε λοιπόν την 9η και την 10η κατηγορία σε συνδυασμό με την 8η:

• Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά η Αριστερά φταίει για την «ηγεμονία των αριστερών ιδεών» από την οποία προέρχεται η κακοδαιμονία της χώρας.
• Ότι στον ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται η διόγκωση του κράτους, του κρατικού μηχανισμού και του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.
• Ότι όλοι οι κρατικοδίαιτοι και τα παράσιτα του ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβανομένων και όλων των συνεργατών του κ. Άκη Τσοχατζόπουλου έχουν καταφύγει στον ΣΥΡΙΖΑ

Για το πρώτο θέμα υπάρχει η ενδελεχής και εμπεριστατωμένη ανάλυση του Νικόλαου Μόττα με τον τίτλο: Η… «ηγεμονία των αριστερών ιδεών» στην καπιταλιστική Ελλάδα. Εγώ θα προσθέσω περιληπτικά μόνο τα εξής:

• Ποτέ δεν κυριάρχησαν οι αριστερές ιδέες στην χώρα! Αυτό που κυριαρχούσε πάντα και κυριαρχεί μέχρι σήμερα είναι ένας καπιταλισμός γκραικύλικου, κοτζαμπάσικου, παρασιτικού τύπου που λυμαίνεται ότι παραγωγικό και δημιουργικό φυτρώνει σε τούτον τον τόπο. Ένας ιδιότυπος καπιταλισμός που μπορεί να επιβιώνει μόνο μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της καταστροφικής διαπλοκής που ο ίδιος γεννά. Ένας καπιταλισμός που με κανένα τρόπο δεν μπορεί να συγκριθεί με τον «ευλαβή» καπιταλισμό της προτεσταντικής Δύσης, και για τον λόγο αυτόν δεν μπορεί να γίνει κατανοητός από αυτήν, παρά το ότι αδιάλειπτα παραμένει προσδεδεμένος στο άρμα της, και παρά τις συχνές προσπάθειες της να τον εκσυγχρονίσει και να τον καταστήσει παραγωγικό και ανταγωνιστικό, όπως αυτή αντιλαμβάνεται αυτές τις ιδιότητες. Η Αριστερά, γαλούχημα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού,  και οι ιδέες της, ποτέ, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν ηγεμόνευσαν στην Ελλάδα, αντίθετα ήταν πάντα είτε υπό διωγμό, είτε στο περιθώριο. Ίσως την 17η Ιουνίου 2012 αυτή η κατάσταση ανατραπεί για πρώτη φορά! Αν αυτό συμβεί, η ημερομηνία αυτή θα αποκτήσει ιστορική σημασία! Πάντως από τους παράγοντες της πολιτικής ζωής του Ελλαδικού χώρου, αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στην Ευρώπη είναι ακριβώς η Αριστερά, επειδή έχει ευρωπαϊκή προέλευση. Αν για οποιονδήποτε λόγο επικρατήσουν στην Ευρώπη διασπαστικές και κεντρόφυγες τάσεις, η μόνη από τον Ελλαδικό χώρο που θα μείνει πιστή στο ευρωπαϊκό ιδεώδες θα είναι η Αριστερά. Σε αντίθεση με την Δεξιά, που ακολουθώντας το Ορθόδοξο Ιερατείο και το ψηφοφόρο «Πλήρωμα της Εκκλησίας» που αυτό διαφεντεύει, θα στραφεί και πάλι στην Ανατολή, τηρώντας την παλαιά παράδοση της επιλογής «σαρικίου αντί τιάρας» ή, στην καλύτερη περίπτωση, προσφεύγοντας προς την «ομόδοξον Ρωσίαν», έτσι για να εκπληρωθεί και το Δόγμα Χάντινγκτον. Είναι λοιπόν επιτακτικό για την Δυτική Ευρώπη, αν θέλει να υπηρετήσει τις συνεκτικές εκείνες πολιτικές που θα εξασφαλίσουν το μέλλον της ως ενιαίας πολιτικής οντότητας, τουλάχιστον όσον αφορά την Ελλάδα, να καλλιεργήσει και να φροντίσει της σχέσεις της με την Ελληνική Αριστερά που εκφράζεται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ και να πάψει να ματαιοπονεί προσπαθώντας να εκμοντερνίσει τον κοτζαμπάσικο, παρασιτικό, γραικύλικης έκδοσης καπιταλισμό που εκφράζει ο κ. Σαμαράς και η Δεξιά Πολυκατοικία. Βλέποντας το ζητημα αυτό από την πλευρά της Δύσης μπορούμε να πούμε ότι και η Δύση πρέπει να αποδείξει ότι, άσχετα από τους πολιτικούς συσχετισμούς του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, ενδιαφέρεται και απαιτεί να συνεργάζεται με έντιμους Έλληνες πολιτικούς και όχι με πολιτευτές δωροφάγους Αυτό ισχύει κυρίως για την Γερμανία, που μέχρι σήμερα στις σχέσεις της με την Ελλάδα, μόνο συνεργασία με τέτοιους δωροφάγους, μιζαδόρους και δωσίλογους έχει να επιδείξει, επειδή αυτοί της κοστίζουν κατά πως φαίνεται φτηνότερα και της κάνουν καλύτερα τη δουλειά..  
• Ο ισχυρισμός ότι η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για το ογκώδες κράτος, τον βουλιμικό, αχόρταγο και αναποτελεσματικό  ελλαδικό κρατισμό και το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων είναι, αν λάβει κάποιος υπ’ όψη του την πρόσφατη ιστορία, τουλάχιστον υβριστικός!  Για να μην ξεχνάμε την ιστορία μας, ο αριστερός που δεν διέθετε Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων καθ’ όλη την μετεμφυλιακή περίοδο μέχρι και την πτώση της Δικτατορίας, όχι μόνο στο δημόσιο δεν μπορούσε να διορισθεί, αλλά κυριολεκτικά «δεν είχε στον ήλιο μοίρα», αντίθετα με όσους είχαν περγαμηνές χαφιέ και δωσίλογου που η πρόσληψη τους στο Ελληνικό Δημόσιο ήταν εξασφαλισμένη, ακόμα και αν διέθεταν βεβαρυμένο ποινικό μητρώο. Με αυτά τα κριτήρια πρόσληψης ήταν εξασφαλισμένη και η αναποτελεσματικότητα του ελληνικού κρατισμού. Μετά την μεταπολίτευση έπαψε να ισχύει ως ένα βαθμό το κριτήριο του ενεργού αντικομουνισμού για την πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων. Όμως τα κόμματα του δικομματισμού επέλεγαν και προσλάμβαναν χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια, για πελατειακούς, ψηφοθηρικούς λόγους υπαλλήλους για τον δημόσιο τομέα μόνο για την παροχή της θέσης με αντάλλαγμα ψήφους της οικογένειας του διοριζόμενου, έχοντας κατά την επιλογή αυτή την μερίδα του λέοντος σε σχέση με τα αριστερά κόμματα. Επειδή η σκοπιμότητα των διορισμών είχε αυτόν τον χαρακτήρα, υπήρχε αδιαφορία για την αποδοτικότητα των διοριζομένων, ίσχυε ακριβώς το αντίθετο, έπρεπε να μην είναι αποδοτικοί έτσι ώστε να χρειάζονται περισσότεροι διορισμοί που θα έφερναν περισσότερους ψήφους. Έτσι μπορεί να γίνει κατανοητός ο λόγος που μέχρι σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι πλήρως εξοπλισμένο με ηλεκτρονικά υπολογιστικά συστήματα. Έτσι γίνεται κατανοητό το «επίδομα μεταφοράς φακέλλων» και το «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης» και όποιες άλλες παλαβές και ακατανόητες για την Δύση διατάξεις του Ελληνικού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Στο σημείο αυτό θα επαναλάβω κάτι που και σε άλλες δημόσιες παρεμβάσεις μου έχω επισημάνει: Την σημειωτική και την συμπαρομαρτία της λέξης «υπάλληλος». Σε αντίθεση με όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου που η αντίστοιχη λέξη είναι «εξυπηρέτης», που δηλώνει τις προς το κοινό παρεχόμενες υπηρεσίες, στην γραικυλική κρατική διάλεκτο η λέξη «υπάλληλος» δηλώνει αποκλειστικά και μόνο, την εσωτερική ιεραρχική δομή και την προς το αυταρχικό κράτος υπόκυψη (υπάλληλος = ο ένας κάτω από τον άλλο). Μια από τις προτάσεις μου προς τον μεταρρυθμιστικό ΣΥΡΙΖΑ, αν αναλάβει την διακυβέρνηση αυτής της χώρας, είναι να αντικατασταθεί η λέξη «υπάλληλος» από την λέξη «εξυπηρέτης» παντού στην νομοθεσία, στα διατάγματα, στις αποφάσεις των δικαστηρίων και τις διοικητικές εγκυκλίους. Αν είναι δυνατό να απαγορευθεί και η χρήση της. Η κατάργηση της λέξης και της νοοτροπίας που αυτή συμπαρομαρτεί αποτελεί μια από της αναγκαίες προϋποθέσεις για την κατάργηση του ελληνικού μανδαρινισμού και την μετατροπή της χώρας αυτής από Γκραικυλία σε Ελλάδα.
• Δυστυχώς όσον αφορά την συρροή των κρατικοδίαιτων παρασίτων του φυλλοροούντος ΠΑΣΟΚ, όλων αυτών των υπαλλήλων του Δημοσίου, των ΟΤΑ, των ΜΚΥΟ και πάντων των τερατουργημάτων της πασοκικής και νεοδημοκρατικής παρασιτικής διακυβέρνησης, που δήθεν προστρέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ για να εξασφαλίσουν πολιτική περίθαλψη και στέγη, αν πρόκειται πράγματι για πολίτες αυτής της Χώρας, με βάση τις αρχές του ισχύοντος  πολιτεύματος δεν μπορεί να αποποιηθεί κανείς την ψήφο τους, αλλά αντίθετα υποχρεούται να την αποδέχεται. Δεν νομίζω να υπάρχει κόμμα που να κάνει ποιοτική διάκριση των ψήφων, άλλωστε αυτό αντίκειται σε συνταγματικές διατάξεις. Αυτό που μπορεί και πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να απαιτεί αυστηρά από τους προστρέχοντες νέους οπαδούς του να αποβάλουν και να ξεχάσουν τις παλιές τους συνήθειες. Η Αριστερά στην Ελλάδα έχει επιδείξει, χωρίς αμφισβήτηση, μια ενάρετη παράδοση και ιστορική διαδρομή! Πάντα πρώτη στις θυσίες! Αποστρεφόταν την «μοιρασιά» και την άφηνε στους ορνεοκέφαλους που μέχρι τώρα κυβέρνησαν και καταπόντισαν αυτήν την Χώρα. Εκτός του ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι πολιτικάντηδες και οι συνεργοί τους που άρπαξαν και δήωσαν ότι είχε αυτή η Χώρα, θα πρέπει να αποτραπεί με κάθε νόμιμο μέσο η συνέχιση της αρπαγής, αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κοντό μέλλον.  Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι θα νικήσει στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Όμως δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο και το εξής φαινόμενο: Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι στο ΣΥΡΙΖΑ πάνε όλα τα κατακάθια που αυτοί δημιούργησαν, κάνουν χρήση ενός αποτρόπαιου στοιχείου που προέρχεται από αυτούς και το «φοράνε» στον αντίπαλο τους. Ειδικά όταν αυτό γίνεται από το ΠΑΣΟΚ αποτελεί ένα εξοργιστικό παράδοξο αχρειότητας, όταν το ΠΑΣΟΚ αποβάλλει το πολίτικο του πρόσωπο που τόσα χρόνια «καλλιέργησε» και το φοράει σαν προσωπείο, μάσκα δηλαδή, στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό μου θυμίζει την ΜΑΣΚΑ στο ομώνυμο φιλμ με τον Jim Carrey, εκείνη την απαίσια μάσκα που όποιος την φόραγε ή σε όποιου το πρόσωπο τύχαινε  να μπει αύξανε τις κακές του ιδιότητες σε βαθμό υπερθετικό έτσι που ο κακός γινόταν χείριστος και το σκυλάκι πίτμπουλ. Νόμισαν λοιπόν οι αλάστορες του δικομματισμού ότι φορώντας στον ΣΥΡΙΖΑ την μάσκα που απεικονίζει το δικό τους πρόσωπο, θα ξεμπερδέψουν μαζί του. Ελπίζω και πιστεύω πους θα διαψευστούν οικτρά!

Όμως εδώ θα πρέπει να δώσουμε μιαν απάντηση και στην 6η κατηγορία: αυτήν για τις πολλές συνιστώσες. Ναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν ένα οριζόντιο χαρούμενο απλωμένο λιβάδι γεμάτο λουλούδια, με λογής λογής χρώματα κι αρώματα! Ένα αρμονικό σύνολο από ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους που το συμφέρον και οι καιροσκοπισμοί δεν έχουν θέση ανάμεσά τους. Ακριβώς το αντίθετο από την δεξιά πολυκατοικία της κάθετης, αυταρχικής ιδιοκτησίας που μέσα της συνοικούν συστεγασμένοι κυνικοί, υπολογιστές ένοικοι: Η αδίστακτη κολομπίνα της διαπλοκής, αυτή που καταπατώντας την απαγορευτική διάταξη του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, χορήγησε στον Χριστοφοράκο διπλωματικό διαβατήριο, με πρώτο συνοδό της στα Χανιά τον κονσιλιέρι πρώην εισαγγελέα αυτόν που σαν Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης έκανε τα στραβά μάτια όταν οι μαφιόζοι της Κρήτης μας κακοποιούσαν μέσα στα Δικαστήρια Ηρακλείου στις 30 του Σεπτέμβρη 2005. Και ποιος είναι πρόεδρος των συστεγασμένων ενοίκων, αυτός που πρόδωσε τον πατέρα της κολομπίνας, αυτός που άνοιξε την κερκόπορτα προς την Αλβανία ακριβώς τότε που η Αλβανία είχε ανοίξει τις φυλακές της. Πως είναι δυνατόν να τους πιστέψουμε, αυτοί δεν έχουν τον θεό τους.
 
Αλλά μια και μιλήσαμε για μάσκες ας πάμε στους κουκουλοφόρους και στην κουκούλα, στην 1η υποτίθεται παράβαση του ΣΥΡΙΖΑ:

• Όλα όσα κάνουν οι πραιτοριανοί και το παρακράτος του δικομματισμού ξυλοδαρμοί, εμπρησμοί, δακρυγόνα επιρρίπτονται συλλήβδην στον ΣΥΡΙΖΑ.
• Η ΚΟΥΚΟΎΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ, ΤΟΝ ΔΟΣΙΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ: «Αυτόν που τότε απ’ τα’ άλλο μέρος φάνηκε να ‘ρχεται αργά βαδίζοντας με το Σβησμένο πίσω από την Κουκούλα Πρόσωπο, που σήκωνε το δάκτυλο κι οι ώρες ανατρίχιαζαν στο μεγάλο ρολόι των αγγέλων. Και σε όποιον λάχαινε να σταθεί μπροστά, ευθύς οι άλλοι τον αρπάζανε από τα μαλλιά και τον εσούρνανε χάμου πατώντας τον. Ώσπου έφτασε κάποτε η στιγμή να σταθεί και μπροστά στον Λευτέρη. Αλλά κείνος δεν σάλεψε. Σήκωσε μόνο αργά τα μάτια του και τα πήγε με μιας τόσο μακριά – μακριά μέσα στο μέλλον του – που ο άλλος ένιωσε το σκούντημα κι έγειρε πίσω με κίντυνο να πέσει. Και σκυλιάζοντας έκανε ν’ ανασηκώσει το μαύρο του πανί, ναν του φτύσει κατάμουτρα. Μα πάλι ο Λευτέρης δεν σάλεψε.

      Πάνω σε κείνη την στιγμή, ο Μεγάλος Ξένος, αυτός που ακολουθούσε με τα τρία σειρήτια στο γιακά, στηρίζοντας στη μέση τα χέρια του, κάγχασε: ορίστε, είπε, ορίστε οι άνθρωποι που θέλουνε, λέει, ν’ αλλάξουνε την πορεία του κόσμου!Και μη γνωρίζοντας ότι έλεγε την αλήθεια ο δυστυχής, καταπρόσωπο τρεις φορές του κατάφερε το μαστίγιο. Αλλά τρίτη φορά ο Λευτέρης δε σάλεψε. Τότε, τυφλός από τη λίγη πέραση που ‘χε η δύναμη στα χέρια του, ο άλλος, μη γνωρίζοντας τι πράττει, τράβηξε το περίστροφο και του το βρόντηξε σύρριζα στο δεξί του αυτί.
     Και πολύ τρομάξανε τα παιδιά, και οι άνθρωποι με το μολύβι στην όψη και το άχυρο στα μαλλιά και τα κοντά μαύρα ποδήματα, κέρωσαν. Επειδή πήγανε κι ήρθανε γύρω τα χαμόσπιτα, και σε πολλές μεριές το πισσόχαρτο έπεσε και φανήκανε μακριά, πίσω απ’ τον ήλιο, οι γυναίκες να κλαίνε γονατιστές, πάνω σ’ ένα έρμο οικόπεδο, γεμάτο τσουκνίδες και μαύρα πηχτά αίματα. Ενώ σήμαινε δώδεκα ακριβώς το μεγάλο ρολόι των αγγέλων. (Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, Ανάγνωσμα τέταρτο, ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ)
Ας μη μιλάει το σύγχρονο δωσιλογικό παρακράτος για κουκούλες, εδώ έχει θέση μόνο η Σιωπή, ή Σιωπή και το Κεκλιμένο Γόνατο, και καμιά προπαγανδιστική χρήση του όρου Κουκούλα, γιατί Αυτή ανήκει πια στο Ερμάριο των Οργάνων του Μαρτυρίου.
 
Γιάννης Αλεξάκης
Εκηβόλος
 
ΥΓ. Όσον αφορά την 7η κατηγορία, αφού πληροφορήσω όσους δεν με γνωρίζουν, ότι είμαι μέλος του ΕΠΑΜ, που ΔΕΝ είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλώνω ότι θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητο κράτος που δεν έχει δικό του ΝΟΜΙΣΜΑ. Η κοπή δηλαδή και η κυκλοφορία νομίσματος είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ύπαρξη ελεύθερου, ανεξάρτητου κράτους.