[…] Είμαστε μια κοινωνία από διαφθορείς και διεφθαρμένους […] Και είμαστε υποχρεωμένοι ως πολίτες, να είμαστε μάχιμοι ή να γίνουμε μάχιμοι, για την ανατροπή της διαφθοράς. Πιστεύω, ότι από το μετερίζι του θεάτρου έχω την παρουσία της ευθύνης γι’ αυτό το παρόν», ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με βάση το ερώτημα “Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;” συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs από το 2010.

Ads

Εδώ μας έφερε η διαφθορά. Δηλαδή, η διαφθορά, η οποία συντελείται από διαφθορείς και διεφθαρμένους. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο.

Εδώ, λοιπόν, φθάσαμε λόγω της διαφθοράς. Είμαστε μια κοινωνία από διαφθορείς και διεφθαρμένους. Αν θέλουμε να απαντήσουμε μπορούμε να πούμε χίλια πράγματα για το ποιοι είναι οι διαφθορείς και ποιοί είναι οι διεφθαρμένοι.
 
Μια μέρα, ξεκίνησα με το τραίνο από την Αθήνα, συγκεκριμένα το Intercity, για να πάω στην Αρχαία Ολυμπία, στο χωριό μου. Άρχισαν, λοιπόν, να γίνονται συνέχεια στάσεις σε διάφορους σταθμούς. Στη μέση της διαδρομής είχαμε κάνει ήδη σχεδόν πενήντα στάσεις. Μου δημιουργήθηκε, πλέον, μία αγανάκτηση…

Πάω στους σιδηροδρομικούς και ρωτάω: Είμαστε σε μία ταχεία αμαξοστοιχία. Πόσες στάσεις πρέπει να κάνουμε; Μου λένε: Μέχρι τα Ολύμπια δώδεκα με δεκατρείς.

Και γιατί μέχρι τώρα έχουμε κάνει πενήντα; τους ξαναρωτάω. Διότι το έχουν τάξει οι βουλευτές στους πολίτες της περιφέρειας, μου απαντούν.

Και σε ρωτώ, τώρα, εγώ: Οι βουλευτές, δεν είναι οι διαφθορείς; Οι πολίτες, δεν είναι οι διεφθαρμένοι;

Σε ποια χώρα του κόσμου, ο βουλευτής μπορεί να τάξει στον πολίτη ό,τι π.χ. «Θα σου φέρω το τρένο στο σπίτι σου», και σε ποιο μέρος του κόσμου ο πολίτης μπορεί να ζητάει από τον βουλευτή να σταματήσει το τρένο στο σπίτι του;
 
Ήταν ένα απλό παράδειγμα…

 
Τί πρέπει να κάνουμε; Από εκεί και πέρα, λοιπόν, δεν πρέπει να είμαστε μπροστά σε αυτό το φαινόμενο μοιρολάτρες.

Και είμαστε υποχρεωμένοι ως πολίτες, να είμαστε μάχιμοι ή να γίνουμε μάχιμοι, για την ανατροπή της διαφθοράς.

Πιστεύω, ότι από το μετερίζι του θεάτρου έχω την παρουσία της ευθύνης γι’ αυτό το παρόν.
 
Φέτος, μετά από την υπεύθυνη παρουσία μου με τον Μάρξ στο Σόχο, συνεχίζω με την ίδια ευθύνη ερμηνεύοντας το Γαλιλαίο. Υπήρξε και αυτός ένας μεγάλος άνδρας που ανέτρεψε τα δεδομένα του κόσμου μέχρι των ημερών του.

Αυτό βέβαια, για να το κάνει κανείς χρειάζεται όραμα και τάξιμο στο Θεό της επιστήμης.

Ο Γαλιλαίος υπήρξε υπόδειγμα με τη στάση της ζωής του, και με την αφοσίωσή του, στο όνειρο για να αλλάξει την πορεία του κόσμου.

Ήταν ένα πνεύμα τρομακτικής διαύγειας, που κατάφερε να κατακτήσει για να επικοινωνεί με το σύμπαν.

Και επίσης, θεωρώ, ότι είναι ένας σύγχρονός μας. Αγωνιζότανε για την αλήθεια. Αυτό που πρέπει να κάνουμε και εμείς σήμερα.

Έγραψα το έργο, με δανεισμούς από μια βιβλιογραφία, που βέβαια για τον Γαλιλαίο δεν έχει τέλος. Και υπέκυψα στο… σατανά και για να σκηνοθετήσω το έργο, δηλαδή, τον εαυτό μου. Πιστεύω, ότι με την έμπνευση για σκηνικά και κοστούμια της Λίνας Καρανικολάου, και τους φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα, θα έχουμε το αποτέλεσμα που θα δικαιώσει την απόφασή μας. Το ζητούμενο πάντα, είναι να συναντάμε το ενδιαφέρον των θεατών.