H Ελένη Κωστοπούλου έχει σπουδάσει Δημοσιογραφία και Εικαστικές Τέχνες, Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και Διαχείριση Πολιτισμικών Μονάδων (μεταπτυχιακό) στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεατρικής γραφής με τον συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Έχει γράψει πέντε θεατρικά έργα, τρία εκ των οποίων έχουν βραβευθεί. Η Τρύπα, διακρίθηκε το 2011 στον Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού Έργου του περιοδικού για το θέατρο Επί Σκηνής και παρουσιάστηκε σε μορφή αναλογίου στο θέατρο Βeton 7, σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη. 

Το Ένα χέρι στο νούμερό μου κέρδισε τον Πρώτο Έπαινο στον Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2012 του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Β. Αιγαίου. Το «Σαν να μη συμβαίνει» ήταν το ένα από τα τρία ελληνικά έργα που διακρίθηκαν στον Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού Έργου Eurodram 2016 (Ευρωπαϊκό Θεατρικό Δίκτυο Προώθησης Θεατρικών Έργων).

Το 2013 συμμετείχε με το δεκάλεπτο θεατρικό έργο Strike στο Off – Off Athens Theater Festival, στο θέατρο Επί Κολωνώ, όπου επτά συγγραφείς συνέγραψαν το σπονδυλωτό έργο Υπό… κρίση.
 
Σε πρώτο πρόσωπο για το «Σα να μη συμβαίνει»…
 
Το θεατρικό έργο «Σαν να μη συμβαίνει» (εκδόσεις Βακχικόν, 2017) μιλάει για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά για κάποιο λόγο προσποιούμαστε ότι δε συμβαίνουν. Αναφέρεται κυρίως στο ανοίκειο, το ξένο που μοιάζει πλέον οικείο γιατί βιώνεται ως κανονικότητα. Το περίεργο, όμως, είναι ότι, παρόλο που μας ταλανίζει, που δεν μας αρέσει δεν μπορούμε πλέον να το αποχωριστούμε. 

Το «Σαν να μη συμβαίνει» αποτελεί στην πραγματικότητα το τρίτο μέρος μιας θεατρικής  τριλογίας η οποία έχει ως άξονα κάποια στάδια που διέρχεται η ανθρώπινη ύπαρξη με την απότομη είσοδό της σε ένα σύμπαν αβεβαιότητας (εσωστρέφεια/προσποίηση, βία/ανθρωποφαγία, έκρηξη/εξωστρέφεια). Τα άλλα δύο έργα της τριλογίας «Η τρύπα» το πρώτο και το «Ένα χέρι στο νούμερό μου» το δεύτερο, έχουν και αυτά, όπως και το «Σαν να μη συμβαίνει», διακριθεί σε διαγωνισμούς συγγραφής θεατρικών έργων.

 
Η έμπνευση στα χρόνια της κρίσης…
 
Όταν αντικρίζεις λιγότερα χαμόγελα, λιγότερη ελπίδα, λιγότερη ομορφιά, λιγότερες βεβαιότητες, λιγότερο αύριο  και όταν αυτά αποτυπώνονται στα πρόσωπα των ανθρώπων δεν μπορείς να τα προσπεράσεις. Σκοντάφτεις πάνω τους και σε διαπερνάνε. Το δύσκολο για μένα πλέον είναι να βρεις την ομορφιά και αυτή η αναζήτηση πιστεύω είναι ένα ταξίδι προς την έμπνευση. 
 
Η σχέση με τη λογοτεχνία…

Ξεκίνησα ως αναγνώστρια λογοτεχνικών έργων, όπως όλοι όσοι γράφουν φαντάζομαι, για να φτάσω στη συγγραφή θεατρικού έργου. Το «Σαν να μη συμβαίνει» είναι το πρώτο έργο μου που γίνεται παράσταση (θα ξεκινήσει στις 26/5 στο θέατρο ΜΠΙΠ) και με χαρά μεγάλη εκδόθηκε σε δίγλωσση έκδοση. Επίσης, το συγκεκριμένο έργο, που αγαπώ πολύ, βραβεύθηκε στον διαγωνισμό Eurodram (ευρωπαϊκό θεατρικό δίκτυο προώθησης θεατρικών έργων). Συμμετέχω επίσης σε ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα που ξεκίνησε στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Θεατρικής Γραφής που οργάνωσε το Θέατρο Τέχνης τον Ιούλιο του 2016, όπου δεκαέξι Έλληνες συγγραφείς με έμπνευση τον Σαίξπηρ γράψαμε και τα αποτελέσματα ήταν η παρουσίαση ενός αναλογίου στην έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο και η έκδοση του συλλογικού τόμου «Μια γιορτή για τον Σαίξπηρ» (εκδόσεις Βακχικόν, 2017).
 
Μπορεί ένα καλό βιβλίο να «σώσει» την ψυχή μας; 

Ένα βιβλίο ίσως μπορεί να δώσει τη «λύτρωση» σε κάποιους αναγνώστες, μπορεί, όμως να τους οδηγήσει και σε άλλα μονοπάτια. Όπως και αν έχει, όμως, θεωρώ ότι ένα καλό βιβλίο  στο βαθμό που  θίγει καίρια ζητήματα τα οποία πασπαλίζουν οι συγγραφείς με το προσωπικό τους βλέμμα, ανοίγει ένα παράθυρο σε διαφορετικές οπτικές, οι οποίες μπορεί να μην  οδηγούν στη σωτηρία της ψυχής, σίγουρα όμως θέτουν έναν κάποιο προβληματισμό. Το πού μπορεί να οδηγήσει ο προβληματισμός αυτός είναι προσωπική υπόθεση του κάθε αναγνώστη.
 
Τα επόμενα συγγραφικά σχέδια…
 
Δεν θα μπορούσε να μην γράφω κάτι αυτή τη στιγμή, καθώς η καθημερινότητα με ξεπερνάει και μέσα από τη συγγραφή βρίσκω διέξοδο. 

Η παράσταση

Τρία αδέρφια, ο Τζόνι, ο Μπραντ και ο Τζο. Σε ένα σπίτι. Ο μπαμπάς έχει φύγει, προσωρινά είπε. Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο Τζόνι, πρέπει τώρα να τους φροντίζει. Πρέπει να φροντίζει να υπάρχει πάντα γάλα στο σπίτι, γιατί όσο υπάρχει γάλα υπάρχει ασφάλεια. Γι΄ αυτό δεν πρέπει να βγαίνει κανένας έξω, γιατί έξω είναι επικίνδυνα, έτσι λέει ο μπαμπάς, έξω δεν είμαστε ασφαλείς, έτσι λέει ο μπαμπάς. 

Όσο κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα, είμαστε ασφαλείς και μπορούμε να σκεφτόμαστε το μέλλον, ένα μέλλον που θα είναι ίδιο με το παρελθόν. Ο μπαμπάς όμως δεν επιστρέφει, ο χρόνος περνάει, το γάλα τελειώνει και η αμφιβολία γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Τελικά, πόσο μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι τίποτα δε συμβαίνει;

Στοιχεία παράστασης: 

Θεατρικό έργο: Ελένη Κωστοπούλου
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Χριστοφή
Παίζουν: Αντώνης Γιαννούλης, Θοδωρής Κασαπίδης, Βαγγέλης Κουντουριώτης
Που: Στο Θέατρο ΜΠΙΠ, Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων – Κυψέλη
Πότε: Παρασκευή και Σάββατο από 26 Μαΐου στις 21.00