Με αφορμή την παράσταση Ιούλιος Καίσαρ, που κάνει πρεμιέρα στις 12 Απριλίου στο θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου με τον ίδιο να ερμηνεύει τέσσερις ρόλους σε μια προσωπική αναμέτρηση με την ιστορία και τα προσωπικά του στοιχήματα, ο Ρένος Χαραλαμπίδης μας μιλάει για τους μύθους, την ποίηση, τη θρησκεία, την πολιτική.

Αυτοδίδακτος ηθοποιός, με επιρροές, τις πιο έντονες απο το Βασίλη Διαμαντόπουλο, γνωστός απο τηλεόραση, κινηματογράφο, θέατρο, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, με τελευταία αγάπη το τραγούδι, για πολλούς λόγους στη δημοσιότητα και όχι μόνο καλλιτεχνικούς. Το 2012 ήταν υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, επί Αντώνη Σαμαρά, το έκανε, μας λέει, με πολλή σκέψη και γνώση των κινδύνων, δεν το μετάνιωσε αλλά πλέον η σχέση του με την πολιτική έχει οριστικά κλείσει. Η ανάμειξη, διευκρινίζει, όχι η άποψη.

Ξεκινώντας του λέω πως μια φράση του που διάβασα σε πρόσφατη συνέντευξη ήταν μάλλον άκομψη. Επιμένει και την επαναλαμβάνει.
«Δεν υπάρχει πιο μπανάλ πράγμα απο το να είσαι καλλιτέχνης και αριστερός. Αυτό πιστεύω.»

Μήπως υπερβάλλετε; Τι πρόβλημα έχετε με την αριστερά;

«Μην ξεχνάτε οτι στήθηκαν ολόκληρες καριέρες επειδή κάποιοι δήλωσαν αριστεροί. Δε μου αρέσουν τα κλισέ και είναι κλισέ οτι μόνο ο αριστερός είναι προοδευτικός Το ροκ εν ρολ είναι η μουσική που γέννησαν δηλωμένοι φιλελεύθεροι. Ο κινηματογράφος που αγαπάμε είναι φιλελεύθερος. Πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή ο φασισμός απέναντι σε όποιον δεν είναι αριστερός. Είναι άδικος όλος αυτός ο πόλεμος Γιατί άνθρωποι που έχουν  μια άλλη άποψη να χάνονται στον Καιάδα; Εγω αγαπώ πολύ τους κομμουνιστές γιατί πιστεύουν στο  κομμουνιστικό μανιφέστο, ο αριστερός σε τι πιστεύει;»

Είναι πως ερμηνεύει κανείς τα πράγματα. Η ερμηνεία ενός έργου,  για να έρθουμε στην παράσταση, είναι προσωπική υπόθεση;

«Η σκηνοθέτης μας είπε οτι σημασία έχει να πούμε αυτό που νομίζουμε εμείς ότι έγινε, τη δική μας ερμηνεία. Αυτό με βοήθησε.
Είναι η ερμηνεία του παρόντος μας, γιατί η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν ξέρει που να πάει, αριστερά, δεξιά, είναι μια στιγμή που μπερδευόμαστε.»

Και θα μας βοηθήσει πιστεύετε η παράσταση να ξεμπερδευτούμε;

«Το έργο θα μπορούσε να είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, θα μας βάλει στη διαδικασία της σκέψης

Τι λείπει σήμερα η σκέψη ή η κρίση;

«Η ψυχραιμία. Το κρύο αίμα λείπει.»

Σε τι ψυχική κατάσταση σας βρίσκω πριν την πρεμιέρα;

«Ολικής εγρήγορσης, σαν τον τερματοφύλακα που περιμένει το πέναλτι…»

Είναι και μέρες που το ποδόσφαιρο είναι στην επικαιρότητα, όχι για θετικούς λόγους. Η γνώμη σας για όσα συμβαίνουν;

«Δε με απασχολεί πια το ποδόσφαιρο -παλιά ήμουν φιλικά προσκείμενος στον Ολυμπιακό, τώρα αδιαφορώ για το σπορ για όσα συμβαίνουν, για το αν θα υπάρξει ή όχι ποδοσφαιρικό grexit. Υπάρχουν σοβαρότερα θέματα.»

Το όνομα του -Ειρηναίος- είναι απο ένα τάμα που είχαν κάνει οι γονείς του στην Αγία Ειρήνη τη Χρυσοβαλάντω. Τον ρωτάω τι σχέση έχει με τη θρησκεία.

«Αρμονική, μου αρέσει να διαβάζω τις γραφές για την ποιητική τους πλευρά.»

Για να περάσουμε έτσι στην ποίηση. Ποιητής πολιτικός υπάρχει τέτοιο είδος;

«Αν σκεφθεί κανείς ότι ο Σεφέρης ήταν και πολιτικός, υπάρχει. Είναι πολύ ωραίο, αλλά σπανιότατο. Στην Ελλάδα έχει συμβεί με το Σεφέρη και τον Κανελλόπουλο που ήταν πολιτικός με ποιητική αίσθηση. Στον κόσμο ποιητή πολιτικό θεωρώ τον Ντε Γκολ.  Επίσης ο Αλέξανδρος Κορυζής που αυτοκτόνησε πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα κι αυτό ποιητικό ήταν. Απο τους εν ζωή ποιητή πολιτικό θεωρώ τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Άμπε που πρόσφατα ζήτησε συγνώμη  δημόσια για τα λάθη της κυβέρνησης  με ταπεινή  προσέγγιση.»

Τι ποιητικό έχει μια συγνώμη;

«Το 2008 ήμουν στη  Μόσχα, σε φεστιβάλ κινηματογράφου με την Καρδιά του κτήνους, εκεί συνάντησα ένα ηγούμενο και μου είπε μια ιστορία: Κάποτε σε ένα χωριό της  Σοβιετικής  Ένωσης μπήκε σε μια εκκλησία ο διάβολος και άρχισε να ψέλνει και να διαβάζει την Αγία Γραφή και του είπαν αν φύγει, αυτός ρώτησε πως με κατάλαβαν αφού λέω τα ίδια λόγια και του απάντησαν γιατί δεν τα λες με αγάπη.
Η συγνώμη έχει αξία όταν ειπωθεί με αγάπη.»

Μότο

«Έχουμε ανάγκη απο ήρωες και μύθους και αργά ή γρήγορα θα βρούμε τους καινούργιους».

Με ποιο ποιητή θα θέλατε να συναντηθείτε; τι να συζητήσετε;

«Σίγουρα με τον Οδυσσέα Ελύτη. Θα δίναμε ραντεβού στη Δεξαμενή θα πίναμε τζιν φις και θα τον ρωτούσα αν τελικά η ζωή του με την ποίηση έγινε καλύτερη ή χειρότερη.»

Η ιστορία είναι πιο δυνατή απο εμάς;

«Η ιστορία είναι ένα ποτάμι πολλές φορές ανεξέλεγκτο, σαν ένα ρέμα που μας παίρνει στη θάλασσα. Γενικά δε μπορούμε να αντισταθούμε στην ιστορία μπορούμε να κολυμπάμε όχι αντίθετα αλλά δίπλα της.»

Στη μοίρα μπορούμε να αντισταθούμε;

«Ούτε στη μοίρα.»

Υποστηρίζετε πως «η πατρίδα κινείται στο χώρο της ποίησης». Πως το αντιλαμβάνεστε;

«Η πατρίδα αφορά την καρδιά των ανθρώπων ο,τι κινείται στην καρδιά είναι στο χώρο της ποίησης η πατρίδα είναι ενας τόπος συνάντησης με όλους όσους προυπήρξαν απο εμας ή όπως το λέει ο Καρλ Γιουνγκ «πατρίδα είναι το συλλογικό ασυνείδητο».»

Να μιλήσουμε για τους τέσσερις ήρωες που υποδύεστε. Ποιος σας δυσκόλεψε περισσότερο;

«Ο Κάσσιος -ο προδότης- γιατί είναι ένας άνθρωπος που έβαλε την αγάπη του για τη δημοκρατία πιο πάνω απο την ίδια του την πατρίδα κι αυτο για την εποχή μας είναι δύσκολα αντιληπτό.
Το πάθος ενος ανθρώπου να προτιμάει να μην υπάρχει η πατρίδα του απο το να μην υπάρχει δημοκρατία είναι ακατανόητο. Θαυμάζω, όμως, πως ο,τι έκανε το έκανε απο πραγματική πίστη.»

Ο πιο κοντινός σας;

«Ο Αντώνιος-ο αισθηματίας- γιατί ο,τι κάνει το κάνει με το συναίσθημα γι αυτό παρασύρεται απο τα λάθη. Ο Αντώνιος μου φαίνεται ο πιο  εύκολος αλλά φοβάμαι μήπως η ευκολία μου γυρίσει μπούμερανγκ και πρέπει να προσέξω περισσότερο. Ο Βρούτος είναι ο έντιμος άνθρωπος όχι μόνο στα λόγια αλλά στις πράξεις. Δεν είναι πολύ αναγνωρίσιμος. Ο Ιούλιος Καίσαρ είναι ο εμπνευσμένος Είναι λίγο εξωγήινος. Δεν έχουμε συναντήσει στην καθημερινότητα μας ανθρώπους που να έχουν κάνει τόσο μεγάλα επιτεύγματα. Είναι πέρα  απο το θαυμασμό.Ήταν ένας άνθρωπος που έβλεπε την  πολιτική σαν δημιουργία. Ήταν σημαντικό οτι τους εχθρούς του δεν τους εξολόθρευε, προσπαθούσε να τους πάρει με το μέρος του.
Για τον Ιούλιο Καίσαρα η πολιτική είχε την Τέχνη της γοητείας.»

Τι θα θέλατε να τον ρωτήσετε;

«Ιούλιε τελικά άξιζε τον κόπο; »

Μότο

«Όλοι είμαστε πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα, ακόμα και ο Κάσσιος αντικατοπτρίζει ένα κομμάτι μας». 

Πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος του Ludovico Einaudi;

«Μας τίμησε με τη μουσική του, μέσα απο τη μουσική του λέει αυτα που δε μπορούμε να πούμε,
απευθύνεται στο ασυνείδητο.

Τι θέλετε να κρατήσει  ο κόσμος στο τέλος της παράστασης;

«Μια φράση που λέω στην αρχή- τη λέει ο Βρούτος στον Κάσσιο. Οι άνθρωποι ερμηνεύουμε αυτά που βλέπουμε με το δικό μας τρόπο έξω απο το νόημα που πολλές φορές μπορεί να έχουν. Πιο απλά: μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα.»

Info

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Φρυνίχου
Φρυνίχου 14, Πλάκα
τηλέφωνο ταμείου: 2103222464

ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ
ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ
Πρεμιέρα 12 Απριλίου 2018

Ιούλιος Καίσαρας. Ένας γενναιόδωρος στρατηλάτης. Ένας ποιητής πολιτικός. Περνάει τον Ρουβίκωνα. Ο κύβος ερρίφθη. Εξολοθρεύει τον Πομπήιο. Επιστρέφει στη Ρώμη. Άλλοι τον τιμούν ως θριαμβευτή. Άλλοι τον μάχονται ως μελλοντικό τύραννο. Εκείνος μετράει τις δυνάμεις του. Αρχικά αρνείται το στέμμα, και την κατάλυση της δημοκρατίας. Το πλήθος τον αποθεώνει. Η φιλοδοξία του μεγαλώνει. Ο Κάσσιος, ο Βρούτος και άλλοι πολιτικοί αποφασίζουν να αντιδράσουν. Δεκαπέντε Μαρτίου. Ο Καίσαρας ακούει τις φήμες ότι η Σύγκλητος θέλει να τον στέψει αυτοκράτορα. Δεν ακούει τα λόγια του μάντη, παραβλέπει τους κακούς οιωνούς. Στο Καπιτώλιο,οι συνωμότες με 23 μαχαιριές δολοφονούν τον Καίσαρα. Ο λαός βρίσκεται σε σύγχυση. Ακούει τον Βρούτο να εξηγεί  τα πολιτικά κίνητρα της δολοφονίας, αλλά ακούει και τον Αντώνιο που μιλάει στην καρδιά τους. Ο απόηχος του Ιούλιου Καίσαρα συνεχίζει ν’ ακούγεται δυνατά μέσα στη μάχη του εμφύλιου πολέμου που ξεσπά.

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης, πλαισιωμένος από τον κρουστό Πέτρο Κούρτη και τους μαθητές του Θεάτρου Τέχνης, εξιστορεί και ερμηνεύει την υπερβατική προσωπικότητα του Καίσαρα, τον δίκαιο Βρούτο, τη στρατιωτική πειθαρχία του Κάσσιου και την καρδιά του Αντώνιου, μέσα σε ένα πολυπληθές θέαμα γεμάτο κινηματογραφικές εικόνες που λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός του θεάτρου τέχνης, σαν σε θεατρικό «μονοπλάνο» που εξερευνά τα κίνητρα των πολλών στην ποιητική σκέψη του ενός.
Τη μουσική  έγραψε ειδικά για την παράσταση, μετά από πρόσκληση της Νατάσας Τριανταφύλλη, ο διεθνούς φήμης Ιταλός πιανίστας και συνθέτης Ludovico Einaudi.

Μετάφραση: Κ. Καρθαίος
Κείμενο Παράστασης (πάνω στην μτφρ. Κ.Καρθαίου): Ρένος Χαραλαμπίδης, Νατάσα Τριανταφύλλη, Έλενα Τριανταφυλλοπούλου,
Σκηνοθεσία – Σκηνικοί Χώροι: Νατάσα Τριανταφύλλη
Πρωτότυπη Μελωδία: Ludovico Einaudi
Δραματουργική επεξεργασία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός Σκηνοθέτη-Υπεύθυνη παραγωγής: Μαρία Κακάρογλου
Φωτογράφος: Λάμπρος Ρουμελιωτάκης
Σχεδιασμός Αφίσας: Souldesign Studio

Ερμηνεία: Ρένος Χαραλαμπίδης
Μουσική- Κρουστά- Λούκιος: Πέτρος Κούρτης

Συμμετέχουν οι:  Στεφανία Σαμαρά, Κόκκαλης Απόστολος , Μιχαήλ Μελίσσης , Αντώνης Σανιάνος, Αλέξανδρος Σκουρλέτης , Κωνσταντίνος Τσίτσιος , Βασίλης Φακανάς, Αντώνης Χρήστου