«Ο κύριος του Τζακ» είναι ένα ώριμο διήγημα του Σκαρίμπα το οποίο γνώρισε πολλές επεξεργασίες και δημοσιεύσεις ανάμεσα στο 1948 και το 1973.

Το διήγημα αυτό αποτελεί το αποκορύφωμα ενός αγαπημένου τεχνάσματος του Σκαρίμπα, της μεταμφίεσης, η οποία συνιστά βασική τεχνική της σάτιρας. Η ανδρική φιλία και ο ανορθόδοξος ερωτισμός δεν είναι παρά το άλλοθι για την εκτροπή μιας κοινότοπης ιστορίας στο παράδοξο και την υπονόμευση του προσδοκώμενου. Μια απατηλή ταυτότητα δημιουργεία μία δράση με τα ανορθόδοξα στοιχεία  που κάνουν γοητευτική τη γραφή του Σκαρίμπα, θυμηθείτε τον ανορθόδοξο τρόπο ζωής του Ιωάννης Μαριάμπας.

«Εκείνο το βράδυ ήταν όλα σιωπηλά κι όλα ωραία. Πού ήταν κρυμμένη η χαρά; Μα ήταν μια τρέλλα να τον ξανάβρω εκεί πάλι, εκεί στο ταβερνάκι του Πάτα, σαν κανάν  άγγελο καθιστόν στη γωνία του, με μπροστά του το κατοσταράκι κρασί!»

Η απατηλή όψη των πραγμάτων, ο αμφίβολης ταυτότητας ερωτισμός, η ανατροπή, το παιχνίδι και η απόλαυσή του, ως προϊόν της φαντασίας και άρα αντίποδα της πραγματικότητας και ο αποχαιρετισμός. Ο κάθε λογής αποχαιρετισμός.

Στην ταβέρνα του Πάτα κάνει την εμφάνισή του ένας πολύ όμορφος νεαρός που συστήνεται ως λοστρόμος του κότερου «Τζούλια Δεπάνου» που έχει αράξει προσωρινά στο λιμάνι της Χαλκίδας. Η εξωπραγματική ομορφιά του λοστρόμου πυροδοτεί διφορούμενα σχόλια στην ταβέρνα κι ένα θερμό επεισόδιο θα αποτελέσει την αφορμή για να συνδεθεί ο ήρωας του έργου με το πρόσωπο του λοστρόμου.

Η ομάδα Terre de Semis εισχωρεί στον κόσμο του Σκαρίμπα μελετώντας την έκρυθμη συμπεριφορά της γλώσσας του, όπως λέξεις σε αργκό, ιδιωματισμούς, ηθελημένα λάθη που δημιουργούν αμφισημίες αλλά κυρίως λέξεις πλασμένες από τον ίδιο το συγγραφέα. Η  Ειρήνη Φαναριώτη σκηνοθετεί το έργο με τρεις φωνές στην αφήγηση χρησιμοποιώντας στοιχεία σωματικού θεάτρου. Οι πρωταγωνιστές δεμένοι σε  ομαδικό γλυπτό  συχνά υπογραμμίζουν το πάθος της γλώσσας του Σκαρίμπα ενώ η slow motion κίνηση μεταφέρει τον θεατή στην ατμόσφαιρα της εποχής και ενδυναμώνει το αίσθημα  που περιγράφει ο αφηγητής. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της σκηνοθεσίας είναι πως καταφέρνει να αποδώσει τα στοιχεία παρωδίας του συγγραφέα χωρίς να χάσει την καλλιτεχνική της αξία η παράσταση.

Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Φαναριώτη, ομάδα Terre de Semis
Σκηνικά/Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Φώτης Σιώτας
Επιμέλεια κίνησης: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Σεσίλια Τσελεπίδη
Κινηματογράφηση: Αλέξανδρος Χαντζής
Bοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Στην ηχογράφηση έπαιξαν οι μουσικοί:

Μπουζούκι – Ταξίμια: Μανώλης Πάπος
Κοντραμπάσσο – Ηχοληψία: Δημήτρης Τσεκούρας
Βιολί – Βιόλα: Φώτης Σιώτας

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Άρης Λάσκος, Ειρήνη Μπούνταλη, Ειρήνη Φαναριώτη