“Ποτέ δε μπήκα στη ζωή μου σε καράβι”. Αυτά είναι τα πρώτα λόγια που θα ακουστούν μετά από 2.100 χρόνια στο Αρχαίο Θέατρο της Δήλου και μάλιστα από το στόμα της πολύ σημαντικής Δέσποινας Μπεμπεδέλη. Σήμερα και αύριο στις 18.00 το απόγευμα, το αρχαίο θέατρο ξαναπαίρνει ζωή με την παράσταση του έργου «Εκάβη μια πρόσφυγας» σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου Νίκου Καραγιώργου. 

“Είναι συγκινητικό που η μεγάλη αυτή ηθοποιός Δέσποινα Μπεμπεδέλη  θα είναι αυτή που θα ανέβει στο θέατρο της Δήλου μετά από 2.100 χρόνια.” λέει στο tvxs.gr o σκηνοθέτης. Έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ιδιαίτερη συγκίνηση για την τιμή που του έκανε η εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και ο δήμος Μυκόνου, να επιλέξουν την παράσταση  η οποία είναι μια ελάχιστη προσφορά από τη μεριά τους στην αφύπνιση για το προσφυγικό δράμα που βιώνει η ανθρωπότητα στα νερά του Αιγαίου.

Εκεί εξάλλου, στο Αρχαίο Θέατρο της Δήλου, εορτάζονταν οι μεγαλύτερες γιορτές του νησιού, με φημισμένους διονυσιακούς τεχνίτες από κάθε άκρη της ελληνιστικής οικουμένης. Εκεί στεφανώνονταν οι πολυάριθμοι πρόξενοι και ευεργέτες της δηλιακής πόλεως και τελούνταν οι αγώνες της ανεξάρτητης Δήλου. Εκεί, όπου το θαλασσινό κουπί έφερε τις Τρωαδίτισσες για να ενωθούν με τις Δηλιάδες και να υμνήσουν την Άρτεμη, όπως λέει ο Ευριπίδης, αναφέρει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων.

Ο Νίκος Καραγιώργος όταν ανέλαβε το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, επένδυσε στη δύναμη του μικρού και κέρδισε. Μικρές και δυνατές παραγωγές όπως η συγκεκριμένη κέρδισαν κριτικούς και κοινό. Πως δομήθηκε όμως η συγκεκριμένη παράσταση; 

“Η παράσταση είναι οι μονόλογοι της Εκάβης από την “Εκάβη και τους Τρωάδες του Ευριπίδη καθώς και το επεισόδιο της Κασσάνδρας και του  Αστυάναξα από τις Τρωάδες και της Πολυξένης από την Εκάβη. Ένας συνδυασμός των δύο τραγωδιών. Η παράσταση δημιουργήθηκε για το αρχαίο θέατρο της Στράτου στο Αγρίνιο κοντά στον Αχελώο. Παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία” λέει ο σκηνοθέτης. Όσο για το σκηνοθετικό του βλέμμα…

“Προσπάθησα να μην είναι αναμενόμενη η σκηνοθεσία, χωρίς τη δέσμευση αυτή την εμμονική του μοντέρνου”. 

“Όταν ήρθε η ώρα του τίτλου και επειδή ζούσαμε όλοι εκείνη την περίοδο όπως και τώρα το δράμα του προσφυγικού, βρήκα ένα γράμμα μίας μετανάστριας το οποίο ήταν πολύ κοντά στον μονόλογο της Εκάβης. Συνδέσαμε την προσφυγιά του Σύριου, του Αφγανού  του οποιουδήποτε με εκείνη των Τρώων μετά από την ήττα από τους Έλληνες. 

Πολύς κόσμος αναρωτιέται τι σχέση έχουν αυτά τα δύο; Η τραγωδία αναφέρεται στον άνθρωπο που από τη μια στιγμή στην άλλη τα χάνει όλα. Αυτή είναι η σχέση της Εκάβης με την προσφυγιά του τότε και του τώρα, του οποιουδήποτε χρόνου.

Όταν ξαφνικά βρίσκεσαι άπατρις σε μια άλλη χώρα, χωρίς οικογένεια, χωρίς μέλλον, χωρίς ταυτότητα. Όταν ξυπνάς σε ένα παγκάκι στο Βερολίνο ξεκινάς από το μηδέν. Δεν ξέρεις ποιος είσαι”.

Τί σημαίνει για τον ίδιο να “ανοίγει” το αρχαίο θέατρο της Δήλου μετά από δύο χιλιετίες;

“Η Εφορεία Αρχαιοτήτων μας έκανε την τιμή να μας καλέσει να παίξουμε στη Δήλο. Ευτυχώς η πρόταση ήρθε αφού είχαμε ολοκληρώσει τις πρόβες γιατί θα είχα μεγάλο άγχος. ίναι βαρύ το φορτίο. ΌταΕν μπαίνεις στα αρχαία θέατρα, ενώ νομίζεις πως θα σου επιβληθούν με το δέος τους, τελικά σε εντυπωσιάζει η ησυχία τους. Το καλύτερο μήνυμα είναι να γίνουμε μέρος του τοπίου και όχι το κέντρο του τοπίου” εξηγεί. 

Τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη τη χαρακτηρίζει ηθοποιό τεραστίων διαστάσεων. 
 
“Είναι συγκινητικό που η μεγάλη αυτή ηθοποιός Δέσποινα Μπεμπεδέλη θα ξεκινήσει λέγοντας “Ποτέ δε μπήκα στη ζωή μου σε καράβι” και θα ακουστεί από τη συγκεκριμένη γυναίκα με αυτά τα λόγια, θεατρικός λόγος στο θέατρο της Δήλου μετά από 2.100 χρόνια. Αυτό είναι το συγκινητικό, γιατί είναι ηθοποιός τεραστίων διαστάσεων.

Κάθε φορά έχει ενθουσιασμό για την πρόβα. Είμαι περισσότερο συγκινημένος που συμβαίνει στη Δέσποινα όχι σε μένα. Περάσαμε πολύ καλά στις πρόβες γιατί είναι ηθοποιός που ψάχνει τη συνέχεια. Έχει παίξει εφτά φορές την Εκάβη και η αγωνία της είναι αν μπορεί ακόμα να την παίξει. Αυτό δείχνει πολλά”.