Μια ζεστή σοκολάτα και ένα καραμελωμένο μήλο είναι η τελευταία επιθυμία της Τζέσυ, όταν ανακοινώνει στην ανυποψίαστη μητέρα της, ότι σε λίγη ώρα πρόκειται να αυτοκτονήσει, με το όπλο του μπαμπά. Η σύγκρουση μάνας -κόρης φέρνει στην επιφάνεια κρυμμένα μυστικά και αλήθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Φωτίζει το παρελθόν που στοιχειώνει το παρόν τους.

Με αυτό το θέμα καταπιάνεται η παράσταση «Καληνύχτα Μητέρα» της Μάρσα Νόρμαν, που παρουσιάζεται για 2ο χρόνο στο θέατρο Radar. Την μετάφραση και σκηνοθεσία του έργου υπογράφει η Αναστασία Παπαστάθη, η οποία με αφορμή την παράσταση μίλησε στο tvxs.gr για τις ανθρώπινες σχέσεις, για το τι αποκόμισε από το έργο, τη σχέση της με της συμπρωταγωνίστρια της Μαρία Σκούντζου, αλλά και τον στόχο της να επενδύσει σε ένα νέο θέατρο. 

Ποιος είναι ο λόγος που επιλέξατε το «Καληνύχτα Μητέρα»; Τι σας γοήτευσε στο έργο;

Με ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις. Θεωρώ ότι είναι το πολυτιμότερο πράγμα στην ζωή του ανθρώπου. Το έργο αυτό με αφορμή την σχέση μάνας -κόρης, φωτίζει ολόκληρη την οικογένεια που είναι ο πυρήνας της κοινωνίας μας. Ότι συντελείται μέσα στην οικογένεια καθορίζει τις μετέπειτα σχέσεις του ανθρώπου. Με γοητεύει να ερευνήσω αυτή την διαδρομή. Το «Καληνύχτα Μητέρα» ήταν το μαγικό χαλί που με ταξίδεψε σε μέρη που δεν είχα ξαναπάει.

Στην παράσταση η σύγκρουση μάνας -κόρης φέρνει στην επιφάνεια κρυμμένα μυστικά και αλήθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Το ίδιο συμβαίνει και στην πραγματική ζωή;

Στην πραγματική ζωή συμβαίνουν χειρότερα. Αδυνατώντας ο άνθρωπος να αποδεχθεί την ωμή αλήθεια, την μετατρέπει σε ένα ωραίο ψέμα για να πάει παρακάτω. Δεν είναι εύκολο να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Γιατί τότε θα δει και την άσχημη πλευρά του, “τι έπραξε τι δεν έπραξε και τι θα έπρεπε να πράξει” που λέει και ο Πυθαγόρας και  κάτι θα πρέπει να κάνει για αυτό, να αναλάβει την ευθύνη του.  

Που συναντάει η Αναστασία Παπαστάθη την Τζέσυ; Ποια κοινά χαρακτηριστικά έχουν;

Το πρόβλημά μου με αυτόν τον ρόλο ήταν ότι δεν είχα κοινά σημεία δεν μπορούσα πουθενά να τον συναντήσω. Η Τζέσυ είναι ένα εξαρτημένο από την μητέρα της άτομο, με χαμηλή αυτοεκτίμηση που δεν μπορεί να αυτονομηθεί. Και εγώ είμαι το εντελώς αντίθετο. Έφυγα από το σπίτι μου από τα δεκάξι, από την Αγία Άννα της Εύβοιας, από εκεί κατάγομαι, ήρθα στην Αθήνα μπήκα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, σπούδασα Μαθηματικά, τελείωσα την Δραματική Σχολή, αυτονομήθηκα πολύ νωρίς για ένα κορίτσι επαρχίας, επομένως τι κοινά σημεία μπορεί να είχα με την Τζέσυ; Τα ανακάλυψα. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει τα πάντα μέσα του. Είναι θέμα δουλειάς του ηθοποιού να αναδείξει τα στοιχεία του ρόλου που φαινομενικά δεν υπάρχουν, αλλά στην ουσία είναι εκεί και τον περιμένουν.

Στην παράσταση ο χρόνος δράσης του έργου, ταυτίζεται με τον πραγματικό χρόνο εξέλιξης της παράστασης. Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Για τους ηθοποιούς δεν υπάρχει διαφορά ότι είναι να συμβεί, θα συμβεί σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή εξελίσσεται η δράση. Η ιδιαιτερότητα αυτή ιντριγκάρει κυρίως τους θεατές, γιατί έχουν απέναντί τους ένα ρολόι που τους κρατά σε αγωνία από την αρχή ως το τέλος, για το αν θα μπορέσει η μητέρα να αποτρέψει την αυτοκτονία της κόρης της.

Πως πιστεύετε ότι δομείται η προσωπικότητα ενός παιδιού και σε τι βαθμό επηρεάζεται από την σχέση των γονιών του;

Δεν είμαι ειδικός για να σας απαντήσω, όμως μέσα από το έργο τα στοιχεία που προκύπτουν, αποδεικνύουν ότι η ποιότητα της σχέσης των γονιών παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού. Αυτό το λένε και οι μεγαλύτεροι ψυχαναλυτές. Ακόμα και στην εμβρυακή κατάσταση και μέχρι τα τρία χρόνια ενός παιδιού καταγράφονται τα περισσότερα δομικά συστατικά της προσωπικότητάς του. Το βλέμμα της μάνας, αποτυπώνεται σαν σφραγίδα πάνω σε ένα παιδί και το ακολουθεί στην ενήλικη ζωή του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιλέγετε να συνεργαστείτε με την Μαρία Σκούντζου. Τι σας κάνει να συνεχίζετε να δουλεύετε μαζί της;

Δουλεύουμε μαζί πάνω από πέντε χρόνια, από την “Παρεξήγηση” του Αλπέρ Καμύ. Έχουμε αποκτήσει πια κοινούς κώδικες, κοινή θεατρική γλώσσα. Αυτό ξέρετε δεν είναι καθόλου εύκολο. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να επιτευχθεί. Επιπλέον μας συνδέει φιλία, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, στοιχεία πολύτιμα στην συνεργασία και στην συνύπαρξη.

Έχετε αναφέρει σχετικά με το έργο ότι «με βοήθησε να εμβαθύνω, να αναγνωρίσω τον φόβους και από τις δυο πλευρές, να μάθω περισσότερα, για το πως αυτοί οι φόβοι μεταλλάσσονται σε ελεγκτική συμπεριφορά και σε άσκηση εξουσία». Τι άλλο αποκομίσατε από την ενασχόληση σας με το έργο;

Το έργο αυτό έδωσε την ευκαιρία και σε μένα και στην Μαρία Σκούντζου να εργαστούμε υποκριτικά πάνω σε δυο πολύ δύσκολους ρόλους και ταυτόχρονα να εξελίξουμε την μεταξύ μας σχέση. Αυτό ακριβώς έφερε την ερμηνευτική επιτυχία και κατ΄ επέκταση την επιτυχία της παράστασης. Ο θεατής παρακολουθώντας την μπορεί να κάνει συνδέσεις, αναφορές, ταυτίσεις, με την δική του προσωπική ζωή. Και αυτό του δημιουργεί πολύ δυνατά συναισθήματα.

Το θεατρικό έργο αυτό έφερε στη Norman μεγάλη αναγνώριση, δεδομένης της επιτυχίας του στο Broadway, ενώ κέρδισε το Βραβείο Pulitzer καλύτερου δραματικού έργου. Σας τρόμαξε αυτό να αναμετρηθείτε με το έργο; Ήταν μία πρόκληση;

Η ενασχόλησή μου με ένα έργο σχετίζεται με το θέμα του, τους χαρακτήρες, την δραματουργική του αξία, με αυτά που θέλω να εκφράσω. Είναι θετικό ένα έργο να κουβαλάει αυτή την ιστορία και να έχει πετύχει, αυτό σημαίνει ότι κάτι έχει να πει.

Το «Καληνύχτα Μητέρα» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με την Σίσι Σπέισεκ στον ρόλο της κόρης και την Αν Μπάνκροφτ στον ρόλο της μητέρας.  Εσείς τι σχέση έχετε με το σινεμά;

Δεν έχω κάνει σινεμά παρ’ όλο που μου αρέσει, δεν έτυχε. Πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ήμουν πολύ αφοσιωμένη στο θέατρο.

Πριν τέσσερα χρόνια επενδύσατε σ’ ένα νέο θέατρο, το Radar. Ποιο ήταν το πιο δύσκολο θέμα που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε;

Το θέατρο Radar ήταν η υλοποίηση ενός ονείρου που είχα πριν πολλά χρόνια. Από τότε που τέλειωσα την Δραματική Σχολή ήθελα να κάνω ένα δικό μου χώρο. Δεν υπήρχε δύσκολο και εύκολο θέμα για μένα, ήταν αποστολή και στόχος που έπρεπε να ολοκληρωθεί με όλες τις δυσκολίες.

Τελικά αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας;

Στο «Καληνύχτα Μητέρα» πάντως η Τζέσυ δεν έχει αποφασίσει για την ζωή της. Παντρεύεται έναν άντρα που επιλέγει η μητέρα της και ζει μια ζωή που την έχουν αποφασίσει άλλοι. Η μόνη δική της επιλογή είναι η απόφασή της να αυτοκτονήσει. Θέλει να πάρει την ζωή στα χέρια της έστω και καταστρέφοντάς την.

Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Προτιμώ να βηματίζω σε παρόντα χρόνο. Αποφεύγω την προαναγγελία του μέλλοντος. Έτσι κι αλλιώς η ζωή συνεχώς μας εκπλήσσει.