Σε κάθε νησί υπάρχουν και και κάποια μυστικά που οι ντόπιοι δεν τα μοιράζονται με κανέναν τρόπο με τους ξένους. Έτσι διαφυλάσσουν τον κόσμο τους και έχουν να περηφανεύονται ότι μπορούν ζουν κάποιες ιδιαιτερότητες που δεν έχουν μολυνθεί από το πνεύμα της αξιοποίησης και της τουριστικής εκμετάλλευσης.

Ένα τέτοιο δείγμα έζησα πέρυσι τέτοια μέρα σ’ ένα στέκι στον κόλπο του Γέρας στη Λέσβο. Ο Σύλλογος Αιγαιοπελαγίτικης Γαστρονομίας έχει φτιάξει πάνω στη θάλασσα έναν μικρό παράδεισο που τον απολαμβάνουν τα μέλη του, που είναι αρκετά. Αν τύχει να είσαι φίλος τους τότε μπορεί να έχεις την τύχη να μοιραστείς την ατμόσφαιρα του χώρου τους και βέβαια να μυηθείς σε κάποια μυστικά τους.

Η ατμόσφαιρα είναι άκρως παρεΐστικη μέσα σ’ έναν χώρο αυτοκατασκευή, από πέτρες και ξύλα, μια πανέμορφη ξύλινη στέγη, θέα στο κόλπο, που σπάνια να έχει κυματισμούς, διακόσμηση από διάφορα καλόγουστα αντικείμενα από όλον τον κόσμο, έτσι ώστε στιγμές μετά από την σχετική ουζοκατάνυξη να μην γνωρίζεις σε ποιόν τόπο βρίσκεσαι, ας πούμε Κούβα ή Περού. Βέβαια σ’ επαναφέρουν στην πραγματικότητα οι μεζέδες, όπως τα παστά του τόπου, η σαρδέλα, η λακέρδα κι άλλα περίεργα, το ελαιόλαδο χυμένο παντού, σε σαλάτες, στην βραστή πατάτα και ολούθε, αλλά και τα θαλασσινά όπως τα κτένια, κυδώνια οι πετροσωλήνες!

Η γεύση σε επαναφέρει στον προορισμό που βρίσκεσαι!

Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τον τόπο αυτόν, αλλά δεν είναι σωστό να προκαλώ.

Απλώς, βρείτε φίλους καρδιακούς από τη Λέσβο για να σας μυήσουν στο μυστικό!

Πηγή: GreekGastronomyGuide