Το 1967 Rolling Stones δεν περνούν την καλύτερή τους φάση: Λίγο πριν ξεκινήσουν την πανευρωπαϊκή περιοδεία τους είναι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα για ναρκωτικά, προσωπικές σχέσεις, τσακωμούς και φασαρίες. Δεν παύουν όμως να είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα συγκροτήματα του πλανήτη.

Η περιοδεία ξεκινά τελικά στις 26 Μαρτίου, και την τελευταία στιγμή αποφασίζεται να συμπεριλάβει μια στάση στην, άμαθη για τέτοιες συναυλίες, Ελλάδα σε μια βραδιά που μένει, για πολλούς λόγους,  στην μουσική ιστορία του τόπου ενώ σίγουρα δεν την ξεχνούν ποτέ ούτε οι  Stones. 

“Θα έδινα τη ζωή και το αίμα μου για τους Rolling Stones”

Για την έλευση του συγκροτήματος στην Ελλάδα φροντίζει ο, νεαρός τότε, ραδιοφωνικός παραγωγός και μάνατζερ ελληνικών γκρουπ Νίκος Μαστροράκης: “Δεν είναι ούτε πρωταπριλιάτικο ψέμα ούτε διαφημιστικό κόλπο. Οι Ρόλινγκ Στόουνς έρχονται”, γράφει το 77ο τεύχος του μουσικού περιοδικού “Μοντέρνοι Ρυθμοί” που κυκλοφορεί στις 22 Μαρτίου.

Ως χώρος διεξαγωγής της συναυλίας, που προγραμματίζεται τη Δευτέρα 17 Απριλίου, επιλέγεται το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ενώ οι αφίσες που κυκλοφορούν αναφέρουν ότι “το ρεσιτάλ είναι υπό την αιγίδα του δημάρχου Αθηναίων Γεωργίου Πλυτά και οι εισπράξεις του θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό” με τα εισιτήρια να κοστίζουν από 60 μέχρι 120 δραχμές, ποσό τεράστιο για την εποχή. Ο Μαστοράκης υπόσχεται από την εκπομπή του ότι οι “πρώτοι ογδόντα που θα πάνε να τους παραλάβουν από το αεροδρόμιο θα κερδίσουν δωρεάν προσκλήσεις”.

Ένας από τους δυο τυχερούς που κερδίζουν δωρεάν εισιτήρια για τη συναυλία από την εκπομπή του Μαστοράκη είναι ο 14χρονος τότε μαθητής Μιχάλης Ασλάνης από τη Χαλκίδα. Για να “αποδείξει την αγάπη του στο συγκρότημα”, όπως ζητά ο παρουσιαστής, στέλνει στην εκπομπή ένα γράμμα στο οποίο λέει μεταξύ άλλων, τα εξής: “Θα έδινα τη ζωή και το αίμα μου για τους Rolling Stones” αφού πρώτα ζητά από το χασάπη της γειτονιάς του να του στάξει λίγο αίμα πάνω στην κόλλα χαρτί…

Πανζουρλισμός

Πράγματι, στις 11 το βράδυ της 16ης Απριλίου, ένα μεγάλο πλήθος  συγκεντρώνεται στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για να υποδεχθεί το δημοφιλές συγκρότημα, το οποίο όμως δεν φτάνει ποτέ καθώς, είχαν κανονίσει να πετάξει το επόμενο πρωί με χωριστές μάλιστα πτήσεις, καθώς, εκτός σκηνής, δεν ανέχεται τον  ένας τον άλλον. Όσοι έχουν πιστέψει τις υποσχέσεις Μαστοράκη –όπως κάποιοι άλλοι λίγα χρόνια αργότερα- αντί προσκλήσεων   αλλά τρώνε ξύλο από την αστυνομία που έχει κατέβει “πανέτοιμη” στο Ελληνικό.

Την επομένη οι Stones έρχονται όντως, καταλύουν στο Χίλτον, όπου δίνουν συνέντευξη Τύπου απαντώντας σε ερωτήσεις όπως αν είναι αγαπημένοι μεταξύ τους, αν γνωρίζουν τον Σαίξπηρ και αν συμπαθούν τους Beatles. Οι πληροφορίες λένε ότι η αμοιβή τους φτάνει στο, υπέρογκο για την εποχή, ποσό των 350.000 δραχμών.

Στις 6 το απόγευμα της ιστορικής Δευτέρας όλοι οι δρόμοι γύρω από το γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας είναι κλειστές με την  αστυνομία να μην επιτρέπει σε κανέναν να πλησιάσει το γήπεδο χωρίς την επίδειξη του εισιτηρίου του.

Της εμφάνισης των  Stones προηγείται αυτή των ελληνικών συγκροτημάτων Loubogg, MGC, Idols,We Fire και Τάσος Παπασταμάτης και Δάκης. Στις 9.30 ακριβώς, όπως έχει προαναγγελθεί, τα φώτα σβήνουν  και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Stones μέσα σε κραυγές παροξυσμού ανδρών και γυναικών. Την επόμενη μέρα η εφημερίδα “Το Βήμα” γράφει ότι “ο ουρανός καλύφθηκε από πυροτεχνήματα, οι δε υστερικές κι άναρθρες κραυγές των γε-γε της πρωτεύουσας ακούστηκαν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων”.

Κατά την αφήγηση του Wyman, όμως, στην αυτοβιογραφία του “Stone Alone”, “η αστυνομία στεκόταν παντού και γύρω από τη σκηνή και προσπαθούσε να σβήσει κάθε σπίθα ενθουσιασμού, συχνά και με περιττή χρήση βίας”.

Ξύλο μετά μουσικής

Οι Stones προλαβαίνουν να πουν μόλις έξι κομμάτια, όταν στο “Satisfaction” ξεσπά ο χαμός : Με το που μπαίνει η κιθάρα, ο Jagger παραλαμβάνει δύο ανθοδέσμες (μία με λευκά και μία με κόκκινα λουλούδια) και τις δίνει στον road manager της μπάντας, Τοm Keylock, για να τα πετάξει στις πρώτες σειρές. Ο διοικητής της αστυνομίας Τασιγιώργος έχει την αφορμή που περιμένει.

Το κόκκινο χρώμα των λουλουδιών ερμηνεύεται ως …κομμουνιστικό και σύνθημα εξέγερσης και για να προλάβει την…επανάσταση δίνεται άμεση εντολή κατάσχεσης των λουλουδιών. Για το τι γίνεται από εκεί και πέρα οι απόψεις διαφέρουν. Ο ίδιος ο Keylock έχει πριν σπάσει το χέρι του σε επίθεση που δέχτηκε στη Ζυρίχη, οπότε αμέσως οι Wyman και  Jagger και εν συνεχεία τα άλλα τρία μέλη του συγκροτήματος, πέφτουν πάνω στους αστυνομικούς για να τον σώσουν.

Ο διοικητής Τασιγιώργος δίνει εντολή να σβήσουν οι προβολείς του γηπέδου, η Λεωφόρος τυλίγεται στο σκοτάδι, και το συγκρότημα αποχωρεί αφού πρώτα τελειώσει, με κάποιον τρόπο,το «Satisfaction».

Παγιδευμένος από το πραξικόπημα

Την επόμενη μέρα οι Stones αναχωρούν από την Ελλάδα, αφήνοντας αποκαΐδια τη σουίτα τους, εκτός του Wyman, που μένει με την οικογένειά του στον Αστέρα της Βουλιαγμένης και άθελά του είναι παρών στον πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, τέσσερις ημέρες μετά την 21η Απριλίου 1967. Χρειάζεται δύο ημέρες ακόμα για να  ανοίξει το αεροδρόμιο του Ελληνικού ώστε να βρει πτήση για να γυρίσει στο Λονδίνο.

Σε συνέντευξή του, λίγες μέρες αργότερα, ο Jagger δηλώνει ότι, επειδή η Αθήνα αποτελεί τον τελευταίο σταθμός της περιοδείας τους, και αποφάσισαν να κάνουν ένα τρίωρο πρόγραμμα για να ευχαριστήσουν τους Έλληνες οπαδούς τους.

Το περιοδικό «Μοντέρνοι Ρυθμοί», στο τεύχος της 10ης Μαΐου 1967 όχι μόνο αποσιωπεί όσα λαμβάνουν χώρα εκείνο το βράδυ της Δευτέρας, αλλά γράφει ότι «Οι μέρες που πέρασαν χάρισαν σε αυτό τον ταλαίπωρο τόπο την ησυχία και τη σταθερότητα που χρειαζόταν. Όσοι είναι νέοι αυτό τον καιρό θα μπορούν μεθαύριο να μιλάνε στα παιδιά τους για την 21η Απριλίου”.

Είκοσιεννέα ολόκληρα χρόνια αργότερα, στις 16 Σεπτεμβρίου 1998 στο ΟΑΚΑ, σχεδόν 80.000 θεατές παρακολουθούν την πρώτη, ολοκληρωμένη, συναυλία των Stones στην Ελλάδα, ενώ μια άλλη που προγραμματίζεται το 2006, αλλά δεν γίνεται. Που ξέρετε. Με την μαχητικότητα που δείχνουν ακόμα τα μέλη του συγκροτήματος, ίσως τους ξαναδούμε από κοντά μετά από είκοσι χρόνια…

 
Μαστοράκης– Jagger συζητούν λίγο πριν την έναρξη της επεισοδιακής συναυλίας 

 
Οι  Stones επί σκηνής. Τίποτα δεν προμήνυε τη συνέχεια.  

 
Στις κερκίδες του γηπέδου βρίσκονται 6.000 περίπου ενθουσιώδεις οπαδοί  των Stones, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων είναι όπως βλέπεται άνδρες.  

 
Οι πρώτες συλλήψεις στο γήπεδο. Η αστυνομία κάνει “πρόβες” για ότι θα επακολουθήσει τα επόμενα επτά χρόνια…

 
Το …σπριντ του συγκροτήματος για τα αποδυτήρια μετά κυνηγητού αστυνομικών.