Η φωτογραφία μοιάζει με αστείο φωτομοντάζ αλλά δεν είναι! Είναι γνήσια και αποτυπώνει μια παράξενη συνάντηση που συνέβη στο Οβάλ Γραφείο, στις 21 Δεκέμβρη του 1970, μεταξύ του «βασιλιά» του ροκ εντ ρολ, Έλβις Πρίσλει και του Ρίτσαρντ Νίξον. 

Η συνάντηση θα μπορούσε να μην είναι και τόσο παράξενη αν την είχε ζητήσει ο Νίξον θέλοντας να γνωρίζει τον Έλβις και να βγάλει μια φωτογραφία μαζί του για τα πρωτοσέλιδα. Τη συνάντηση όμως ζήτησε ο Πρίσλει και ο λόγος είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της, όχι και τόσο ειπωμένης, ιστορίας. 

Όλα ξεκίνησαν στο Μέμφις λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν ο πατέρας του Έλβις Βέρνον και η γυναίκα του Πρισίλα παραπονέθηκαν ότι είχε ξοδέψει πάρα πολλά χρήματα για τα χριστουγεννιάτικα δώρα, περισσότερα από 100.000 δολάρια για 32 περίστροφα και δέκα πολυτελείς Mercedes – Benz.

Τσαντισμένος ο Έλβις πήρε το αυτοκίνητό του, πήγε στο αεροδρόμιο και ζήτησε να πάρει την επόμενη διαθέσιμη πτήση, η οποία έτυχε να είναι για την Ουάσιγκτον. Πήγε σε ένα ξενοδοχείο και στη συνέχεια βαρέθηκε και αποφάσισε να πάρει την επόμενη πτήση για το Λος Άντζελες.  

«Ο Έλβις τηλεφώνησε και μου ζήτησε να τον πάρω από το αεροδρόμιο» θυμάται ο Τζέρι Σίλινγκ, για πολλά χρόνια βοηθός του Πρίσλει, ο οποίος έφτασε ευσυνείδητα στο αεροδρόμιο του Λος Άντζελες στις 03.00 τα χαράματα για να μεταφέρει με το αυτοκίνητο τον «Βασιλιά» στην κατοικία του εκεί. 

Ο Έλβις ταξίδευε με κάποια όπλα και τη συλλογή του από αστυνομικά σήματα και εκείνη τη στιγμή αποφάσισε ότι αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν ένα σήμα από το ομοσπονδιακό Γραφείο Ναρκωτικών και Επικίνδυνων Φαρμάκων της Ουάσιγκτον. 

«Για κάποιο λόγο το σήμα της δίωξης ναρκωτικών αντιπροσώπευε για τον ίδιο κάποιο είδος απόλυτης εξουσίας» γράφει στα απομνημονεύματά της η Πρισίλα Πρίσλει. «Πίστευε ότι με αυτό το σήμα θα μπορούσε να εισέλθει νόμιμα σε οποιαδήποτε χώρα, μεταφέροντας τα όπλα του και οποιαδήποτε ναρκωτικά ήθελε». 

Μετά από μια μόλις ημέρα στο Λος Άντζελες, ο Έλβις ζήτησε από τον Σίλινγκ να πετάξει μαζί του πίσω στην πρωτεύουσα. «Δεν είπε γιατί», θυμάται ο Σίλινγκ, «αλλά έχω την εντύπωση ότι το σήμα μπορεί να ήταν εν μέρει ο λόγος». 

Αφού έφτασε στην Ουάσιγκτον ο Έλβις έγραψε μια επιστολή προς τον Πρόεδρο Νίξον: 

«Κύριε, μπορώ και θα προσφέρω κάθε υπηρεσία για να βοηθήσω τη χώρα». Αυτό που ήθελε σε αντάλλαγμα ήταν ένα ομοσπονδιακό αστυνομικό σήμα. «Θα ήθελα πολύ να σας συναντήσω»πρόσθετε, ενημερώνοντας το Νίξον ότι μένει στο ξενοδοχείο Ουάσιγκτον με το ψευδώνυμο Τζον Μπάροους. «Θα είμαι εδώ για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται για να αποκτήσω τα διαπιστευτήρια ενός ομοσπονδιακού πράκτορα».  

Αφού προσγειώθηκαν ο Έλβις και ο Σίλινγκ πήραν μια λιμουζίνα για να μεταβούν στον Λευκό Οίκο, ώστε ο «Βασιλιάς» να παραδώσει την επιστολή του στην πύλη εισόδου. Αυτό έγινε περίπου στις 06:30 το πρωί. Μόλις πήγαν στο ξενοδοχείο τους, ο Έλβις έφυγε για τα κεντρικά του Γραφείου Ναρκωτικών. Εκεί είχε συνάντηση με έναν αναπληρωτή διευθυντή αλλά δεν πήρε την έγκριση για το σήμα που τόσο ποθούσε. 

Την ίδια στιγμή, πάντως η επιστολή του παραδιδόταν στον βοηθό του Νίξον Έτζιλ Κροχ, ο οποίος τύγχανε να είναι φαν του Έλβις. Στον Κροχ άρεσε πολύ η ιδέα μιας συνάντησης Νίξον – Πρίσλει και έπεισε τα αφεντικά του, συμπεριλαμβανομένου και του διευθυντή προσωπικού του Λευκού Οίκου, Μπομπ Χάλντεμαν, ώστε αυτή να συμβεί. Στη συνέχεια τηλεφώνησε στο ξενοδοχείο του Έλβις και κανόνισε μια συνάντηση με τον Σίλινγκ. 

Περίπου στις 12:00 το μεσημέρι ο Έλβις έφτανε στο Λευκό Οίκο με τον Σίλινγκ και τον σωματοφύλακά του Σόνι Γουέστ, ο οποίος μόλις είχε φτάσει από το Μέμφις. 

Ο Έλβις εμφανίστηκε με ένα μοβ βελούδινο κοστούμι και μια χρυσή ζώνη με τεράστια αγκράφα και πορτοκαλί γυαλιά ηλίου. Κουβαλούσε κι ένα δώρο. Ένα 45άρι πιστόλι Colt τοποθετημένο σε μια προθήκη που απομάκρυνε από την πολυτελή κατοικία του στο Λος Άντζελες. 

Η Μυστική Υπηρεσία το κατάσχεσε πριν ο Κροχ συνοδεύσει τον Έλβις – χωρίς τη συνοδεία του – να συναντήσει τον Νίξον. «Όταν μπήκε πρώτος στο Οβάλ Γραφείο φάνηκε να καταλαμβάνεται από δέος, για λίγο» θυμάται ο Κροχ, «αλλά γρήγορα ζεστάθηκε το κλίμα». 

Ο φωτογράφος του Λευκού Οίκου, Όλι Άτκινς, έβγαλε φωτογραφίες, ο Πρόεδρος και ο Βασιλιάς αντάλλαξαν χειραψία. Στη συνέχεια ο Έλβις έδειξε τη συλλογή του από αστυνομικά σήματα. 

Το διάσημο σύστημα ηχογραφήσεων του Νίξον δεν είχε ακόμη εγκατασταθεί, οπότε η συζήτηση δεν καταγράφηκε αλλά ο Κροχ κράτησε σημειώσεις: «Ο Πρίσλει ανέφερε πως πίστευε ότι οι Beatles ήταν μια πραγματική δύναμη στο αντί – αμερικανικό ρεύμα. Ο Πρόεδρος στη συνέχεια είπε ότι όσοι κάνουν χρήση ναρκωτικών είναι αυτοί που πρωτοστατούν στις αντί – αμερικανικές διαμαρτυρίες». 

«Είμαι στο πλευρό σας» είπε ο Έλβις στο Νίξον, προσθέτοντας ότι είχε μελετήσει την «κουλτούρα των ναρκωτικών και της κομμουνιστικής προπαγάνδας». Στη συνέχεια ζήτησε από τον πρόεδρο ένα αστυνομικό σήμα του ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών. 

«Μπορούμε να του βρούμε ένα σήμα;», ρώτησε ο Νίξον τον Κροχ. Κι εκείνος απάντησε ότι «θα μπορούσε», οπότε ο Νίξον διέταξε να γίνει έτσι. 

Ο Έλβις ήταν εκστατικός. «Σε μια εκπληκτική και αυθόρμητη χειρονομία», γράφει ο Κροχ, «ο Έλβις έβαλε το αριστερό του χέρι γύρω από τον Πρόεδρο και τον αγκάλιασε».  

Πριν την αναχώρησή του, ο Έλβις ζήτησε από το Νίξον να χαιρετίσει τους Σίλινγκ και Γουέστ και οι δυο άντρες που αποτελούσαν τη συνοδεία του «Βασιλιά», πέρασαν στο Οβάλ Γραφείο. Ο Νίξον έριξε μια παιχνιδιάρικη γροθιά στον ώμο του Σίλινγκ και δώρισε στους δυο άντρες μανικετόκουμπα, ενθύμια από το Λευκό Οίκο. 

«Κύριε Πρόεδρε, έχουν και συζύγους», είπε τότε ο Έλβις. Κι έτσι ο Νίξον τους έδωσε και δυο καρφίτσες, επίσης ενθύμια από το Λευκό Οίκο. 

Κατόπιν ο Κροχ συνόδευσε τον Έλβις σε ένα γεύμα στο Λευκό Οίκο. Εκεί ο «Βασιλιάς» έλαβε και το δώρο του, το αστυνομικό σήμα του ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών. 

Κατόπιν αιτήματος του Έλβις, η συνάντηση κρατήθηκε μυστική. Ένα χρόνο αργότερα, ο αρθρογράφος Τζακ Άντερσον δημοσιοποίησε την ιστορία: «Ο Έλβις παίρνει το σήμα του Γραφείου Ναρκωτικών». Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι έδειξαν να νοιάζονται. 

Το 1988, χρόνια μετά την παραίτηση του Νίξον και το θάνατο του Έλβις από υπερβολική δόση ναρκωτικών, μια εφημερίδα του Σικάγο έγραψε ότι τα Εθνικά Αρχεία πωλούσαν τις φωτογραφίες της συνάντησης. Μέσα σε μια εβδομάδα περίπου 8.000 άνθρωποι ζήτησαν αντίγραφα της φωτογραφίας. Οι φωτογραφίες έγιναν έτσι αυτές με τη μεγαλύτερη ζήτηση στην ιστορία των Εθνικών Αρχείων. 

Το κατάστημα των Αρχείων άρχισε να πουλά μπλουζάκια, κούπες του καφέ, μαγνητάκια και πολλά ακόμη αναμνηστικά με τη συγκεκριμένη φωτογραφία. 

Ο πρόεδρος των Αρχείων, Κρις ντε Ντέριαν, το 2010 είχε δηλώσει ότι η φωτογραφία είναι τόσο δημοφιλής γιατί «είναι ένας νηφάλιος πρόεδρος με μια φιγούρα του ροκ εν ρολ. Είναι μια δυνατή εικόνα». 

Ο Κροχ συμφωνεί. «Είναι φοβερό να τους βλέπεις μαζί. Ο ηγέτης του δυτικού κόσμου και ο «Βασιλιάς του ροκ εν ρολ» δίπλα, δίπλα, απολαμβάνοντας ξεκάθαρα ο ένας τον άλλο. Και σκέφτεσαι: Πώς μπορεί να συνέβη αυτό;»

Ε, λοιπόν έτσι συνέβη…

Με πληροφορίες από το smithsonianmag