… Ο αρχίατρος Σαμαράς Γεώργιος έμεινε γιατρός της 8ης Μεραρχίας στη Μεσούντα και εγώ ανέλαβα να οργανώσω το νοσοκομείο του ΕΛΑΣ της 8ης Μεραρχίας στο Μυρόφυλο. Βρήκα πρώτα το σπίτι του γιατρού Παπαγεωργίου, καθώς ο γιατρός Παπαγεωργίου είχε φύγει από το χωριό. Το σπίτι αυτό ήταν πολύ ωραίο και το χρησιμοποίησα για το νοσηλευτικό προσωπικό. Το δε σχολείο το χρησιμοποίησα για θάλαμο ασθενών, με μικρό δωμάτιο για γραφείο ως και γραφείο αδελφών νοσοκόμων. Είχα οργανώσει και φαρμακείο σε ξεχωριστό κτίριο με επιστήμονα φαρμακοποιό συγγενή του αρχίατρου και βοηθό φαρμακείου τον συν. Ανδριανό από το Μέτσοβο. Υπήρχε δε και μια μεγάλη πλατεία που βγαίναν οι ασθενείς. Είχα οργανώσει πλήρη διαχείριση τροφίμων και λοιπών ειδών με διαχειριστή τον Τρεμπέλη ως και βοηθό του διαχειριστού τον Αριστοτέλη Μπούση.

Ads

Στο Μυρόφυλο, υπήρχε και ένα μοναστήρι μεγάλο που κρατούνταν όλοι οι αντιφρονούντες της περιοχής Τζουμέρκων και οι οποίοι εξακολουθούσαν την προπαγάνδα τους σε μικρές και μεγάλες συγκεντρώσεις. Μια φορά την ημέρα πήγαινα και τους έβλεπα και τους έδινα ό,τι είχα και ό,τι είχαν ανάγκη … Μέσα στο μοναστήρι ήταν και δυο γιατροί, ο ένας ήταν ο Ηλίας Παπαχρήστος από τη Μεγαλόχαρη. Τον κάλεσα να έρθει στο νοσοκομείο να προσφέρει υπηρεσία, δεν ήθελε να έρθει. Αργότερα ήρθε και νομίζω τόσκασε, για που δεν γνωρίζω. Ο άλλος ο γιατρός δεν ήθελε να έρθει και όταν η Μεραρχία μετακινήθηκε με όλους τους κρατούμενους προς Εμπεσό, προσπαθώντας ο γιατρός να δραπετεύσει, ρίξανε και τον σκότωσαν. Όσοι κρατούμενοι ήταν άρρωστοι, τους νοσήλευα στο νοσοκομείο μαζί με τους δικούς μας.
 

Γιατρό χειρούργο φέραμε από το Αγρίνιο τον Δημήτριο Λαζαρίδη, τον οποίο θυμάμαι ότι έκανε μια ωραία πλευρεκτομή στο εμποίημα του πνεύμονα και βοηθό είχε την προϊσταμένη του χειρουργείου τη συν. Αγνή Κομπορόζου, αργότερα κυρία Τάκη Ζαχαρή οδοντίατρου. Ήταν εξαιρετική στον αγώνα και στη δουλειά του χειρουργείου. Προϊσταμένη του νοσοκομείου ήταν μια συναγωνίστρια η οποία ήταν Ελληνίδα από τη Ρωσία.
 

Είχα περίπου 50 αρρώστους στο νοσοκομείο, βαριές και ελαφρές περιπτώσεις, επίσης είχα αρκετές νοσοκόμες και νοσοκόμους. Είχα μια άρρωστη με περιοδικό υψηλό πυρετό, που έμενε στο σπίτι, δεν ήθελε να έρθει στο νοσοκομείο, είχε πολλά αδέρφια αντάρτες από το Βουλγαρέλι και λεγόταν Αντιγόνη Παπαδημητρίου. Όταν πήγαμε στην Άρτα και έγινε εξέταση αίματος αποδείχθηκε ότι είχε μελιταίο πυρετό. Πήρε χρυσομικίνη και έγινε καλά.
 

Το καλλιτεχνικό κλιμάκιο της 8ης Μεραρχίας, αποτελούμενο από τον ποιητή Γιώργο Κοτζιούλα, την Αγνή Κομπορόζου, τς αδερφές Αλίκη και Ηλέκτρα Ζαχαρή και άλλους, απεφάσισαν να κάνουν έναν θίασο, να παίξουν ένα θέατρο προς ψυχαγωγία αρρώστων και υγιών ανταρτών, δεν είχαν όμως σεντόνια για τη σκηνή. Τότε στείλανε το φίλο μου συν. Γιώργο Κοτζιούλα να του δώσω σεντόνια, δεν ξέρω πόσα σεντόνια μου ζητούσε, εγώ του απάντησα ότι δεν έχω και ότι αυτά που έχω, δεν μου επαρκούν για τους αρρώστους μας. Τότε ο Γιώργος θύμωσε και έφυγε, δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι.

Από τρόφιμα παντός είδους, ιδίως κρέας, τυρί, μέλι, είχαμε σε αφθονία, μας φέραν μόνοι τους οι κάτοικοι από όλα τα περίχωρα. Τα περιλάμβανε ο διαχειριστής, έδινε αποδείξεις και διένειμε πάλι κάθε μέρα, αναλόγως της δυνάμεως. Κάθε μέρα ή κάθε τρεις μέρες γινότανε έλεγχος. Ένα δωμάτιο μεγάλο, όπου στεγάζονταν το χειρουργείο και το χειρουργικό ιατρείο, είχε χωριστεί σε κοιτώνες του χειρουργού και των προϊσταμένων αδελφών.
 

Ο μικρός και άγνωστος γιατρός του νοσοκομείου Μυροφύλου χειρουργός Δημήτριος Λαζαρίδης, έγινε μετά την απελευθέρωση, ο διάσημος και ξακουστός καρδιοχειρουργός του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Αθηνών, με πολλές επιτυχίες εγχειρήσεως της ανοιχτής καρδιάς, αργότερα έγινε καθηγητής της καρδιοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με παγκόσμια ακτινοβολία.
 

Από το βιβλίο του Βασίλη Καράμπαλη: “Το ημερολόγιο της ζωής μου”. Γιάννενα, 1985.

Πηγή: imiorofos