Προσθήκη λεζάντας

Το ναζιστικό καθεστώς επέδειξε τεράστια μέριμνα στη διαπαιδαγώγηση των Γερμανών από τη βρεφική κιόλας ηλικία. Οι θεωρητικοί του γνώριζαν καλά ότι για την επικράτηση και τη διαιώνιση ενός τέτοιου καθεστώτος δεν αρκούσε μόνο η αυτοκρατορία του τρόμου, αλλά και η διαπότιση των μυαλών των ανθρώπων με ένα νέο αξιακό σύστημα, παρανοϊκό στη σύλληψή του και μεταφυσικό στην ουσία του. Για να πραγματωθεί το χιτλερικό όραμα, δεν έφτανε η οικειοθελής συμμετοχή όσων στήριξαν το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ή η εξαναγκαστική συναίνεση όσων δεν το στήριξαν. 

Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η εξ αρχής ανατροφή μιας νέας γενιάς γερμανόπαιδων στη βάση μιας “εθνικά αναμορφωμένης” κοινωνίας, όπου ένα προσωποπαγές και πατερναλιστικό καθεστώς θα ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο στους υπηκόους του. Το πρόσωπο-σύμβολο που λειτουργεί σαν ενοποιητικός παράγοντας του “νέου έθνους” είναι το πρόσωπο του φύρερ, το οποίο για τα μάτια των νέων παιδιών υποκαθιστά την βιολογική πατρική φιγούρα και λαμβάνει διαστάσεις θρησκευτικής λατρείας. 

Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ έγραψε στο Mein Kampf ότι η διάπλαση της νεολαίας αποτελεί συνδυασμό φυσικής υγείας και πνευματικής ευρωστίας, σύμφωνα με τα πρότυπα του εθνικοσοσιαλιστικού Ράιχ. Γι’ αυτό και θεωρεί ότι η οργάνωση της σχολικής εκπαίδευσης πρέπει να γίνει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, όπου η καθοδήγηση των νεαρών μελών θα συντελείται αλλά δεν θα εξαντλείται σε αυτήν: 

“Η διδασκαλία πρέπει να οργανωθεί συστηματικά κάτω απ’ αυτήν την άποψη, το ίδιο και η σωματική αγωγή, έτσι που ο νέος εγκαταλείποντας το σχολείο να μην καταντήσει, ένας μισοειρωνιστής, μισοδημοκράτης, ή οτιδήποτε τέτοιο τέτοιου είδους, αλλά ένας ολοκληρωμένος Γερμανός”.

Και λίγο πιο κάτω: 

“Αυτό το εθνικιστικό συναίσθημα πρέπει να είναι εξαρχής σοβαρό και αληθινό και, πέρα για πέρα, χωρίς τίποτα το επιπόλαιο, να περάσει ως σιδηρούς κανών στην ακόμα εύπλαστη παιδική σκέψη”.

Ήταν τέτοια η προπαγάνδα που δέχονταν τα παιδιά στη ναζιστική Γερμανία και τόσο ισχυρή η ποδηγέτηση των γονέων τους, ώστε δεν χωρούσε περιθώριο για την ελάχιστη κριτική σκέψη. Πόσο μάλλον για την όποια εκδήλωση αντίστασης (παρότι υπήρξαν και τέτοιες). Ενδεικτικά αξίζει να θυμηθείτε το αμερικανικό φιλμ κινουμένων σχεδίων “Education for Death: The Making of the Nazi” που έχουμε παρουσιάσει στο παρελθόν μέσα από το ιστολόγιό μας, και το οποίο σκιαγραφεί αυτήν ακριβώς την εκπαίδευση των νέων στο Τρίτο Ράιχ και την προοδευτική μετατροπή τους σε ψυχρούς δολοφόνους.

Πολύ εύστοχα ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο μονόπρακτο “Ο Σπιούνος” (από τον “Τρόμο και αθλιότητα στο Τρίτο Ράιχ” που έγραψε κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του μεταξύ 1935 και 1936), παρουσιάζει τα μικρά παιδιά σαν “κοριούς” του καθεστώτος στα σπίτια των Γερμανών. Κάθε υπήκοος της Γερμανίας που έχει παιδί στη χιτλερική νεολαία δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής ούτε στον ίδιο του τον χώρο, αφού κάπου εκεί μπορεί να κινείται ένας “κατάσκοπος”:

Ακολουθούν οι εικόνες από το εσωτερικό του βιβλίου:
 

«Ο Στράιχερ ήταν πιθανότατα ένοχος για όσα του καταμαρτυρούσαν, αλλά λόγω της υποστήριξης του Φύρερ κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει. Ο Ουίλιαμ Σίρερ τον αποκαλεί “διάσημο πορνογράφο”, αναφέροντας ότι “το έντυπό του προκαλούσε ναυτία ακόμη και σε πολλούς Ναζί”». 

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο γραμμένο από τον ομπερστουρμφύρερ των SS Χένρικ Έρσε και εικονογραφημένο από τον ίδιο και τις κόρες του Αννεμαρί και Ελφρίντε. Tυπώθηκε από τις βερολινέζικες εκδόσεις Nordland και απευθυνόταν στα παιδιά της στρατιωτικής ελίτ του Ναζιστικού κόμματος, των διαβόητων Schutzstaffel (SS). 

Αξίζει να αναφερθεί για την ιστορία, ότι το εργοστάσιο πορσελάνης των SS στο Allach, ένα προάστιο του Μονάχου, κατασκεύασε πορσελάνινες φιγούρες βασισμένες στα σχέδια του Herse (όπως το παρακάτω):

Ένα 12σέλιδο έγχρωμο εικονογραφημένο βιβλίο, “για τα παιδιά των στρατιωτών μας”. Τα κείμενα έχουν γραφτεί από τα μέλη της Χιτλερικής νεολαίας της περιοχής Έσεν-Νασάου, ενώ οι εικόνες έχουν φιλοτεχνηθεί από τον εικονογράφο Βάλτερ Στρόγκις.

Το θέμα του βιβλίου είναι οι τέσσερις εποχές, όπως παρουσιάζονται από τέσσερα παιδιά στρατιωτών της Βέρμαχτ, την Inge, την Erika, τον Baerbl και τον Klaus. Τα παιδιά παρουσιάζονται στη διάρκεια της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου και του χειμώνα βοηθώντας στις δουλειές του κήπου, παίζοντας τους στρατιώτες, μαζεύοντας μανιτάρια και περνώντας τα Χριστούγεννα με τη μητέρα τους, κατά την απουσία του πατέρα.