Αν και το λέμε από μέρες, τώρα πια είναι φανερό σε όλους η ΝΔ προσπαθεί να επαναφέρει το δημόσιο διάλογο μεθόδους Ιεράς Εξέτασης επαναφέροντας με ζέση τις “ευθύνες και την κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ” προς την τρομοκρατία. Το ίδιο το κυβερνητικό κόμμα άλλωστε παραβλέπει τις δικές του δολοφονίες και μέσα από τη συκοφαντία προσπαθεί να ξεφύγει από τις διαχρονικές του ευθύνες για μη έλεγχο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και τη συμμετοχή της σε ποικίλα σκάνδαλα… Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Ads

Η νεοδεξιά αναβαφτισμένη από τις ανάγκες του μεταμοντέρνου καπιταλισμού, μεταχειρίζεται κάθε μέσο προκειμένου να παραμείνει ζωντανή. Στοχοποιεί τα θύματα της πολιτικής της, καταστρατηγεί τη διάσπαση των εξουσιών στο πρόσωπο ενός εφοριακού, νομοθετεί καταστρέφοντας το φυσικό περιβάλλον και απειλώντας την Υγεία και την Ποιότητα Ζωής. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται πιεσμένοι κοινωνικά και πολιτικά εκτεθειμένοι σέρνοντας αμετανόητα την κοινωνία στην καταστροφική πορεία που ορίζει η προτεσταντική ηθική και τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
 
Οι εξελίξεις γύρω από τη διαφθορά δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση να πάρει ανάσα. Η έρευνα για τον Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έρχεται σε συνέχεια άλλων φαινομένων που άφησαν άφωνη την ελληνική κοινωνία. Οι μίζες στα εξοπλιστικά που μας έφεραν ίλιγγο με το ύψος και τη διαχρονικότητά τους, εγκιβωτίστηκαν στην αφήγηση από τις αποκαλύψεις για πολιτικά στελέχη της ΝΔ, για να συνεχιστούν από καλύψεις για την κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος.
 
Ο μύθος της συλλογικής ευθύνης καταρρίπτεται με πάταγο χιονοστιβάδας στη συνείδηση του λαού. Η μυθοποίηση του τραπεζικού συστήματος, που αποκαλύπτεται χειραγωγούμενο και για το οποίο θυσιάζονται εκατομμύρια Έλληνες, έγινε πλέον εφιάλτης για το φιλελευθερισμό.
 
Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις επί δεκαετίες έβλεπαν το κράτος και τους θεσμικούς φορείς του ως λάφυρο και το διαχειρίζονταν όπως αυτές επιθυμούσαν. Ωστόσο, κάτι που ξεχνούν να τονίσουν τα ειδησεογραφικά δίκτυα είναι ότι ο δικομματισμός ενεργούσε για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ της χώρας. Παραβλέπουν ότι η “ανάπτυξη” στηρίχτηκε στην εξαπάτηση. Κάθε στεγαστικό ή δάνειο σε μεσοαστική επιχείρηση αντιστοιχούσε σε θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων ευρώ στους επιχειρηματικούς κολοσσούς της χώρας.
 
Και τούτοι είναι οι ίδιοι κολοσσοί που συνέχισαν να κερδοφορούν και μέσα στην κρίση. Είναι οι επιχειρήσεις για χάρη των οποίων παραβιάζονται κατακτημένα δικαιώματα δεκαετιών και για τα κέρδη των οποίων βιάζεται το φυσικό περιβάλλον κι απειλείται η Ποιότητα Ζωής των κατοίκων. Άλλωστε, σε αυτές θα παραχωρηθούν οι κρατικές υπηρεσίες και ο δημόσιος πλούτος για να συνεχίσουν με τις ευλογίες του άλλοτε κραταιού δικομματισμού να θησαυρίζουν στις πλάτες των πολιτών.
 
Τα σκάνδαλο του Ταμιευτηρίου όμως δεν είναι ένα απλά κομματικό ζήτημα ή μόνο εξαιτίες της πελατειακής τοποθέτησης ανάξιων διοικήσεων. Αυτή η εξήγηση είναι λαϊκίστικη και πολιτικά χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τις ιδιωτικοποιήσεις αφήνοντας στο απυρόβλητο τον τρόπο λειτουργίας του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
 
Και τα προβλήματα του ΤΤ αναδεικνύονται επειδή ακριβώς το δημόσιο ακολουθεί – κάποιους ελάχιστους- κανόνες διαφάνειας. Όσα γίνονται στα κατεξοχήν ιδιωτικά τραπεζικά ιδρύματα, δεν έρχονται στο φως της επικαιρότητας παρά μόνο σπάνια. Και το ΤΤ δεν ήταν ένας δημόσιος οργανισμός, αλλά μία δημόσια επιχείρηση που λειτουργούσε προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων της χώρας. Και όσα έρχονται στην επιφάνεια στόχο έχουν απλά και μόνο να δικαιολογήσουν την ιδιωτικοποίηση.
 
Η δικομματική κυβέρνηση επαναφέρει την τρομολαγνεία προσπαθώντας να πατήσει στα συντηρητικά ένστικτα πολιτών και το φόβο των μεσοαστών που θυσιάζονται στο βωμό της διάσωσης ενός διεφθαρμένου τραπεζικού συστήματος. Η τρομολαγνεία γίνεται ένα όπλο για να κρυφτούν τα διαχρονικά εγκλήματά τους. Άλλωστε, φάνηκε ότι κάθε φορά που επανέρχονταν ο φόβος (βλ. δολοφονίες πολιτών, Κύπρος κλπ) οι πολίτες απομακρύνονταν από ριζοσπαστικές λύσεις και ιδέες.
 
Το αριστερό ήθος για τη νεοδεξιά είναι άγνωστο. Δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι τρομοκράτες-δολοφόνους και παράλληλα πώς να υπερασπίζεσαι τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πιστοί οι νεοδεξιοί στη δογματική αντίληψη κίνησης της κοινωνίας και της εξουσιαστικής επιβολής των ελίτ στις μάζες, βλέπουν τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της εξουσίας. Για αυτούς, τα δικαιώματα αποτελούν ένα εύπλαστο υλικό στα χέρια της εξουσίας προκειμένου να υπηρετούν τα δικά τους πολιτικά σχέδια (προς όφελος βεβαίως των ελίτ). Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι το δικαίωμα στην υπεράσπιση μπορεί να συνυπάρχει με το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια ούτε πώς είναι δυνατό να υπηρετείς το κράτος και να επιθυμείς κοινωνική δικαιοσύνη.
 
Την ίδια όμως στιγμή φεύγουν από το προσκήνιο σοβαρότερα ζητήματα, όπως η διάλυση της Υγείας, ο οικονομικός βιασμός των νοικοκυριών και η διάλυση του κράτους, ενόψει μάλιστα του νέου κύματος διαθεσιμότητας και του οριστικού κλεισίματος δεκάδων οργανισμών (από υγεία, πολιτισμό, παιδεία και ΟΤΑ). Όλα γίνονται τη στιγμή που ετοιμάζονται κατασχέσεις σε αποταμιεύσεις πολιτών, να μειωθούν εκ νέου συντάξεις πλάι στις αυξήσεις των ατομικών δαπανών για την υγεία.