Μόλις ανακοινώθηκε η δραπέτευση του Χριστόδουλου Ξηρού η κυβέρνηση βρήκε ευκαιρία να επιδείξει την ακροδεξιά προέλευσή της και να επαναφέρει στο προσκήνιο σκληρές λύσεις, περιορίζοντας το θεσμό των αδειών σε κρατούμενους. Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος συνέδεσε τη δραπέτευση αυτή με το αίτημα για μεταφορά του Σάββα Ξηρού σε κατάλληλο νοσοκομείο ώστε να λάβει την πρέπουσα ιατρική φροντίδα για την ανίατη ασθένειά του.

Ads

Αν και οι δύο ειδήσεις δε συνδέονται μεταξύ τους (πέρα της ιδιότητας των καταδικασμένων τρομοκρατών ως αδελφών) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βρήκε την ευκαιρία να κάνει επίδειξη της πλέον ακραίας εκδικητικής ιδεολογίας. Αν και άσχετα τα περιστατικά η κυβέρνηση είχε εκτεθεί από την αδιαφορία που επέδειξε σε ένα ζήτημα ασθένειας -έστω κι ενός δολοφόνου-, δείχνοντας ότι η “δημοκρατία” της λειτουργεί ακριβώς με το ίδιο θανάσιμο σκεπτικό που λειτουργούσαν οι τρομοκράτες.

Με αυτοκρατορική λογική ο Κεδίκογλου θέσπισε και αποφάνθηκε ως δικαστής απορρίπτοντας το ενδεχόμενο να αφεθεί ελεύθερος ο Σάββας Ξηρός. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζει έναν ανίατα ασθενή φυλακισμένο ως μη “απλό κρατούμενο” επειδή “καταδικάστηκε για τρομοκρατικές ενέργειες”.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να εφαρμόσει οριζόντια μέτρα και στις φυλακές. Μολονότι επί χρόνια είχαμε άδειες κρατουμένων και αρκετές δραπετεύσεις με την ευκαιρία των αδειών, η αντιφιλελεύθερη κυβέρνηση σπεύδει να διατρανώσει ότι θα επανεξεταστεί το νομοθετικό πλαίσιο χορήγησης αδειών σε κατάδικους.

Ο Υπουργός προσπαθεί μέσα από την αυστηρότητα να ξεφύγει από το χλευασμό των προηγούμενων δικαστικών φιάσκων. Ακόμα είναι νωπές η ανάμνηση και οι επικρίσεις για την απελευθέρωση των προφυλακισμένων Μαζιώτη και Ρούπα και των μακροχρόνιων διαδικασιών απονομής δικαιοσύνης. Εξάλλου, δεν είναι μεγάλο το διάστημα από την κινητοποίηση και τον εξευτελισμό κάθε νομιμότητας για την “προσωρινή” -επί τρία χρόνια- προφυλάκιση του Σακκά.  Ο Αθανασίου στην προσπάθειά του να περισώσει την κυβέρνηση, αμφισβητεί πλέον ευθέως το δικαίωμα των κρατουμένων στις άδειες. Και μάλιστα το πράττει συλλήβδην. Κατά τον Υπουργό, σημασία δεν έχει το δικαίωμα -ως τέτοιο- ή οι ευρωπαϊκοί σωφρονιστικοί κανόνες, όταν αμφισβητούνται οι θεσμοί της χώρας.

Όταν όμως αμφισβητούνταν εθνικοί θεσμοί, όπως το Σύνταγμα με το κλείσιμο της ΕΡΤ, την επιβολή μέτρων που καταπέφτουν δικαστικώς, όταν κοινωνικοί θεσμοί προστασίας των πολιτών υπονομεύονται με πολιτικό σχεδιασμό, ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεν φάνηκε να ενοχλείται. Ο συντηρητικός –κι υπάκουος στα νεοφιλελεύθερα αντιλαϊκά κελεύσματα- Υπουργός δε φάνηκε να βλέπει ότι αποτελεί υπονόμευση του ίδιου του Κοινοβουλίου η παρουσία μιας τεχνοκρατικής επιτροπής (τρόικα) που δε λογοδοτεί στο ανώτερο αιρετό όργανο της χώρας, αλλά μόνο σε ένα υπερεθνικό συμβούλιο κυβερνήσεων (ούτε καν στην Ευρωβουλή).

Αποτελεί όμως υπονόμευση των θεσμών η δραπέτευση ενός τρομοκράτη κρατουμένου μέσω της πενθήμερης άδειας. Και εξαιτίας αυτού, θα επανεξεταστεί όλο το σύστημα. Ας σημειώσουμε δε ότι ήδη επί Δένδια -με νόμο- υπάρχει μία τάση να αποφεύγονται οι άδειες σε κρατουμένους για τρομοκρατικές ενέργειες.

Προφανώς η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχει καμία σημασία. Αμετανόητη η κυβέρνηση πορεύεται στην ακροδεξιά οδό του αυταρχισμού και της παραβίασης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που ορίζει ο ΟΗΕ και η Χάρτα της ΕΕ. Και είναι ολοφάνερο πια ότι η Κυβέρνηση συνολικά εκφράζεται από τον Κεδίκογλου και τον Αθανασίου.

Η νεοδεξιά ποτέ δε μας άφησε περιθώριο να πιστέψουμε ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η συγκάλυψη των βασανιστηρίων από αστυνομικούς, η συγκάλυψη της παρακρατικής δράσης των “αγανακτισμένων κατοίκων” της Χρυσής Αυγής και των αστυνομικών συνοδοιπόρων της, οι ο εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και οι επανειλημμένες παράνομες επαναπροωθήσεις στις τουρκικές ακτές άμοιρων λαθραία μεταφερομένων μεταναστών και προσφύγων υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό. Δεν πρέπει, λοιπόν, να εντυπωσιαζόμαστε από την εκδικητικότητα του Κεδίκογλου, ούτε από το συντηρητισμό του Υπουργού Δικαιοσύνης.

Κι όμως τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αποκαλούνται έτσι επειδή αναφέρονται σε κάθε άνθρωπο απλά και μόνο επειδή είναι Άνθρωπος. Ο ακροδεξιός λόγο ξεκινά με την αποανθρωποίηση του ατόμου μέσα από χαρακτηρισμούς (δίκαιους ή άδικους) με στόχο να υπονομεύσουν την ανθρώπινη ιδιότητά του. Και η δημοκρατία οφείλει να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε δικαίωμα του ατόμου κι όχι να φέρεται με εκδικητική μανία.

Οι απανωτοί θάνατοι του χειμώνα, η απρόβλεπτη επίθεση των γερμανικών μέσων και η συνολική άρνηση των αισιόδοξων προφητειών του Σαμαρά, την έχουν εκθέσει στα μάτια των Ελλήνων (κι όχι μόνο). Έτσι, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει, ακόμα κι αν χρειαστεί πατώντας πάνω στο δόγμα “αποφασιστικότητας” κι “επίδειξης πυγμής” να καταπατήσει ανθρώπινα δικαιώματα κι ευρωπαϊκούς νόμους. Με το ύφος
Μάλιστα ενόψει της Ευρωπαϊκής Προεδρίας η δραπέτευση ενός τρομοκράτη την φέρνει σε ακόμα πιο δυσχερή θέση.  Δε φτάνουν τα ξένα δημοσιεύματα, τώρα πλέον έχει να αντιμετωπίσει και αυτό το ζήτημα διεθνούς εξευτελισμού. Και μόνο τρόπο για να το αντιμετωπίσει βρίσκει στην καταπάτηση δικαιωμάτων και θεσμών.