Το ιστολόγιο παρουσιάζει αρκετά συχνά σκίτσα του Μποστ που δεν έχουν ξαναδημοσιευτεί στη μπλογκόσφαιρα, και καθώς η πρώτη δημιουργική περίοδος του Μποστ ως σκιτσογράφου σε περιοδικά και εφημερίδες (1959-1966) συνέβη πριν από μισόν αιώνα, σκέφτηκα να δημοσιεύω εδώ, πότε-πότε, κάποια σκίτσα του δημοσιευμένα, κάθε φορά, πριν από 50 χρόνια ακριβώς (συν πλην κάτι μέρες, βέβαια). Θα  μπορούσα να το σκεφτώ νωρίτερα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. (Πατήστε πάνω στην εικόνα για να τη δείτε ολόκληρη). Του Νίκου Σαραντάκου. 

Ads

Πριν από 50 χρόνια λοιπόν, τον Νοέμβριο του 1963, είχε συμβεί ένας πολιτικός σεισμός στην Ελλάδα, η ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές, ύστερα από οχτώ χρόνια πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ακόμα περισσότερα με διακυβέρνηση της χώρας από τη δεξιά παράταξη. Την πρώτη Κυριακή μετά τις εκλογές, λοιπόν, ο Μποστ δημοσίευσε στην Αυγή, με την οποία συνεργαζόταν τότε, το εξής σκίτσο:

Όπως είπα, η γελοιογραφία δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 10 Νοεμβρίου 1963, την πρώτη Κυριακή μετά τις εκλογές (3.11.1963) που σήμαναν την ήττα της ΕΡΕ -κατά σύμπτωση και φέτος η 3 Νοεμβρίου έπεσε Κυριακή. Ο Μποστ σχεδιάζει τον Καραμανλή με κάσκα μεταλλωρύχου να αρνείται να δεχτεί την αμερικανική βοήθεια για να βγει από τη στοά, που έχει βάθος 39,1, δηλαδή όσο το ποσοστό που είχε πάρει η ΕΡΕ στις εκλογές!

Σύμφωνα με μια αγαπημένη του μέθοδο, ο Μποστ συνδυάζει το κυρίως θέμα του σκίτσου του, την ήττα της ΕΡΕ δηλαδή, με ένα άσχετο γεγονός της επικαιρότητας: στο ορυχείο σιδήρου του Λέγκεντε (Lengede), στην Κάτω Σαξωνία της τότε Δυτικής Γερμανίας, είχε πλημμυρίσει στις 24 Οκτωβρίου η στοά Ματίλντε παγιδεύοντας 129 μεταλλωρύχους. Οι περισσότεροι μπόρεσαν να βγουν γρήγορα, όμως 21 εργάτες κατέφυγαν σε ένα εγκαταλειμμένο τμήμα της στοάς όπου εντοπίστηκαν αρκετές μέρες αργότερα, χάρη στην επιμονή των συντρόφων τους. Η πολυήμερη επιχείρηση διάσωσής τους ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη· τελικά στις 7 Νοεμβρίου, 14 ολόκληρες μέρες μετά το ατύχημα, ανασύρθηκαν ζωντανοί οι έντεκα από αυτούς. Το γεγονός έκανε μεγάλο θόρυβο και γυρίστηκε αρκετές φορές σχετική ταινία ή ντοκιμαντέρ. Δυο φορές ο τίτλος ήταν Das Wunder von Lengede δηλαδή “το θαύμα του Λέγκεντε”.

Ο Μποστ παρουσιάζει τον «ανένδοτο» Καραμανλή να προτιμά να μη σωθούν οι εγκλωβισμένοι ψηφοφόροι του αν πρόκειται να πάνε στο Κέντρο (στην Κεντρώα κλινική, όπως λέει) και να παραπονιέται ότι οι εκλογές έγιναν χωρίς στρατιωτική συνοδεία (σπόντα για τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961). Βέβαια, τον όρο “ανένδοτος” τον είχε εισάξει στην ελληνική πολιτική ορολογία ο νικητής των εκλογών του 1963, ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος κήρυξε ανένδοτο αγώνα ύστερα από τις εκλογές “βίας και νοθείας” του 1961.

Τέλος, μια και έχει μαυριστεί στις εκλογές, δηλώνει προτιμά να τον κατασπαράξει σκύλος από την Αλαμπάμα (ή έστω, “από τας Αλαμπάμας”)· εδώ έχουμε υπαινιγμό στις φυλετικές ταραχές του 1963, όταν η αστυνομία αυτής της αμερικάνικης πολιτείας χρησιμοποιούσε σκύλους και αντλίες για να διαλύει τις διαδηλώσεις των μαύρων που ζητούσαν να καταργηθούν οι ρατσιστικοί νόμοι που ακόμα ίσχυαν.
Θα προσέξουμε ότι την εποχή εκείνη στην Ελλάδα ο όρος «νέγρος» δεν ήταν αρνητικά φορτισμένος, ενώ σήμερα αποφεύγεται. Οι μελετητές της γλώσσας του Μποστ θα χαρούν τον «κύωνα», διασταύρωση του κύνα (σκύλου) με τον κίονα.

Πηγή: Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία