Η τελευταία κινηματογραφική εβδομάδα του Νοεμβρίου μας υποδέχεται με επτά νέες ταινίες να πραγματοποιούν την εμφάνισή τους στις Αίθουσες. Ξεχωρίζει το «Captain Fantastic» του Ματ Ρος, με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Βίγκο Μόρτενσεν, αλλά και οι «Σύμμαχοι» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, με τον Μπραντ Πιτ και την Μαριόν Κοτιγιάρ. Αξιόλογη επιλογή αποτελεί και το ντοκιμαντέρ «Gimme Danger» του Τζιμ Τζάρμους, για τον Ίγκυ Ποπ και τους Stooges, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται και το ιστορικότερο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας, το 29o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

«Captain Fantastic» (2016) του Ματ Ρος (Η.Π.Α.)

Βαθιά μέσα στο δάσος του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, ένας πατέρας (Βίγκο Μόρτενσεν) μεγαλώνει τα έξι παιδιά του με ένα αυστηρό σωματικό και πνευματικό πρόγραμμα εκπαίδευσης, θέλοντας να τους δώσει την ευκαιρία να έχουν την πιο αγνή και ουσιαστική παιδική ηλικία μακριά από την σύγχρονη κοινωνία. Όταν ο πατέρας αναγκαστεί να οδηγήσει την οικογένεια μακριά από τον παράδεισό τους και να μπουν μαζί στον κόσμο, όλες του οι απόψεις για το τι πρέπει να είναι ένας γονιός θα αλλάξουν.

Η εξαιρετική ερμηνεία του Βίγκο Μόρτενσεν, δίνει νόημα και ζωή, σε αυτό το πρωτότυπο φιλμ. Μία από τις πλέον πολυσυζητημένες πρεμιέρες του πρόσφατου Φεστιβάλ Sundance, που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, το «Captain Fantastic», χρησιμοποιεί την ιστορία μιας φοβερά εκκεντρικής οικογένειας για να μιλήσει τελικά για το πώς είναι να έχεις ιδανικά σε έναν κόσμο που χάνει ολοένα και πιο γρήγορα τα δικά του, τι σημαίνει να είσαι γονιός και τι αφήνεις πίσω για να μπορέσεις να μεγαλώσεις. Το φιλμ προβλήθηκε και στο Τμήμα “Ένα Κάποιο Βλέμμα” του 69ου Φεστιβάλ Καννών. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Βίγκο Μόρτενσεν, Φρανκ Λανγκέλα, Τζορτζ Μακέι, Στιβ Ζαν, Μίσι Πάιλ, Αν Ντάουντ, Νίκολας Χάμιλτον, Έριν Μοριάρτι.

«Σύμμαχοι» (Allied – 2016) του Ρόμπερτ Ζεμέκις (Η.Π.Α.)

Ένας Αμερικανός κατάσκοπος (Μπραντ Πιτ) ερωτεύεται και παντρεύεται μια Γαλλίδα πράκτορα κατά τη διάρκεια μιας επικίνδυνης αποστολής (Μαριόν Κοτιγιάρ). Γρήγορα μαθαίνει πως η αγαπημένη του ενδέχεται να είναι διπλός πράκτορας για λογαριασμό των Γερμανών και μάλιστα του αναθέτουν να το εξακριβώσει και να πράξει ανάλογα.

O Μπραντ Πιτ και η Μαριόν Κοτιγιάρ πρωταγωνιστούν, στο ρομαντικό δράμα εποχής «Σύμμαχοι» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, ο οποίος επιστρέφει μετά την τρισδιάστατη «Βόλτα Στο Κενό». Η χημεία των δύο πρωταγωνιστών είναι η βασική αιτία θέασης, μίας ταινίας η οποία ήρθε στη δημοσιότητα για όλους τους λάθους λόγους, καθώς εμπλέχτηκε στο διαζύγιο του Μπραντ Πιτ και της Αντζελίνα Τζολί. Η Μαριόν Κοτιγιάρ κερδίζει μάλλον εύκολα τις εντυπώσεις, ο Μπραντ Πιτ στέκεται και αυτός επάξια, σ’ ένα φιλμ με στοιχεία νουάρ και περιπέτειας, που όμως κάνει το λάθος να χρησιμοποιεί περισσότερα οπτικά εφέ απ’ όσα χρειάζεται, δίνοντας την αίσθηση του ψεύτικου. Ευτυχώς ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, έχει την ικανότητα και την εμπειρία να σώσει το έργο, έστω και την ύστατη στιγμή, αποφεύγοντας την εύκολη λύση που παρέχουν συνήθως οι ταινίες από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού…

Διαβάστε επίσης:
Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις μας προτείνει μία τρισδιάστατη «Βόλτα Στο Κενό»
Αφιέρωμα στην Μαριόν Κοτιγιάρ και «Ζωή σαν Τριαντάφυλλο»

«Gimme Danger» (2016) του Τζιμ Τζάρμους (Η.Π.Α.)

Το εκρηκτικό ντοκιμαντέρ «Gimme Danger», είναι αφιερωμένο στους θρυλικούς Stooges και στον μοναδικό frontman τους, Ίγκι Ποπ. Φανατικός θαυμαστής τους και προσωπικός φίλος του Ίγκι, ο Τζιμ Τζάρμους συνθέτει το πορτρέτο της μπάντας αλλά και μιας ολόκληρης εποχής. Η ενέργεια του αγέραστου Ίγκι Ποπ διαποτίζει το ντοκιμαντέρ και μας παρασύρει σ’ έναν κόσμο αυθεντικό, όπως και τα είδωλά του.

Ο Τζιμ Τζάρμους – το τρομερό παιδί του ανεξάρτητου κινηματογράφου – μπορεί να μεγάλωσε, αλλά το σινεμά του παραμένει πρωτότυπο και αναζωογονητικό. Τρία χρόνια μετά το φιλμ «Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί» (2013), ο Αμερικανός σκηνοθέτης επέστρεψε φέτος δριμύτερος με την ταινία μυθοπλασίας «Paterson» και το ντοκιμαντέρ «Gimme Danger», αφιερωμένο στον Ίγκυ Ποπ και το συγκρότημα Stooges. Η ελληνική του πρεμιέρα, πραγματοποιήθηκε στο 57ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, όπου και είχαμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε. Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, όπου με οδηγό τον Ίγκι Ποπ, ταξιδεύουμε στην ιστορία της ροκ μουσικής.

«Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Η μουσική είναι το ισχυρότερο εκφραστικό μέσο των ανθρώπων. Δεν ξέρω πώς ακριβώς να εκφράσω το νέο ψυχεδελικό μουσικό κίνημα, υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που αγαπώ και ανήκουν σε αυτό, αλλά μου αρέσουν επίσης η τρανς μουσική, διαφορετικές κατηγορίες του μέταλ όπως το στόουνερ και το ντουμ, η underground hip hop, το βαρύ ροκ εν ρολ και πολλά άλλα. Ωστόσο, με ενθουσιάζει η αναβίωση της ψυχεδελικής μουσικής η οποία σε αφήνει να περιπλανάσαι.» – Τζιμ Τζάρμους

Διαβάστε επίσης:
O Τζιμ Τζάρμους σκηνοθετεί τον Ίγκυ Ποπ και τους Stooges

Κυκλοφορούν επίσης:
«Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων» (Medea, Louder Than My Thoughts – 2014) του Νίκου Γραμματικού (Ελλάδα)

Η «Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων» του Νίκου Γραμματικού είναι μία κινηματογραφική περιπέτεια βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη. Διαδραματίζεται στους δρόμους της σύγχρονης Αθήνας και παίρνει τη μορφή μιας συναρπαστικής, σχεδόν αστυνομικής έρευνας, στην οποία ντετέκτιβ δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Σε αυτή την ανένταχτη σε είδος ταινία, όπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και έρευνας διαρκώς μετατοπίζονται, το κλασικό κείμενο του Ευριπίδη βρίσκεται στον πυρήνα του εγχειρήματος και μετουσιώνεται σε αιχμή του δόρατος, αποδεικνύοντας με καθοριστικό τρόπο το πόσο σύγχρονο είναι το έργο του Ευριπίδη.

Στηριζόμενος στην παραδοχή του Ευριπίδη πως «το θυμικό είναι ισχυρότερο από τη λογική», ο Νίκος Γραμματικός βυθίζεται, με αλαζονεία, όπως ομολογεί ο ίδιος, στην τραγωδία της Μήδειας για να ξεπεράσει ένα προσωπικό θλιβερό γεγονός. Χωρίς σενάριο στην αρχή και ύστερα από μια «μάχη» επτά χρόνων, καταθέτει μια ταινία όπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και έρευνας, διαρκώς μετατοπίζονται. Το Χορό απαρτίζουν μαθήτριες της Δραματικής Σχολής Δήλος, ενώ επιστημονικός σύμβουλος ήταν ο Καθηγητής Φιλολογίας στο ΑΠΘ, Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης, ο οποίος και εμφανίζεται στην ταινία. Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων έγιναν στη Σαλαμίνα, τόπο καταγωγής του σκηνοθέτη.

«Πρόθεσή μας είναι να «κινηματογραφήσουμε» τον λόγο του Ευριπίδη, να αποδείξουμε ότι τα θέματα που εξερευνά στην τραγωδία του Μήδεια είναι διαχρονικά, να προσπαθήσουμε να «κοιτάξουμε» μέσα από τους ήρωες του έργου και, αν τολμάμε, να διδαχτούμε από τα λάθη τους.» – Νίκος Γραμματικός

«Μπαμπάς» (Babai / Father – 2015) του Βίσαρ Μορίνα (Γερμανία)

Ο δεκάχρονος Νορί και ο πατέρας του, Γκεζίμ, ζουν πουλώντας τσιγάρα στο Κόσοβο της δεκαετίας του ’90, πριν τον πόλεμο. Ο Γκεζίμ δεν θέλει ούτε ν’ ακούσει για τη μητέρα του Νορί. Αυτό που κάνει καλύτερα απ’ όλα είναι να ξεφεύγει από το παρελθόν του, κι έτσι και τώρα θέλει να φύγει από το Κόσοβο χωρίς τον Νορί. Το αγόρι κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να τον εμποδίσει, με αποτέλεσμα να συμβεί ένα ατύχημα. Αποσβολωμένος ο πατέρας πηγαίνει τον Νορί στο νοσοκομείο. Όταν ο Νορί βγαίνει, ο πατέρας του έχει ήδη φύγει. Θυμωμένος αλλά αποφασισμένος, ο Νορί ξεκινά ένα επικίνδυνο ταξίδι και πράγματι καταφέρνει να βρει τον πατέρα του στη Γερμανία. Εκεί, με μια επιμονή που μόνο ένα παιδί μπορεί να έχει, θα ζητήσει το λόγο από τον πατέρα του για την επιλογή του να τον εγκαταλείψει. Η ελληνική πρεμιέρα της ταινίας είχε πραγματοποιηθεί πέρσι στο 56ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέχεια προβλήθηκε και στο Διαγωνιστικό Τμήμα για το 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, αποσπώντας το Βραβείο Κοινού και αποτελώντας την επίσημη υποψηφιότητα του Κοσσόβου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για το 2016.

«Ο Χορευτής» (Dancer – 2016) του Στίβεν Κάντορ (Ηνωμένο Βασίλειο, Ρωσία, Ουκρανία, Η.Π.Α.)

Προικισμένος μ’ έναν απίστευτο συνδυασμό δύναμης και χάρης, ο Σεργκέι Πολούνιν έγινε ο νεαρότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου. Όμως, στο απόγειο της δόξας του, στην ηλικία των 25 ετών, οδηγημένος στο όριο της αυτοκαταστροφής από την επιτυχία του, ο Σεργκέι ένιωθε το ταλέντο του περισσότερο ως βάρος παρά ως δώρο. Η ταινία πραγματοποίησε την ελληνική της πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο στο 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας. Το ντοκιμαντέρ «Ο Χορευτής» παρουσιάζει τη ζωή και το έργο της σύνθετης προσωπικότητας του Σεργκέι Πολούνιν.

Ο Σεργκέι Πολούνιν, ο οποίος πρωταγωνιστούσε στο βίντεο του «Take Me to Church», έγινε το enfant terrible του μπαλέτου όταν εγκατέλειψε τη θέση του σολίστ δύο φορές, αντιδρώντας απέναντι στο κατεστημένο του κλασικού χορού. Επαναστάτης, ανατρεπτικός , το «κακό παιδί» του χορού ή «άγγελος από τους ουρανούς», άλλαξε τη μορφή του μπαλέτου που μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Όμως η αριστοτεχνία έχει υψηλό τίμημα. Πώς μπορείς να είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν είσαι το πιο «περιζήτητο απόκτημα» στον χώρο του μπαλέτου;

«Σφαγείο» (Abattoir – 2016) του Ντάρεν Λιν Μπούσμαν (Η.Π.Α.)

Σ’ έναν κόσμο όπου υπάρχει πάντα σκοτάδι, ακόμα και μέσα στην ημέρα, η ρεπόρτερ κτηματομεσιτικών θεμάτων Τζούλια Τάλμπεν θα δει τη ζωή της να ανατρέπεται, όταν δολοφονείται βάναυσα η οικογένειά της. Παρόλο που η υπόθεση κλείνει, η Τζούλια συνειδητοποιεί ότι πίσω κρύβονται πολύ περισσότερα απ’ όσα αποκαλύφθηκαν και επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Εκεί βλέπει ότι το δωμάτιο στο οποίο έγινε το έγκλημα δείχνει να μην υπάρχει πλέον. Θα ξεκινήσει μια αδυσώπητη έρευνα που θα οδηγήσει την ίδια και τον πρώην φίλο της, Ντετέκτιβ Γκρέιντι, στο Νιου Ίνγκλις, όπου θα συναντήσουν τον αινιγματικό Τζεμπεντάια Κρόν και το Αμπατουάρ – ένα τερατώδες σπίτι κατασκευασμένο από συρραμμένα δωμάτια θανάτου και κατάρας. Η Τζούλια συνειδητοποιεί ότι η ψυχή της αδερφής της είναι παγιδευμένη στο εσωτερικό του, αλλά το Αμπατουάρ δεν είναι ένα απλό σπίτι – είναι η πύλη για κάτι τόσο σατανικό που ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία. Πρωταγωνιστούν: Τζόε Άντερσον, Τζέσικα Λόουντες, Ντέιτον Κάλι, Λιν Σέι. Βασισμένο στο ομώνυμο comic book του Ντάρεν Λιν Μπούσμαν, σκηνοθέτη και σεναριογράφου του «Saw II» και σκηνοθέτη των «Saw III» και «Saw IV».