Η καινούργια κινηματογραφική εβδομάδα μας υποδέχεται με έξι νέες ταινίες να πραγματοποιούν την εμφάνιση τους στις Αίθουσες. Ξεχωρίζει το «Μια Υπέροχη Μέρα» του Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα, με τους: Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Τιμ Ρόμπινς και Όλγα Κιριλένκο. Επίσης αξιόλογες επιλογές αποτελούν, «Η Εβίτα δεν Κοιμάται πια εδώ» του Πάμπλο Αγουέρο, με πρωταγωνιστή τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και το νέο ντοκιμαντέρ του Απόστολου Καρακάση, για το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ.: «Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία». Η εβδομάδα διαθέτει και 3D blockbuster, με το «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» του Ζακ Σνάιντερ.

«Μια Υπέροχη Μέρα» (A Perfect Day – 2015) του Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα (Ισπανία)

1995, κάπου στα Βαλκάνια. Ο Μαμπρού και ο Μπι είναι δύο άντρες που δουλεύουν σε μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ). Ο Μαμπρού σε μία εβδομάδα πρόκειται επιτέλους να παντρευτεί την σύντροφο του. Όμως πολλά μπορούν να συμβούν μέσα σε μία εβδομάδα. Πρώτα από όλα μια διοικητική υπάλληλος θα τους επισκεφθεί προκειμένου να κρίνει αν επιτελούν αξιόλογο έργο στην περιοχή. Μόνο που αυτή η γυναίκα έχει ερωτικό παρελθόν με τον Μαμπρού πράγμα που θα δυσκολέψει τα πράγματα. Έπειτα οι δύο άντρες θα πρέπει να απομακρύνουν ένα πτώμα μέσα από ένα πηγάδι προτού αυτό μολύνει το νερό, μια αποστολή φαινομενικά απλή που θα εξελιχθεί σε άθλο. Τέλος ο Μαμπρού θα πάρει υπό την προστασία του ένα μικρό παιδί που ψάχνει να βρει τους γονείς του, σε μια περιοχή σπαρμένη με νάρκες.

Ο Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα (Mondays in the Sun – 2002, Amador – 2010), επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία. Το «Μια Υπέροχη Μέρα», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του, πέρσι τον Μάιο στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ, ενώ απέσπασε και έξι υποψηφιότητες στα Βραβεία Goya, κερδίζοντας στην Κατηγορία: Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου. Ο Ισπανός σκηνοθέτης, έχει στη διάθεση του ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών, όπου πρωταγωνιστούν οι: Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Τιμ Ρόμπινς, Όλγα Κιριλένκο, Μελανί Τιερί. Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα του Πάολα Φαρίας.

«Η Εβίτα δεν Κοιμάται πια εδώ» (Eva no duerme / Eva Doesn’t Sleep – 2015) του Πάμπλο Αγουέρο (Αργεντινή, Ισπανία, Γαλλία)

1952. Η Εβίτα Περόν μόλις πέθανε. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές μορφές της σύγχρονης ιστορίας. Εν τω μεταξύ, στην Αργεντινή, τα πραξικοπήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και κάποιοι δικτάτορες θέλουν να βγάλουν τον μύθο της Εβίτας από τη μνήμη του κόσμου. Έτσι το άψυχο σώμα της, μετά την ταρίχευση του, κλάπηκε από τη στρατιωτική χούντα και κρύφτηκε από το Βατικανό, με αποτέλεσμα το όνομα της να προκαλεί λαϊκές εξεγέρσεις τα χρόνια που ακολούθησαν. Η ταινία ξεκινάει από την ημέρα που πέθανε και τελειώνει τη βραδιά που θάφτηκε, 25 χρόνια μετά.

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της πέρσι τον Σεπτέμβριο στο Φεστιβάλ του Τορόντο, ενώ στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε και τον Νοέμβριο, στο πλαίσιο του 56ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Πρωταγωνιστεί ο δημοφιλής και καλός ηθοποιός, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.

«Η πραγματική ιστορία για το εξαφανισμένο σώμα της δεν έχει ειπωθεί ποτέ σε ταινία. Και είναι μια από τις πιο απίστευτες ιστορίες, ιδανική για τον κινηματογράφο. […] Αρχικά ο περονισμός μου φάνηκε σαν ξεπερασμένος λαϊκισμός, γεμάτος από αντιφάσεις. Στη συνέχεια, μετά από πενταετή έρευνα για την ταινία, κατάλαβα ότι η αντίδραση  του κόσμου κράτησε τόσο πολύ καιρό και ήταν τόσο αιματηρή στην καταστολή της, επειδή πραγματικά ήταν επαναστατική. Η ιστορική της σημασία ήταν πολύ πιο σημαντική από ότι το πολιτικό σχέδιο και αυτό γιατί εισήγαγε την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αγαπώ την ιδέα της Εβίτα, ως παραβολή για μια δημόσια κραυγή όπου κανείς δεν μπορεί να σιωπήσει. Αυτή η γυναίκα, αν και δεν είναι πλέον ανάμεσά μας, ζει στα ιδανικά των χιλιάδων οπαδών της, οι οποίοι την έχουν ονομάσει μητέρα της επανάστασης. Είναι ένα αγκάθι στα πλευρά των στρατιωτικών και των φιλελευθέρων. Είναι ο φοίνικας που πάντα επιστρέφει για να μας υπενθυμίσει ότι εφ ‘όσον δεν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, δεν θα υπάρξει ειρήνη.» – Πάμπλο Αγουέρο

«Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία» (Next Station: Utopia – 2015) του Απόστολου Καρακάση (Ελλάδα)

Η λειτουργία του εργοστασίου κατασκευής υλικών οικοδομής της ΒΙΟ.ΜΕ. με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, αποτελεί ένα εγχείρημα που εμπνέει ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο. Ενώ η πρώην διευθύντρια του εργοστασίου έκπληκτη παρακολουθεί την οικογενειακή επιχείρηση να μετατρέπεται σε σύμβολο αντίστασης και αλληλεγγύης, μια ουτοπία ισότητας στα ερείπια της πιο διαλυμένης ευρωπαϊκής οικονομίας, λαμβάνει χώρα. Για τους εργάτες, η αυτοδιαχείριση εξελίσσεται σε μια περιπέτεια επιβίωσης γεμάτη συγκρούσεις. Σύντομα, θα συνειδητοποιήσουν ότι για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι. Το ντοκιμαντέρ «Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία» ξετυλίγει το νήμα ενός περιπετειώδους εγχειρήματος που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και μαζί ένα μοναδικό ντοκουμέντο των ταραγμένων καιρών μας.

Το νέο ντοκιμαντέρ του Απόστολου Καρακάση – Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για τον «Εθνικό Κήπο» (2009) – «Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία», σε παραγωγή του Μάρκου Γκαστίν και της Ελένης Χανδρινού, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο διαγωνιστικό τμήμα του κορυφαίου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ IDFA στο Άμστερνταμ τον περασμένο Νοέμβριο. Στη συνέχεια προβλήθηκε με επιτυχία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τεργέστης, ενώ η ελληνική του πρεμιέρα έγινε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα (11-20 Μαρτίου), στο Τμήμα Όψεις του Κόσμου, όπου και δικαίως κέρδισε τις εντυπώσεις.

«Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός αγώνα εκ των έσω, μια πολύπλευρη και βαθιά ανθρώπινη ματιά σε κάποιους ήρωες της καθημερινότητας που έχουν το παράτολμο θάρρος να αγωνίζονται για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκεται ένας από τους πιο εμπνευσμένους και ανυποχώρητους αγώνες στον κόσμο που εκτυλίσσεται στη Βόρεια Ελλάδα. Δείτε την ταινία! Κι έπειτα ακολουθήστε τη συνέχειά της στην πραγματική ζωή, καθώς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. συνεχίζουν να οικοδομούν μια συναρπαστική εναλλακτική στη βαναυσότητα της επιχειρηματικότητας όπως την ξέρουμε.» – Avi Lewis (σκηνοθέτης),  Naomi Klein (συγγραφέας)

Διαβάστε επίσης:
Στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. – «Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία»

Προβάλλεται στις Κινηματογραφικές Αίθουσες: Άστορ, Μικρόκοσμος, Ταινιοθήκη της Ελλάδος στην Αθήνα και Σταύρος Τορνές στη Θεσσαλονίκη.

Κυκλοφορούν επίσης:
«Το Κυπαρίσσι του Βυθού» (2015) του Νίκου Κορνήλιου (Ελλάδα)

Μπαίνει στη ζωή σου μαθαίνει λεπτομέρειες / από το παρελθόν σου από το σώμα σου / από τις καθημερινές σου συνήθειες / Η ζωή χωρίς αυτήν την ελεητική παρουσία / δεν έχει πια νόημα – και ξαφνικά / φεύγει και η ζωή δεν έχει νόημα… Το πένθος / διαρκεί έναν καιρό κι αν ζήσεις – που θα ζήσεις/ αρχίζεις ξανά ν’ αφηγείσαι τις ίδιες λεπτομέρειες / από το παρελθόν, ν’ αφήνεις το σώμα σου / σ’ ένα άλλο σώμα, να μοιράζεσαι ξανά την κάθε σου μέρα / Η επανάληψη αυτή σε μαθαίνει. Σε μαθαίνει ν’ αγνοείς / τη βεβαιότητα των καταφάσεων.  Σε μαθαίνει ν’ αγνοείς  / την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μιας ζωής με νόημα.

«Το Κυπαρίσσι του Βυθού» προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2015, στο 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στο Φεστιβάλ «Ποίηση και Κινηματογράφος», στο Όσλο φέτος τον Φεβρουάριο. Η ταινία θα προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 24 Μαρτίου και θα διοργανωθούν εισηγήσεις από τον σκηνοθέτη, καθώς και συζητήσεις με το κοινό και τους συντελεστές. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Άρτεμις Ιωάννου, Μελίσσα Κωτσάκη, Θοδωρής Ματινόπουλος, Γιώργος Μπακαλός.

«Αν ποίηση είναι αυτό που απογυμνώνει  τις λέξεις και τις ωθεί στα όριά τους, άρα  στη σιωπή, τότε ποιητικός κινηματογράφος είναι  αυτός  που  ωθεί  τις εικόνες  στην  παύση τους, στο «σβήσιμό» τους. Που επαναφέρει,  δηλαδή,  το βλέμμα  από την εικόνα στην πραγματικότητα. Αν μπορούμε να βλέπουμε, δεν έχουμε ανάγκη τις εικόνες, τον κινηματογράφο. Αν μπορούμε να ζούμε δεν έχουμε ανάγκη την ποίηση.» – Nίκος Kορνήλιος

«Μεσιέ Σοκολά» (Chocolat – 2016) του Ροσντί Ζεμ (Γαλλία)

Ο Σοκολά, κατά κόσμον Ραφαέλ Παντίγια, γεννήθηκε σκλάβος στην Κούβα την δεκαετία του 1860 και πουλήθηκε ως υπηρέτης σ’ έναν Πορτογάλο έμπορο. Στα 16 του δραπέτευσε και βρέθηκε στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, συμμετέχοντας σε σόου των καμπαρέ όπου επεδείκνυε την εντυπωσιακή σωματική του δύναμη. Ένας Άγγλος κλόουν τον πήρε μαζί του στο Παρίσι, όπου οι μαύροι περφόρμερ ήταν πλέον της μόδας. Η παντομίμα στην οποία πρωταγωνίστησε, με τίτλο «Ο Γάμος του Σοκολά», είχε μεγάλη επιτυχία και τράβηξε την προσοχή του διάσημου Άγγλου κλόουν, Φουτίτ. Οι δυο τους είχαν την ιδέα να συνδυάσουν τις δύο περσόνες, του κλόουν με το λευκό πρόσωπο και του Σοκολά και γνώρισαν τεράστια επιτυχία, κερδίζοντας το απλό λαϊκό κοινό καθώς και τους υψηλούς κύκλους του Παρισιού, μπαίνοντας παράλληλα στις καλλιτεχνικές παρέες της Μονμάρτης. Αν και σήμερα έχουν λίγο ως πολύ ξεχαστεί, η επιρροή τους στην τέχνη του τσίρκου και του θεάτρου είναι αναμφισβήτητη και ακόμη εμφανής.

Αποκαθιστώντας δύο αδίκως ξεχασμένους πρωτοπόρους της τέχνης στη θέση που τους αξίζει στη συλλογική μνήμη, η ταινία αφηγείται την απίστευτη αληθινή ιστορία του μαύρου καλλιτέχνη που έκανε όλο το Παρίσι να υποκλιθεί μπροστά του. Ο Ραφαέλ Παντίγια, γνωστός και ως “Chocolat”, γεννήθηκε στην Κούβα το 1860 και βρέθηκε τελικά στη Γαλλία. Ήταν ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που εμφανίστηκε σε γαλλική σκηνή. Ο αγαπημένος της Μονμάρτης, που ενέπνευσε τον Τουλούζ Λοτρέκ και εμφανίστηκε στις πρώτες ταινίες των αδερφών Λιμιέρ. Αυτή είναι η απίστευτη ιστορία του, μία ταινία για την δύναμη της φιλίας και την ιδιαίτερη φύση της σόουμπιζ, αλλά και την προκατάληψη και τις διακρίσεις. Ο βραβευμένος με Σεζάρ, Ομάρ Σι («Οι Άθικτοι») και ο πολυβραβευμένος Τζέιμς Τιερέ, εγγονός του Τσάρλι Τσάπλιν, πρωταγωνιστούν στο «Chocolat» του Ροσντί Ζεμ, που αφηγείται την απίστευτη ιστορία του Μεσιέ Σοκολά, του πρώτου μαύρου αρτίστα που έγινε διάσημος στη Γαλλία και ενέπνευσε καλλιτέχνες όπως ο Τουλούζ Λοτρέκ και οι αδελφοί Λιμιέρ – οι τελευταίοι, μάλιστα, τον χρησιμοποίησαν στις πρώτες τους ταινίες.

«Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» (Batman v Superman: Dawn of Justice (3D – 2016) του Ζακ Σνάιντερ (Η.Π.Α.)

Ο Ζακ Σνάιντερ, σκηνοθέτης των «300» και του «Ανθρώπου από Ατσάλι», αναλαμβάνει το πιο φιλόδοξο μέχρι σήμερα project στην ιστορία των υπερηρώων της DC Comics, την κινηματογραφική συνάντηση των Μπάτμαν και Σούπερμαν, των πιο γνωστών και πιο δημοφιλών σούπερ ηρώων στην ιστορία των κόμικς. Ο Χένρι Καβίλ (“Man of Steel”, “The Man from U.N.C.L.E.”) φοράει για δεύτερη φορά τη στολή του Σούπερμαν (Κλαρκ Κεντ), ενώ ο Μπεν Άφλεκ, βραβευμένος με Όσκαρ για το «Επιχείρηση: Argo», αναλαμβάνει τον ρόλο του Μπρους Γουέιν / Μπάτμαν. Φοβούμενος ότι αν αφήσει ανεξέλεγκτο τον υπερήρωα με τις θεϊκές δυνάμεις, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές, ο πανίσχυρος τιμωρός του Γκόθαμ Σίτι αποφασίσει να αντιμετωπίσει τον δημοφιλή, σύγχρονο σωτήρα της Μετρόπολις, τη στιγμή που ο κόσμος αναρωτιέται τι είδους ήρωα έχει πραγματικά ανάγκη.

Με τον Μπάτμαν και τον Σούπερμαν σε πόλεμο μεταξύ τους, μια νέα απειλή κάνει την εμφάνισή της, θέτοντας την ανθρωπότητα σε τεράστιο κίνδυνο. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ακόμα η Γκαλ Γκαντό, στον ρόλο της Πριγκίπισσας Νταιάνα / Γουόντερ Γούμαν και ο Τζέσι Αίζενμπεργκ, ως ο Λεξ Λούθορ. Επίσης, η Έιμι Άνταμς (Λόις Λέιν), ο Λόρενς Φίσμπερν (Πέρι Γουάιτ) και η Νταιάν Λέιν (Μάρθα Κεντ) επιστρέφουν για δεύτερη φορά στο κινηματογραφικό σύμπαν της DC μετά τον «Άνθρωπο από Ατσάλι». Δίπλα τους ο Τζέρεμι Αίρονς, ως Άλφρεντ, ο Τζέισον Μομόα, στον ρόλο του Άρθουρ Κέρι / Άκουαμαν και η Βραβευμένη με Όσκαρ, Χόλι Χάντερ («The Piano»). Το σενάριο είναι του βραβευμένου με Όσκαρ Κρις Τέριο («Επιχείρηση: Argo») και του Ντέιβιντ Σ. Γκόγιερ (τριλογία «Batman», «Άνθρωπος από Ατσάλι»).