Η νέα κινηματογραφική εβδομάδα μας υποδέχεται με τέσσερις καινούργιες ταινίες στις αίθουσες, όπου κάθε μία τους αποτελεί και μία ιδιαίτερα ελκυστική πρόταση. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία, «Ένας Άλλος Κόσμος». Από την Ιταλία μας έρχεται «Ο Διαιτητής» σε ασπρόμαυρο φόντο, από τη Ρωσία ο «Ηλίθιος» του Γιούρι Μπίκοφ, ενώ και το γαλλικό σινεμά, αντιπροσωπεύεται επάξια με την ταινία έναρξης του φετινού Φεστιβάλ Καννών, «Με το Κεφάλι Ψηλά» της Εμμανουέλ Μπερκό, με την Κατρίν Ντενέβ.

Ads

«Ο Διαιτητής» (L’ Arbitro – 2013) του Πάολο Ζούκα (Ιταλία, Αργεντινή)

image

Η Ατλέτικο Παραμπίλε είναι η χειρότερη ποδοσφαιρική ομάδα στο χειρότερο παράρτημα της Ιταλίας: την τρίτη κατηγορία της Σαρδηνίας. Οι παίκτες της είναι ατάλαντοι, υπέρβαροι ή ανήλικοι και ο προπονητής τους τυφλός! Ελάχιστοι παρακολουθούν τους αγώνες τους, με τις κατσίκες συχνά να υπερτερούν των θεατών στις κερκίδες. Όμως η τύχη της ομάδας μοιάζει να αλλάζει με την επιστροφή ενός νεαρού ντόπιου παίκτη, που επαναπατρίζεται έπειτα από μια σύντομη περιπέτεια στα γήπεδα της Αργεντινής. Καθώς η ομάδα αρχίζει να κερδίζει τον έναν αγώνα μετά τον άλλο, ακόμα και οι πρωταθλητές της κατηγορίας και μεγαλύτεροί εχθροί τους, Μοντεκράστου, αρχίζουν να ανησυχούν. Η μοίρα θέλει τον μεγάλο τους αγώνα να τελείται υπό τη διαιτησία του Κρουσιάνι, ενός αστέρα που κατέληξε ανάμεσα στους τελευταίους των τελευταίων, όταν ένα σκάνδαλο διαφθοράς τερμάτισε άδοξα τη διεθνή του καριέρα.

Ads

Με εντυπωσιακή ασπρόμαυρη φωτογραφία και μια εικονοκλαστική σκηνοθεσία, γεμάτη βιβλικές αναφορές και απροσδόκητες γουέστερν επιρροές. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Πάολο Ζούκα, «Ο Διαιτητής» είναι μία διαχρονική ιστορία για τη στρογγυλή θεά, τον έρωτα, αλλά και το πεπρωμένο, με φόντο την κλασσική παράδοση της ιταλικής κωμωδίας. Ένα όμορφο φιλμ, με ιδιαίτερο χιούμορ κι ένα υπέροχο μουσικό σκορ να το συνοδεύει.

Διαβάστε επίσης:

Δώδεκα ασπρόμαυρα κινηματογραφικά αριστουργήματα του 21ου αιώνα (Μέρος 1ο)

Δώδεκα ασπρόμαυρα κινηματογραφικά αριστουργήματα του 21ου αιώνα (Μέρος 2ο)

«Ο Ηλίθιος» (Durak – 2014) του Γιούρι Μπίκοφ (Ρωσία)

image

Ένας υδραυλικός, ο αθώος και ιδεαλιστής Ντίμα (Αρτέμ Μπιστρόφ) αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του μελετώντας για να γίνει μηχανικός. Ένα βράδυ πηγαίνοντας σε μια εργατική πολυκατοικία για μια διαρροή αντιλαμβάνεται ότι το πολυώροφο κτίριο όπου στοιβάζονται δεκάδες οικογένειες πρέπει να εκκενωθεί, γιατί υπάρχει άμεσος κίνδυνος να καταρρεύσει. Τρέχει να ειδοποιήσει τη δήμαρχο και τις δημοτικές αρχές, όμως καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ο Ντίμα περνάει όλη τη νύχτα κυνηγώντας τους διεφθαρμένους τοπικούς αξιωματούχους σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει εκείνους που η καλή κοινωνία έχει αποφασίσει να ξεχάσει.

Εκεί που σταματάει το υπέροχο «Λεβιάθαν» (Leviathan) του Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ, ξεκινάει ο «Ηλίθιος» (Durak) του Γιούρι Μπίκοφ. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Ρώσου σκηνοθέτη. Ένα σκληρό δράμα με πολιτικές αιχμές, γεμάτο ανατροπές που καθηλώνουν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόλο που η ταινία έχει εν μέρει χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ρωσίας ο σκηνοθέτης δεν κάνει κανένα συμβιβασμό ως προς την απεικόνιση της πατρίδας του. Βγαλμένο λες μέσα από τις υπέροχες ιστορίες του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο «Ηλίθιος» στηλιτεύει τη γραφειοκρατία και την ακόρεστη δίψα για εύκολο και γρήγορο κέρδος, συμπτώματα που παρουσιάζονται τόσο στη σύγχρονη Ρωσία, όσο και γενικότερα, καθιστώντας το φιλμ ταυτόχρονα επίκαιρο, αλλά και διαχρονικό.

«Είχα αυτή την ξεκάθαρη ιδέα να κάνω μια ταινία για έναν απλό υδραυλικό, έναν συνηθισμένο άνθρωπο ενάντια σε όλο το σύστημα της γραφειοκρατίας. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου: οι ζωές 800 ανθρώπων, οι οποίοι ζουν σε μια παλιά εργατική πολυκατοικία που ενδέχεται να καταρρεύσει μέσα σε μια νύχτα, κινδυνεύουν. Ο τίτλος της ταινίας «Ο Ηλίθιος» αναφέρεται στην άποψη που έχουν οι άλλοι για τον πρωταγωνιστή και τις πράξεις του και όχι φυσικά για τις ικανότητες του. Είναι ένας απόλυτα λογικός και σοβαρός άνθρωπος σ’ έναν παράλογο κόσμο. Όταν η «μάχη» ξεκινάει οι περισσότεροι ήρωες αντιδρούν σύμφωνα με τα φυσικά τους ένστικτα: να μείνουν ζωντανοί, να διατηρήσουν την ησυχία τους και τον τρόπο ζωής τους. Ξαφνικά σε αυτή τη μάχη εμφανίζεται ένας στρατιώτης μ’ ένα συγκεκριμένο κώδικα, την συνείδηση του. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι σήμερα. Τους αποκαλούμε ρομαντικούς, αλτρουιστές, ιδεαλιστές ή απλά ανόητους και «ηλίθιους» για να δείξουμε ότι δεν συμπεριφέρονται νορμάλ, σε μια εποχή που ο κυνισμός, ο φόβος και η αδιαφορία κυριαρχούν. Τέτοιοι «ηλίθιοι» υπάρχουν ακόμα στη χώρα μου και αυτό μου δίνει ελπίδα.» – Γιούρι Μπίκοφ

Διαβάστε επίσης:
Μια άλλη όψη της Ρωσίας αποκαλύπτεται στο «Λεβιάθαν»

«Με το Κεφάλι Ψηλά» (Standing Tall / La Tête Ηaute – 2015) της Εμμανουέλ Μπερκό (Γαλλία)

image

Έχοντας εγκαταλειφθεί από τη μητέρα του σε ηλικία 6 ετών, ο Μαλόνι (Ροντ Παραντό) βρίσκεται συχνά πυκνά στα δικαστήρια ανηλίκων. Η Φλοράνς (Κατρίν Ντενέβ), δικαστικός ανηλίκων που πλησιάζει στη συνταξιοδότηση και ο Γιαν (Μπενουά Μαζιμέλ), σύμβουλος ανηλίκων που και ο ίδιος πέρασε πολύ δύσκολη παιδική ηλικία, αναλαμβάνουν την επιτήρησή του σε μια κοινή προσπάθεια να τον σώσουν. Όταν η συμπεριφορά του χειροτερεύει, ο Μαλόνι, θα οδηγηθεί σ’ ένα αυστηρότερο εκπαιδευτικό κέντρο, όπου εκεί θα συναντήσει την Τες, μια πολύ ιδιαίτερη νεαρή κοπέλα, που θα του δείξει ότι υπάρχουν λόγοι για να ελπίζει για το αύριο.

Δύο χρόνια μετά την ταινία της «Elle s’en va» (On My Way – 2013) – επίσης με πρωταγωνίστρια την Κατρίν Ντενέβ – η ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Εμμανουέλ Μπερκό, επιστρέφει εντυπωσιακά με την τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία της. Ένα υπέροχο δράμα ενηλικίωσης, με έξυπνες δόσεις χιούμορ και μία εντυπωσιακή ερμηνεία από τον νεαρό Ροντ Παραντό, στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Δίπλα του, στέκονται επίσης θετικά, ο αξιόλογος Γάλλος ηθοποιός, Μπενουά Μαζιμέλ και η πάντα εντυπωσιακή, Κατρίν Ντενέβ. Πρόκειται για την Ταινία Έναρξης του 68ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών – μόλις η δεύτερη φορά στην ιστορία του Φεστιβάλ, που γυναίκα σκηνοθέτης άνοιξε την αυλαία της διοργάνωσης – η οποία πραγματοποίησε την ελληνική της πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο, στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας και πλέον προβάλλεται στις Κινηματογραφικές Αίθουσες της χώρας.

Διαβάστε επίσης:
Η ταινία έναρξης των Καννών στις Νύχτες Πρεμιέρας: «Με το Κεφάλι Ψηλά»

«Ένας Άλλος Κόσμος» (2015) του Χριστόφορου Παπακαλιάτη (Ελλάδα)

image

Τρεις συναντήσεις ανάμεσα σε ζευγάρια που φαινομενικά δεν έχουν τίποτα κοινό. Όμως η ζωή τους θα αποκτήσει πάλι νόημα. Θα δουν τον κόσμο διαφορετικά, θα αναθεωρήσουν, θα πιστέψουν, θα μάθουν, θα ξαναζήσουν, αναζητώντας την ελπίδα και τον Έρωτα. Ο J..K.Simmons με τη Μαρία Καβογιάννη, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης με την Andrea Osvart, ο Tawfeek Barhom με τη Νίκη Βακάλη και ο Μηνάς Χατζησάββας ως συνδεκτικός κρίκος των τριών ιστοριών, αλλά και δραματικός καταλύτης των εξελίξεων.

Οικονομική κρίση, εργασιακό, απολύσεις, μεταναστευτικό, φασισμός, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία με τα οποία οι ήρωες θα παλέψουν, προκειμένου να υπερασπιστούν των έρωτα τους, πιστεύοντας πως έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο. Τρεις ιστορίες αγάπης ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους υπηκόους με φόντο μία χώρα που αλλάζει ραγδαία. Επτά πρωταγωνιστές από τρεις διαφορετικές χώρες συναντήθηκαν στην Ελλάδα, προκειμένου να λάβουν μέρος σε μία εντυπωσιακή ελληνική παραγωγή.

Τρία χρόνια μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το φιλμ «Αν…» (2012), ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιστρέφει εντυπωσιακά, με τη δεύτερη μεγάλου μήκους δημιουργία του: «Ένας Άλλος Κόσμος» (2015). Μία ερωτική τριλογία με κοινό φινάλε και μία ταινία που στέκεται τίμια απέναντι στον θεατή, τον διασκεδάζει ενώ παράλληλα τον ψυχαγωγεί. Με πρωταγωνιστές, τον Οσκαρικό J.K. Simmons, τον σπουδαίο Μηνά Χατζησάββα στον τελευταίο κινηματογραφικό του ρόλο, αλλά και την συγκλονιστική Μαρία Καβογιάννη να μας χαρίζει την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία που είδαμε σε ελληνική ταινία κατά την τρέχουσα κινηματογραφική σεζόν.

Διαβάστε επίσης:
«Ένας Άλλος Κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη