Η νέα κινηματογραφική εβδομάδα μας υποδέχεται με επτά καινούργιες δημιουργίες στις αίθουσες. Ξεχωρίζουν οι «Ατίθασες» της Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν, καθώς και το ντοκιμαντέρ «Το Μαργαριταρένιο Κουμπί» του Χιλιανού δημιουργού, Πατρίσιο Γκουσμάν. Επίσης αξιόλογες προτάσεις, αποτελούν και οι νέες σκηνοθετικές δουλειές της Αντζελίνα Τζολί, «Δίπλα στη Θάλασσα» και του Στίβεν Φρίαρς, «Το Πρόγραμμα».

Ads

«Ατίθασες» (Mustang – 2015) της Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν (Τουρκία, Γαλλία, Κατάρ, Γερμανία)

image

Βρισκόμαστε στις αρχές του καλοκαιριού. Η Λαλ και οι τέσσερις αδελφές της επιστρέφουν από το σχολείο και μπλέκουν σ’ ένα σκάνδαλο με απρόσμενες συνέπειες. Σύντομα το σπίτι τους θα μετατραπεί σε φυλακή για τα πέντε κορίτσια, καθώς θα τους απαγορευτεί η έξοδος και θα ξεκινήσουν τα κατ’ οίκον μαθήματα. Τα κορίτσια θα προσπαθήσουν να σπάσουν τους περιορισμούς που τους έχουν τεθεί και να αναζητήσουν την ελευθερία. Η δράση εκτυλίσσεται σ’ ένα απομονωμένο τουρκικό χωριό, όπου παρακολουθούμε τη γέννηση της σεξουαλικότητας πέντε ορφανών αδελφών, καθώς και την οργισμένη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των συγγενών τους. Υπέροχα πρόσωπα, φρέσκια σκηνοθετική ματιά σε μια ταινία που μοιάζει άλλοτε με χάδι, κι άλλοτε με γροθιά στο στομάχι.

Ads

Στην συντηρητική Τουρκία, πέντε ανήλικα κορίτσια, τολμούν να ορθώσουν το ανάστημα τους και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Το συγκινητικό φιλμ «Ατίθασες» (Mustang) της Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν είναι ο φετινός νικητής του Βραβείο LUX που έχει θεσπίσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν, βραβευμένο τον Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών, προβλήθηκε τον Νοέμβριο στο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια» του 56ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Η ταινία αποτελεί παράλληλα και την επίσημη υποβολή της Γαλλίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 88α Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

«Ήθελα να ανακαλύψω πώς είναι να είσαι κορίτσι, γυναίκα στη σημερινή Τουρκία. Είναι ένα δύσκολο, αμφιλεγόμενο θέμα στην τουρκική κοινωνία σήμερα, καθώς ο λόγος των γυναικών και των κοριτσιών ακούγεται ελάχιστα.» – Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν

Διαβάστε επίσης:
Οι «Ατίθασες» της Ντενίζ Γιαμζέ Εργουβέν
Στις «Ατίθασες» το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Δίπλα στη Θάλασσα» (By The Sea – 2015) της Αντζελίνα Τζολί (Η.Π.Α., Γαλλία)

image

Στο τρίτο σκηνοθετικό της εγχείρημα (In the Land of Blood and Honey – 2011, Unbroken – 2014) η Αντζελίνα Τζολί υποδύεται μια πρώην χορεύτρια, τη Βανέσα, ενώ στον ρόλο του κινηματογραφικού συζύγου της, Ρόλαντ, ενός Αμερικανού συγγραφέα, βρίσκουμε το έτερόν της ήμισυ, Μπραντ Πιτ. Απόμακροι συναισθηματικά και αποξενωμένοι ως ζευγάρι, οι δυο τους θα βρεθούν σε μια ήσυχη παραλιακή πόλη της Γαλλίας, όπου θα γνωρίσουν μερικούς από τους κατοίκους της. Όμως θα κληθούν να αναμετρηθούν με τα μυστικά τους και να λάβουν δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον της σχέσης τους και την κοινή τους πορεία. Κι όλα αυτά… Δίπλα στη Θάλασσα.

Πρόκειται για τη δεύτερη, κινηματογραφική συνάντηση του δημοφιλούς ζευγαριού του Χόλιγουντ, η οποία λαμβάνει χώρα δέκα χρόνια μετά την εμπορικά επιτυχημένη ταινία «Mr. & Mrs. Smith» (2005). Εκτός από την Αντζελίνα Τζολί και τον Μπραντ Πιτ, «Δίπλα στη Θάλασσα» συναντάμε και τρεις αξιόλογους Γάλλους ηθοποιούς: την υπέροχη Μελανί Λοράν (Inglourious Basterds – 2009, Beginners – 2010, Enemy – 2013), τον αγαπημένο Μελβίλ Πουπό (A Christmas Tale – 2008, Laurence Anyways – 2012, Fidelio: Alice’s Odyssey – 2014) και τον βετεράνο, Νιλς Άρεστρουπ (Un prophète – 2009, Diplomatie – 2014).

Η ταινία, τόσο ως προς τη φόρμα όσο και ως προς τον τρόπο διαχείρισης του θέματος, συνιστά φόρο τιμής στο Ευρωπαϊκό σινεμά και στο θέατρο του ’60 και του ’70, με τη συμπυκνωμένη, λιτή αφήγηση, τον περιορισμένο διάλογο και την έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα. Η Αντζελίνα Τζολί, σκηνοθετεί την τρίτη μεγάλου μήκους ταινίας, ενώ υπογράφει το σενάριο και παράλληλα, πρωταγωνιστεί. Παρά την αργή εξέλιξη του φιλμ, σίγουρα αυτή είναι η καλύτερη ταινία της δημιουργού. Ο Μπραντ Πιτ, προσπαθεί να σώσει το φιλμ, έχοντας και την αμέριστη συμπαράσταση των τριών Γάλλων ηθοποιών. Η «Αχίλλειος πτέρνα» της ταινίας, είναι κυρίως το τετριμένο σενάριο, η προβλέψιμη εξέλιξη του και κυρίως η παρουσία της Τζολί, που επιμένει να βάζει δύσκολα στον εαυτό της, χωρίς δυστυχώς το ανάλογο επιτυχημένο αποτέλεσμα.

«Το Μαργαριταρένιο Κουμπί» (El botón de nácar / The Pearl Button – 2015) του Πατρίσιο Γκουσμάν (Χιλή, Γαλλία, Ισπανία)

image

«Είμαστε ποιητές που προσπαθούν να βρουν στο χρόνο και τον τόπο, αληθινά αποτυπώματα των ανθρώπων.» – Πατρίσιο Γκουσμάν

Το νερό είναι το μεγαλύτερο σύνορο της Χιλής και ταυτόχρονα κρύβει το μυστικό δύο κουμπιών που βρέθηκαν στο βάθος του ωκεανού. Στην τεράστια ακτογραμμή της Χιλής συναντά κανείς ηφαίστεια, βουνά και παγετώνες. Μέσα στο νερό βρίσκονται παγιδευμένες οι φωνές των ντόπιων ιθαγενών από περασμένους αιώνες, των ναυτικών που κατέφθασαν από την Αγγλία, μα και τον πολιτικών κρατουμένων των μοντέρνων καθεστώτων. Το νερό έχει μνήμη και έχει και φωνή. Ολόκληρη η Ιστορία της Χιλής μετατρέπεται σ’ έναν αποστομωτικής ομορφιάς στοχασμό που ξεκινά από τη θάλασσα και τις άγριες περιπέτειες που κρύβουν τα νερά της και φτάνει ως τον ουρανό και τη γένεση του ίδιου του σύμπαντος. Στο κέντρο όλων, ένας ταξιδιώτης στο χρόνο ονόματι Τζέρεμι Μπάτον.

Το «Μαργαριταρένιο Κουμπί» είναι μία ζωντανή τοιχογραφία της κληρονομιάς ενός έθνους, που συνδέει τη γενοκτονία των ιθαγενών νομάδων της Χιλής με τις πολιτικές δολοφονίες του Πινοσέτ. Ο διορατικός σκηνοθέτης του «Νοσταλγώντας το Φως», Πατρίσιο Γκουσμάν, στρέφει τον κινηματογραφικό του φακό στην πολυτάραχη ιστορία της πατρίδας του και κερδίζει δικαίως το Βραβείου Σεναρίου τον Φλεβάρη στο 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Ο Πατρίσιο Γκουσμάν έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στην τέχνη του ντοκιμαντέρ υπογράφοντας έργα που ξεπερνούν τον χρόνο και τον τόπο. Στην καρδιά των ιστορικών συγκυριών, ο Γκουσμάν ανακαλύπτει και ξεδιπλώνει το ταλέντο του, καταγράφοντας με τον φακό του γεγονότα που διαμόρφωσαν μια νέα ανθρώπινη πραγματικότητα. Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τόσο το έργο του σπουδαίου Χιλιανού καλλιτέχνη, όσο και τον ίδιο τον δημιουργό, πριν δύο χρόνια στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Εκεί απολαύσαμε ένα όμορφο αφιέρωμα στο σύνολο της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη. Το «Μαργαριταρένιο Κουμπί» (El botón de nácar / The Pearl Button – 2015), αποτελεί το νέο του αξιόλογο ντοκιμαντέρ.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα στην 65η Μπερλινάλε: Οι ταινίες που θα διεκδικήσουν την Χρυσή Άρκτο
Αυτές είναι οι 15 ταινίες που ξεχωρίζουν στις Νύχτες Πρεμιέρας

«Το Πρόγραμμα» (The Program – 2015) του Στίβεν Φρίαρς (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία)

image

Ο κόσμος χρειάζεται ήρωες κι ο Λανς Άρμστρονγκ (Μπεν Φόστερ) ήταν ο απόλυτος ήρωας στον κόσμο του αθλητισμού. Μετά από μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο, ο Άρμστρονγκ επέστρεψε στην ποδηλατική του καριέρα το 1999, αποφασισμένος να κερδίσει το Tour de France. Με τη βοήθεια του γιατρού του Μισέλ Φεράρι (Γκιγιόμ Κανέ) και τον αρχηγό της ομάδας του Γιόχαν Μπράινιλ (Ντένις Μενοσέ), ανέπτυξαν το πιο εξελιγμένο πρόγραμμα ντόπινγκ στην ιστορία του αθλήματος. Το πρόγραμμα επέτρεψε στο Λανς και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του να κατακτήσουν τον κόσμο της ποδηλασίας, κερδίζοντας το Tour de France εφτά συνεχόμενες χρονιές. Δεν τον πίστεψαν όμως όλοι. Ο δημοσιογράφος των Sunday Times, Ντέιβιντ Γουόλς (Κρις Ο’ Ντάουντ), αρχικά μαγεμένος από το ταλέντο του Άρμστρονγκ, δεν άργησε να αναρωτηθεί αν ήταν «καθαρός». Πάλεψε για να ξεσκεπάσει την αλήθεια, ρίσκαρε την καριέρα του και κόστισε στην εφημερίδα του αμέτρητα δικαστικά έξοδα. Δικαιώθηκε όταν κάποιοι αποφάσισαν να αποκαλύψουν την αλήθεια για τη μεγαλύτερη αθλητική πλάνη του αιώνα μας.

Δύο χρόνια μετά τη συγκινητική «Philomena», με την Τζούντι Ντεντς και τον Στιβ Κούγκαν – με τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ – ο αξιόλογος Βρετανός σκηνοθέτης Στίβεν Φρίαρς, επιστρέφει, μεταφέροντας στην μεγάλη οθόνη μία ακόμη ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το «Πρόγραμμα» παρακολουθεί την άνοδο και τη δραματική πτώση του 7 φορές πρωταθλητή της ποδηλασίας Λανς Άρμστρονγκ και του δημοσιογράφου Ντέιβιντ Γουόλς, που αποκάλυψε τη σκοτεινή πλευρά του. Βασιζόμενος στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ντέιβιντ Γουόλς, ο Φρίαρς δημιουργεί μία ταινία γεμάτη ένταση και ανατροπές, οι οποίες όμως μοιραία υπόκεινται στο γεγονός ότι ο θεατής γνωρίζει από πριν την εξέλιξη του σεναρίου. Θετική με την παρουσία της η τριπλέτα των ηθοποιών, Μπεν Φόστερ, Γκιγιόμ Κανέ και Κρις Ο’ Ντάουντ, ενώ σε μικρό ρόλο συναντάμε και τον σπουδαίο, Ντάστιν Χόφμαν.

Διαβάστε επίσης:
Η συγκινητική «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς, με Στιβ Κούγκαν και Τζούντι Ντεντς

«Ψ» (2015) της Καλλιόπης Λεγάκη (Ελλάδα)

image

Μια εξαιρετικά ανθρώπινη ματιά στον χώρο της ψυχικής υγείας ρίχνει το ντοκιμαντέρ «Ψ» της Καλλιόπης Λεγάκη, μέσα από συγκινητικές εξομολογήσεις ατόμων, που έχουν βιώσει ψυχικές ασθένειες. Η σκηνοθέτιδα συνάντησε τους ήρωες της ταινίας της στο Κέντρο Ημέρας «Φράνκο Μπαζάλια» στο Μαρούσι και στο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας στη Θεσσαλονίκη.

«Γίνονται μικρά βηματάκια, η αποασυλοποίηση είναι μετέωρη και το έργο μεταρρύθμισης παραμένει ανολοκλήρωτο. Θεωρούμε ότι για τους ανθρώπους που βιώνουν ψυχικό πόνο η μόνη λύση είναι το άσυλο, το ψυχιατρείο. Πιστεύουμε ότι αν κλείσουμε εκεί τον άνθρωπο που νοσεί, θα ησυχάσει εκείνος και θα ησυχάσουμε κι εμείς. Βιώνουμε καταστάσεις που μας οδηγούν στον ψυχικό πόνο και ο καθένας μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση […] Κάθε διαφορετικός  άνθρωπος αντιμετωπίζεται με προκατάληψη. Δείτε τι έγινε πρόσφατα με το περιστατικό στα Γιάννενα, πώς διαχειρίστηκε το κοινωνικό περιβάλλον τη διαφορετικότητα αυτού του παιδιού. Πότε θα καταλάβουμε ότι η διαφορετικότητα δεν πρέπει να απομονώνεται, να κλειδώνεται, να εγκλωβίζεται; Πότε θα αντιληφθούμε ότι είναι ο πλούτος της κοινωνίας και το θεμέλιο του πολιτισμού; Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα.» – Καλλιόπη Λεγάκη

Διαβάστε επίσης:
Τα 63 ελληνικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στη Θεσσαλονίκη
Αφιέρωμα στο 9ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ της Χαλκίδας

Κυκλοφορούν επίσης:
«Ανατριχίλες» (Goosebumps – 2015) του Ρομπ Λέτερμαν (Αυστραλία, Η.Π.Α.)

image

Η ζωή του νεαρού Zach Cooper (Ντίλαν Μινέτ) αναστατώνεται μετά τη μετακόμιση από τη μεγαλούπολη σε μία κωμόπολη, αλλά η γνωριμία του με την όμορφη γειτόνισσα του Hannah (Οντέγια Ρας) θα του δώσει ελπίδα. Μόνο που όπως αποκαλύπτεται, πατέρας της Hannah είναι ο μυστηριώδης R.L. Stine (Τζακ Μπλακ), διάσημος συγγραφέας των bestsellers με τίτλο Goosebumps. Πρόκειται για έναν αινιγματικό καλλιτέχνη, έρμαιο της φαντασίας του, καθώς τα τέρατα που περιγράφει στα βιβλία του είναι αληθινά και ο ίδιος προστατεύει τους αναγνώστες του κρατώντας τα «κλειδωμένα» μέσα στα βιβλία του. Όταν ο Zach κατά λάθος τα απελευθερώνει, θα πρέπει ο Stine, ο Zach και η Hannah να τα ξαναστείλουν πίσω στις σελίδες απ’ όπου ξεπήδησαν.

Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τα διάσημα τέρατα της σειράς bestseller «Ανατριχίλες», στην ομώνυμη κωμωδία με πρωταγωνιστή τον απολαυστικό Τζακ Μπλακ (School of Rock) και σε σκηνοθεσία του Ρομπ Λέτερμαν (Shark Tales).

«Η Κόρη του Ρέμπραντ» (2015) του Νίκου Παναγιωτόπουλου (Ελλάδα)

image

Η ιστορία διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας μεγαλοαστικής δεξίωσης, στους πολυτελείς εσωτερικούς χώρους και στους υπέροχους κήπους μιας εντυπωσιακής έπαυλης, όπου δίνει το παρόν η αφρόκρεμα της Αθηναϊκής κοινωνίας. Τα χιουμοριστικά στιγμιότυπα, διακοσμούν μια πλοκή σχεδόν αστυνομική αλλά εξ’ ίσου κωμική, αφού όλα γυρίζουν από την σοβαροφάνεια στη φάρσα, σε μια ταινία που φωτογραφίζει παραμορφωτικά την ανεκδιήγητη πραγματικότητα που ζούμε, σε μια εποχή που τα όρια μεταξύ του πλαστού και του γνήσιου, είναι κάτι περισσότερο από δυσδιάκριτα.

Η νέα, 17η ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, προσεγγίζει πάλι αγαπημένα θέματα του, όπως η φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων και το μπλέξιμο του λογικού με το παράλογο… μέσα από την αναζήτηση ενός άγνωστου και πιθανώς ανύπαρκτου πίνακα, καταλυτικό στοιχείο του ιδιότυπου χιούμορ του δημιουργού. Πρωταγωνιστούν: Λάκης Λαζόπουλος, Χρήστος Λούλης, Γιάννης Μπέζος, Δούκισσα Νομικού κ.α.