Η καινούργια κινηματογραφική εβδομάδα μας υποδέχεται με δέκα νέες ταινίες να πραγματοποιούν την εμφάνιση τους στις Αίθουσες. Ξεχωρίζει το «Ταξί στην Τεχεράνη» του σπουδαίου Ιρανού σκηνοθέτη, Τζαφάρ Παναχί, το οποίο βραβεύτηκε με την Χρυσή Άρκτο στο περσινό Φεστιβάλ του Βερολίνου. Επίσης αξιόλογες επιλογές αποτελούν, το «Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα» του Τέρενς Ντέιβις, το «Φελίξ και Μεϊρά» του Μαξίμ Ζιρού – αποτέλεσε την πρόταση του Καναδά για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ – καθώς και η «Μικρή Άρκτος» της Ελισάβετ Χρονοπούλου. Μία καλή επιλογή αποτελεί και το νέο ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ: «Που να Κάνετε την Επόμενη Εισβολή».

«Ταξί στην Τεχεράνη» (Taxi Tehran – 2015) του Τζαφάρ Παναχί (Ιράν)

Άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, φτωχοί και πλούσιοι, παλαιών αρχών και αντισυμβατικοί, πωλητές παράνομων βίντεο, αλλά και υποστηρικτές των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όλοι τους είναι συνεπιβάτες ενός άπειρου οδηγού ταξί που ακούει στο όνομα Mr. Panahi. Η ταινία είναι χωρισμένη σε άτυπα κεφάλαια και εξερευνά τον ρόλο του βίντεο και της καταγραφής της εικόνας στην Ιρανική κοινωνία. Ο σκηνοθέτης, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει, σκιαγραφεί ένα αριστοτεχνικό πορτρέτο ενός πολύπλοκου κόσμου. Η ταινία τιμήθηκε με την Χρυσή Άρκτο της 65ης Μπερλινάλε.

Το φιλμ γυρίστηκε στην Τεχεράνη, με κρυφές κάμερες που καταγράφουν τις διαδρομές που διασχίζει ο σκηνοθέτης οδηγώντας διάφορους ανθρώπους σε διαφορετικούς προορισμούς. Συγκινητικό και αστείο, κατατοπιστικό για την κατάσταση στο Ιράν και ευρηματικό από τη φύση του, το «Ταξί» είναι μία απολαυστική κινηματογραφική εμπειρία. Κάθε άντρας, γυναίκα και παιδί εκφράζουν τη δική τους άποψη για τον κόσμο, ενώ ο περίεργος και ευγενικός οδηγός – σκηνοθέτης, τους παίρνει μια άτυπη συνέντευξη. Η κάμερα του Παναχί, που είναι τοποθετημένη στο ταμπλό του κινούμενου κινηματογραφικού του στούντιο, αιχμαλωτίζει αυτή την εμπνευσμένη όψη της ιρανικής κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα επαναπροσδιορίζει τα όρια ανάμεσα στην κωμωδία, το δράμα και το σινεμά.

«Είμαι κινηματογραφιστής. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πέρα από ταινίες. Το σινεμά είναι η έκφραση μου και το νόημα της ζωής μου. Τίποτα δεν μπορεί να με εμποδίσει από το να κάνω ταινίες. Γιατί όταν απομονώνομαι τότε συνδέομαι με τον εσωτερικό μου κόσμο. Και σε αυτόν τον προσωπικό χώρο, παρ’ όλους τους περιορισμούς, η αναγκαιότητα να δημιουργήσω γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Το σινεμά ως τέχνη αναδεικνύεται ως η κύρια ενασχόληση μου. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσω να κάνω ταινίες υπό οποιεσδήποτε συνθήκες για να αποτίσω φόρο τιμής και να αισθάνομαι ζωντανός.» – Τζαφάρ Παναχί

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα στον Τζαφάρ Παναχί: Η ελευθερία της έκφρασης στον Κινηματογράφο
Έξι ταινίες που κέρδισαν την Χρυσή Άρκτο της Μπερλινάλε
Δείτε πρώτοι το «Ταξί στην Τεχεράνη» του Τζαφάρ Παναχί

«Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα» (Sunset Song – 2015) του Τέρενς Ντέιβις (Ηνωμένο Βασίλειο, Λουξεμβούργο)

Η πανέμορφη Κρις μεγαλώνει σε μια σκληρή, παραδοσιακή, αγροτική κοινότητα γεμάτη πάθος για τη ζωή, για τον ανήσυχο Γιούαν, αλλά και την αγέρωχη όσο και σκληρή σκωτσέζικη γη στην οποία έχει αποφασίσει να μείνει παρά τις δυσκολίες. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει αθόρυβα, και ο μοντέρνος κόσμος κυκλώνει σταδιακά την παραδοσιακή κοινότητα με τον πιο ασφυκτικό τρόπο. Η στωική ηρωίδα αντέχει και προσαρμόζεται σε όλες τις μεγάλες αλλαγές που τις επιφύλαξε η ζωή, απεικονίζοντας μια γυναίκα απίστευτης δύναμης που μπορεί και αντλεί κουράγιο από τη γη και τη φύση και τελικά ατενίζει το μέλλον με ελπίδα και προσμονή.

Πρόκειται για μία βαθιά προσωπική και ρομαντική στη βάση της ταινία, μέσα από την μοναδική ποιητική όσο και ρεαλιστική ματιά του Τέρενς Ντέιβις. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι εξωτερικές σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν σε 65mm δίνοντας στα τοπία μια απίστευτη ομορφιά και ζωγραφική λεπτομέρεια. Ο σκηνοθέτης ολοκληρώνει εδώ ένα έργο ζωής, την κινηματογραφική μεταφορά ενός αγαπημένου του κλασικού σκωτσέζικου μυθιστορήματος του Λιούις Γκράσικ Γκίμπον, με τον δικό του σκληρό ποιητικό ρεαλισμό και έναν μεγαλοπρεπή ζωγραφικό καμβά. Η ιστορία διαδραματίζεται στα καταλυτικά πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα, διατρέχοντας τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει μια νέα γυναίκα που πασχίζει για την προσωπική της ελευθερία και ευτυχία σ’ ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, αντικατοπτρίζοντας παράλληλα τη διαμάχη ανάμεσα στην παράδοση και την αλλαγή, μιας σύγκρουσης που συνεχίζει να μας αφορά διαχρονικά.

Ο Βρετανός δημιουργός επιστρέφει μετά από τις κλασσικές πια ταινίες του «Distant Voices Still Lives», «The Long Day Closes», αλλά και τις πιο πρόσφατες «Το Βαθύ Μπλε του Έρωτα» (Deep Blue Sea) και «To Τίμημα της Αγάπης» (House of Mirth). Στο «Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα» πρωταγωνιστεί η ανερχόμενη Άγκνες Ντέιν, ενώ την πλαισιώνουν επάξια ο Πίτερ Μούλαν και ο Κέβιν Γκάθρι.

«Μικρή Άρκτος» (2015) της Ελισάβετ Χρονοπούλου (Ελλάδα)

Σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής, ένας νέος άντρας συλλαμβάνεται, ενώ το αναίσθητο σώμα μιας κοπέλας μεταφέρεται στο ασθενοφόρο. Μέσα στο περιπολικό που διασχίζει την πολύβουη Αθήνα, ο άντρας ανακαλεί το διάστημα των τελευταίων μηνών, προσπαθώντας να καταλάβει τί πήγε λάθος. Πώς έφτασε στην ακραία βία αυτός που πάντα την απεχθανόταν; Πώς κατέληξε να γίνει ο ίδιος το “κακό” απ’ το οποίο είχε ταχθεί να την προστατεύσει;  

Η ταινία διηγείται την ιστορία του Δημήτρη (Γιάννης Κοκιασμένος) και της Όλγας (Σοφία Γεωργοβασίλη), δυο ανθρώπων, ψυχικά τραυματισμένων, που προσπαθούν ν’ αγαπηθούν. Η Όλγα κρύβει ένα μυστικό που το φοβάται και το μισεί.  Ο Δημήτρης βυθίζεται στην εμμονή να μάθει τα πάντα για το μυστικό της. Αυτή αντιστέκεται προσπαθώντας  να προστατέψει την σκοτεινή πλευρά του ψυχισμού της, αυτήν που ούτε η ίδια καταλαβαίνει. Η σχέση τους είναι ταυτόχρονα ένα εξοντωτικό κυνηγητό που τους δηλητηριάζει, αλλά κι ένα ζεστό καταφύγιο που τους προστατεύει από τον έξω κόσμο. Τα όρια της ιδιωτικότητας σπάνε και μία σειρά από υποκειμενικά μονοπλάνα, σ’ έναν πειραματισμό της κινηματογραφικής γλώσσας, αποκαλύπτουν μία ερωτική ιστορία βασισμένη στα μυστικά, ώσπου η αλήθεια καταστρέφει τα πάντα.

Η «Μικρή Άρκτος» αποτελεί την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου, μετά το «Ένα Τραγούδι δεν Φτάνει» (2003) και το «Ο Αννίβας Προ των Πυλών» (2011). Το σενάριο της ταινίας έχει βασιστεί στη συλλογή διηγημάτων της σκηνοθέτιδας, «Φοράει Κοστούμι» (Εκδόσεις Πόλις, 2013). Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ έχει προβληθεί και στο 56ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Στο Hellas Film Box στο Βερολίνο απέσπασε το 1ο βραβείο στο Τμήμα “Νέες Ματιές”, ενώ συμμετείχε και στο 39ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Γκέτεμποργκ. 

«Φελίξ και Μεϊρά» (Felix and Meira – 2014) του Μαξίμ Ζιρού (Καναδάς)

Η Μέιρα είναι μια νεαρή Εβραία που πλήττει μέσα στο βάλτο της συζυγικής της ζωής και ο Φελίξ ένας μποέμ μεσήλικας που σπαταλά την οικογενειακή του κληρονομιά. Η γνωριμία τους θα αλλάξει τη ζωή και των δύο. Η ταινία «Φελίξ και Μεϊρά», αποτελεί την τρίτη μεγάλου μήκους δημιουργία του Μαξίμ Ζιρού και αποτέλεσε την επίσημη πρόταση του Καναδά για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2016. Μία ιστορία για την αγάπη, την ελευθερία, αλλά και την θρησκευτική ταυτότητα του ανθρώπου.

«Που να Κάνετε την Επόμενη Εισβολή» (Where to Invade Next – 2015) του Μάικλ Μουρ (Η.Π.Α.)

Έχοντας πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ του Τορόντο και με παρουσία στην 66η Μπερλινάλε, το νέο ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ, «Που να Κάνετε την Επόμενη Εισβολή» (Where to Invade Next – 2015), έρχεται και στις ελληνικές Κινηματογραφικές Αίθουσες. Ο πάντα προκλητικός Αμερικανός σκηνοθέτης, βραβευμένος με Όσκαρ για τον «Ακήρυχτο Πόλεμο» και με Χρυσό Φοίνικα για το «Farenheit 9/11», επιστρέφει με μια ακόμη ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα πολιτική ταινία, η οποία μας προτρέπει να δούμε τα πράγματα αλλιώς…

«Στην πραγματικότητα το πρότζεκτ ξεκίνησε όταν ήμουν 19 χρονών. Είχα μόλις φύγει από το πανεπιστήμιο, αγόρασα μια κάρτα Eurail και πέρασα δύο μήνες ταξιδεύοντας την Ευρώπη. Ήμουν στη Σουηδία και έσπασα το δάχτυλο του ποδιού μου, και κάποιος με έστειλε σε μια κλινική. Όταν πήγα να πληρώσω το λογαριασμό, μου είπαν ότι δεν υπήρχε χρέωση. Και αυτό δεν το καταλάβαινα. Σοβαρά, δεν είχα ποτέ ξανακούσει κάτι τέτοιο. Και έτσι μου εξήγησαν πώς δουλεύει το σύστημα υγείας. Γενικά, όπου κι αν πήγαινα στην Ευρώπη, μάθαινα τέτοια πράγματα και σκεφτόμουν: «Αυτό είναι τόσο καλή ιδέα! Γιατί δεν το κάνουμε κι εμείς;».» – Μάικλ Μουρ

Διαβάστε επίσης:
Ο Μάικλ Μουρ συμβουλεύει: «Που να Κάνετε την Επόμενη Εισβολή»

«Το Μυστικό Του Δικαστή» (L’ Hermine – 2015) του Κριστιάν Βενσάν (Γαλλία)

Ο Ξαβιέ Ρασίν (Φαμπρίς Λουκινί) είναι ένας δικαστής κακουργιοδικείου που εμπνέει ταυτόχρονα φόβο και σεβασμό – το παρατσούκλι του, μάλιστα, είναι ο «Διψήφιος Δικαστής», γιατί πάντα επιβάλλει ποινές τουλάχιστον δέκα ετών. Τα πάντα, όμως, αλλάζουν τη μέρα που ο Ρασίν συναντά την Μπιρζίτ Λόρενσεν-Κοτερέ (Σίντσε Μπαμπέτ Κνούδσεν), όταν εκείνη είναι ένορκος σε μια δίκη ενός άνδρα που κατηγορείται για φόνο. Έξι χρόνια πριν, ο Ρασίν είχε ερωτευτεί την Μπιρζίτ, σχεδόν μυστικά. Ήταν ίσως η μόνη γυναίκα που αγάπησε ποτέ…

Η νέα ταινία του Κριστιάν Βενσάν (La séparation – 1994), είναι μια ιστορία αγάπης, που ξετυλίγεται σταδιακά καθώς μια δικαστική υπόθεση περιπλέκεται με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο. Ένα ερωτικό δράμα με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Γάλλο ηθοποιό Φαμπρίς Λουκινί, ο οποίος βραβεύτηκε για την συγκεκριμένη ερμηνεία του, στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Η συμπρωταγωνίστρια του Σίντσε Μπαμπέτ Κνούδσεν, τιμήθηκε με το Βραβείο Σεζάρ Β’ Γυναικείου Ρόλου.

Κυκλοφορούν επίσης:
«Η Τριλογία της Απόκλισης: Αφοσίωση» (The Divergent Series: Allegiant – 2016) του Ρόμπερτ Σβέντκε (Η.Π.Α.)

Βασισμένο στο τρίτο βιβλίο της μπεστ σέλερ λογοτεχνικής σειράς «Η Τριλογία της Απόκλισης», η «Αφοσίωση» βρίσκει το Σικάγο στα όρια του εμφύλιου πολέμου και την Τρις με τους συντρόφους της να ξεγλιστρούν από τα τείχη της πόλης, κυνηγημένοι από τους στρατιώτες της Έβελιν. Έξω από το Σικάγο για πρώτη φορά στη ζωή τους, οι πέντε ήρωες συναντούν τον Ντέιβιντ, επικεφαλής του Γραφείου για την Γενετική Υγεία, ο οποίος ξεχωρίζει την Τρις ως «γενετικά αγνή» και της ζητά να τον βοηθήσει στα μυστηριώδη πλάνα του. Ενώ η Τρις δέχεται ειδική μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένης μιας ειδικής τεχνολογίας που της επιτρέπει να ξαναζήσει την ιστορία της οικογένειάς της, ανακαλύπτει ότι ο Ντέιβιντ σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την εξελιγμένη τεχνολογία που έχει στη διάθεσή του για απάνθρωπες πράξεις. Για να επιβιώσει, η Τρις θα έρθει αντιμέτωπη με αποφάσεις θάρρους, αφοσίωσης, θυσίας και αγάπης.

Πρόκειται για το τρίτο κεφάλαιο της σειράς ταινιών «Η Τριλογία της Απόκλισης». Οι παραγωγοί αποφάσισαν να μεταφέρουν το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς σε δύο ταινίες – το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός – με τη δεύτερη να κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 2017. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη συναντάμε τον Ρόμπερτ Σβέντκε (RED – 2010), ενώ πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Σεϊλίν Γούντλεϊ, Τέο Τζέιμς, Οκτάβια Σπένσερ, Μάιλς Τέλερ, Ναόμι Ουότς, Ζόι Κράιβιτς, Ρέι Στίβενσον, Άνσελ Έλγκορτ, Τζεφ Ντάνιελς.

«Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα» (1965) του Γιώργου Τζαβέλλα (Ελλάδα)

Ένας δημόσιος υπάλληλος (Γιώργος Κωνσταντίνου) αποφασίζει να παντρευτεί την κοπέλα (Μάρω Κοντού), με την οποία συζεί και την καταπιέζει για μια δεκαετία. Εκείνη αποφασίζει να διεκδικήσει αυτά που της έχει στερήσει όλα αυτά τα χρόνια. Η ταινία απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγο, το 1965. Ο Κινηματογραφικός Οργανισμός Καραγιάννης – Καρατζόπουλος γιορτάζει τα 50 χρόνια παρουσίας του στον Κινηματογράφο και παρουσιάζει την κλασσική ταινία «Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα» του Γιώργου Τζαβέλλα, έγχρωμη! Ο επιχρωματισμός της ταινίας πραγματοποιήθηκε από την εταιρία West Wing Digital Studios Inc. στην Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο επιχρωματισμός έγινε καρέ – καρέ (ψηφιοποίηση σε High-definition) υπό την εποπτεία του Αντώνη Καρατζόπουλου, ώστε τα χρώματα να είναι όσο το δυνατόν πιο πιστά στην εποχή της ταινίας.

«Zoolander 2» (2016) του Μπεν Στίλερ (Η.Π.Α.)

Την τελευταία φορά που είχαμε δει τα μοντέλα Ντέρεκ (Μπεν Στίλερ) και Χάνσελ (Όουεν Ουίλσον) απασχολούνταν στο “Κέντρο του Ντέρεκ Ζουλάντερ για Παιδιά που Δεν Διαβάζουν Καλά και Θέλουν να Μάθουν να Κάνουν Κι Άλλα Πράγματα Εξίσου Καλά”, ενώ ο Μουγκάτου (Γουίλ Φέρελ) ήταν φυλακή. Μια απρόσμενη καταστροφή πλήττει το Κέντρο και το ντουέτο εξαναγκάζεται να ζήσει όσο πιο αθόρυβα γίνεται… Δεκαπέντε καθοριστικά χρόνια μετά βρίσκουμε έναν ακόμα ντροπιασμένο Ντέρεκ και τον Χάνσελ να ζουν απομονωμένοι, ακόμα κι ο ένας από τον άλλον, μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν καθένας τους λαμβάνει μια ειδική πρόσκληση ώστε να πρωταγωνιστήσουν στο μεγαλύτερο ντεφιλέ μόδας που θα λάβει χώρα στην αρχαία και μυστήρια πόλη της Ρώμης, δεν μπορούν να αντισταθούν στην πρόκληση της παλιάς τους λάμψης κι έτσι τους ξαναβρίσκουμε πίσω στον πολιτισμένο κόσμο. Φτάνοντας, ο Ντέρεκ και ο Χάνσελ γνωρίζουν τους παράξενους κι εκκεντρικούς σχεδιαστές της νέας αυτοκρατορίας της μόδας. Γρήγορα συνειδητοποιούν πως ο κόσμος της μόδας, όπως τον γνώριζαν, δεν υπάρχει πλέον και την ίδια στιγμή βρίσκουν τους εαυτούς τους και πάλι στο επίκεντρο. Ενώ προσπαθούν να μάθουν τον νέο κόσμο του blogging, vlogging και της αντι-μόδας, καλούνται να σταματήσουν μια θανάσιμη πλεκτάνη καταστροφής της όποιας πιθανότητας ο κόσμος της μόδας να αποκτήσει την παλιά του αίγλη. Στο πλευρό τους βρίσκεται και η Πενέλοπε Κρουζ…

«Στις Φλόγες του Έρωτα» (El Ardor – 2014) του Πάμπλο Φέντρικ (Αργεντινή, Μεξικό, Βραζιλία, Γαλλία, Ισπανία, Η.Π.Α.)

Ο Κάι (Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ) είναι ένας μυστηριώδης άνδρας, ο οποίος φαίνεται να έχει περάσει μια ολόκληρη ζωή στη ζούγκλα. Μια μέρα, όπως περπατάει στο φυσικό του περιβάλλον συναντά ένα μικρό ράντσο καπνού. Εκεί γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του Ζουάο και την πανέμορφη κόρη του Βάνια (Άλις Μπράγκα). Την ίδια νύχτα, γίνεται επίθεση στο ράντσο. Οι εισβολείς σκοτώνουν  τον Ζουάο και απαγάγουν βίαια την κόρη του. Η Βάνια είναι απελπισμένη, αδυνατώντας να ξεπεράσει την άγρια δολοφονία του πατέρα της. Ο Κάι παραμένει κρυμμένος και βάζει στόχο να βρει τους απαγωγείς και να σώσει τη Βάνια.

Η τρίτη ταινία του σκηνοθέτη Πάμπλο Φέντρικ διαδραματίζεται στη ζούγκλα γύρω από τον ποταμό Παρανά της Αργεντινής. Μια ιστορία αγάπης αλλά και εκδίκησης, βασισμένη στην πάλη του ανθρώπου με την φύση. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει δηλώσει ότι του αρέσει να σκέφτεται την ταινία σαν ένα γουέστερν μέσα στη ζούγκλα. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κάι έχει ο πολυβραβευμένος δημοφιλής ηθοποιός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ (No, Amores Perros). Επίσημη Συμμετοχή (Ειδική προβολή) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2014.