Το 2017 υπήρξε μία όμορφη κινηματογραφική χρονιά με πολλές και αξιόλογες δημιουργίες. Στην Κινηματογραφική Στήλη του Tvxs.gr επιχειρούμε σταδιακά μία ανασκόπηση στο Σινεμά μέσα από τις σημαντικότερες δημιουργίες, οι οποίες έλαβαν επίσημα διανομή και προβλήθηκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά τις δέκα καλύτερες ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας και τα πέντε σημαντικότερα animations, τη σκυτάλη παίρνουν πέντε αξιόλογα ντοκιμαντέρ, που αξίζει να θυμόμαστε.

«Πεθαίνοντας στο Γέλιο» του Στέλιου Κούλογλου

Τέσσερις παράλληλες ιστορίες με θέμα το χιούμορ σαν όπλο για πολιτική δράση. Oι διάσημοι Yesmen οργανώνουν την πρώτη μεγάλη φάρσα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. O Μάρτιν Σόνεμπορν, κωμικός και ευρωβουλευτής, πρωτοτυπεί για να σώσει την Ελλάδα. Οι Flashmob διακόπτουν εκδηλώσεις με το χαμόγελο στα χείλη. Και κάποιοι πεθαίνουν κυριολεκτικά από το γέλιο. Στην τελευταία συνέντευξη πριν τη δολοφονία του, ο διευθυντής του Charlie Hebdo προβλέπει ότι μόνο η βία των ισλαμιστών μπορεί να σκοτώσει το χιούμορ. Μια τραγωδία ανάμεσα σε τρεις κωμωδίες.

Τι κοινό μπορεί να έχουν η ομάδα των Αμερικανών ακτιβιστών, The Yes Men, με το γαλλικό περιοδικό Charlie Hebdo και τον αγώνα των ακτιβιστών κατά των συμφωνιών TTIP και CETA; Ο Στέλιος Κούλογλου, στο νέο του ντοκιμαντέρ «Πεθαίνοντας στο Γέλιο», αποδεικνύει καρέ καρέ, πως το χιούμορ και η πολιτική σάτιρα μπορούν να αναδειχθούν σε πολύτιμες επιλογές στη φαρέτρα των επιχειρημάτων μας, απέναντι στα σημαντικότερα προβλήματα της εποχής μας. Από τη μάχη κατά της τρομοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου, μέχρι τον άκρατο καπιταλισμό.

Διαβάστε επίσης:

• Η σημασία της πολιτικής σάτιρας: «Πεθαίνοντας στο Γέλιο» του Στέλιου Κούλογλου

«Η Κυνηγός με τον Αετό» (The Eagle Huntress) του Ότο Μπελ

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την Αϊσολπάν, ένα 13χρονο κορίτσι νομάδα του Καζακστάν στα Όρη Αλτάι, η οποία είναι αποφασισμένη να γίνει κυνηγός με αετό, όπως ο πατέρας της. Είναι η πρώτη γυναίκα σε 12 γενιές της οικογένειάς της που θα γίνει κυνηγός με αετό και έχει απόλυτη πίστη  ότι θα το πετύχει, αφού και  ο πατέρας της πιστεύει ότι κάθε κορίτσι μπορεί, εφόσον αφοσιωθεί σε αυτό, να πετύχει ότι ακριβώς και ένα αγόρι.

Γυρισμένη στην εκπληκτική έκταση της Μογγολικής στέπας, η ταινία τεκμηρίωσης «Η Κυνηγός με τον Αετό», προκαλεί δέος, ενώ παράλληλα εμπνέει καθώς αφηγείται με επικό τρόπο την ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού που πίστεψε στη δύναμή του, έτσι όπως διδάχθηκε από την οικογένειά της, να “πετάξει”.

«Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης» (Kedi) της Σαΐντα Τορούν

H ταινία που εντυπωσιάζει όπου κι αν προβάλλεται, ακολουθεί 7 διαφορετικούς γατο-χαρακτήρες στις περιπλανήσεις τους στα σοκάκια, τις αγορές, το λιμάνι, τις ταράτσες, στην Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο. Μέσα από τις ιστορίες αυτών των εντελώς διαφορετικών 7 γατο-προσωπικοτήτων, αλλά και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους, «Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης» σκιαγραφούν ένα κοντινό, γεμάτο ζεστασιά πορτραίτο της Πόλης.

«Συνειδητοποίησα ότι η δική μου ιστορία στο παρελθόν με τις γάτες στην Κωνσταντινούπολη, δεν ήταν αποκλειστικά δική μου, αλλά όποιος είχε αφεθεί να αναπτύξει μια ουσιαστική σχέση με αυτά τα πλάσματα είχε καταλήξει να βιώνει την ζωή διαφορετικά. Αυτή η αλλαγή στην οπτική της ζωής διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά ο παράγοντας που είναι κοινός σε όλους είναι ότι αυτή η διαφορά προκύπτει από την συνύπαρξη με ένα ζώο που έχει χάρη, πνεύμα και είναι αυτάρκες.» – Σαΐντα Τορούν

Διαβάστε επίσης:

• Ανακαλύπτοντας τις «Γάτες της Κωνσταντινούπολης»

«Δεν Είμαι ο Νέγρος σου» (I Am Not Your Negro) του Ραούλ Πεκ

Με μια αφήγηση που αποτελείται εξ ολοκλήρου από τα λόγια του συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουϊν (1924-1987), από προσωπικές του εμφανίσεις και από το κείμενο του τελευταίου του βιβλίου, Remember This House, που έμεινε ημιτελές, το ντοκιμαντέρ αυτό που βρέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ είναι η επιτομή του «black power». Μιλώντας για τους τραγικούς θανάτους των ηγετών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα Μάλκομ Εξ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μέντγκαρ Έβερς, καταδεικνύει το πώς η εικόνα (και η πραγματικότητα) των μαύρων στη σημερινή Αμερική είναι κατασκευασμένη και επιβεβλημένη.

Βασισμένος σε σενάριο του Τζέιμς Μπάλντουιν και με αφήγηση από τον Σάμιουελ Τζάκσον, ο σκηνοθέτης Ραούλ Πεκ, μας προσφέρει απλόχερα ένα από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα. Μία ωδή στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά παράλληλα και μία αριστουργηματική ταινία τεκμηρίωσης, την οποία είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε και στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου και απέσπασε το Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας.

Διαβάστε επίσης:

• Ο Τζέιμς Μπόλντουϊν έχει κάτι σημαντικό να μας πει: «Δεν Είμαι ο Νέγρος σου»

«Μέχρι την Τελευταία Σταγόνα – Ο Μυστικός Πόλεμος του Νερού στην Ευρώπη» (Up To The Last Drop – The Secret Water War in Europe) του Γιώργου Αυγερόπουλου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Δεκεμβρίου

Την στιγμή που η Ευρώπη δοκιμάζεται από μια κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά από μια κρίση αξιών, εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ζητούν μια απάντηση σε ένα καίριο ερώτημα: Είναι το νερό για την ΕΕ ένα εμπόρευμα της αγοράς, ή ένα ανθρώπινο δικαίωμα; Παρόλο που το Βερολίνο και το Παρίσι επανάκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους – κάτι που παρουσιάστηκε εντός συνόρων ως κάτι καλό – η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης πιέζει μέσω της Τρόικας την Ελλάδα, την Πορτογαλία, και την Ιρλανδία, να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης. Είναι ένας κοινός όρος που περιλαμβάνεται σε κάθε μνημόνιο που έχει υπογραφεί μεταξύ των χρεωμένων χωρών και των δανειστών τους.

Το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου, «Μέχρι την Τελευταία Σταγόνα», ακολουθεί για τέσσερα χρόνια τη ροή του χρήματος και των εταιρικών συμφερόντων, σε δεκατρείς πόλεις έξι χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για μία ταινία τεκμηρίωσης για το νερό, που μέσα του όμως καθρεφτίζονται οι σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες, καθώς και η ποιότητα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Διαβάστε επίσης:

• Το νέο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου: «Μέχρι την Τελευταία Σταγόνα»