Ο Κάρι Γκραντ (Cary Grant: 18 Ιανουαρίου του 1904 – 29 Νοεμβρίου του 1986), υπήρξε ένας από τους πιο γοητευτικούς και αξιόλογους ηθοποιούς, με σπουδαία φιλμογραφία στο ενεργητικό του, ο οποίος πρωταγωνίστησε σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες της χρυσής περιόδου του Χόλιγουντ.

Ads

Αν και τιμήθηκε μόλις μ’ ένα Όσκαρ, το 1970 για τη συνολική του προσφορά, ο Κάρι Γκραντ, συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Φρανκ Κάπρα και ο Χάουαρντ Χοκς, έχοντας στο πλευρό του υπέροχες ηθοποιούς, όπως η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Κάθριν Χέμπορν, η Γκρέις Κέλυ και η Όντρεϊ Χέπμπορν.

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δεύτερο στη λίστα με τους 25 σημαντικότερους κινηματογραφικούς σταρ όλων των εποχών…

«Όλοι θέλουν να γίνουν ο Κάρι Γκραντ. Κι εγώ επίσης…» – Κάρι Γκραντ 

Ads

Ο Κάρι Γκραντ γεννήθηκε στο Χόρφιλντ του Μπρίστολ στην Αγγλία από τον Ιλάια Τζέιμς Λιτς και την Έλσι Μαρία Κίνγκντον. Ήταν μοναχογιός και η παιδική του ηλικία δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Άρτσιμπαλντ Αλεξάντερ Λιτς. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η μητέρα του έπασχε από κατάθλιψη και ο πατέρας του την είχε βάλει σε ίδρυμα, λέγοντας στον εννιάχρονο Άρτσι ότι είχε φύγει για μακρινό ταξίδι. Ο Γκραντ έμαθε την αλήθεια και συνάντησε την έγκλειστη σε ίδρυμα μητέρα του αφότου έκλεισε τα τριάντα…
image

Το 1918 ο Άρτσι αποφάσισε να ακολουθήσει τον θίασο του Μπομπ Πέντερ σε περιοδείες ανά την Αγγλία, ως ακροβάτης. Το 1920 ο θίασος ταξίδεψε στην Αμερική όπου ο Γκραντ τον ακολούθησε. Όταν επέστρεψε στην Αγγλία ο θίασος, ο νεαρός Γκραντ αποφάσισε να μείνει και δοκιμάσει εκεί πλέον την τύχη του. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Γκραντ συνέχισε να περιοδεύει με πλανόδιους θιάσους δουλεύοντας ως ακροβάτης, ζογκλέρ και ενίοτε ως τραγουδιστής ή χορευτής.

Τη δεκαετία του ’30 ο Κάρι Γκραντ, μετά από κάποιες επιτυχίες σε κωμωδίες του Μπρόντγουεϊ, πήγε στο Χόλιγουντ όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία παραγωγής Paramount. Το όνομα Κάρι Λόκγουντ που είχε διαλέξει για καλλιτεχνικό ψευδώνυμο δεν άρεσε στους παραγωγούς, οι οποίοι του πρότειναν να το αλλάξει. Τότε εκείνος υιοθέτησε το επίθετο Γκραντ, παρατηρώντας καθώς λέγεται ότι τα αρχικά του ήταν τα ίδια με εκείνα των ονομάτων του Κλαρκ Γκέιμπλ και του Γκάρι Κούπερ, δύο κινηματογραφικών αστέρων της εποχής εκείνης.

image
Ο δημοφιλής ηθοποιός είχε μία ιδιαίτερη αξιοσημείωτη σταδιοδρομία πρωταγωνιστώντας σε αξιόλογες ταινίες υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες μεγάλων δημιουργών, από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, μέχρι τον Φρανκ Κάπρα. Υπήρξε δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ. Το 1941 για την ταινία «Νύχτα Γεμάτη Έρωτα» (Penny Serenade) του Τζορτζ Στίβενς και το 1944 για το φιλμ «None But the Lonely Heart» του Clifford Odets. Δεν κατάφερε ωστόσο να αποσπάσει το χρυσό αγαλματίδιο, παρά πολύ αργότερα και συγκεκριμένα το 1970, όταν η Ακαδημία τον τίμησε με ειδικό βραβείο Όσκαρ για την συνολική του προσφορά του στην Έβδομη Τέχνη.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Κάρι Γκραντ έκανε περιοδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου προβάλλονταν στιγμιότυπα από τις ταινίες του κι απαντούσε σε ερωτήσεις από το κοινό. Το 1981 παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Χάρις (συνολικά είχε πέντε γάμους), η οποία έμεινε στο πλευρό του μέχρι και τον θάνατό του από εγκεφαλική αιμορραγία, στις 29 Νοεμβρίου του 1986…

image
Για τη συνέχεια του αφιερώματος μας, θα ταξιδέψουμε σε εννέα κλασικές και αγαπημένες δημιουργίες του Κάρι Γκραντ. Από το «Διαζύγιο με Προθεσμία» του 1937, μέχρι το «Ραντεβού στο Παρίσι» του 1963:

«Διαζύγιο με Προθεσμία» (The Awful Truth – 1937) του Λίο Μακ Κάρεϊ (Leo McCarey)

image
Ο Τζέρυ και η Λούσι Γουάρινερ, είναι ένα κομψό και μοντέρνο νεοϋορκέζικο ζευγάρι, που αποφασίζει να πάρει διαζύγιο όταν υποπτεύονται ο ένας τον άλλον για απιστία. Συνειδητοποιούν το λάθος τους σύντομα, άλλα η περηφάνια τους δεν αφήνει περιθώριο για επανασύνδεση. Ο καθένας τους αρραβωνιάζεται, σαμποτάροντας τον αρραβώνα του άλλου. Ο Τζέρυ (Κάρι Γκράντ) με μια κοσμοπολίτισσα κληρονόμο και η Λούσι (Αϊρίν Ντουν) μ’ έναν συγκρατημένο εκατομμυριούχο από την Οκλαχόμα (Ραλφ Μπέλαμυ) που ζει με την μητέρα του στο απέναντι διαμέρισμα.

Το «Διαζύγιο με Προθεσμία» βασίστηκε σε θεατρικό που είχε κινηματογραφηθεί ήδη δυο φορές πριν. Αλλά ήταν η εκδοχή του Λίο Μακ Κάρεϊ (Leo McCarey), που κατάφερα να δώσει στην σπουδαία αυτή κωμική ομάδα το ελεύθερο να αυτοσχεδιάσουν και να προσθέσουν στοιχεία. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, κερδίζοντας παράλληλα και το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, ενώ η ταινία είχε ακόμα πέντε υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων στις Κατηγορίες: Καλύτερης Ά Γυναικείας Ερμηνείας για την Αϊρίν Ντουν (Irene Dunne ) και Καλύτερης ‘Β Ανδρικής Ερμηνείας για τον Ραλφ Μπέλαμυ (Ralph Bellamy).

image
Πρόκειται για μία από τις πρώτες επιτυχίες του Κάρι Γκράντ, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο πέντε χρόνια νωρίτερα στο φιλμ «This Is the Night» (1932) του Frank Tuttle. Ο Γκράντ υπογράφει μία χαρισματική ερμηνεία και παράλληλα γίνεται υπαίτιος πάμπολλων ξεκαρδιστικών σκετς. Το σενάριο σε όλη αυτή την ανεξέλεγκτη και άναρχη ροή δρα κυρίως συμβουλευτικά. Άλλωστε κατά καιρούς έχει υπαινιχτεί πως η ταινία προχώρησε σε μεγάλο βαθμό χάρις τους αυτοσχεδιασμούς και την χημεία του ταλαντούχου πρωταγωνιστικού δίδυμου.

«Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη» (Bringing Up Baby – 1938) του Χάουαρντ Χοκς (Howard Hawks)

image
Ο Ντέιβιντ Χάξλεϊ (Κάρι Γκραντ) είναι ένας κλασικός, αφηρημένος επιστήμονας, ένας παλαιοντολόγος, που χρόνια συναρμολογεί τον σκελετό ενός βροντόσαυρου στο μουσείο που εργάζεται. Έχει σχεδόν τελειώσει το έργο του, μόνο που του λείπει ένα τελευταίο κόκκαλο. Ταυτόχρονα, το μουσείο του περνά οικονομικές δυσκολίες και ο ίδιος ετοιμάζεται να παντρευτεί την αυστηρή συνάδελφο Άλις. Γι’ αυτό, ο Ντέιβιντ αποφασίζει να συναντήσει μια πολύ πλούσια κυρία της υψηλής κοινωνίας, την κυρία Ράντομ, η οποία σκέφτεται να δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο μουσείο. Πριν όμως την συναντήσει, πέφτει πάνω στην ανιψιά της κας Ράντομ, τη νεαρή και όμορφη Σούζαν (Κάθριν Χέμπορν), η οποία είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτόν.

Γεμάτη τρέλα, ζωντάνια και αυθορμητισμό, η κακομαθημένη πλουσιοκόρη έχει μάθει να κάνει ό,τι της έρθει στο κεφάλι και παρασέρνει τον Ντέιβιντ στις δικά της καπρίτσια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Σούζαν μόλις έχει παραλάβει από το εξωτερικό ένα πολύ εξωτικό κατοικίδιο… μια εξημερωμένη λεοπάρδαλη! Η Σούζαν επιστρατεύει τη βοήθεια του Ντέιβιντ για να παραδώσει την παιχνιδιάρα λεοπάρδαλη στη θεία της και όλα μπλέκονται σε μια τρελή και απίστευτα κωμική και μπερδεμένη κατάσταση, που περιλαμβάνει τη λεοπάρδαλη, την πλούσια θεία, το κόκκαλο και φυσικά τον έρωτα, καθώς η χημεία ανάμεσα στους δύο τόσο διαφορετικούς νέους, τη Σούζαν και τον Ντέιβιντ, θα είναι τελικά εκρηκτική.

image
Πρόκειται για μία κλασική ρομαντική κομεντί από τον σπουδαίο σκηνοθέτη Χάουαρντ Χοκς, δημιουργό μυθικών ταινιών όπως: «Ο Σημαδεμένος», «Ο Μεγάλος Ύπνος» και «Η Σειρήνα της Μαρτινίκα». Με ξέφρενους ρυθμούς, καταιγιστικό σενάριο, κωμικά επεισόδια που διαδέχονται το ένα το άλλο, επιτυχημένα λογοπαίγνια και τους δύο υπέροχους πρωταγωνιστές σ’ ένα ρεσιτάλ ερμηνειών. Το 1990, η ταινία επιλέχθηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για συντήρηση και φύλαξη στο Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο, ως πολιτιστική κληρονομιά.

«Ξαναπαντρεύομαι τη Γυναίκα μου» (His Girl Friday – 1940) του Χάουαρντ Χοκς (Howard Hawks)

image
Ο Ουόλτερ Μπερνς (Κάρι Γκραντ), παθιασμένος εκδότης της εφημερίδας «Πρωινά Νέα», μαθαίνει  ότι η πρώην σύζυγός του και μεγάλο αστέρι της δημοσιογραφίας, Χίλντι (Ρόζαλιντ Ράσελ – Rosalind Russell), ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Ο Ουόλτερ αγαπά ακόμα τη Χίλντι αλλά έβαζε πάντα πρώτα τη δουλειά, αφού δεν μπορούσε να αντισταθεί σε κανένα δημοσιογραφικό «λαβράκι» που προέκυπτε, με αποτέλεσμα να καταστρέψει ακόμα και τον μήνα τους μέλιτος. Η Χίλντι τώρα πρόκειται να παντρευτεί έναν άντρα τελείως διαφορετικό. Tον σοβαρό και μετρημένο Μπρους (Ραλφ Μπελαμί – Ralph Bellamy), έναν άνθρωπο που θέλει να δημιουργήσει το δικό του σπίτι όπου θα στεγάσει την οικογένειά του. Αυτό εξάλλου είναι που θέλει να ζήσει και η Χίλντι, μια ήρεμη και προγραμματισμένη ζωή ως σύζυγος και μητέρα, μακριά από τους φρενήρεις ρυθμούς της δημοσιογραφίας και των σκληρό κόσμο των εφημερίδων.

Υπολόγισε όμως χωρίς τον Ουόλτερ Μπερνς… Διότι μόλις ο πρώην άνδρας της μαθαίνει για τον επικείμενο γάμο της, σκαρφίζεται ό,τι πονηριά μπορεί να φανταστεί κανείς ώστε να την αποτρέψει από το να παντρευτεί. Την ίδια στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη και μία μεγάλη είδηση: η εκτέλεση ενός καταδικασμένου εγκληματία. Ο Ουόλτερ σαμποτάρει κάθε κίνηση της Χίλντι και του καημένου Μπρους, ο οποίος περνάει διάφορες δοκιμασίες από τις τρέλες του Ουόλτερ, ο οποίος παρασέρνει την Χίλντι να ασχοληθεί με αυτή την μεγάλη είδηση, να κάνει το τελευταίο της ρεπορτάζ, με ελπίδα να την ξανακερδίσει. Στο μεταξύ, οι έξυπνες ατάκες, οι γρήγοροι διάλογοι και οι χιουμοριστικές ανατροπές, διαδέχονται η μία την άλλη.
image

Μία κλασική screwball κωμωδία – με γρήγορη εξέλιξη, κοσμοπολίτικη πλοκή, στοιχεία νουάρ, που αναπτύχθηκε στην Αμερική μετά το οικονομικό κραχ και άνθισε στα πλατό του Χόλιγουντ, από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 ως τα τέλη της δεκαετίας του ’40 – δια χειρός Χάουαρντ Χοκς και μ’ ένα έξυπνο σενάριο (βασισμένο στο θεατρικό έργο «Η Πρώτη Σελίδα» των Χεκτ-Μακάρθουρ), σύμφωνα με το οποίο, στον έρωτα, στον πόλεμο και στη δημοσιογραφία, όλα επιτρέπονται…

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ταινία παίρνει και μία ιδιαίτερη εξέλιξη από το γεγονός ότι, αρχικά, στο θεατρικό, η ιστορία δεν ήταν ερωτική αλλά αφορούσε δύο άντρες συνεργάτες δημοσιογράφους. Εκεί, ο εκδότης δεν ήθελε να χάσει τον καλύτερο δημοσιογράφο του και φίλο του – η ιστορία αυτή, μεταφέρθηκε εν τέλει το 1974 στην μεγάλη οθόνη με ανάλογη επιτυχία και πρωταγωνιστές το υπέροχο δίδυμο των Jack Lemmon – Walter Matthau (έναν μικρό ρόλο έχει και η Susan Sarandon, σε μία από τις πρώτες εμφανίσεις της), ενώ στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο μεγάλος Billy Wilder.

Η ιδέα όμως να μετατρέψουν το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε άντρα – γυναίκα με ερωτική ένταση μεταξύ τους, ήταν που κυριολεκτικά απογείωσε την ταινία «Ξαναπαντρεύομαι τη Γυναίκα μου», καθώς οι διαφορές των δύο φύλων δημιουργούν πολλές χαριτωμένες εκρήξεις και συγκρούσεις, δίνοντας κι έναν πιο ρομαντικό τόνο στην υπέροχη αυτή κωμωδία. Αυτό ήταν ιδέα του Χωκς, ο οποίος στη διάρκεια της οντισιόν για την ταινία, άκουσε την γραμματέα του να διαβάζει τις ατάκες του Χίλντι, στους ηθοποιούς που δοκιμάζονταν, του άρεσε όπως ακουγόταν αυτές οι ατάκες από το στόμα μιας γυναίκας, δίνοντας ένα τελείως διαφορετικό «φως» στην ταινία. Αποφάσισε λοιπόν ο σκηνοθέτης να ξαναγραφτεί το σενάριο, έτσι ώστε ο Χίλντι να είναι γυναίκα και σκέφτηκε να την κάνει παράλληλα και πρώην σύζυγο του Ουόλτερ. Παρ’ όλα αυτά, δεν πείραξε κατά τα άλλα το έξοχο θεατρικό. Οι περισσότεροι αυθεντικοί διάλογοι έχουν κρατηθεί στο σενάριο, εκτός από τον χαρακτήρα του μνηστήρα της Χίλντι, Μπρους, που προστέθηκε.

«Νύχτα Γεμάτη Έρωτα» (Penny Serenade – 1941) του Τζορτζ Στίβενς (George Stevens)

image
Στην Ιαπωνία, ένας σεισμός προκαλεί τον θάνατο του αγέννητου παιδιού του Ρότζερ και της Τζούλι. Όταν γυρίζουν πίσω στην Αμερική, υιοθετούν ένα μωρό παρά την επισφαλή οικονομική κατάσταση της οικογένειας τους. Θα μεγαλώσουν την κόρη τους μέχρι την ηλικία των 6 ετών, η οποία όμως θα πεθαίνει ξαφνικά. Η θλίψη σχεδόν χωρίζει τον Ρότζερ και την Τζούλι, αλλά έρχονται και πάλι μαζί όταν τους προσφέρεται άλλη μια ευκαιρία να υιοθετήσουν ένα παιδί.

image
Όμορφο, ρομαντικό δράμα εποχής που υπογράφει σκηνοθετικά ο Τζορτζ Στίβενς και έχει την τύχη να διαθέτει ένα σπουδαίο πρωταγωνιστικό δίδυμο, με τους Κάρι Γκραντ και Ιρέν Νταν. Εξαιρετικό το σενάριο του Morrie Ryskind, το οποίο είναι βασικά το σημαντικό ατού της ταινίας μας και υπόσχεται τρυφερότητα, καρδιοχτύπι, αλλά και αγωνία σε μια ιδιαίτερη κομεντί. Η ταινία «Penny Serenade», χάρισε στον Κάρι Γκραντ την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ το 1942.

Διαβάστε επίσης:

«Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» (Arsenic and Old Lace – 1944) του Φρανκ Κάπρα (Frank Capra)

image
Ο κριτικός θεάτρου Μόρτιμερ Μπρούστερ (Κάρι Γκραντ), αν και ορκισμένος εργένης, αποφασίζει τελικά να παντρευτεί την αγαπημένη του Ελέιν (Πρισίλα Λέιν). Τώρα όμως πρέπει να επισκεφθεί τις δυο γεροντοκόρες θείες του, για να τους ανακοινώσει το ευχάριστο γεγονός. Μόνο που θ’ ανακαλύψει ότι αυτές οι γλυκές γριούλες έχουν ένα μακάβριο χόμπι: να δηλητηριάζουν ηλικιωμένους, μοναχικούς κυρίους κι ύστερα να τους θάβουν στο υπόγειο του σπιτιού τους. Τα πράγματα ωστόσο θ’ αποδειχτούν ακόμη χειρότερα…

image
Το κλασικό φιλμ του Φρανκ Κάπρα. Μια θεότρελη μαύρη κωμωδία με την ανεπανάληπτη ερμηνεία του Κάρι Γκραντ. Έξυπνο και γρήγορο σενάριο, πλοκή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον κι ένα επιτελείο ηθοποιών αντάξιο των ρόλων που ερμηνεύουν. Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Αμερικανός συγγραφέας Τζόζεφ Κέσσελρινγκ (1902-1967) έγραψε το «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» το 1939. Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Foulton Theatre της Νέας Υόρκης στις 10 Ιανουαρίου του 1941 και ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του, που δεν κατέβηκε παρά τρία χρόνια αργότερα, ύστερα από 1.444 παραστάσεις… Η ταινία – αν και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1942 – προβλήθηκε τελικά στις Αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Σεπτέμβριο του 1944, καθώς ο Κάπρα είχε δεσμευτεί από την Warner Bros, να μην κυκλοφορήσει το φιλμ στους κινηματογράφους, προτού σταματήσει να παίζεται το αντίστοιχο θεατρικό στο Μπρόντγουεϊ.

«Notorious» (1946) του Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock)
image

Μια όμορφη γυναίκα μ’ ένα σπιλωμένο παρελθόν (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) στρατολογείται από τον Αμερικάνο πράκτορα Ντέβλιν (Κάρι Γκράντ) να κατασκοπεύσει μία ομάδα από Ναζί στο μεταπολεμικό Ρίο. Η κατασκοπία αυτή φτάνει να γίνεται πολύ επικίνδυνη για την ζωή της αφού παντρευτεί τον πιο ευγενή από τον κύκλο των Ναζί, τον Άλεξ (Κλάουντ Ρέινς). Μόνο ο Ντέβλιν μπορεί να την σώσει, αλλά για να το κάνει θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσει τον ρόλο του. Θα πρέπει παράλληλα να αναλογιστεί την απελπιστική κατάστασή της κοπέλας, να αναγνωρίσει ότι την αγαπούσε εξ αρχής και να της το πει.
image

Μία θρυλική ταινία και για πολλούς η καλύτερη δημιουργία του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Μια αλληγορία αγάπης και προδοσίας με τους Ίνγκριντ Μπέργκμαν και Κάρυ Γκραντ, σε εκπληκτικές ερμηνείες. Δύο σπουδαίοι ηθοποιοί στο ζενίθ της καριέρας τους, ενώ στους δεύτερους ρόλους, ο Κλάουντ Ρέινς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ ‘Β Ανδρικής Ερμηνείας και ο Αλέξης Μινωτής, ενσαρκώνει έναν χαρακτηριστικό ρόλο. Το εξαιρετικό σενάριο του Μπέν Χέκτς (υποψήφιο για Όσκαρ) ξετυλίγεται ιδανικά από τον μετρ του είδους Χίτσκοκ, που εδώ τον συναντάμε στα καλύτερά του. Η ταινία έμεινε επίσης στην ιστορία ως η δεύτερη και τελευταία συνεργασία της Μπέργκμαν με τον Χίτσκοκ…

Διαβάστε επίσης:

«Το Κυνήγι του Κλέφτη» (To Catch a Thief – 1955) του Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock)

image
Ένας ασύλληπτος κλέφτης, ο οποίος πλέον έχει αποσυρθεί από το επάγγελμα, ερωτεύεται μια πλούσια Αμερικανίδα και χωρίς να το καταλάβει, καταλήγει καταζητούμενος της αστυνομίας. Ο Κάρι Γκραντ ενσαρκώνει τον Τζον Ρόμπι, έναν μετανιωμένο κλέφτη κοσμημάτων, παλιότερα γνωστό ως «Γάτο», σε αυτό το κλασικό ατμοσφαιρικό θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Όταν ένα νέο κύμα κλοπών κοσμημάτων ξεσπά στα πολυτελή ξενοδοχεία της Γαλλικής Ριβιέρας, ο Ρόμπι θεωρείται ύποπτος και πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του. Στο πρόσωπο της ευκατάστατης κληρονόμου Φράνσις (Γκρέις Κέλυ) βλέπει την ευκαιρία να παγιδεύσει τον πραγματικό κλέφτη, χρησιμοποιώντας ως δόλωμα τα εκθαμβωτικά κοσμήματα της μητέρας της (Τζέσι Ρόϋς Λάντις). Το σχέδιό του ναυαγεί, η Φράνσις όμως που πιστεύει ότι είναι αθώος, προσπαθεί να του αποδείξει την αγάπη της, βοηθώντας τον να δραπετεύσει. Μέσα από κλιμακούμενες εντάσεις, ο αληθινός εγκληματίας σταδιακά αποκαλύπτεται…
image

Ένα από τα κλασικά φιλμ του Άλφρεντ Χίτσκοκ με δύο υπέροχους ηθοποιούς επί της οθόνης. Το «Κυνήγι του Κλέφτη» (To Catch a Thief – 1955) απέσπασε το Όσκαρ Φωτογραφίας, ενώ είχε δύο ακόμα υποψηφιότητες στις Κατηγορίες Σκηνικών και Κοστουμιών. Το φιλμ είχε προβληθεί εκείνη την χρονιά και στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Βενετίας. Η ταινία αποτελεί την πρώτη, από τις πέντε δημιουργίες του μετρ του σασπένς η οποία γυρίστηκε σε Vistavision. Συγχρόνως ήταν η τελευταία ταινία που η Γκρέις Κέλι γύρισε για λογαριασμό του Χίτσκοκ, καθώς η ηθοποιός παντρεύτηκε τον πρίγκηπα Ρενιέ του Μονακό και αποσύρθηκε. Χρόνια αργότερα ο Χίτσκοκ προσπάθησε να αναθέσει στην Πριγκίπισσα Γκρέις τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Μάρνι (Marnie, 1964), αλλά η Κέλι αναγκάστηκε να αρνηθεί καθώς οι πολίτες του Μονακό αντέδρασαν αρνητικά.

«Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων» (North by Northwest – 1959) του Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock)

image
Ο Ρότζερ Θόρνχιλ (o Κάρι Γκραντ ίσως στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του), ένας φιλήσυχος διαφημιστής, από ένα λάθος, θα γίνει το θύμα απαγωγής μιας συμμορίας κατασκόπων, με αρχηγό τον Φίλιπ Βάνταμ, οι οποίοι νομίζουν ότι ο Θόρνχιλ είναι ο ανύπαρκτος πράκτορας της CIA Τζορτζ Κάπλαν. Ο Ρότζερ θα δραπετεύσει, αλλά θα πρέπει να βρει τον Κάπλαν για να μπορέσει να αποδείξει την αθωότητά του, καθώς τον κατηγορούν για ένα φόνο που ποτέ δεν διέπραξε. Προσπαθεί λοιπόν να διερευνήσει μόνος του την υπόθεση και καταδιωκόμενος από τους πάντες και τα πάντα μπλέκει σε μια περιπέτεια από τη μία ως την άλλη άκρη της Αμερικής.

Αμείωτο σασπένς από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή. Αγωνία, καταιγιστικός ρυθμός, απρόβλεπτες ανατροπές, δηλητηριώδες χιούμορ, καθηλωτική εξέλιξη που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Η ταινία «Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων», αποτέλεσε την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Άλφρεντ Χίτσκοκ και συνδυάζει μ’ έναν τρόπο μαγικό την καθαρόαιμη περιπέτεια, το ψυχολογικό θρίλερ και το καυστικό χιούμορ, με το ρομαντικό δράμα. Μία ταινία αρχέτυπο στην κινηματογραφική αφήγηση. Το υπέροχο μουσικό σκορ υπογράφει ο βασικός συνεργάτης του Χίτσκοκ και σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Μπέρναν Χέρμαν.

image
Η δραματουργία της ταινίας είναι βασισμένη εξ’ ολοκλήρου πάνω σε μια απάτη και περιλαμβάνει σεκάνς που έχουν περάσει στην ανθολογία του παγκόσμιου σινεμά: το ραντεβού στη μέση του πουθενά με τον θάνατο, όπου ο Θόρνχιλ καταδιώκεται από ένα ψεκαστικό αεροπλάνο και η τελική μονομαχία στο όρος Ράσμορ, στη Βόρεια Ντακότα,  ακριβώς δίπλα στην τεράστια πέτρινη μύτη του Αβραάμ Λίνκολν. Σκηνές οι οποίες αποτελούν μαθήματα σκηνοθεσίας και μοντάζ, ενώ είναι παράλληλα από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές δράσης που μας έχει χαρίσει ο κινηματογράφος.

Διαβάστε επίσης:

«Ραντεβού στο Παρίσι» (Charade – 1963) του Στάνλεϊ Ντόνεν (Stanley Donen)

image
Μία γυναίκα στο Παρίσι, μαθαίνει με τον πιο απροσδόκητο τρόπο ότι πέθανε ο πάμπλουτος άντρας της. Ανάμεσα στα πολλά μυστικά που είχε, ανακαλύπτει ότι μια σειρά κακοποιών τον ψάχνει κι άθελα της βρίσκεται μπροστά σ’ έναν κυκεώνα από γεγονότα που αν και ασύνδετα μεταξύ τους αρχικά, την οδηγούν στη λύση του μυστηρίου, με τη βοήθεια του έρωτα. Ο τίτλος «Charade» σημαίνει αίνιγμα και αυτό καλείται να λύσει η υπέροχη Όντρεϊ Χέμπορν, με την πολύτιμη βοήθεια του Κάρι Γκραντ – και οι δύο είχαν κερδίσει με τις ερμηνείες τους, μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.

Ο Στάνλεϊ Ντόνεν, σκηνοθέτης του «Τραγουδώντας στη Βροχή» (Singin’ in the Rain – 1952) – ενός από τα ομορφότερα μιούζικαλ στην ιστορία του κινηματογράφου με τον χαρισματικό Τζιν Κέλι (Gene Kelly) – μετάφερει στην μεγάλη οθόνη, το θεατρικό έργο «The Unsuspected Wife», των Πίτερ Στόουν και Μαρκ Μπεμ, οι οποίοι υπογράφουν και το κινηματογραφικό σενάριο. Με μόνιμο φόντο το μαγευτικό Παρίσι, η Όντρεϊ Χέμπορν παραδίδει μαθήματα κομψότητας με τον εξηντάρη πλέον Κάρι Γκραντ, να παραμένει γοητευτικός, σαγηνεύοντας την κάμερα και τους θεατές. Στο καστ αξίζει να σημειώσουμε τις αξιόλογες παρουσίες του Γουόλτερ Ματάου και του Τζέιμς Κόμπερν, ενώ το υποψήφιο για Όσκαρ μουσικό σκορ, υπογράφει ο σπουδαίος Henry Mancini.

Για τρεις δεκαετίες περίπου, ο Κάρι Γκραντ υπηρέτησε την Έβδομη Τέχνη με οδηγό το δικό του ξεχωριστό και μοναδικό στυλ. Η επιρροή του ήταν τόσο σημαντική ώστε να θεωρείται πρότυπο για πολλούς άνδρες της εποχής του. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ( American Film Institute – AFI) τον έχει κατατάξει δεύτερο στη λίστα με τους 25 σημαντικότερους κινηματογραφικούς σταρ όλων των εποχών