Ξεκινώντας τον κύκλο των παρουσιάσεων ελληνικών ντοκιμαντέρ με το βραβευμένο έργο του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Ο Μανάβης» (Βραβείο Κοινού για Ελληνική Ταινία άνω των 45 λεπτών, στο 15o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης), οι ενδιαφέρουσες προβολές συνεχίζονται και αυτή την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου και πάντα στις 22:30 με την προβολή δύο ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή.

 

Σκοπός της πρωτοβουλίας αυτής είναι η ανάδειξη της σημασίας του ντοκιμαντέρ, αφού  αποτελεί σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης κινηματογραφίας και ένα μέσο αποτύπωσης του πραγματικού κόσμου.

 

Ο κάθε δημιουργός χρησιμοποιεί την  πραγματικότητα ως πρώτη ύλη, καταγράφοντάς την χωρίς υπερβολές. Προσφέρει έτσι τη δυνατότητα στον θεατή να ενημερωθεί για ζητήματα που τον ενδιαφέρουν, να προβληματιστεί και να διδαχθεί από το παρελθόν, χρησιμοποιώντας τη γνώση που αποκτά, για να βελτιώσει το μέλλον του.

 

Ο κάθε μήνας θα περιλαμβάνει ντοκιμαντέρ όχι μόνο πρόσφατης αλλά και παλιότερης παραγωγής καλύπτοντας μια ξεχωριστή θεματική ενότητα. Η έναρξη γίνεται τον μήνα Οκτώβριο, που  είναι αφιερωμένος στην παράδοση, τη σημασία και τη δύναμη του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα του σήμερα, ενώ στη συνέχεια, τον μήνα Νοέμβρη θα προβληθούν ντοκιμαντέρ με θέμα τη βία.

 

Πιο αναλυτικά, αυτή την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, θα προβληθούν τα ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή, “Ακρόπολη” του 2001 και “Τι Ώρα Είναι;” του 2007.

 

“Ακρόπολη” (2001) – Διάρκεια 30 λεπτά

Πρωταγωνιστούν: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Κορίνα Πατέλη, Κάτια Γέρου

 

Ο παραλληλισμός του βράχου που διαχρονικά σηματοδοτεί την πόλη με το γυναικείο σώμα. Η Ακρόπολη παρομοιάζεται με μια γυναίκα βουβή, που υπάρχει μόνο μέσα από το βλέμμα των “άλλων”, σημειώνει η ίδια η Εύα Στεφανή. Ένα ετερόκλητο μείγμα κινηματογραφικών υλικών (found footage από super 8, αρχειακό υλικό και ρετρό πορνογραφικές ταινίες) αναδεικνύει αντιφάσεις ως προς την ιδεολογική χρήση της Ιστορίας.

 

“Τι Ώρα Είναι;” (2007) – Διάρκεια 26 λεπτά

 

Δύο άνδρες ζουν σε έναν κόσμο όπου το σέλινο δεν είναι σέλινο, η κόκα-κόλα είναι κρασί, η φαντασία τρέφει την πραγματικότητα και ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Δύο άνδρες κι ένα ξυπνητήρι…

 

Το ντοκιμαντέρ που είχε παρουσιαστεί και στο 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ακολουθεί τον Χρήστο και τον Ηλία. Δύο μεσήλικοι άντρες που δε φαίνεται να βρίσκονται και στην καλύτερη φάση της ζωής τους. Ο ένας έχει για συντροφιά του κυρίως το μπουκάλι, ενώ ο έτερος μπαίνει κάθε τόσο στο ψυχιατρείο, για να βγει από κει με ένα άδειο βλέμμα.

 

Θα τους συναντήσουμε για πρώτη φορά να τραγουδούν σε ένα καφενείο και θα τους ακολουθήσουμε σε μικρά στιγμιότυπα από τις ζωές τους που θα αποκτήσουν σύντομα κοινή πορεία αφού οι δυο τους θα αποφασίσουν να συγκατοικήσουν.

 

“Όπως όλα τα είδη (το ντοκιμαντέρ), είναι ένα είδος εν δυνάμει ηλίθιο και εν δυνάμει ευφυές. Είθισται να ονομάζεται «κινηματογράφος της παρατήρησης». Στη χειρότερη έκφανσή του είναι μία βαρετή, ανόητη καταγραφή της εμπειρικής πραγματικότητας, μία φέτα ζωής. Στην καλύτερη, σχεδόν ουτοπική έκφανσή του, καταφέρνει να αποδώσει αυτό που ίπταται του πραγματικού, ενώ αυτό που απεικονίζει δεν είναι παρά αυτό που φαίνεται. Εμένα μου φαίνεται συναρπαστικό […] είναι επίσης ένας δρόμος που αξίζει τον κόπο κανείς να εξερευνήσει.” Εύα Στεφανή

 

Τα ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή, “Ακρόπολη” του 2001 και “Τι Ώρα Είναι;” του 2007, θα προβληθούν την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου στις 22:30 στον Ιανό (Σταδίου 24) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.