Ο Ριότα έχει αποκτήσει ό,τι έχει με σκληρή δουλειά, και πιστεύει πως τίποτα δεν μπορεί να ανακάμψει την πορεία του προς την τέλεια ζωή. Ώσπου μια μέρα, αυτός κι η γυναίκα του, η Μιντόρι, δέχονται ένα τηλεφώνημα από το μαιευτήριο. Όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια ο 6χρονος γιος τους Κέιτα, δεν είναι ο βιολογικός τους γιος καθώς μαθαίνουν ότι στο μαιευτήριο τους έδωσαν λάθος παιδί.

 

Ο Ριότα αναγκάζεται να πάρει μια απόφαση που θα του αλλάξει τη ζωή, διαλέγοντας το «θρέμμα» αντί για το «γέννημα». Ο ήρωας μας βλέπει την αγάπη και την αφοσίωση της γυναίκας του Μιντόρι, στο πραγματικό τους παιδί, που για έξη χρόνια μεγάλωνε με τη φτωχή, αλλά στοργική οικογένεια που ανέθρεψε το βιολογικό τους παιδί και βιώνουν κι εκείνοι ένα αντίστοιχο δράμα. Σταδιακά ο πρωταγωνιστής αρχίζει να αναρωτιέται αν υπήρξε πραγματικά «πατέρας» όλα αυτά τα χρόνια…

 

Το φιλμ «Πατέρας και Γιος» (Like Father, Like Son / Soshite chichi ni naru), είναι η νέα ταινία του Ιαπωνέζου σκηνοθέτη Χιροκάζου Κόρε-έντα. Μια συγκινητική ιστορία ενός ανθρώπου που επιτέλους κοιτάζεται στον καθρέφτη όταν βρεθεί μπροστά σ’ ένα απρόσμενο εμπόδιο, για πρώτη φορά στη ζωή του.

 

Η ταινία παρά την αργή της εξέλιξη, κερδίζει τον θεατή καθώς παρακολουθούμε την αλλαγή των καταστάσεων και πως αυτή επηρεάζει τον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων μας. Σχετικά με την πηγή έμπνευσης της ταινίας του, ο σκηνοθέτης Χιροκάζου Κόρε-έντα, αναφέρει χαρακτηριστικά:

 

«Σε ποιο σημείο, ένας πατέρας γίνεται πραγματικά γονιός; Όντας ένας ο ίδιος, είναι ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα που έχω. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου πριν πέντε χρόνια, η σύζυγος μου μεταμορφώθηκε άμεσα σε μητέρα. Θεωρώ ότι δε συμβαίνει σε όλες τις γυναίκες, αλλά παρακολουθώντας τη σύζυγο μου, ένοιωθα χαρούμενος κι αποξενωμένος ταυτόχρονα. Πέντε χρόνια αργότερα, πολύ συχνά ακούω να μου λένε πόσο μου μοιάζει η κόρη μου. Συγκρίνοντας τα χαρακτηριστικά των προσώπων μας, διακρίνω όντως τις ομοιότητες, αλλά είναι η πατρότητα στο DNA ή στο χρόνο που περνάμε μαζί; Είναι το αίμα ή ο χρόνος; Κάπως έτσι ξεκίνησε το “Πατέρας και Γιος”. Όλα μου τα διλήμματα, οι απορίες, και τα πράγματα που έχω μετανιώσει, είναι η πρώτη φορά που τα δίνω απλόχερα στον πρωταγωνιστή της ταινίας μου. Η ταινία τελείωσε, όσο για τον πρωταγωνιστή κι εμένα, τα ερωτήματα παραμένουν.»

 

Ο σκηνοθέτης Χιροκάζου Κόρε-έντα, γεννήθηκε στο Τόκυο το 1962. Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Waseda το 1987, έγινε μέλος της TV Man Union, όπου και σκηνοθέτησε πολλά βραβευμένα ντοκιμαντέρ. Το 1995, το σκηνοθετικό του ντεμπούτο Μαμπορόσι “Maborosi”, απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας από το Φεστιβάλ της Βενετίας.

 

Το φιλμ “Μετά Θάνατον Ζωή” (After  Life) του 1999,  χάρισε στον δημιουργό την παγκόσμια αναγνώριση. Το 2001, συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ των Καννών με την ταινία “Απόσταση” (Distance), το ίδιο και με το φιλμ “Κανείς δεν ξέρει” (Nobody Knows), τρία χρόνια αργότερα.

 

Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης, επανήλθε στο Φεστιβάλ των Καννών, και στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, το 2009 με την ταινία “Φουσκωτή Κούκλα” (Air Doll). Ενώ το 2011, η ταινία  “Εύχομαι”, χάρισε στον δημιουργό της το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου από το Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

 

Η ταινία “Πατέρας και Γιος” (Like Father, Like Son / Soshite chichi ni naru), προβλήθηκε πέρσι στο Φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής και Ειδική Μνεία.

 

Έτος: 2013 | Xώρα: Ιαπωνία | Διάρκεια: 121 λεπτά | Σκηνοθεσία: Hirokazu Koreeda | Σενάριο: Hirokazu Koreeda | Παίζουν: Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Yôko Maki