Η σπονδυλωτή ταινία «7 Ημέρες στην Αβάνα», η κλασική ταινία του βωβού κινηματογράφου «Ο Κινηματογραφιστής και η κλασική ταινία του χρυσού Χόλλυγουντ «Τι Απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» χτυπάνε αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους. Η κριτική από το Νέστορα Πουλάκο.
 

Ads

Ήθελα να ενθουσιαστώ αλλά δεν με άφησαν οι ιστορίες. Με τις καλύτερες προθέσεις είδα τη σπονδυλωτή ταινία «7 Ημέρες στην Αβάνα» κι αυτό γιατί η Κούβα προσφέρεται για ένοχες κινηματογραφικές απολαύσεις, όλο ποτό, ερωτικές περιπτύξεις και κάθε λογής αλητείες. Αυτό βέβαια που ξεχώρισα στο σύνολο του πρότζεκτ, είναι ότι οι σκηνοθέτες (και ο σεναριογράφος) δεν διστάσανε να “τσαλακώσουν” την εικόνα της πόλης, παρολαυτά και πάλι σαγηνευτική και ελκυστική την αναδείξανε.
 
Από τις επτά μικρού μήκους ταινίες, κατά τη γνώμη μου, δυο αναδειχθήκανε και δυο καταβαραθρωθήκανε εντελώς: από τη  μια μεριά η ιστορία αγάπης ενός Ισπανού με μια Κουβανή τραγουδίστρια, δια χειρός Χούλιο Μέντεμ, καθώς και οι αποστασιοποιημένες, παγωμένες εικόνες χαράς, λύπης και απορίας του Ελία Σουλειμάν, κατάφεραν να δείξουν το πιο περιεκτικό πρόσωπο της Αβάνας, με τις περισσότερο δομημένες και σύνθετες εικόνες της πόλης.
 
Από την άλλη μεριά, η ιστορία αλά Ντε Νίρο του τσαλακώματος της ίδιας του της περσόνας από τον Εμίρ Κουστουρίτσα, σε σκηνοθεσία Πάμπλο Τραπέρο, και η προσπάθεια του Γκασπάρ Νόε να κινηματογραφήσει ένα ντόπιο εξορκισμό εξαιτίας ενός λεσβιασμού δυο κοριτσιών, κατέδειξαν προχειρότητες, ή αλλιώς ξεπέτες, ευκολίες και καθόλου όρεξη των σκηνοθετών να εμβαθύνουν πραγματικά στην κουλτούρα και τα ήθη της πόλης. Για τις υπόλοιπες ιστορίες, η αδιαφορία είναι ο χαρακτηρισμός που πρέπει τις συνοδεύει.
 
Εν ολίγοις, οι «7 Ημέρες στην Αβάνα» είναι μια αξιοπρεπής σπονδυλωτή ταινία, που μπορεί να προσφέρει διασκέδαση και μια ικανοποιητική τουριστική ξενάγηση στην πόλη, χωρίς ωστόσο να σου μείνει στο μυαλό και για τις πολύ χαρακτηριστικές εικόνες που αποτυπώνονται στις ιστορίες της.
 
Κλασική ταινία του βωβού κινηματογράφου, δια χειρός Μπάστερ Κήτον είναι «Ο Κινηματογραφιστής». Και μάλιστα μια ταινία για το σινεμά, μια και η θρυλική MGM που φαίνεται στην ιστορία να ταλαιπωρεί τον φιλόδοξο, μικρόσωμο και ερωτοχτυπημένο κάμεραμαν, την έδειχνε σε κάθε σκηνοθέτη με τον οποίο ήθελε να κάνει την επόμενη επιτυχία της.
 
Ως είθισται από τον σπουδαίο Κήτον, η ιστορία είναι τιγκαρισμένη στα ξεκαρδιστικά κωμικά γκαγκ, σε σημείο που όλη αυτή η κινησιολογία και η ευφάνταστη ερμηνεία του Αμερικανικού κωμικού να πατενταριστεί και φυσικά να αντιγραφεί από πολλούς, σύγχρονους και μεταγενέστερους του ηθοποιούς του σινεμά.
 
Οι περιπέτειες ενός κινηματογραφιστή, λοιπόν, σε μια ταινία… Ταινιοθήκης, που εγγυάται σινεφιλία και χαλαρά καλοκαιρινά βράδια με επίκεντρο πάντοτε τις αγωνίες και τον έρωτα, τους αγώνες και το πάθος για δουλειά ενός ερασιτέχνη που επιθυμεί διακαώς να γίνει επαγγελματίας στο χώρο που λατρεύει όσο τίποτε άλλο.
 
Ακόμη μια κλασική ταινία του χρυσού Χόλυγουντ (στα τελειώματα του εκείνη τη δεκαετία) είναι το ψυχολογικό θρίλερ του Ρόμπερτ Όλντριτς, «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» το οποίο έμεινε στην Ιστορία χάρη στις εξαιρετικές ερμηνείες των Μπέτι Ντέιβις και Τζόαν Κρόφορντ. Δυο αδελφές που μισιούνται και δυο εκ των κορυφαίων γυναικών ηθοποιών της περιόδου,  που μισιόντουσαν επίσης. Μείγμα εκρηκτικό όλο αυτό.
 
Όταν η Μπέιμπι Τζέιν ήταν το κορίτσι-θαύμα στο θέατρο, η αδελφή της Μπλανς την ζήλευε. Όταν αργότερα, η Μπλανς έγινε σπουδαία ηθοποιός του κινηματογράφου, η Μπέιμπι Τζέιν κατάντησε αλκοολική με αποτέλεσμα να προκαλέσει την παράλυση της αδελφής της. Στα γεράματα τους πια, οι δυο γυναίκες “μάχονται” για μια αξιοπρεπή θέση στη κοινωνία ξανά. Όμως, ποια θα τα καταφέρει;
 
Οικογενειακό δράμα, ακραίο ψυχολογικό θρίλερ, η παράνοια, η διαστροφή και η αντιπαλότητα χωρίς κανόνες σε όλο τους το μεγαλείο. Ο Όλντριτς υπογράφει την καλύτερη ταινία της καριέρας του, μια παραγωγή και μια ιστορία που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ. Ταινία για γερά νεύρα, μια σημαντική στιγμή του αμερικανικού κινηματογράφου που πρέπει να την δεις οπωσδήποτε.

7 Ημέρες στην Αβάνα (2012)

 

Πηγή: SevenArt