Σε αγώνα επιβίωσης μετατρέπεται και πάλι το κινηματογραφικό ρεπορτάζ, καθώς έντεκα νέες ταινίες κυκλοφορούν στις Αίθουσες! Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει χρόνια τώρα και το Σινεμά, που καλείται να επιβιώσει μεταξύ μπλοκμπάστερ και κάποιων ελληνικών φιλμ που αναζωογονούν την αγορά. Το πρόβλημα υπάρχει και ευθύνη έχουμε όλοι. Από την Πολιτεία και τους Διανομείς, μέχρι τους Αιθουσάρχες και τους Κριτικούς. Αλλά όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, ο βομβαρδισμός του κοινού με καινούργιες κυκλοφορίες, δεν ήταν ποτέ η λύση, αλλά μέρος του προβλήματος. Ποιος θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει έντεκα νέες κριτικές – παρουσιάσεις και να παρακολουθήσει ισάριθμα τρέιλερ για να σχεδιάσει την έξοδό του; Κανένας…

Ads

Ευτυχώς που μέσα από τον βομβαρδισμό με νέες ταινίες, ξεχωρίζουν και κάποιες αξιόλογες δημιουργίες που ελπίζουμε να συναντηθούν με το κοινό τους. Ξεχωρίζει η δεύτερη stop-motion ταινία κινουμένων σχεδίων του Γουές Άντερσον, «Το Νησί των Σκύλων» και το βραβευμένο με την Χρυσή Αθηνά, «Καλπάζοντας με το Όνειρο» της Κλόε Ζάο. Κυκλοφορούν επίσης, η «Μπλε Βασίλισσα» του Αλέξανδρου Σιπσίδη, το ντοκιμαντέρ «Κωστής Παπαγιώργης: Ο πιο γλυκός μισάνθρωπος» της Ελένης Αλεξανδράκη και η «Μποέμικη Ψυχή» του Τόνι Γκατλίφ, με πρωταγωνίστρια την Δάφνη Πατακιά. Αναλυτικά:

«Το Νησί των Σκύλων» (Isle of Dogs – 2018) του Γουές Άντερσον (Η.Π.Α., Γερμανία)

image

Ads

To «Το Νησί των Σκύλων» αφηγείται την ιστορία του Ατάρι Κομπαγιάσι, 12χρονου προστατευόμενου του διεφθαρμένου Δημάρχου Κομπαγιάσι. Όταν, με Προεδρικό Διάταγμα, αποφασίζεται να μεταφερθούν όλοι οι σκύλοι της πόλης Μεγκασάκι σε μία αχανή χωματερή, ονόματι Νησί των Σκουπιδιών, ο Ατάρι ξεκινά μόνος του την αναζήτηση του σκύλου-σωματοφύλακα του, Σποτς. Εκεί, με τη βοήθεια μίας αγέλης ημίαιμων φίλων, αρχίζει ένα επικό ταξίδι που θα καθορίσει την τύχη και το μέλλον ολόκληρης της Νομαρχίας.

Η δεύτερη stop-motion ταινία κινουμένων σχεδίων του Γουές Άντερσον είναι μια θαυμάσια περιπέτεια που μιλά για τη φιλία, την οικολογία, την αγάπη για τα ζώα, την τεχνολογία και την εξουσία, με φόντο την Ιαπωνία και το σινεμά του Κουροσάβα. Με τις φωνές μερικών εκ των κορυφαίων και πιο αγαπημένων ηθοποιών του σύγχρονου σινεμά: Φ. Μάρεϊ Άμπραχαμ, Μπομπ Μπάλαμπαν, Μπράιαν Κράνστον, Γκρέτα Γκέργουιγκ, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Ακίρα Ίτο, Σκάρλετ Γιόχανσον, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Μπιλ Μάρεϊ, Μαρί Νατσούκι, Γιοτζίρο Νόντα, Κουνίτσι Νομούρα, Έντουαρντ Νόρτον, Γιόκο Όνο, Κόγιου Ράνκιν, Λιβ Σράιμπερ, Φίσερ Στίβενς, Τίλντα Σουίντον, Ακίρα Τακαγιάμα, Κόρτνεϊ Μπ. Βανς, Φρανκ Γουντ. Το «Isle of Dogs», αποτέλεσε την ταινία έναρξης του φετινού 68ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου (Μπερλινάλε).

«Καλπάζοντας με το Όνειρο» (The Rider – 2017) της Κλόε Ζάο (Η.Π.Α.)

image

Νεαρός πρωταθλητής του ροντέο βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν σοβαρό τραυματισμό που τον υποχρεώνει να μείνει μακριά από αυτό που αγαπά περισσότερο. Πόσο βαρύ είναι όμως το τίμημα τού να γυρνάς την πλάτη στις επιθυμίες σου; Βραβείο στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών για τη νέα ταινία της Κλόε Ζάο -μετά τα επίσης βραβευμένα «Τραγούδια που μου Έμαθαν τα Αδέρφια μου» – η οποία εξελίσσεται σε μία από τις ταχύτατα ανερχόμενες σκηνοθετικές φωνές της Αμερικής. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – Χρυσή Αθηνά στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας 2017. Ηθοποιοί: Μπράντθ Τζάντρο, Τιμ Τζάντρο, Λίλι Τζάντρο, Κατ Κλίφορντ, Τέρι Ντον Πουριέ, Λέιν Σκοτ, Τάνερ Λάνγκντο, Τζέιμς Καλχούν, Ντέρικ Τζάνις.

«Ξεκινήσαμε την παραγωγή στις 3 Σεπτεμβρίου του 2016. Τα γυρίσματα κράτησαν πέντε εβδομάδες και πραγματοποιήθηκαν κυρίως στο Pine Ridge και στο γύρω από το Badlands. Ο Brady, ο οποίος εργάζεται ως επαγγελματίας προπονητής αλόγων, εκπαίδευε άλογα το πρώτο μισό κάθε ημέρας ώστε να τα έχει έτοιμα για πώληση. Έτσι, καταφέραμε να τραβήξουμε πολλά αυθεντικά footage της εκπαίδευσης του Brady και να αλληλεπιδράσουμε με τα άλογα, αξιοποιώντας πλήρως το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα της Βόρειας Ντακότα. Εργαστήκαμε με ένα μικρό crew, μαγνητοσκοπώντας τα σπίτια των ανθρώπων, πραγματικές τοποθεσίες και εκδηλώσεις. Αυτή είναι η δεύτερη συνεργασία μου με τον κινηματογραφιστή Joshua James Richards. Προσπαθήσαμε να συλλάβουμε στιγμές με έναν οργανικό αλλά και κινηματογραφικό τρόπο, προκειμένου να ενσωματώσουμε περαιτέρω την αληθινή πραγματικότητα στην αφήγηση. Μέσα από το ταξίδι του Brady, τόσο στην οθόνη όσο και εκτός οθόνης, ελπίζω να εξερευνήσουμε την κουλτούρα της αρρενωπότητας και να προσφέρουμε μια πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή του κλασικού Αμερικανού καουμπόη. Θέλω επίσης να προσφέρω ένα αυθεντικό πορτρέτο της σκληρής, ειλικρινής και όμορφης αμερικανικής ψυχής που αγαπώ και σέβομαι βαθιά.» – Κλόε Ζάο

«Οικογενειακός Φίλος» (Le fils de Jean / A Kid – 2016) του Philippe Lioret (Γαλλία, Καναδάς)

image

Ο Ματιέ είναι 33 ετών αλλά ποτέ δεν γνώρισε τον πατέρα του. Η μητέρα του – που δεν ζει πια – πάντα του έλεγε ότι ήταν αποτέλεσμα μιας τυχαίας συνάντησης. Όμως, μια μέρα ο Ματιέ δέχεται ένα τηλεφώνημα, που τον ενημερώνει ότι ο πατέρας του ήταν Καναδός και ότι μόλις είχε πεθάνει. Επίσης, μαθαίνει ότι έχει δύο εξ αγχιστείας αδερφούς και αποφασίζει να πάει στην κηδεία για να τους γνωρίσει. Φτάνοντας όμως στον Καναδά συνειδητοποιεί ότι κανείς δεν γνωρίζει την ύπαρξή του. Είναι μόνος, σε αφιλόξενο περιβάλλον.

Ο σκηνοθέτης Philippe Lioret μιλά για το πώς προέκυψε αυτή η ταινία: «Προέκυψε όταν διάβασα το βιβλίο του Jean Paul Dubois «Si ce livre pouvait me rapprocher de toi». Το είχα διαβάσει πολύ καιρό πριν και παρόλο που δεν είχα κάποια συγκεκριμένη σκέψη για το πώς θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω για μια ταινία, το θεωρούσα τόσο σημαντικό και δεν μπορούσα να το βάλω πάλι πίσω στο ράφι. Μετά τις ταινίες μου Welcome και All our desires ήθελα να κάνω μια φωτεινή ταινία και αφορμή υπήρξε μια ιδέα από το βιβλίο, και όχι αυτό το ίδιο το βιβλίο: Ένας άνδρας ανακαλύπτει ότι έχει δύο αδέρφια, τα οποία δεν γνώριζε και θέλει να τα συναντήσει. Το βιβλίο υπήρξε μόνο ένα σημείο εκκίνησης, μια έμπνευση. Όμως, χωρίς αυτό, δεν θα προέκυπτε ποτέ η ταινία. Όταν ο Jean Paul διάβασε το σενάριο, μου είπε: «Φτιάξε εσύ την ταινία και κάποια στιγμή μετά γράφω κι εγώ το αντίστοιχο βιβλίο». Παρόλα αυτά, η βάση του βιβλίου είναι όλη εκεί, με λέξεις-κλειδιά όπως Πατέρας, Ανακάλυψη, Αδερφοσύνη, Καναδάς, Αδερφή. Αυτή είναι η ουσία. Οι χαρακτήρες του «Οικογενειακού Φίλου» μού είναι οικείοι. Το παιδί που ψάχνει την οικογένεια που ποτέ δεν γνώρισε, είναι ένα θέμα που με ακολουθεί εδώ και καιρό. Και παραδόξως το σινεμά είναι ο καλύτερος τρόπος να διηγηθεί κανείς μια τέτοια ιστορία. Το σινεμά έχει τέτοια δύναμη να μας συμπαρασύρει στον κόσμο του, ώστε αν καταφέρουμε να ταυτιστούμε με τους χαρακτήρες, μας παρασύρουν μαζί τους…»

«Ιστορίες Φαντασμάτων» (Ghost Stories – 2017) των Τζέρεμι Ντάισον και Άντι Νάιμαν (Ηνωμένο Βασίλειο)

image

Ο καθηγητής Φιλιπ Γκουντμαν είναι ψυχολόγος και αρκετά σκεπτικιστής, του οποίου ο ορθολογισμός δοκιμάζεται στα άκρα όταν πέφτει στα χέρια του ένας ξεχασμένος φάκελος που περιέχει τρεις τρομακτικές ιστορίες φαντασμάτων. Επηρεασμένος από αυτά που διάβασε ξεκινάει μία έρευνα ώστε να δώσει λογικές εξηγήσεις σε αυτά τα γεγονότα. Καθώς ο Γκούντμαν ερευνά τις υποθέσεις συναντά τρεις βασανισμένους ανθρώπους,  ο καθένας με μια ιστορία τρομακτικότερη από την άλλη, αλλόκοτη και ανεξήγητη. Ο νυχτοφύλακας Τόνι είχε με τρομακτική συνάντηση με ένα φάντασμα  σε μία άδεια αποθήκη, πράγμα που τον στοιχειώνει για χρόνια. Ο έφηβος Σάιμον έκανε μια νυχτερινή βόλτα με το αυτοκίνητο που τον κατέστησε από εκείνη την στιγμή  ανίκανο να κοιμηθεί. Και ο Μάικ ένας αναιδής τραπεζικός, αναθεώρησε στο έπακρο τον τρόπο που σκέπτεται όταν ανήσυχα πνεύματα εμφανίστηκαν στην μέχρι τότε τέλεια ζωή του. Ηθοποιοί: Άντι Νάιμαν, Μάρτιν Φρίμαν, Πολ Γουάιτχουζ, Άλεξ Λόδερ, Πολ Γουόρεν, Κόμπνα Χόλμπρουκ Σμιθ, Νίκολας Μπερνς.

«Το Τελευταίο Φιλί του Κάιζερ» (The Exception – 2016) του Ντέιβιντ Λεβό (Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α.)

image

Ένας Γερμανός στρατιώτης, ο Στέφαν αναλαμβάνει την αποστολή να ερευνήσει τον Γερμανό εξόριστο μονάρχη Κάιζερ. Ο Κάιζερ διαμένει σε μια απομονωμένη έπαυλη στην Ολλανδία και καθώς η Γερμανία καταλαμβάνει τις Κάτω Χώρες, οι αρχές τις χώρας ανησυχούν ότι Ολλανδοί κατάσκοποι ίσως παρακολουθούν τον Κάιζερ. Καθώς ο Στεφάν αρχίζει να εμβαθύνει στη ζωή του Κάιζερ ψάχνοντας για στοιχεία, βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο σε μια αναπάντεχη και παθιασμένη σχέση με την Μίκι, μια από τις καμαριέρες του Κάιζερ, για την οποία σύντομα ο Στεφάν ανακαλύπτει ότι είναι Εβραία. Όταν ο Χίμλερ, ως επικεφαλής των Ναζί αποφασίζει να κάνει μία απροειδοποίητη επίσκεψη, μια αντίστροφή μέτρηση ξεκινά καθώς μυστικά αποκαλύπτονται, η πίστη δοκιμάζεται και ο Στεφάν καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πατρίδα και την καρδιά του. Ηθοποιοί: Λίλι Τζέιμς, Τζέι Κόρτνεϊ, Τζάνετ Μακτίρ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Έντι Μαρσάν. Βασισμένο στη νουβέλα  “The Kaiser’s Last Kiss” του  Alan Judd.

«Θέλμα» (Thelma – 2017) του Γιοακίμ Τρίερ (Νορβηγία, Δανία, Σουηδία, Γαλλία)

image

Η Θέλμα είναι μια ντροπαλή νεαρή κοπέλα, η οποία αφήνει πίσω της τους θρησκόληπτους γονείς της σε μια μικρή πόλη της δυτικής ακτής στη Νορβηγία, προκειμένου να σπουδάσει σε ένα πανεπιστήμιο του Όσλο. Μια μέρα κι ενώ βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου για να διαβάσει, κυριεύεται από μια έντονη και αναπάντεχη κρίση, η οποία μοιάζει με εκείνες της επιληψίας. Το ίδιο αναπάντεχη είναι για τη Θέλμα η έλξη που νιώθει για την Άνγια, μια πανέμορφη συμφοιτήτριά της, η οποία δείχνει να ανταποκρίνεται στην μαγνητική παρουσία της μοναχικής, παράξενης επαρχιώτισσας. Καθώς κυλάει η ακαδημαϊκή χρονιά, η Θέλμα κυριεύεται ολοένα και περισσότερο από τα έντονα αισθήματά της για την Άνγια. Αισθήματα που δεν τολμά να τα παραδεχτεί ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό. Όμως στο ίδιο χρονικό διάστημα, βιώνει ολοένα και συχνότερες και πιο έντονες κρίσεις. Καθώς καθίσταται ξεκάθαρο ότι αυτές οι κρίσεις αποτελούν απλώς ένα σύμπτωμα ανεξήγητων, ενδεχομένως και επικίνδυνων, υπερφυσικών ικανοτήτων, η Θέλμα καλείται να αντιμετωπίσει τραγικά μυστικά του παρελθόντος της αλλά και τις τρομακτικές επιπτώσεις των δυνάμεών της.

Ένα κορίτσι με σκοτεινές, ανεξήγητες δυνάμεις. Δυνάμεις που θα αποκαλυφθούν μόνο όταν εκείνη αρχίσει να ερωτεύεται. Μια γενναία στροφή στο μεταφυσικό θρίλερ από το σκηνοθέτη των «Όσλο, 31 Αυγούστου» και «Ο ήχος της σιωπής (Louder than bombs)». Η νέα ταινία του είναι ένα θρίλερ μυστηρίου, με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς: Έλι Χάρμποε, Κάγια Γουίλκινς, Χένρικ Ράφελσεν, Έλεν Ντόριτ Πίτερσεν. Η ταινία προβλήθηκε στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας 2017, ενώ αποτέλεσε και την Επίσημη Πρόταση της Νορβηγίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

«Ενηλικιώθηκα βλέποντας πολύ Αντονιόνι και Μπέργκμαν, αλλά και Μπράιαν Ντε Πάλμα. Και από πάντα αγαπούσα τις υπαρξιακές προεκτάσεις της ταινίας «Νεκρή ζώνη» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Μια ταινία που κατά την άποψή μου μοιάζει σχεδόν με παραμύθι, όπου μπορείς να αφηγηθείς κάτι πολύ ανθρώπινο, κάτι με το οποίο μπορεί ο θεατής να ταυτιστεί, ενώ όλο αυτό είναι τοποθετημένο σε ένα υπερφυσικό πλαίσιο. […] Αρχικά είχα την ιδέα να γυρίσω κάτι με μάγισσες τοποθετημένο στο Όσλο. Είμαι μανιακός με το Σινεμά και τρώω κάποια κολλήματα, οπότε πέρασα μια φάση όπου μαζί με τον συνσεναριογράφο μου, τον Έσκιλ Βογκτ, βλέπαμε πολλές ταινίες giallo – ιταλικές ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’70. Μετά θυμάμαι να ξαναβλέπω την ταινία «Ξύπνημα στον Εφιάλτη» του Άντριαν Λιν, όπως και το «Αίμα και Πάθος» του Τόνι Σκοτ, κάτι που ήταν ουσιαστικά μόνον οπτικό. Θυμάμαι να συζητάμε με τον Έσκιλ σχετικά με το πως τέτοιες ταινίες που αγγίζουν κάτι πολύ ανθρώπινο, ασχολούνται τελικά με την ανησυχία και τη θνητότητα κι όλες αυτές τις υπαρξιακές αναζητήσεις, αλλά μέσω της φόρμας της ταινίας είδους. Αυτό ήταν το ένα μέρος της έμπνευσης. Μετά, αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε κάποιες ιδέες που προέκυψαν μέσω συγκεκριμένων σκηνών και εικόνων. Ολοένα και περισσότερο ξεπρόβαλε ένα χαρακτήρας κι αυτός δεν ήταν άλλος από την Θέλμα. Τελικά, το πιο διασκεδαστικό τμήμα της όλης διαδικασίας ήταν να χρησιμοποιήσω το είδος εκείνο της αφήγησης μιας ιστορίας το οποίο βασίζεται στους χαρακτήρες, κάτι με το οποίο νιώθω μεγαλύτερη οικειότητα, και να προσπαθήσω να το ανυψώσω οπτικά σε ένα σύμπαν όπου υπάρχει μεγαλύτερος διαθέσιμος χώρος για να κινηθεί η φαντασία. Η όλη διαδικασία ήταν εντελώς απελευθερωτική.» – Γιοακίμ Τρίερ

«Amityville: Το Ξύπνημα» (Amityville: The Awakening – 2017) του Φρανκ Χάλφουν (Η.Π.Α.)

image

Η Μπελ, η μικρή της αδελφή και ο αδελφός της που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, μετακομίζουν με τη μητέρα τους, Τζόαν, σε ένα νέο και παράξενο σπίτι στο Άμιτιβιλ, προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα και να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στην κοστοβόρα θεραπεία υγείας του νεαρού Τζέιμς. Κάποια περίεργα φαινόμενα, όμως – συμπεριλαμβανομένης και της ανεξήγητης, θαυματουργής ίασης του νεαρού αδελφού – δεν θ’ αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους στο σπίτι της οικογένειας, με αποτέλεσμα η Μπελ να υποψιαστεί πλέον ότι η μητέρα τους απέκρυψε την πλήρη ανατριχιαστική αλήθεια για το μυστηριώδες σπίτι. Όταν πλέον συνειδητοποιήσουν όλοι ότι το σπίτι στο οποίο μετακόμισαν είναι το ξακουστό στοιχειωμένο σπίτι του Άμιτιβιλ, ίσως να είναι αργά. Ένα από τα πιο διάσημα franchise ταινιών τρόμου, επιστρέφει με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς: Μπέλα Θορν, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Κάμερον Μόναγκαν.

«Μπλε Βασίλισσα» (Blue Queen – 2018) του Αλέξανδρου Σιπσίδη (Ελλάδα)

image

Όλα ξεκινάνε με τη ληστεία της Μπλε Βασίλισσας, ενός από τα πολυτιμότερα διαμάντια του κόσμου, από μια ομάδα μαφιόζων, που δουλεύουν για τον αδίστακτο Άγγελο. Ο Γιάννης, ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους του, παροτρύνεται από τη σύζυγό του, Λένα, συμμαχούν με τον ψυχρό εκτελεστή Σταύρο και προδίδουν τον Άγγελο, κλέβοντάς του το δαχτυλίδι, με σκοπό να το πουλήσουν σε έναν μυστηριώδη «Αγοραστή». Ποια, όμως, είναι τα πραγματικά κίνητρα της Λένας; Τι κρύβει ο Σταύρος και ποιος είναι ο ρόλος του Νίκου, του φαινομενικά ήσυχου και αμίλητου οδηγού του Άγγελου; Όλα θα απαντηθούν στο τέλος, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου θα έρθει η κορύφωση, το Δωμάτιο 115. Εκεί, οι διαφορετικές οπτικές των τεσσάρων θα ενωθούν σε μια τελική αναμέτρηση με απρόσμενο φινάλε. Είναι, όμως, αυτό το τέλος της ιστορίας ή πρέπει να μπει και το τελευταίο κομμάτι του παζλ από τον πιο απρόσμενο και συνάμα καθαρτικό κρίκο της αφήγησης;

O βραβευμένος για τις μικρού μήκους ταινίες του Αλέξανδρος Σιπσίδης («Γάλα», 2008, «Iris», 2010, «Αν ήταν νόμιμος ο βιασμός», 2013) ενώνει δύο σπουδαίες γενιών ηθοποιών σε μια σύγχρονη ταινία δράσης με στοιχεία νουάρ. Ηθοποιοί: Μιχάλης Οικονόμου, Ράσμι Σούκουλη, Τέτη Καλαφάτη, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Ήμμελος, Γιώργος Αδαμαντιάδης, Φωτεινή Λεβογιάννη, Θέμης Πάνου.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με την εταιρεία διανομής Odeon, η «Μπλε Βασίλισσα» είναι η πρώτη ταινία στην Ελλάδα που θα προβληθεί σε αποκλειστική διανομή με ενδογλωσσικούς υπότιτλους για κωφούς/ές και βαρήκοους/ες [SDH, Subtitles for the Deaf and Hard of Hearing] με την επιμέλεια και πιστοποίηση της «Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών-Movement of Disabled Artists».

«Μποέμικη Ψυχή» (Djam – 2017) του Τόνι Γκατλίφ (Γαλλία, Τουρκία, Ελλάδα)

image

Ο τίτλος της ταινίας «Djam», φέρει το όνομα μιας νεαρής Ελληνίδας που ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη όταν ο θείος της – ναυτικός και λάτρης του Ρεμπέτικου – την στέλνει για να βρει ένα σπάνιο εξάρτημα για το χαλασμένο τους καΐκι. Εκεί η Djam θα συναντήσει την Αβρίλ, μια νεαρή Γαλλίδα, η οποία ταξίδεψε στην Τουρκία για να εργαστεί σαν εθελόντρια σε ανθρωπιστική οργάνωση, ώστε να βοηθήσει την κατάσταση με τους μετανάστες. Η Djam με την ελεύθερη, γενναιόδωρη και απρόβλεπτη ψυχή, θα πάρει την Αβρίλ υπό την προστασία της και μαζί θα πραγματοποιήσουν ένα ταξίδι μέχρι τη Μυτιλήνη, ανακαλύπτοντας στον δρόμο την μουσική, την ελπίδα και την χαρά του να μοιράζεσαι.

Μια ταινία δρόμου με πρωταγωνίστριες δύο νεαρές γυναίκες που ψάχνουν τις ρίζες αλλά και τον προορισμό τους στην Ανατολική Μεσόγειο: στα μονοπάτια του ρεμπέτικου και στις διαδρομές των προσφύγων. Στο φιλμ πρωταγωνιστεί η ταλαντούχα ανερχόμενη Ελληνίδα ηθοποιός, Δάφνη Πατακιά, η οποία μας συστήθηκε εντυπωσιακά μέσα από τις ταινίες «Το Ξύπνημα της Άνοιξης» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και «Interruption» του Γιώργου Ζώη. Συμπρωταγωνιστούν η Μαρίν Καγιόν και ο Σιμόν Αμπκαριάν, ενώ συμμετέχουν και οι Ελευθερία Κόμη, Κίμωνας Κουρής, Μιχάλης Ιατρόπουλος και Γιάννης Μποσταντζόγλου.

Η ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Τόνι Γκατλίφ, είναι σε παραγωγή Princes Production, Pyramide Productions και συμπαραγωγή της ελληνικής εταιρείας Blonde Audiovisual Productions και της τουρκικής Guverte Film. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα: Μυτιλήνη, Καστανιές, Διδυμότειχο, Οφρύνιο και Κομοτηνή. Το φιλμ έχει έντονο ελληνικό χρώμα, καθώς αντλεί έμπνευση από την ιστορία της χώρας και τη ρεμπέτικη μουσική.

«Κωστής Παπαγιώργης: Ο πιο γλυκός μισάνθρωπος» (Kostis Papagiorgis, the Sweetest Misanthrope – 2018) της Ελένης Αλεξανδράκη (Ελλάδα)

image

Στο ντοκιμαντέρ «Κωστής Παπαγιώργης, ο Πιο Γλυκός Μισάνθρωπος» η δημιουργός Ελένη Αλεξανδράκη σκύβει πάνω από τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες διανοητές και συνθέτει το πορτρέτο του φίλου της μέσα από το έργο του και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν, τον κατανόησαν, τον θαύμασαν και τον αγάπησαν. Το τρυφερό, συγκινητικό και αναλυτικό αυτό εγχείρημα είναι μια διαφωτιστική εμπειρία για τα βιώματα και τα θέματα που διαπότισαν το έργο, τη ζωή, τη σκέψη και την ψυχή του Κωστή Παπαγιώργη.

Πρόκειται για ένα αξιόλογο πορτρέτο του δοκιμιογράφου Κωστή Παπαγιώργη, προσωπικού φίλου της σκηνοθέτιδας, η οποία παρουσιάζει με επιτυχία μία αρμονική σύνθεση, ένα παζλ, μια παρτιτούρα, με τις «νότες» που έγραψε ο ίδιος με τη ζωή του. Μαρτυρίες εκείνων που τον γνώρισαν συμπληρώνουν την εικόνα του. Προβλήθηκε τον Μάρτιο και στο επετειακό 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).

«Krisis» του Βόλφγκανγκ Ράινκε (2017)

Στην αρχαία Ελλάδα, η λέξη κρίση δεν περιέγραφε μόνο μια κατάσταση αστάθειας, αλλά και τις ευκαιρίες που προέκυπταν από αυτήν. Αλληλεγγύη άνευ όρων, ανθρωπιά και χαρά της ζωής είναι τα όπλα με τα οποία τρεις Έλληνες καταπολεμούν τη συνεχιζόμενη κοινωνική και πολιτική καταστροφή. Γνωρίζουν, ασχέτως των πολιτικών γεγονότων και εξελίξεων, πως η κοινωνική τους στράτευση αποτελεί μονόδρομο. Εργάζονται νυχθημερόν με αυταπάρνηση, ώστε να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους για έναν καλύτερο κόσμο. Με δεδομένη τη δεξιά στροφή στα πολιτικά πράγματα της Ευρώπης, η ταινία μιλάει για το πώς μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί, αδιάφορο από το ποια είναι η γεωγραφική και κοινωνική καταγωγή μας. Μια ματιά στην Ελλάδα από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Σεπτέμβριο του 2016, δοσμένη από την οπτική γωνία ενός Γερμανού σκηνοθέτη.