Στο φετινό IDFA συμμετείχε και το ελληνικό «Next Stop: Utopia», διαγωνιζόμενο για το βραβείο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.

Ads

Η ταινία, σε σκηνοθεσία Απόστολου Καρακάση, πραγματεύεται την όλη πορεία της ΒΙΟ.ΜΕ., από το κλείσιμο του εργοστασίου και την απόφαση των εργαζομένων για την αυτοδιαχείρηση του, μέχρι την εξέλιξη του εγχειρήματος στις μέρες μας. Βλέπουμε αναφορές σχετικά με το ιστορικό της εταιρίας, τις προκλήσεις που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι κατά το κλείσιμο του εργοστασίου, αλλά κυρίως τις κάθε είδους δυσκολίες που αντιμετώπισαν αφού πήραν την απόφαση για αυτοδιαχείριση.

Συγκεκριμένα, από τους 70 συνολικά εργαζόμενους στο εργοστάσιο, περίπου 40 αποφάσισαν να μείνουν ενωμένοι και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να συνεχίσουν να εργάζονται  Ο αριθμός αυτός σταδιακά άρχισε να μειώνεται, ενώ μέσα από την ταινία ο θεατής συμμετέχει σε όλη αυτή την πορεία των συνελεύσεων, της ανησυχίας και του ενθουσιασμού, της χαράς και της απογοήτευσης. Βλέπουμε τις ζυμώσεις που πραγματοποιούνται στη λήψη μιας απόφασης, τη δυσκολία εξασφάλισης των προηγούμενων standards ως προς το προϊόν, αλλά και τη δυσκολία που συναντάται ευρύτερα στην κοινωνία μας, για καλή λειτουργία οριζόντιων δομών.

Στη συνάντηση που είχαμε με τον σκηνοθέτη, μοιράστηκε μαζί μας κάποιες ακόμη πληροφορίες σχετικά με την ταινία, αλλά και ως προς την ανταπόκριση που δέχτηκε από το διεθνές κοινό:

image«Για την πραγματοποίηση του ντοκιμαντέρ γυρίσαμε περίπου 250-300 ώρες, από τις οποίες προέκυψε αυτή η ταινία 90 λεπτών. Πολύ θερμή η ανταπόκριση από το διεθνές κοινό, τόσο που δεν το περίμενα. Είχαμε προβολές που ήταν sold-out, ενώ στη φάση των ερωτήσεων, ο χρόνος δε μας έφτανε για να απαντήσουμε σε όλα. Πολλοί μου είπαν πως δε συμφωνούν με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, ότι θεωρούν άδικη όλη αυτή την κατάσταση με την κρίση, τη λιτότητα κλπ.

Ads

Μεταξύ άλλων ο σκηνοθέτης Avi Lewis, που είναι εδώ με την ταινία “This Changes Everything”, την οποία έκανε σε συνεργασία με τη σύντροφό του Naomi Klein, ήρθε στη σκηνή φανερά συγκινημένος να μου δώσει συγχαρητήρια και να μιλήσει εγκωμιαστικά για την ταινία. Ήταν μια σημαντική αναγνώριση για όλη αυτή τη δουλειά που κάναμε τα τελευταία τρία χρόνια και μια χειρονομία με  ιδιαίτερη αξία, καθώς προέρχεται από ένα δημιουργό που έχει κάνει μια εμβληματική ταινία πάνω σε μία αντίστοιχη κατάληψη εγοστασίου στην Αργεντινή, το “The Take”.

Το εγχείρημα του ίδιου του ντοκιμαντέρ έθετε μία μεγάλη πρόκληση, γιατί θέλαμε να παρουσιάζει αυτή την περιπέτεια από πολλαπλές οπτικές γωνίες, εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή και την εμπιστοσύνη χαρακτήρων που συγκρούονται. Πώς γίνεται να σε εμπιστευτούν δύο ή περισσότερες αντιμαχόμενες πλευρές; Ακούγεται αδύνατο, αλλά νομίζω ότι καταφέραμε να σταθούμε με σεβασμό και ειλικρίνεια απέναντι σε όλους τους συμμετέχοντες και να παρουσιάσουμε την εμπειρία τους ισορροπημένα, αφήνοντας το κοινό να βγάλει τα συμπεράσματά του.Το ευχάριστο είναι ότι οι συμμετέχοντες από κάθε πλευρά βλέποντας την ταινία αναγνώρισαν τη στάση αυτή και έδωσαν τη συγκατάθεσή τους και μας ευχήθηκαν καλή επιτυχία.

Μία ιδιαίτερα συγκινητική εμπειρία ήταν για μένα η επίσκεψη μου στη Γερμανία για να συναντήσω έναν από τους κύριους χαρακτήρες που αποχώρησε από την ομάδα της αυτοδιαχείρησης και στη συνέχεια μετανάστευσε. Κάποτε νομίζαμε ότι αυτή η σκληρή μοίρα του έλληνα gastarbeiter ήταν μια θλιβερή σελίδα της ιστορίας μας που είχε περάσει ανεπιστρεπτί…»