Η καινούργια Κινηματογραφική Εβδομάδα μας υποδέχεται με πέντε νέες ταινίες να κυκλοφορούν στις Αίθουσες. Ξεχωρίζουν, για διαφορετικούς λόγους, η «Συμμορία των 8» του Γκάρι Ρος, με τις Σάντρα Μπούλοκ και Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά και το φιλμ «Αγαπώντας τον Πάμπλο», με πρωταγωνιστές τους, Χαβιέρ Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρουζ.

Αξιόλογες προτάσεις αποτελούν επίσης, οι «Ιστορίες Αγάπης που δεν Ανήκουν σ’ Αυτόν τον Κόσμο» της Φραντσέσκα Κομεντσίνι, από την Ιταλία, καθώς και η «Κρυφή Συνταγή» του Οφίρ Ραούλ.

Σε εξέλιξη βρίσκονται, τόσο το 8ο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας, το οποίο αποτελείται από δεκαοχτώ (18) κλασικές ταινίες οι οποίες προβάλλονται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, όσο και το καθιερωμένο Ταινιόραμα 2018 – Αναλυτικά οι προτάσεις μας για την 6η Εβδομάδα Προβολών.

«Ιστορίες Αγάπης που δεν Ανήκουν σ’ Αυτόν τον Κόσμο» (Amori che non sanno stare al mondo / Stories of Love that Cannot Belong to This World – 2017) της Φραντσέσκα Κομεντσίνι (Ιταλία)

Η Claudia και ο Flavio αγαπιούνταν για πολύ καιρό, παθιασμένα. Μια μέρα αυτό τελείωσε. Εκείνη είναι γύρω στα πενήντα και ο κόσμος μοιάζει ένα μέρος άγριο και αφιλόξενο, σαν ένα έρημο νησί. Εκείνος, αισθάνεται δυνατός, λάμπει από αυτοπεποίθηση και ενώ η Claudia αγωνίζεται να ξεχάσει, αυτός κυριεύεται από τη μανία να προχωρήσει. Όταν ο Flavio συναντά τη Giorgia, κάτω από την καλοκαιρινή βροχή, ο έρωτας τούς χτυπά από την πρώτη ματιά. Η ενέργεια μιας όμορφης κοπέλας γύρω στα 30 είναι ελιξίριο νεότητας και γι’ αυτόν, και δεν αργεί να υποκύψει σε κάθε επιθυμία της. Την ίδια περίοδο η Claudia γνωρίζει στο πανεπιστήμιο τη Νίνα. Την φοβίζουν η διαφορά ηλικίας, η ιδέα και μόνο να είναι σε σχέση με μια γυναίκα, κι αυτό που την κάνει να διστάζει πιο πολύ, είναι ότι ο σεβασμός δεν θα μεταμορφωθεί ποτέ σε αγάπη. Όμως, η Νίνα είναι τόσο όμορφη και σαγηνευτική, σχεδόν ακαταμάχητη.

Πρόκειται για μία αξιόλογη ντραμεντί σχέσεων από τη φημισμένη σκηνοθέτιδα Φραντσέσκα Κομεντσίνι (γνωστή κυρίως από την τηλεοπτική σειρά «Gomorrah»), η οποία επιστρέφει σε ταινία μεγάλου μήκους μετά τις βραβευμένες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας «A Special Day» (2012) και «The White Space» (2009). Η ταινία είναι ένα πορτρέτο ερωτικών σχέσεων, μια δυνατή ιστορία που μιλάει για εμάς, την αναζωογονητική έκρηξη του πάθους και την επώδυνη επούλωση της μνήμης. Ό,τι ακριβώς σημαίνουν οι ιστορίες αγάπης για τις ζωές μας.

«Ένα Αξέχαστο Καλοκαίρι» (Summer 1993 / Estiu 1993 – 2017) της Κάρλα Σιμόν (Ισπανία)

Η εξάχρονη Φρίντα κοιτάζει σιωπηλά τα τελευταία αντικείμενα που μπαίνουν σε κουτιά στο διαμέρισμα της μητέρας της που έχει πεθάνει. Αποχαιρετώντας την, οι φίλοι της ακολουθούν το αυτοκίνητο κουνώντας τα χέρια τους. Αν και η οικογένεια του αγαπημένου θείου της την υποδέχεται με ανοιχτή αγκαλιά, η Φρίντα χρειάζεται πολύ καιρό να συνηθίσει το νέο της σπίτι στην εξοχή, μακριά από τη Βαρκελώνη. Οι στιγμές παιδικού ενθουσιασμού και ξεγνοιασιάς, εναλλάσσονται με μοναχικές σκέψεις. Το βράδυ, η Φρίντα προσεύχεται για τη μητέρα της, που της λείπει τόσο πολύ, ενώ την ημέρα προσπαθεί να βρει τη θέση της σε αυτή τη νέα ζωή.

Η Κάρλα Σιμόν αφηγείται σχεδόν αυτοβιογραφικά την προσωπική της ιστορία σε ένα σπάνιο σκηνοθετικό ντεμπούτο αφοπλιστικής ειλικρίνειας αφιερώνοντας την ταινία στη μητέρα της. Ο συνδυασμός των καλοκαιρινών χρωμάτων και του γνώριμου μεσογειακού τοπίου  με τους σοβαρούς τόνους αυτού του δράματος ενηλικίωσης και της ανάγκης δημιουργίας μιας νέα οικογένειας, αποδεικνύεται ξεχωριστά συγκινητικός και ακαταμάχητα γοητευτικός χάρις στις εκπληκτικές αβίαστες ερμηνείες τόσο των μικρών όσο και των ενήλικων πρωταγωνιστών που καλούνται και αυτοί να αντιμετωπίσουν νέες ευθύνες και προκλήσεις. Το καλοκαιρινό φως διαλύει σχεδόν μαγικά τις σκιές του παρελθόντος σε μια μαγική πορεία προς μια νέα ζωή γεμάτη δυνατότητες. Το «Ένα Αξέχαστο Καλοκαίρι» μας συστήνει ένα νέο μεγάλο ταλέντο του ισπανικού σινεμά στο πρόσωπο της νεαρής Κάρλα Σιμόν σε μια από τις καλύτερες ταινίες που παρουσιάστηκαν στο περσινό Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου απέσπασε δύο βραβεία, το Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας, καθώς και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Generation Kplus. Επίσης αποτέλεσε την Επίσημη Πρόταση τηε Ισπανίας για το Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

«Η Συμμορία των 8» (Ocean’s 8 – 2018) του Γκάρι Ρος (Η.Π.Α.)

Πάνε πέντε χρόνια, οκτώ μήνες και 12 ημέρες. Τόσο πήρε στην Ντέμπι Όσεαν (Σάντρα Μπούλοκ) να σχεδιάσει τη μεγαλύτερη ληστεία της ζωής της. Ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται. Μία ομάδα από τις καλύτερες, ξεκινώντας από την παρτενέρ της στο έγκλημα, Λου Μίλερ (Κέιτ Μπλάνσετ). Μαζί, προσλαμβάνουν και τις υπόλοιπες «ειδικούς»: την κοσμηματοπώλη Αμίτα (Κάλινγκ), την πορτοφολού Κοστάνς (Ακουαφίνα), την εξπέρ στις διαρρήξεις Τάμι (Πόλσον), τη χάκερ Νάιν Μπολ (Ριάνα) και τη σχεδιάστρια μόδας Ρόουζ (Μπόναμ Κάρτερ). Ο στόχος είναι $150 εκατομμύρια δολάρια σε διαμάντια – διαμάντια που θα βρίσκονται στο λαιμό της παγκοσμίου φήμης ηθοποιού Ντάφνε Κλούγκερ (Χαθαγουέι), η οποία θα παρουσιάζει την εκδήλωση της χρονιάς, το Met Gala. Το σχέδιο δεν μπάζει από πουθενά. Όμως όλα πρέπει να τρέξουν ρολόι, αν η συμμορία θέλει να πετύχει το στόχο της και να τη βγάλει καθαρή.

Ο Γκάρι Ρος, σκηνοθέτης του «Pleasantville» αλλά και της πρώτης ταινίας της τετραλογίας του «The Hunger Games» αναλαμβάνει ένα νέο project. Η Συμμορία του Ocean επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά όμως, την ομάδα αποτελούν μόνο γυναίκες. Το all star καστ του νέου κεφαλαίου του Ocean’s franchise περιλαμβάνει τις Σάντρα Μπούλοκ, Κέιτ Μπλάνσετ, Αν Χάθαγουεϊ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Ριάνα, Μίντι Κάλινγκ, Ακουαφίνα, και Σάρα Πόλσον. Οι Στίβεν Σόντερμπεργκ και Τζορτζ Κλούνει συμμετέχουν αυτή τη φορά σε ρόλο παραγωγού.

«Κάθε ταινία είναι ένα είδος μοιρασμένης εμπειρίας. Αλλά όταν είσαι ανάμεσα σε εφτά άλλες γυναίκες, έχεις πολλά κοινά από την αρχή. Αυτό έκανε τη συνεργασία άνετη και απολαυστική.» – Αν Χάθαγουεϊ

«Αγαπώντας τον Πάμπλο» (Loving Pablo – 2017) του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα (Ισπανία, Βουλγαρία)

Η ταινία «Αγαπώντας τον Πάμπλο» του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα, καταγράφει την άνοδο και πτώση του μεγαλύτερου βαρόνου ναρκωτικών στον κόσμο, του Πάμπλο Εσκομπάρ, καθώς και την ερωτική του σχέση με τη διασημότερη δημοσιογράφο της Κολομβίας, Βιρχίνια Βαγιέχο. Πρωταγωνιστούν οι βραβευμένοι με Όσκαρ ηθοποιοί, Χαβιέρ Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρουζ, ενώ το σενάριο είναι βασισμένο στα απομνημονεύματα της Βαγιέχο, με τίτλο «Loving Pablo, Hating Escobar».

Το φιλμ ξεκινά από την εποχή που ο Εσκομπάρ είναι ήδη ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ακόμα όμως ο κόσμος δεν έχει καταλάβει από που πηγάζει η μεγάλη περιουσία και η εξουσία του. «Μέσα από τη σχέση του με τη Βαγιέχο, ο Εσκομπάρ μαθαίνει πώς να επικοινωνεί με τα μίντια και γίνεται ένα ισχυρό δημόσιο πρόσωπο με φωνή που εκπροσωπεί τον κόσμο. Θέλει να διοικήσει τη χώρα, να αλλάξει τα πράγματα για το καλό της χώρας – πάντα όμως με προσωπικό κίνητρο. Υπάρχει πάντα κάτι το υστερόβουλο στις πράξεις του και ο κόσμος δεν τον ανακαλύπτει παρά μόνο όταν είναι αργά», αναφέρει ο Χαβιέρ Μπαρδέμ.

Διαβάστε επίσης:

• Χαβιέρ Μπαρδέμ: Από τη «Θάλασσα Μέσα μου» στον Πάμπλο Εσκομπάρ

«Κρυφή Συνταγή» (The Cakemaker – 2017) του Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ (Ισραήλ, Γερμανία)

Ο Τόμας, ένας ταλαντούχος Γερμανός ζαχαροπλάστης, είναι ο εραστής του Όρεν, ενός παντρεμένου άνδρα από το Ισραήλ, που επισκέπτεται συχνά το Βερολίνο για δουλειές. Όταν ο Όρεν σκοτώνεται σε τροχαίο, ο Τόμας ταξιδεύει στην Ιερουσαλήμ για να μάθει περισσότερα για το παρελθόν του αγαπημένου του. Έτσι, θα πλησιάσει τη γυναίκα του, την Ανάτ, κρατώντας κρυφή την ταυτότητά του και προτείνοντάς της να δουλέψει στο καφέ της. Εκείνη δέχεται. Τα γλυκά που φτιάχνει θα φέρουν κοσμοσυρροή στο κατάστημα, αλλά ο ίδιος κάνει δύο βασικά λάθη: δεν χρησιμοποιεί κοσέρ υλικά και αδυνατεί να προβλέψει πού θα καταλήξει η σχέση του με τη νεαρή χήρα. Και προκειμένου να προστατέψει την πραγματική του ταυτότητα θα τραβήξει το ψέμα του μέχρι απροσδόκητα άκρα.

Σ’ αυτή τη μυστική συνταγή για τα σκευάσματα της απώλειας και της λαχτάρας, οι άνθρωποι αποζητούν την ίδια γλυκιά γεύση της ζωής, πέρα από τα σύνορα της καταγωγής και της κουλτούρας τους. Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι το 2017 και συμμετοχή στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες» του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2017.

«Τοποθετημένη σε μια μελαγχολική αλλά γεμάτη ζωή άποψη της Ιερουσαλήμ και βασισμένη σε μια προσωπική μου εμπειρία, η ταινία μιλάει για χαρακτήρες που εύχονται να παραμερίσουν τους ορισμούς τους σχετικά με την εθνικότητα, την σεξουαλικότητα και τη θρησκεία. Είναι μια ιστορία γεμάτη αγάπη για τους ανθρώπους, τη ζωή, το φαγητό και το σινεμά. Είναι η δική μου ιστορία. Η ιστορία μετακινείται ανάμεσα στο Βερολίνο και την Ιερουσαλήμ, ανάμεσα στην ανατολή και τη δύση, ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Σε αυτό το ταξίδι ο Τόμας, ο οποίος αναζητά να ιαθεί μετά από την απώλεια που βιώνει, θα παραστεί αυτόπτης μάρτυρας μιας ενδο-ισραηλινής σύγκρουσης που έχει σχέση με τη θρησκεία και τον λαϊκισμό.» – Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ