Η καινούργια Κινηματογραφική Εβδομάδα μας υποδέχεται με έξι νέες ταινίες να κυκλοφορούν στις Αίθουσες. Ξεχωρίζει το «Happy End» του Μίκαελ Χάνεκε και το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, «Δεν Είμαι ο Νέγρος σου» του Ραούλ Πεκ. Αξιόλογη πρόταση αποτελεί επίσης το «Lines» του Βασίλη Μαζωμένου, ενώ η εβδομάδα διαθέτει και blockbuster: «Justice League» του Ζακ Σνάιντερ.

«Happy End» (2017) του Μίκαελ Χάνεκε (Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία)

Μια εύπορη οικογένεια είναι ιδιοκτήτρια μιας εντυπωσιακής έπαυλης στο Καλαί της Βόρειας Γαλλίας, όχι πολύ μακρυά από τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Τα μέλη της παίζουν κρυφτούλι μεταξύ τους. Ο ηλικιωμένος πάτερ φαμίλιας σχεδιάζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Η κόρη του διαλέγει την εργασιομανία καλύπτοντας τη συναισθηματική της απονέκρωση. Ο γιος του δεν είναι ο πιστός σύζυγος που όλοι εικάζουν. Ο εγγονός του φανερώνεται ανεπαρκής σε όλα. Η 13χρονη δισέγγονή του δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται.

Ο σκηνοθέτης της «Λευκής Κορδέλας» και του «Amour» εισχωρεί στα μυστήρια μιας εύπορης γαλλικής οικογένειας, τα μέλη της οποίας παίζουν επικίνδυνο κρυφτούλι μεταξύ τους. Καθώς οι αλήθειες ξεσκεπάζονται μία προς μία, ο σκηνοθέτης αποκαλύπτει ένα υπόγειο δίκτυο απόγνωσης και αλλοτρίωσης που απλώνει τις ρίζες του από τη μια γενιά στην άλλη. Ο Μίκαελ Χάνεκε δεν ζητάει συμπάθεια για τους ήρωές του και δεν χαρίζει την ανακούφιση μιας ικανοποιητικής κατακλείδας. Μόνο για ένα πράγμα θέλει να βεβαιώσει, όποιος πιστεύει στα χάπι εντ σε αυτή τη ζωή, ας είναι έτοιμος να εκπλαγεί δυσάρεστα. Πρωταγωνιστεί η Ιζαμπέλ Ιπέρ, η οποία συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον 75χρονο δημιουργό μετά τις ταινίες «Η Δασκάλα του Πιάνου» και «Αγάπη».

Στο εξαιρετικό κινηματογραφικό σύμπαν του Αυστριακού δημιουργού, οι ιστορίες και εικόνες μετουσιώνονται, δημιουργώντας έναν προσωπικό κόσμο, στον οποίο ο Μίκαελ Χάνεκε καλεί τον θεατή να μυηθεί και να ταξιδέψει. Ο σκηνοθέτης με τη χαρακτηριστική λιτή, διεισδυτική ματιά που ανατέμνει «κλινικά» την ανθρώπινη ύπαρξη και τη βία, αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια του σύγχρονου κινηματογράφου.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα στον Μίκαελ Χάνεκε: Ένας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ και η νέα ταινία του Μίκαελ Χάνεκε: «Happy End»

«Lines» (2016) του Βασίλη Μαζωμένου (Ελλάδα)

Ελλάδα, σήμερα. Μια κοινωνία σε κατάρρευση. Επτά διαφορετικοί άνθρωποι που φτάνουν στα όρια τους, καταρρέουν μαζί της. Αν και υπάρχουν ανάμεσα τους εμφανείς συγγενικές, φιλικές, αλλά και τυχαίες συνδέσεις, πιο πολύ όλους τους ενώνει η ίδια πράξη. Ένα τηλεφώνημα σ’ ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης, στην «γραμμή ζωής». Εκεί ψάχνουν το όριο της ζωής και του θανάτου, το όριο της επικοινωνίας, αλλά και το όριο της ελπίδας…

Τρία χρόνια μετά το αξιόλογο φιλμ «10η Ημέρα», o καταξιωμένος σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος, επιστρέφει δυναμικά με μία επίσης πολιτικοποιημένη και επίκαιρη δημιουργία. Η ταινία «Lines», εμπνεύστηκε το θέμα της από τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα της κρίσης και αποτελεί το πιο φιλόδοξο πρότζεκτ του δημιουργού, παίρνοντας αφορμή από τις (τουλάχιστον) 4.000 αυτοκτονίες που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας στην περίοδο της οικονομικής κρίσης. Επτά συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων σε απόγνωση που φλερτάρουν με την ιδέα της αυτοκτονίας και ο τηλεφωνητής ενός κέντρου ψυχολογικής υποστήριξης που λέγεται «Γραμμή Ζωής».

«Η ταινία προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα απέναντι στη συνεχιζόμενη τραγωδία που βιώνει η Ελλάδα. Τα θύματα της οικονομικής κρίσης γίνονται τα θύματα της επόμενης ημέρας. Μέσα από τα ψυχικά τους ερείπια, προβάλλουν τα ερείπια μιας ολόκληρης χώρας που προσπαθεί να κραυγάσει το πρόβλημά της, μέσα από λυγμούς που ακούγονται στις τηλεφωνικές γραμμές.» – Βασίλης Μαζωμένος

«Δεν Είμαι ο Νέγρος σου» (I Am Not Your Negro – 2016) του Ραούλ Πεκ (Η.Π.Α., Γαλλία)

Με μια αφήγηση που αποτελείται εξ ολοκλήρου από τα λόγια του συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουϊν (1924-1987), από προσωπικές του εμφανίσεις και από το κείμενο του τελευταίου του βιβλίου, Remember This House, που έμεινε ημιτελές, το ντοκιμαντέρ αυτό που βρέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ είναι η επιτομή του «black power». Μιλώντας για τους τραγικούς θανάτους των ηγετών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα Μάλκομ Εξ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μέντγκαρ Έβερς, καταδεικνύει το πώς η εικόνα (και η πραγματικότητα) των μαύρων στη σημερινή Αμερική είναι κατασκευασμένη και επιβεβλημένη.

Βασισμένος σε σενάριο του Τζέιμς Μπάλντουιν και με αφήγηση από τον Σάμιουελ Τζάκσον, ο σκηνοθέτης Ραούλ Πεκ, μας προσφέρει απλόχερα ένα από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα. Μία ωδή στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά παράλληλα και μία αριστουργηματική ταινία τεκμηρίωσης, την οποία είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε και στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου και απέσπασε το Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας.

Διαβάστε επίσης:
Δέκα ταινίες για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

«Justice League» (2017) του Ζακ Σνάιντερ (Η.Π.Α.)

Η ώρα της «Justice League» έφτασε. Τα πρώτα ψήγματα μπήκαν ήδη στις ταινίες «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» και «Ομάδα Αυτοκτονίας», με τον Μπρους Γουέιν (Μπάτμαν) να ανταλλάσσει απόρρητες πληροφορίες με την Νταϊάνα Πρινς (Wonder Woman) και την Αμάντα Γουόλερ για νέα άτομα με υπερδυνάμεις. Χάρη στην ανιδιοτελή θυσία του Σούπερμαν, που αποκαθιστά την πίστη του στην ανθρωπότητα, ο Μπρους Γουέιν ζητά τη βοήθεια της νέας του συμμάχου, Νταϊάνα Πρινς, για να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη πιο επικίνδυνο εχθρό. Πρωταγωνιστούν: Τζάρεντ Λέτο, Γκαλ Γκαντότ, Μπεν Άφλεκ, Άμπερ Χερντ, Έιμι Άνταμς, Χένρι Καβίλ, Τζέισον Μομόα, Τζέσε Άιζεμπεργκ, Έζρα Μίλερ, Νταϊάν Λέιν, Τζέρεμι Άιρονς, Τζ. Κ. Σίμονς, Γουίλεμ Νταφόε

«Stronger» (2017) του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (Η.Π.Α.)

Η αληθινή ιστορία του Τζεφ Μπάουμαν (Τζέικ Τζίλενχαλ), που έχασε τα πόδια του στη βομβιστική επίθεση στο Μαραθώνιο της Βοστόνης. Η ταινία αφηγείται την προσπάθεια του Τζεφ Μπάουμαν και της οικογένειάς του να ξεπεράσουν την τραγωδία. Πρωταγωνιστούν: Τζέικ Γκίλενχαλ, Τατιάνα Μασλάνι, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Ρίτσαρντ Λέιν Τζούνιορ, Νέιτ Ρίτσμαν, Λένι Κλαρκ.

«Όταν διάβασα το προσχέδιο του σεναρίου, μου έκανε εντύπωση το χιούμορ του και δεν περίμενα να γελάω. Μετά με έκανε να σκεφτώ ανθρώπους που αγαπώ και υποφέρουν, που αισθάνθηκαν πως δεν μπορούν να συνεχίσουν. Η ιστορία του Τζεφ σε κάνει να αισθάνεσαι ότι μπορείς. Και μου φάνηκε μια πολύ σημαντική ιστορία που πρέπει να την πούμε.» – Τζέικ Τζίλενχαλ

«Αρδέννες» (The Ardennes / D’Ardennen – 2015) του Ρόπιν Προντ (Βέλγιο)

Οι «Αρδέννες» αποτελούν μια αιματηρή ιστορία εκδίκησης και μάταιης βίας, με ένα στιλιζάρισμα που θυμίζει το σινεμά του Ταραντίνο. Τα αδέρφια Ντέιβ και Κένι ξανασμίγουν μετά την αποφυλάκιση του Κένι τέσσερα χρόνια έπειτα από μια αποτυχημένη ληστεία. Ενώ ο απροσάρμοστος Κένι είναι έτοιμος να μπλέξει και πάλι με τα ναρκωτικά, ο Ντέιβ και η Συλβί, το κορίτσι που άφησε πίσω ο Κένι, έχουν υιοθετήσει μαζί ένα πιο καθαρό τρόπο ζωής. Τίποτε όμως δεν θα είναι ίδιο ανάμεσα στα αδέρφια καθώς ξεδιπλώνονται μια σειρά από αποκαλύψεις και το έγκλημα ενώνει και πάλι τις τύχες τους σε ένα αναπάντεχο θρίλερ η τελευταία πράξη του οποίου λαμβάνει χώρα στις περίφημες Αρδέννες του Βελγίου.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρόπιν Προντ με την υποβλητική σκοτεινή σινεμασκόπ φωτογραφία ξεδιπλώνει μεθοδικά μια αιματηρή νουάρ, βιβλικών αποχρώσεων οικογενειακή τραγωδία γεμάτη αναπάντεχες ανατροπές χωρίς παράλληλα ποτέ να αγνοεί τον κοινωνικό περίγυρο των ηρώων καταγράφοντας μια αδιέξοδη Ευρώπη που βυθίζεται στην ξενοφοβία και την αναίτια βία. Οι Αρδέννες, μνημείο μιας καθοριστικής μάχης απέναντι στα ναζιστικά στρατεύματα και μαζί ανάμνηση της παιδικής αθωότητας για τα αδέρφια μετατρέπονται σε ένα πολλαπλό σύμβολο. Από τους παραγωγούς του εξαιρετικού Bullhead, οι «Αρδέννες» αποτέλεσαν παράλληλα και την Επίσημη Πρόταση του Βελγίου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2017. Πρωταγωνιστούν: Κέβιν Γιάνσενς, Γιερόεν Πέρσεβαλ, Βέρλε Μπέτενς, Γιαν Μπίζβοετ, Βιβιάν ντε Μουίντσκ.