Η ταινία του ελβετού σκηνοθέτη, Ολιβιέ Ζισουά, «Σαν πέτρινα λιοντάρια», παρουσιάζει δύο διαμετρικά αντίθετους λόγους, την ποιητική γραφή των εξόριστων ποιητών και την ηθική εκμηδένιση της ανθρώπινης υπόστασής, όπως αυτή επιχειρήθηκε στα στρατόπεδα της Μακρονήσου. 

 

«Τη δύναμη της ποίησης, σε αντίστιξη με τα ερείπια- αδιάψευστο μάρτυρα του χώρου- και την προπαγάνδα της εποχής» λέει χαρακτηριστικά ο 43χρονος Ελβετός σκηνοθέτης, μιλώντας για την ταινία του, μια συμπαραγωγή Ελβετίας, Γαλλίας και Ελλάδας.

Η κυβερνητική προπαγάνδα, αποκαλύπτεται μέσα από ελληνικά και βρετανικά κινηματογραφικά επίκαιρα, αλλά και από τα προπαγανδιστικά περιοδικά της εποχή, όπως το  «Σκαπανεύς», το «Αναμόρφωσις» κ.α. Η ταινία χρησιμοποιεί και υλικό από την ανέκδοτη συλλογή των φωτογραφιών του Νίκου Μάργαρη, από τις συλλογές των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Σημειώνεται πως τα ποιήματα της ταινίας διαβάζουν έλληνες ηθοποιοί. 

Ο τίτλος της ταινίας, «Σαν πέτρινα λιοντάρια» οδηγεί στο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, «Οι γερόντοι μας», που έγραψε ο ποιητής το 1949, εξόριστος στη Μακρόνησο.Το ποίημα περιλαμβάνεται στη συλλογή του Γιάννη Ρίτσου «Πέτρινος Χρόνος» και ήταν, όπως εξηγεί ο Ολιβιέ Ζισουά, η αφετηρία για την πολύμηνη έρευνά του μαζί με τους συνεργάτες του, γύρω από τη Μακρόνησο. 

Ο 43χρονος Ολιβιέ Ζισουά ασχολείται κυρίως με ντοκιμαντερ. Από το 2001 έχει σκηνοθετήσει τρία ντοκιμαντερ: “Far from the villages”, “Djourou, a rope round your neck” και “Mah Damba, une griotte en exil”.