Έχοντας πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του, πριν από λίγες ημέρες στο 75ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, το «Men», κυκλοφορεί πλέον στις εγχώριες Κινηματογραφικές Αίθουσες. Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Υποψήφιου για Όσκαρ, Βρετανού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Άλεξ Γκάρλαντ, που το 2014 μας χάρισε το εξαιρετικό «Ex Machina», που δικαίως συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας του 21ου αιώνα.

Ο Άλεξ Γκάρλαντ (Από Μηχανής, Αφανισμός) παρουσιάζει ένα ακόμα αριστοτεχνικό δείγμα υπαρξιακού τρόμου και σκηνοθετεί την υποψήφια για Όσκαρ, Τζέσι Μπάκλεϊ (The Lost Daughter) και τον Ρόρι Κινίαρ (Το Παιχνίδι της Μίμησης) σε πολλαπλούς ρόλους. Το ανατρεπτικό όραμα του δημιουργού υπογράφει μία συμβολική, αιχμηρή και πυρετώδη ταινία με παραισθητική κλιμάκωση που θέτει ερωτήματα για τα απαρχαιωμένα στερεότυπα που ταλανίζουν τον πολιτισμό μας μέχρι σήμερα.

Μετά από μία προσωπική τραγωδία, η Χάρπερ (Τζέσι Μπάκλεϊ) αποσύρεται στην πανέμορφη αγγλική εξοχή για να θεραπεύσει το τραύμα της. Όμως κάτι ή κάποιος από το δάσος εμφανίζεται και την παρενοχλεί. Αυτό που ξεκινάει σαν αδιόρατος φόβος εξελίσσεται σε καθολικό εφιάλτη, που φιλοξενεί τις πιο σκοτεινές της αναμνήσεις.

Μία γυναίκα μόνη σε ένα μεγάλο και απομονωμένο σπίτι, μία βόλτα στο δάσος κι ένας ξένος που την παρακολουθεί μέσα από τα χαμόδεντρα. Όλα αυτά θυμίζουν κλασικό θρίλερ. Αλλά το «Men δεν είναι ένα συμβατικό θρίλερ, ακόμα κι αν επιστρατεύει τα πιο σαγηνευτικά συστατικά του είδους για να διαπεράσει την επιφάνεια και να καθηλώσει τον θεατή.

Στον πυρήνα της ταινία βρίσκεται μια ιστορία για μία σημαντική κρίση της εποχής μας που αφορά την αρρενωπότητα και τις εκφάνσεις της, την υποδόρια ή εξωτερικευμένη επιθετικότητα, τη μετάνοια, τις απαρχαιωμένες απόψεις και τις προσδοκίες μιας ολόκληρης κουλτούρας. Είναι μια ταινία που ενδιαφέρεται για τους δομικούς μύθους που δίνουν ζωή στην κουλτούρα μας και που το κοινό φέρει μαζί του στην αίθουσα.

«Είναι τα πράγματα που σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό και μερικά από αυτά που έχω ακουμπήσει στις προηγούμενες ταινίες μου» λέει ο Γκάρλαντ. «Αλλά ήθελα να κάνω μία ταινία που αφήνει τους θεατές να προβάλουν όσα περισσότερα στοιχεία μπορούν, όπου ο θεατής είναι συμμέτοχος στην αφήγηση. Η ταινία λειτουργεί σαν ένας παράξενος καθρέφτης και οι άνθρωποι θα έχουν τη δική τους άποψη για το τι αφορά ή δεν αφορά».

Αυτό το ανοιχτό στην ερμηνεία κλίμα ευδοκίμησε ήδη από το καστ του «Men». Οι δύο πρωταγωνιστές, η Τζέσι Μπάκλεϊ, που υποδύεται την υπό επίθεση Χάρπερ και ο Ρόρι Κινίαρ, σε πολυμορφική ερμηνεία και πολλαπλούς ρόλους με την ίδια φυσιογνωμία, έφεραν τις δικές τους ιδέες στην ιστορία. Οι ρόλοι τους έπρεπε να είναι συγχρονισμένοι.

Καθώς η Χάρπερ προσπαθεί να πενθήσει και να ξεπεράσει τη βίαιη έκβαση του γάμου της, δεν μπορεί να αποδράσει από ένα χωριό με άντρες που την παρενοχλούν και την απειλούν, όλοι με το ίδιο πρόσωπο σε ερμηνεία του Ρόρι Κινίαρ. Υπάρχει κάτι ολοένα και πιο αλλόκοτο σε αυτόν τον νοσηρό παράδεισο των αρχέτυπων, που μοιάζουν με φράκταλ από την ίδια πηγή, κολλημένα σαν σπασμένα κομμάτια, καθώς περικυκλώνουν τη Χάρπερ.

Η Μπάκλεϊ λέει: «H ταινία είναι μέρος μιας έντονης συζήτησης ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες, που συμβαίνει τώρα. Έχουν προκύψει πολλά σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια και θεωρώ ότι η ταινία είναι μία πρόκληση και όχι μία απάντηση».

Ο Κινίαρ προσθέτει: «Νομίζω ότι η ταινία εξαπλώνεται στα λημέρια του τρόμου για να πει κάτι για την αλληλεπίδραση ανάμεσα στα δύο φύλα, για το τι μπορεί να κάνει ένας άντρας κοινωνικά και μέσα σε μία σχέση. Ελπίζω το κοινό να νιώσει αυτό που ένιωσα όταν διάβασα το σενάριο, το βάθος του, τον αιφνιδιασμό, την ομορφιά και την αποκάλυψη του ποιοι είμαστε όλοι εμείς».

Αυτή είναι η τρίτη ταινία που γράφει και σκηνοθετεί ο Γκάρλαντ, του οποίου το έργο εξερευνά τη φιλοσοφία, την επιστήμη, αλλά και την ηθική. Οι ταινίες του προκαλούν, αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τα θέματα τους και πυροδοτούν συζητήσεις. Στο «Men», όλα τα στοιχειώδη συστατικά του τρόμου – η απομόνωση, η φύση, οι ξένοι, η γονιμότητα, η καταστρατήγηση, το υπερφυσικό – είναι παρόντα.

Πιστή στο φόρμα του είδους του τρόμου, η κλιμακούμενη ένταση οδηγεί σε μία κορύφωση τρομαχτικών εικόνων. Αλλά αυτές οι παραισθητικές εικόνες αντανακλούν πραγματικές αλληλεπιδράσεις, κοινωνικά δόγματα, χάσματα και διακρίσεις που εντοπίζουμε κάθε μέρα.

«Το δημιουργικό πηγάδι του Άλεξ δεν έχει πάτο, αλλά πάντα αναδύεται ένα μεγάλο ερώτημα στο κέντρο του έργου του» παρατηρεί η Μπάκλεϊ. «Και το ερώτημα στο σενάριο αφορά την αρρενωπότητα και πώς σχετίζεται με αυτό που ζούμε σήμερα. Η ταινία είναι μία αιχμηρή διερεύνηση όλου αυτού. Όταν γυρίζαμε την ταινία, κάναμε πολλές συζητήσεις, νέα πράγματα αποκαλύπτονταν, αλλά ακόμα ψάχνουμε απαντήσεις».

Η ταινία αφήνει ανοιχτά ερωτήματα για το κοινό. «Αυτή η ταινία στηρίζεται στο ότι η ιστορία είναι μοιρασμένη εξίσου ανάμεσα στους αποδέκτες και τους αφηγητές» λέει ο δημιουργός. «Περισσότερο από κάθε άλλη ταινία που έχω κάνει, αυτή προσκαλεί το κοινό να πάρει μέρος στη συζήτηση».

Όμως, η ιστορία έχει μία καλά δουλεμένη δομή και ανατρέπει τις συμβάσεις για να καθηλώσει το κοινό. Η κακόβουλη δύναμη, αντί να δυναμώνει, μοιάζει να γίνεται ευάλωτη και απεγνωσμένη. «Είχε ενδιαφέρον γιατί αφαιρεί αυτό που κάνει τον τρόμο τόσο απειλητικό, δηλαδή τη δύναμη του τέρατος που δεν κατατροπώνεται. Αυτό που συμβαίνει εδώ μειώνει αυτή τη δύναμη, καθώς γίνεται πιο παθητική και προκαλεί μία άλλη αντίδραση» λέει ο Γκάρλαντ.

Men
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Άλεξ Γκάρλαντ
Πρωταγωνιστούν: Τζέσι Μπάκλεϊ, Ρόρι Κινίαρ, Πάαπα Εσιέντου
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ρομπ Χάρντι
Σχεδιασμός Παραγωγής: Μαρκ Ντίγκμπι
Μοντάζ: Τζέικ Ρόμπερτς
Μουσική: Τζέοφ Μπάροου, Μπεν Σαλισμπέρι
Έτος Παραγωγής: 2022
Χώρα Παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο
Διάρκεια: 100 λεπτά
Κυκλοφορεί στους Κινηματογράφους από την Πέμπτη 2 Ιουνίου