Ο Κόλιν Φάρελ, (Colin Farrell) γεννήθηκε στις 31 Μαΐου του 1976, στο Δουβλίνο, της Ιρλανδίας και είναι γιος του πρώην ποδοσφαιριστή Ίμον Φάρελ και ανιψιός του Τόμι Φάρελ, επίσης ποδοσφαιριστή. Φιλοδοξούσε και ο ίδιος να ακολουθήσει τα επαγγελματικά βήματα του πατέρα του, όμως το ενδιαφέρον του για την υποκριτική τον ώθησε να σπουδάσει στο Gaiety School of Drama στο Δουβλίνο και να “παίξει μπάλα” στα γήπεδα της μεγάλης οθόνης. Με αφορμή τα γενέθλιά του, θυμόμαστε 7 χαρακτηριστικές ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.

«Το Όνειρο της Κασσάνδρας» (Cassandra’s Dream – 2007) του Γούντι Άλλεν

Το «Όνειρο της Κασσάνδρας» είναι το ιστιοπλοϊκό που αγοράζουν τα αδέλφια Τέρι (Κόλιν Φάρελ) και Ίαν (Γιούαν ΜακΓκρέγκορ) Μπλέιν. Ο Τέρι δουλεύει σε συνεργείο αυτοκινήτων ενώ ο Ίαν έχει την οικογενειακή επιχείρηση των γονιών τους. Κάποια μέρα, ο Τέρι θα χάσει πολλά χρήματα στα χαρτιά ενώ ο Ίαν θα ερωτευτεί παράφορα μια όμορφη ανερχόμενη ηθοποιό (Χάλι Άτγουελ). Τα αδέλφια θα βρεθούν σε αδιέξοδο οπότε θα αναγκαστούν να ζητήσουν χρηματική βοήθεια από τον θείο τους (Τομ Γουίλκινσον) ο οποίος θα τους ζητήσει με τη σειρά του μια χάρη.

Ο Γούντι Άλεν, με τη βοήθεια του Βίλγκος Ζίγκμοντ στη φωτογραφία και του Φίλιπ Γκλας στη μουσική, παραδίδει μία μεστή και ώριμη ταινία. Η ταινία κινείται από μια οπτική στην κοινωνική διαστρωμάτωση του πλαισίου των ηρώων, όπως έκανε και στην προηγούμενη ταινία του, «Match Point», δίνοντας ταυτόχρονα θριλερικές διαστάσεις στην εξέλιξη της υπόθεσης. Ο Άλεν καταγράφει με οξυδέρκεια και λεπτότητα τις διάφορες καταστάσεις, τοποθετώντας τα πρόσωπά του σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον, σχολιάζοντας έμμεσα τον τρόπο λειτουργίας ενός κοινωνικού συστήματος, όπου το άτομο δεν είναι παρά θύμα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών χαρακτηρίζονται ως ικανοποιητικές.

«Αποστολή στην Μπριζ» (In Bruges – 2008) του Μάρτιν ΜακΝτόνα

Έπειτα από μια δύσκολη και παράνομη δουλειά στο Λονδίνο, οι δυο εκτελεστές Ρέι (Κόλιν Φάρελ) και Κεν (Μπρένταν Γκλίζον) διατάζονται από το αφεντικό τους Χάρι (Ρέιφ Φάινς) να αποσυρθούν για λίγο και να κρυφτούν στην Μπριζ, μια πόλη του Βελγίου. Εκεί, ο Ρέι συνειδητοποιεί ότι το αφεντικό τους, τον θέλει νεκρό από το χέρι του Κεν. Ένα road trip ξεκινάει, όπου ο Ρέι βλέπει ξεκάθαρα πια ότι “αν θέλεις να γίνει σωστά μια δουλειά, απλώς κάντην μόνος σου”.

Από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Μάρτιν ΜακΝτόνα («Six Shooter», Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους 2006) έρχεται μια μαύρη κομεντί, μια ιστορία πάνω στη φιλία, την τιμή και την πίστη με πρωταγωνιστές τον Κόλιν Φάρελ, τον Ρέιφ Φάινς και τον Μπρένταν Γκλίζον. Το σενάριο του Μάρτιν ΜακΝτόνα ήταν Υποψήφιο για Όσκαρ, ενώ και οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές, δίνουν τον καλύτερο εαυτός τους, με τον Κόλιν Φάρελ να αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη και να εξιλεώνεται για προηγούμενες επιλογές του – ας μην ξεχνάμε ότι το 2004 είχε υποδυθεί τον Μέγα Αλέξανδρο στο φιλμ «Alexander» του Όλιβερ Στόουν…

«Όταν πρωτοβρέθηκα εκεί, σχεδόν πριν τέσσερα χρόνια, είχα αντικρουόμενες απόψεις και συναισθήματα γι’ αυτό το μέρος. Άρχισα να πλάθω δύο χαρακτήρες για την ιστορία μου, οι οποίοι ίσως θα ταίριαζαν στην Μπριζ και ξεκίνησα να γράφω πάνω σ’ αυτούς τους ήρωες […] Δεν έγραψα τους διαλόγους έχοντας στο νου μου τον κάθε ηθοποιό συγκεκριμένα. Αρχικά ο Ρέι (Φάρελ) και ο Κεν (Γκλίζον) ήταν Λονδρέζοι. Τους έκανα όμως Ιρλανδούς όταν πήραν τους ρόλους οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί. Όλα πήραν τον δρόμο τους μετά απ’ αυτό – η σχέση τους και ο ανταγωνισμός τους με τον Χάρι (Φάινς). Όλοι οι ήρωες αναζητούν απαντήσεις, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Στο τέλος της ταινίας, επιτέλους ο θεατής θα έχει καταλάβει τι οδήγησε τον καθένα στις πράξεις του, τους λόγους πίσω από κάθε πράξη τους, μεταξύ των οποίων και αυτές που προηγήθηκαν της άφιξής τους στην Μπριζ. Ο Κεν και ο Ρέι δεν γνωρίζονταν πολύ καλά πριν τη βρωμοδουλειά τους στο Λονδίνο, και αναγκάζονται πλέον να συμβιώσουν σε ένα περίεργο μέρος. Ενώ αρχικά τα βρίσκουν σκούρα μεταξύ τους, τελικά έρχονται κοντά ο ένας στον άλλον όσο ανακαλύπτουν πράγματα για τον εαυτό τους.» – Μάρτιν ΜακΝτόνα

«Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους» (The Imaginarium of Doctor Parnassus – 2009) του Τέρι Γκίλιαμ

Ο Δρ. Παρνάσους διαθέτει το μοναδικό χάρισμα να καθοδηγεί τη φαντασία του άλλου. Ταυτόχρονα, όμως, βαρύνεται από ένα σκοτεινό μυστικό. Αμετανόητος τζογαδόρος, πριν από εκατοντάδες χρόνια, έβαλε ένα στοίχημα με τον διάβολο, τον κύριο Νικ και κέρδισε την αθανασία. Αιώνες αργότερα, όταν γνώρισε την πραγματική αγάπη, αποφάσισε να κάνει μια ακόμη συμφωνία μαζί του, ανταλλάσσοντας την αθανασία με τη νιότη, με έναν και μόνο όρο. Μόλις η κόρη του συμπληρώσει τα 16 της χρόνια, να πάψει να ανήκει σε αυτόν. Η κόρη του, Βαλεντίνα, πλησιάζει τα 16 και ο Δρ. Παρνάσους θέλει απεγνωσμένα να την προστατέψει από την προδικασμένη μοίρα της. Ο κύριος Νικ έρχεται για να εισπράξει τα «κέρδη» του, αλλά μη μπορώντας να αντισταθεί στην επιθυμία να βάλει ένα ακόμα στοίχημα, επαναδιαπραγματεύεται το τίμημα. Αυτός που θα κερδίσει την Βαλεντίνα είναι αυτός που θα παραπλανήσει πρώτος πέντε ψυχές. Σε αυτό τον συγκλονιστικό, εκρηκτικό και υπέροχα φανταστικό αγώνα ενάντια στον χρόνο, ο Δρ. Παρνάσους πρέπει να παλέψει για να σώσει τη ζωή της κόρης του και να αναιρέσει οριστικά τα λάθη του παρελθόντος.

Ο οραματιστής σκηνοθέτης μπορεί να έχει αποκτήσει επάξια τη φήμη του ευρηματικού πρωτοπόρου, αλλά η μεταφορά των δημιουργιών του στη μεγάλη οθόνη δεν υπήρξε πάντα εύκολο εγχείρημα. Ο τραγικός θάνατος του Χιθ Λέτζερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Φανταστικού Κόσμου του Δρ. Παρνάσους», παραλίγο να στοιχίσει την ακύρωση της παραγωγής. Ο Γκίλιαμ όμως, έδωσε σκληρή μάχη για να καταφέρει να μετασκευάσει την ιστορία ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει τις σκηνές με τη χαρισματική ερμηνεία του αδικοχαμένου ηθοποιού. Ο σκηνοθέτης, το καστ και το επιτελείο του εργάστηκαν ακατάπαυστα για να ολοκληρώσουν το ταξίδι που ξεκίνησε από την αχαλίνωτη φαντασία του Γκίλιαμ και του σεναριογράφου Τσαρλς ΜακΚέον. Πρωταγωνιστούν: Κρίστοφερ Πλάμερ, Τομ Γουέιτς, Λίλι Κόουλ, Τζόνι Ντεπ, Τζουντ Λο, Κόλιν Φάρελ, Χιθ Λέτζερ.» – Τέρι Γκίλιαμ

«Είμαι ευγνώμων στον Τζόνι Ντεπ, τον Κόλιν Φάρελ και τον Τζουντ Λο καθώς και σε όλους όσοι συμμετείχαν στην ταινία και μας βοήθησαν να την ολοκληρώσουμε […] και χαίρομαι που ο κόσμος θα μπορέσει να απολαύσει την εκπληκτική ερμηνεία του Χιθ Λέτζερ.

«Δεσποινίς Τζούλια» (Miss Julie – 2014) της Λιβ Ούλμαν

Μεταφερόμαστε στην Ιρλανδία του 1880. Ένα καλοκαιρινό βράδυ, σε μια ατμόσφαιρα αχαλίνωτου γλεντιού και χαλαρών κοινωνικών περιορισμών, η Δεσποινίς Τζούλια (Τζέσικα Τσαστέιν) και ο Τζον (Κόλιν Φάρελ), υπηρέτης του πατέρα της, χορεύουν και πίνουν, γοητεύουν και χειραγωγούν ο ένας τον άλλο. Εκείνη γεμάτη υπεροψία, εκείνος αγενής, αλλά τους ενώνει η ίδια απέχθεια, που σταδιακά μετατρέπεται σε έλξη. Η οικειότητα τους οδηγεί σε απελπισμένα σχέδια και στο όραμα μιας κοινής ζωής. Αβέβαιοι για το αν θα ξημερώσει μια μέρα γεμάτη ελπίδα ή όχι, οι δύο ήρωες καταφεύγουν σε μια τελική πράξη που θυμίζει Ελληνική τραγωδία. Η «Δεσποινίς Τζούλια» απεικονίζει μια σφοδρή ερωτική μάχη για δύναμη και κυριαρχία, μέσα από ένα παιχνίδι παραπλάνησης κι αποστροφής.

Βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, η «Δεσποινίς Τζούλια» (Miss Julie) της Λιβ Ούλμαν, καταφέρνει να μεταδώσει στους θεατές την ένταση και το πάθος ανάμεσα στους δύο βασικούς πρωταγωνιστές. Με όμορφη φωτογραφία και λιτά αλλά προσεγμένα σκηνικά, η ταινία διηγείται με συνέπεια μία ιστορία, η οποία καταφέρνει ταυτόχρονα να μας μεταφέρει σε μία άλλη εποχή, παραμένοντας την ίδια στιγμή διαχρονικά επίκαιρη.

«Ο Αστακός» (The Lobster – 2015) του Γιώργου Λάνθιμου

Μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σ’ ένα δυστοπικό, κοντινό μέλλον, όπου όλοι οι μόνοι άνθρωποι, σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωμένοι να βρουν έναν ταιριαστό σύντροφο μέσα σε σαράντα πέντε (45) ημέρες. Αν αποτύχουν, μεταμορφώνονται σ’ ένα ζώο της επιλογής τους και κατόπιν απελευθερώνονται στο Δάσος. Ένας απελπισμένος άντρας (Κόλιν Φέρελ) δραπετεύει από το ξενοδοχείο και καταφεύγει στο δάσος, όπου ζουν οι Μοναχικοί. Εκεί ερωτεύεται μία γυναίκα (Ρέιτσελ Βάις), ακόμη κι αν αυτό είναι ενάντια στους κανόνες.

Με αφετηρία ένα υπέροχο και πρωτότυπο σενάριο, ο «Αστακός» ξεκινάει ιδανικά με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο Ξενοδοχείο να εξελίσσονται περίεργα, με χιούμορ, αλλά και με παράλληλες αναγνώσεις. Τα όποια προβλήματα στην εξέλιξη αρχίζουν να εμφανίζονται στο δεύτερο μισό του φιλμ, όταν η δράση μεταφέρεται αντίστοιχα, στο Δάσος και στην Πόλη. Ωστόσο το διφορούμενο τέλος και το γεγονός ότι ο δημιουργός αφήνει στον θεατή την ελευθερία της επιλογής και της ερμηνείας της ιστορίας, είναι λυτρωτικό και για το ίδιο το φιλμ.

«Ποτέ δεν είχα τόσο μικρή άποψη για το παρασκήνιο του χαρακτήρα όσο σε αυτή την ταινία και δεν παραπονιέμαι. Όταν πρωτομίλησα με τον Γιώργο ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι δεν ενδιαφέρεται για το παρελθόν των χαρακτήρων. Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί ο κόσμος του είναι από μόνος του ολοκληρωμένος. Είναι τόσο αποκομμένος από κάθε αναγνωρίσιμη μορφή κοινωνικής δομής. Εκπροσωπεί κάτι υπαρκτό στον σημερινό κόσμο, αλλά το κάνει μ’ έναν οξυμένο τρόπο που είναι δύσκολο να βρω αντιστοιχίες με τους κόσμους που ξέρω τα 37 χρόνια που είμαι στη ζωή. Επικρατούσε μια υπέροχη ατμόσφαιρα αβεβαιότητας σε όλη τη διάρκεια.» – Κόλιν Φέρελ

«Η Αποπλάνηση» (The Beguiled – 2017) της Σοφία Κόπολα (Η.Π.Α.)

Η ατμοσφαιρική ταινία, «Η Αποπλάνηση» (The Beguiled – 2017), βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Κάλιναν, αφηγείται, μέσα από τη γυναικεία ματιά, την ιστορία ενός πληγωμένου στρατιώτη (Κόλιν Φάρελ) που, κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου και συγκεκριμένα το 1864, βρίσκει καταφύγιο, ώσπου να αναρρώσει, σε ένα σχολείο θηλέων οικότροφων στη Βιρτζίνια, όπου τον περιθάλπουν ως ηθικό τους χρέος. Η παρουσία του εκεί όμως, ξυπνά στα κορίτσια και τις μοναχικές γυναίκες του σχολείου (Νικόλ Κίντμαν, Κίρστεν Ντανστ, Ελ Φάνινγκ), καταπιεσμένα ένστικτα, πάθη και ανάγκες, προκαλώντας μεταξύ τους ανταγωνισμούς και συγκρούσεις που φτάνουν ακόμα και στα άκρα.

Η νέα ταινία της Σοφία Κόπολα, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του 70ού Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Ελ Φάνινγκ, Νικόλ Κίντμαν, Κίρστεν Ντανστ, Ανγκουρί Ράις, Κόλιν Φάρελ, Ούνα Λόρενς.

«Η ιστορία ανήκει στο είδος της αμερικανικής, γοτθικής λογοτεχνίας του Νότου. Δεν πρόκειται για ταινία τρόμου, αν και υφέρπει ο τρόμος. Είναι γεμάτη ένταση και καταστροφή. Κι όλα γίνονται μεταξύ γυναικών, πράγμα που τη κάνει ακόμα πιο επιβλητικά σαγηνευτική […] Όταν μου είπε την ιδέα της η Σοφία, δύο χρόνια πριν, κατάλαβα πως αυτό που την τράβηξε στην ιστορία ήταν ο εγκλεισμός και η απομόνωση όλων αυτών των γυναικών […] Υπάρχει θάνατος στην ταινία, αλλά η ταινία πραγματεύεται και τον τρόπο που κάποιος πεθαίνει μέσα του.» – Κίρστεν Ντανστ

«Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» (The Killing of a Sacred Deer – 2017) του Γιώργου Λάνθιμου

Ο Steven (Κόλιν Φάρελ) είναι ένας διαπρεπής καρδιοχειρουργός, παντρεμένος με την Anna (Νικόλ Κίντμαν), μία καταξιωμένη οφθαλμίατρο. Είναι ευκατάστατοι και ζουν ευτυχισμένοι με τα δύο τους παιδιά, την έφηβη Kim (Ράφι Κάσιντι) και τον δωδεκάχρονο Bob (Σάνι Σούλιτς). O Steven έχει αναπτύξει φιλική σχέση με τον Martin (Μπάρι Κέογκαν), ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, ορφανό από πατέρα, το οποίο έχει υπό την προστασία του. Τα πράγματα παίρνουν ολέθρια τροπή όταν ο Steven συστήνει τον Martin στην οικογένεια του. Το νεαρό αγόρι αναστατώνει τον κόσμο τους και υποχρεώνει τον Steven να επιλέξει ανάμεσα σε μια ακραία θυσία ή τον κίνδυνο να χάσει τα πάντα.

Δύο χρόνια μετά τον «Αστακό», ο Γιώργος Λάνθιμος συνεργάζεται και πάλι στο σενάριο με τον Ευθύμη Φιλίππου, σκηνοθετώντας τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού» με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν, Κόλιν Φάρελ, Αλίσια Σίλβερστοουν, Μπάρι Κέογκαν, Ράφι Κάσιντι, Μπιλ Καμπ, Σάνι Σούλιτς. Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Σεναρίου (εξ ημισείας με το «You Were Never Really Here» της Lynne Ramsay), στους Γιώργο Λάνθιμο και  Ευθύμη Φιλίππου στο 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, τον Μάιο του 2017.

Το φιλμ «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» περιγράφει ένα κλειστοφοβικό οικογενειακό περιβάλλον και επικαλείται ήδη από τον τίτλο μια σχέση με τον αρχαίο μύθο της Ιφιγένειας και τον χειροπιαστό τρόμο που κλιμακώνεται σε θυσία. Οι διάλογοι είναι απολαυστικοί, συνεπείς στο – δυσανάλογα των τραγικών περιστάσεων ανέκφραστο – ύφος της σεναριακής ομάδας. Ο σκηνοθέτης ενορχηστρώνει με στυλιζαρισμένες λήψεις και οι αξιόλογοι ηθοποιοί συμμορφώνονται απόλυτα στο αλλόκοτο, παγερό και βασανιστικό κλίμα της ταινίας. Ο «Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» προσφέρει μία μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, με σκηνές που απασχολούν τον θεατή και μετά την προβολή της ταινίας.