Καλωσορίζουμε κινηματογραφικά τον Μάρτιο, ο οποίος συνοδεύεται με το πέρασμα από τον Χειμώνα στην Άνοιξη. Ελπίζοντας ότι η αλλαγή της εποχής θα ζεστάνει όχι μόνο τον καιρό, αλλά και τις καρδιές των ανθρώπων που μας περιβάλουν, παρουσιάζουμε πέντε χαρακτηριστικές ταινίες, οι οποίες άνθισαν επί της μεγάλης οθόνης. Από τις «Άγριες Φράουλες» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, μέχρι τον «Μαγεμένο Απρίλη» του Μάικ Νιούελ…

«Άγριες Φράουλες» (Wild Strawberries – 1957) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

H ταινία ξεκινά μ’ έναν εφιάλτη, καθώς ο γηραιός καθηγητής Ιατρικής – ο οποίος πρόκειται να τιμηθεί από την Ακαδημία για την προσφορά του στην επιστήμη – βλέπει, σ’ ένα φέρετρο που πέφτει από μια νεκροφόρα και ανοίγει μπροστά του, τον εαυτό του νεκρό ενώ ένα ρολόι, χωρίς δείκτες, «δείχνει» την ώρα του Θανάτου. Ο ηλικιωμένος άνδρας (υποδειγματικά ερμηνευμένος από τον μεγάλο σκηνοθέτη της εποχής του βωβού κινηματογράφου, Βίκτορ Σγιόστρομ), ο οποίος στο βωμό της επιτυχίας και της καταξίωσης, θυσίασε την χαρά της ζωής και τους χυμούς του έρωτα, στεγνώνοντας την ψυχή του, πραγματοποιεί το τελευταίο του ταξίδι, ενώ ταυτόχρονα ξαναζεί τη ζωή του και συμφιλιώνεται με τον φόβο του θανάτου.

Ένα γλυκόπικρο οδοιπορικό στις αναμνήσεις και τα όνειρα της ανθρώπινης ύπαρξης και μία από τις δέκα σημαντικότερες ταινίες του σπουδαίου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Τιμήθηκε με την Χρυσή Άρκτο στο  Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου, το 1958. Πρωταγωνιστούν: Βίκτορ Σγιόστρομ, Ινγκριντ Τούλιν, Μπίμπι Αντερσον. Προτάθηκε για το Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου, ενώ τιμήθηκε με την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Διαβάστε επίσης:

• Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: Τοποθετώντας τις ανθρώπινες σχέσεις σε πρώτο πλάνο

«Μαγεμένος Απρίλης» (Enchanted April – 1992) του Μάικ Νιούελ

Στις αρχές της δεκαετίας του 20, τέσσερις Αγγλίδες, που μένουν σε μια βίλα στην Ιταλία, ανακαλύπτουν τον έρωτα, τη φιλία, την απελευθέρωση.

Μία αξιόλογη αγγλική ταινία, σε σκηνοθεσία του Μάικ Νιούελ και με με πρωταγωνιστές τους: Μιράντα Ρίτσαρντσον, Τζόαν Πλόουραϊτ, Πόλι Γουόκερ, Τζόσι Λόρενς, Άλφρεντ Μολίνα. Το φιλμ προτάθηκε για τρία Όσκαρ, ενώ τιμήθηκε και με δύο Χρυσές Σφαίρες: Καλύτερη Ά Γυναικεία Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την υπέροχη Μιράντα Ρίτσαρντσον και Καλύτερη ‘Β Γυναικεία Ερμηνεία για την Τζόαν Πλόουραϊτ. Το Υποψήφιο για Όσκαρ Σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα της Elizabeth von Arnim, το οποίο διασκεύασε για την μεγάλη οθόνη ο Peter Barnes.

«Απίθανες Ιστορίες» (Big Fish – 2003) του Τιμ Μπάρτον
(φωτογραφία άρθρου)

Ο Εντ Μπλουμ είναι ένας αθεράπευτος παραμυθάς, πωλητής στο επάγγελμα. Η επιμονή του να λέει παράξενες ιστορίες για το παρελθόν του, εκνευρίζει τον ενήλικο πλέον γιο του, Γουίλ Μπλουμ, ο οποίος μετά τον γάμο του διακόπτει τις σχέσεις μαζί του για τρία χρόνια. Όταν όμως διαπιστώνεται ότι ο Εντ Μπλουμ έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο, η σύζυγός του Σάντρα Μπλουμ καλεί τον Γουίλ να επιστρέψει να δει τον πατέρα του. Έτσι ο Γουίλ κάνει μια προσπάθεια να ανασυνθέσει την πραγματική ιστορία του, μέσα από αυτό που εκείνος διηγείται.

Πρόκειται για μια μαγική αλληγορική περιπλάνηση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας που αναφέρεται στην ίδια τη ζωή και την ανάγκη της επιστροφής της φαντασίας και του μαγικού στη σύγχρονη πραγματικότητα. Σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον και βασισμένη στο μυθιστόρημα «Big Fish, A Story of Mythic Proportions» του Ντάνιελ Γουάλας, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Τζον Όγκουστ. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Άλμπερτ Φίνεϊ, Μπίλι Κράνταπ, Τζέσικα Λανγκ, Άλισον Λόχμαν, Ελένα Μπόναμ Κάρτερ, Μαριόν Κοτιγιάρ. Προτάθηκε για το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής, την οποία υπογράφει ο Ντάνι Έλφμαν.

«Είμαι ο Έρωτας» (I Am Love / Io Sono L’ Amore – 2009) του Λούκα Γκουαντανίνο

Μεταφερόμαστε αριστοκρατική Art Deco βίλα του Μιλάνου, που ανήκει στους Ρέκι μια πανίσχυρη οικογένεια βιομηχάνων. Είναι η βραδιά των γενεθλίων του ιδρυτή της επιχείρησης, που πρόκειται ν’ ανακοινώσει την αλλαγή σκυτάλης στην μικρή αυτοκρατορία που ο ίδιος δημιούργησε. Στη διάρκεια του δείπνου, ο γοητευτικός εγγονός του Εντοάρντο παρουσιάζει την κοπέλα που θέλει να παντρευτεί, η αδελφή του Ελιζαμπέτα χαρίζει έναν πίνακα στο παππού της κι ένας νεαρός σεφ κάνει μια απροσδόκητη εμφάνιση. Έτσι αρχίζει μια αφήγηση που παρακολουθεί την οικογένεια Ρέκι και τα μυστικά της, κάτω από ένα μικροσκόπιο που βγάζει στην επιφάνεια όλη τη διακριτική γοητεία της μιλανέζικης μπουρζουαζίας, αλλά και όλη την υποκρισία της. Πρωταγωνιστούν: Τίλντα Σουίντον, Φλάβιο Παρέντι, Εντουάρντο Γκαμπριελίνι, Άλμπα Ροργουάχερ, Μαρίζα Μπέρενσον.

«Στην ταινία μου, «Είμαι ο Έρωτας», ήθελα να διερευνήσω τον κόσμο της υψηλής κοινωνίας και τι συμβαίνει όταν ξυπνά η επιθυμία και ο πόθος καθώς και τις  ηθικές τους συνέπειες. Στο «Κάτω από τον ήλιο», οραματίστηκα μια ταινία για την αγάπη, την ομορφιά, την επιθυμία, το σεξ, τη σεξουαλικότητα και τις συμπεριφορές που μπορεί να πυροδοτήσει η παρουσία και μόνο ενός παλιού έρωτα. Απελευθερώνοντας το παρελθόν, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν την αληθινή εκδοχή του εαυτού τους κι οδηγούνται στην πιο σκοτεινή πλευρά τους. Αντιμετωπίζω την ταινία ως ένα μοντέρνο ψυχολογικό δράμα σχέσεων. Εμπνεύστηκα από τον Ρομπέρτο Ροσελίνι, την ενέργεια του Μάρτιν Σκορτσέζε και τη βαθιά διορατικότητα του Τζόναθαν Ντεμ. Είμαι επίσης, μεγάλος θαυμαστής της Πατρίσια Χάισμιθ και του Πολ Μπόουλς, και της οξείας αίσθησης του χιούμορ που έχουν, καθώς και την ικανότητα τους να συλλαμβάνουν χαρακτήρες σ’ έναν κόσμο ξένο από το δικό τους.» – Λούκα Γκουαντανίνο

«Μέχρι Το Θαύμα» (To The Wonder – 2012) του Τέρενς Μάλικ

Στο απόγειο του έρωτά τους, ο Νιλ (Μπεν Άφλεκ) και η Μαρίνα (Όλγκα Κιριλένκο), επισκέπτονται το παραμυθένιο νησάκι Μον Σεν-Μισέλ, που στη Γαλλία είναι γνωστό και ως «Το Θαύμα». Κατά την επιστροφή τους στην Οκλαχόμα όμως, τα προβλήματα αρχίζουν. H Μαρίνα γνωρίζει έναν ιερέα, εξόριστο συμπατριώτη, που παλεύει με την πίστη του (Χαβιέ Μπαρδέμ), ενώ ο Νιλ επανασυνδέεται με μια παιδική του φίλη, την Τζέιν (Ρέιτσελ ΜακΆνταμς).

Μια εξερεύνηση του έρωτα στις πολλές μορφές του, και επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας. Ένα ρομαντικό δράμα γύρω από την περιπλοκότητα της αγάπης σε όλες της μορφές της, δια χειρός Τέρενς Μάλικ, έναν μόλις χρόνο μετά το συζητημένο φιλμ του, «The Tree Of Life». Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι την φωτογραφία της ταινίας, υπογράφει ο σπουδαίος Εμανουέλ Λουμπέσκι, ίσως ο σημαντικότερος διευθυντής φωτογραφίας της γενιάς του.