Έξι χρόνια μετά το εξαιρετικό «Λιμάνι της Χάβρης» (Le Havre – 2011, ο Άκι Καουρισμάκι επιστρέφει δυναμικά με το νέο του φιλμ «Η Άλλη Πλευρά της Ελπίδας» (The Other Side of Hope – 2017). Η βραβευμένη δημιουργία του σπουδαίου Φιλανδού σκηνοθέτη, πραγματεύεται με χιούμορ και ευαισθησία το σημαντικότερο κοινωνικοπολιτικό θέμα της εποχή μας, την προσφυγική κρίση.

Ads

«Με αυτήν την ταινία προσπαθώ να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδομήσω τον ευρωπαϊκό τρόπο που βλέπουν τους πρόσφυγες: είτε ως θλιβερά θύματα είτε ως αλαζονικούς οικονομικούς μετανάστες που εισβάλλουν στις κοινωνίες μας, απλώς για να κλέψουν τις δουλειές μας, τις συζύγους μας, τα σπίτια μας και τα αυτοκίνητά μας. Στην ευρωπαϊκή ιστορία, η δημιουργία και η επιβολή στερεότυπων προκαταλήψεων δημιουργεί μια απειλητική ηχώ. Παραδέχομαι ότι η «Άλλη πλευρά της Ελπίδας» είναι, σε κάποιο βαθμό, μια ταινία που προσπαθεί χωρίς επιμονή να επηρεάσει τις απόψεις και τις θέσεις των θεατών της, προσπαθώντας παράλληλα να χειραγωγήσει τα συναισθήματά τους για να επιτύχει τον στόχο της. Επειδή τέτοιες προσπάθειες συνήθως αποτυγχάνουν, αυτό που θα παραμείνει είναι, ελπίζω, μια σωστή και ελαφρώς μελαγχολική ιστορία που περιβάλλεται από το χιούμορ, όμως με μια άλλη ματιά είναι μια σχεδόν ρεαλιστική ταινία για ορισμένες ανθρώπινες μοίρες τώρα, σε αυτόν τον κόσμο, σήμερα.» – Άκι Καουρισμάκι

image

Η Άλλη Πλευρά της Ελπίδας / The Other Side of Hope / Toivon tuolla puolen
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Άκι Καουρισμάκι
Πρωταγωνιστούν: Σεργουάν Χάτζι, Σακάρι Κουοσμάνεν, Γιάνε Χιουτιαινεν, Ιλκα Κοιβουλα, Νούπου Κόϊβου, Σιμον Χουσεΐν Αλ-Μπαζουν, Νιρόζ Χάτζι, Λίτζα Πακαρίνεν
Φωτογραφία: Τίμο Σάλμινεν
Μοντάζ: Σάμου Χεϊκίλα
Χώρα Παραγωγής: Φινλανδία, Γερμανία
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 100 λεπτά

Ads

image

Ο Κάλεντ, Σύριος μετανάστης, καταφθάνει κρυμμένος σε ένα πλοίο στη Φινλανδία. Έχει χάσει την οικογένεια του στον πόλεμο και ψάχνει την αδερφή του σε όλη την Ευρώπη. Ζητάει άσυλο στη χώρα αλλά απορρίπτεται η αίτησή του. Δραπετεύει από το κέντρο «φιλοξενίας» όπου κρατείται και αντιμετωπίζει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία σε κάθε του βήμα.

Ο Βίκστρομ, Φινλανδός πωλητής ανδρικών πουκάμισων, εγκαταλείπει τη γυναίκα, το σπίτι και την εταιρεία του. Κερδίζει ένα σεβαστό ποσό σε μια παρτίδα πόκερ και αγοράζει ένα εστιατόριο. Έτσι πραγματοποιεί το όνειρό του και φαίνεται να είναι ευτυχισμένος.

image

Ο Βίκστρομ δίνει δουλειά στον Κάλεντ και οι δύο άντρες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, συναντιούνται και οι πορείες τους αλλάζουν για πάντα. Για μια στιγμή, η ζωή μάς δείχνει την πιο φωτεινή πλευρά της, αλλά η μοίρα σύντομα παρεμβαίνει και η ταινία ολοκληρώνεται με ένα ανοιχτό τέλος που οδηγεί σε διαφορετικά μονοπάτια…

image

Ο Άκι Καουρισμάκι περνάει στην «Άλλη Όψη της Ελπίδας» προσεγγίζοντας με αναπάντεχα ευφορικό τρόπο το πιο καυτό πολιτικό θέμα των καιρών μας και φέρνει στο επίκεντρο όλα όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα: την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων.

Aργυρή Άρκτος Σκηνοθεσίας στο 67ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου και Fipresci Grand Prix από την Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, για την Ταινία Λήξης του 23oυ Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας.

image

Πρόκειται για μια γλυκόπικρη κωμωδία που συνορεύει με το δράμα με πρωταγωνιστές έναν πρόσφυγα από τη Συρία που ζητά άσυλο στο Ελσίνκι και έναν μεσήλικα Φιλανδό που αναλαμβάνει να τον βοηθήσει, αλλάζοντας ριζικά τη ζωή του. Το φιλμ αποτελεί το δεύτερο μέρος της σχετικής τριλογίας που εγκαινιάστηκε το 2011 με το «Λιμάνι της Χάβρης».

Ο Φιλανδός κινηματογραφιστής που το 2002, απέσπασε στις Κάννες το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για τον αριστουργηματικό και υποψήφιο για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ «Άνθρωπο Χωρίς Παρελθόν» του, μας προσφέρει μια ακόμη προσεγμένη ταινία, γεμάτη ανθρωπιά, ρομαντικό πνεύμα και αισιόδοξη διάθεση, πάντα βέβαια με το χαρακτηριστικό σαρκαστικό του χιούμορ, που βρίσκεται κι εδώ σε περίοπτη θέση.

image

Το 2011 με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας του «Το Λιμάνι της Χάβρης», ο Άκι Καουρισμάκι είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος μοιάζει να αποφεύγει να καταπιαστεί με το φλέγον ζήτημα της μετανάστευσης, το οποίο είναι απόρροια μιας σταθερά επιδεινούμενης παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής και – πάνω απ’ όλα – ηθικής κρίσης. Μετανάστες από διάφορα μέρη του κόσμου, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν διέξοδο προς τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιμετωπίζονται παραδοσιακά ως πολίτες «Β’ κατηγορίας». Η αλήθεια είναι πως δεν έχω να προτείνω κάποια λύση πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα, ωστόσο η σφοδρή μου επιθυμία να καταπιαστώ με το θέμα της μετανάστευσης με ενέπνευσε να γυρίσω αυτή την – όπως και να το κάνουμε – όχι και τόσο ρεαλιστική ταινία.»

Διαβάστε επίσης:
Η λυτρωτική ιστορία ενός μετανάστη στο «Λιμάνι της Χάβρης» του Καουρισμάκι