Τράπεζες, δάνεια, πλειστηριασμοί, μετοχές, χρηματιστήριο, χρήμα, διαφθορά, κρίση και ανεργία. Έννοιες δυσάρεστα οικίες, που από το 2008 και την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, συναντάμε πλέον σε καθημερινή βάση. Ο Κινηματογράφος, δείχνοντας για άλλη μία φορά τα γρήγορα αντανακλαστικά του δεν έμεινε απαθής, κι ως μορφή τέχνης άμεσα συνδεδεμένη με την μαζική κουλτούρα επηρεάστηκε από την κρίση, αλλά δρώντας αμφίδρομα, επηρέασε με τη σειρά του, το κοινό. Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από την κατάρρευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers και την απαρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, στη δίνη της οποίας συμπαρασύρθηκε και η Ελλάδα, παρουσιάζουμε δεκαπέντε (15) επιλεγμένες ταινίες, που κυκλοφορήσαν στις αίθουσες την τελευταία δεκαετία. Από «Το Παιχνίδι του Χρήματος» της Τζόντι Φόστερ, στο «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα» των αδερφών Νταρντέν και από τον Χρυσό Φοίνικα του Κεν Λόουτς, «I, Daniel Blake», μέχρι το «Κεφάλαιο» του Κώστα Γαβρά και τον «Λύκο της Wall Street» του Μάρτιν Σκορτσέζε.

«I, Daniel Blake» (2016) του Κεν Λόουτς

Στην ταινία «I, Daniel Blake», ο Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας 59χρονος ξυλουργός ο οποίος έπειτα από ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο θα πρέπει να σταματήσει να δουλεύει μέχρις ότου η καρδιά του γίνει ξανά πιο δυνατή. Η γιατρός του τον κρίνει ακατάλληλο για εργασία, όμως οι κοινωνικές υπηρεσίες του Νιούκαστλ όπου ζει θεωρούν ότι δεν δικαιούται το ανάλογο επίδομα, μα το επίδομα κάποιου που θα έπρεπε να ψάχνει για δουλειά.

Δύο χρόνια μετά το υπέροχο «Jimmy’s Hall», Κεν Λόουτς διαψεύδει τις φήμες που ήθελαν να σταματάει την σκηνοθεσία ταινιών μυθοπλασίας και επιστρέφει πανηγυρικά στην Κρουαζέτ, κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα του 69ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών! Μάζι του επιστρέφει και ο εξαιρετικός σεναριογράφος Πολ Λάβερτι – το φιλμ «I, Daniel Blake», αποτελεί την δωδέκατη συνεργασία τους – ο οποίος στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Tvxs.gr είχε πει χαρακτηριστικά:

«Τη δεκαετία του ’80 εργαζόμουν ως δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Νικαράγουα και ήμουν αυτόπτης μάρτυρας του πολέμου στην κεντρική Αμερική, όχι μόνο στη Νικαράγουα, αλλά επίσης στη Γουατεμάλα και αλλού. Δύο – τρία χρόνια μετά τον πόλεμο ήρθα σε επαφή με τον Κεν Λόουτς (Ken Loach) με αφορμή την ταινία «Carla’s Song» (1996), που ουσιαστικά αποτελεί και την αρχή της συνεργασίας μας. Ειλικρινά δεν το είχαμε υπολογίσει έτσι, αλλά ταίριαξαν οι ιδέες και οι ανησυχίες μας και το ένα πρότζεκτ, έφερε το άλλο… Κάνουμε βέβαια διαφορετική δουλειά ο καθένας, εγώ γράφω και ο Κεν σκηνοθετεί, αλλά είναι πολύ όμορφο να συνεργάζεσαι μαζί του. Η πίστη του σε αυτό που κάνει σε κάθε μία από τις ταινίες του είναι σίγουρο κάτι το συγκλονιστικό. Είναι βέβαια πολύ απαιτητικός συνεργάτης, αλλά παράλληλα, είναι ιδιαίτερα ευφυής και σου εξασφαλίζει τον χώρο που χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις. Βέβαια έχει και πολύ χιούμορ…»

Διαβάστε επίσης:
Κεν Λόουτς & Πολ Λάβερτι επιστρέφουν με το υπέροχο «Jimmy’s Hall»
Πολ Λάβερτι – Συνέντευξη με τον βραβευμένο σεναριογράφο του Κεν Λόουτς
Ποιες ταινίες του Φεστιβάλ Καννών θα δούμε στις ελληνικές αίθουσες;
Κεν Λόουτς: «Πρέπει να συμμαχήσουμε με Γαλλία, Ισπανία, Ελλάδα»
Στον Κεν Λόουτς ο Χρυσός Φοίνικας του 69ου Φεστιβάλ Καννών!

«Το Παιχνίδι του Χρήματος» (Money Monster – 2016) της Τζόντι Φόστερ

O Τζορτζ Κλούνεϊ υποδύεται τον Lee Gates, έναν οικονομικό αναλυτή / τηλεοπτική περσόνα, που η άκρως δημοφιλής εκπομπή του τον έχει καταξιώσει ως έναν από τους γκουρού της Wall Street. Μετά τη λυσσαλέα προώθηση μιας μετοχής φούσκας, ένας οργισμένος επενδυτής (Τζακ Ο’ Κόνελ) εισβάλλει στο studio και σε απευθείας μετάδοση κρατάει ομήρους τον genius αναλυτή και την Patty Fenn (Τζούλια Ρόμπερτς), παραγωγό της εκπομπής του. Καθώς ξεδιπλώνονται οι πτυχές μια τεράστιας οικονομικής απάτης, οι Gates και Fenn προσπαθούν παράλληλα να βρουν τρόπο να παραμείνουν ζωντανοί.

 

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός, Τζόντι Φόστερ, επιστρέφει στην σκηνοθετική καρέκλα με μια ταινία που ακροβατεί περίτεχνα ανάμεσα σ’ ένα περιπετειώδες θρίλερ και σε μία σάτιρα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά και του χρηματοοικονομικού συστήματος. Παρά το αρκετά προβλέψιμο σενάριο, είναι η σκηνοθεσία της Αμερικανίδας δημιουργού που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, καθώς και η αξιοποίηση τριών διαφορετικών, αλλά αξιόλογων ηθοποιών: του Τζορτζ Κλούνεϊ, της Τζούλια Ρόμπερτς και του ανερχόμενου και ταλαντούχου, Τζακ Ο’ Κόνελ.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα – Τι θα δούμε το καλοκαίρι στις Κινηματογραφικές Αίθουσες;

«Το Μεγάλο Σορτάρισμα» (The Big Short – 2015) του Άνταμ Μακέι

Στα τέλη του 2008 έσκασε η φούσκα της αμερικάνικης κτηματαγοράς. Οι τιμές των σπιτιών, που είχαν εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστους μήνες. Μαζί τους συμπαρέσυραν και την παγκόσμια οικονομία, οδηγώντας στη χειρότερη κρίση των τελευταίων 80 ετών που παρέσυρε στο διάβα της, κυβερνήσεις και υπόγειες διασυνδέσεις.

Τέσσερις outsiders μικροεπενδυτές – ένας αθυρόστομος αναλυτής (Στιβ Καρέλ), ένας αντικοινωνικός γιατρός με ταλέντο στα μακροοικονομικά (Κρίστιαν Μπέιλ), δυο πιτσιρικάδες μικροεπενδυτές που έστησαν επενδυτικό κεφάλαιο στο γκαράζ του σπιτιού τους (Φιν Γουίτροκ και Τζον Μαγκάρο) κι ένας τραπεζίτης που απλά αξιοποίησε προς ίδιον όφελος μια πληροφορία (Ράιαν Γκόσλινγκ) – διαπιστώνουν αυτό που οι τράπεζες, τα ΜΜΕ και η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν να δουν…

Ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα, σεναριογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Άνταμ Μακέι, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το βιβλίο του Μάικλ Λιούις: «Το Μεγάλο Σορτάρισμα» (The Big Short). Η ταινία παρουσιάζει πως οι τράπεζες, οι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά ακόμα και η αμερικανική κυβέρνηση, αρνούνταν σκοπίμως να αποκαλύψουν την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, συγκαλύπτοντας την μεγάλη απάτη των στεγαστικών δανείων, τον ψεύτικο κόσμο των ομολογιακών συναλλαγών και της κτηματαγοράς.

«Ελπίζω η ταινία να εξαγριώσει τον κόσμο και να βγουν από την αίθουσα με τη διάθεση να εξετάσουν την ψήφο του κυβερνήτη τους στην τραπεζική αναδιάρθρωση. Πρόκειται για μια απολαυστική, αλλά συνάμα κι αποκαλυπτική ταινία, που αφορά σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που άλλαξε τις ζωές όλων μας.» – Άνταμ Μακέι

Διαβάστε επίσης:
Ποντάροντας στην οικονομική κρίση: «Το Μεγάλο Σορτάρισμα»

«99 Σπίτια» (99 Homes – 2014) του Ραμίν Μπαχράνι

Στην επίκαιρη νέα ταινία του Ραμίν Μπαχράνι («ChopShop», «Άντρας Σπρώχνει Καρότσι», «Αντίο Σόλο»), ο χαρισματικός αλλά αδίστακτος επιχειρηματίας, Ρικ Κάρβερ (Μάικλ Σάνον) κερδίζει περιουσίες, επανακτώντας σπίτια και τζογάροντας στην αγορά ακινήτων και το Χρηματιστήριο. Όταν θα κάνει έξωση στον Ντένις Νας (Άντριου Γκάρφιλντ), έναν νεαρό πατέρα που προσπαθεί να φροντίσει τη μητέρα του (Λόρα Ντερν), αλλά και τον μικρό του γιο (Νόα Λόμαξ), ο Νας είναι τόσο απεγνωσμένος να βρει μια λύση, για να παρέχει τα απαραίτητα στην οικογένεια του, που πιάνει δουλειά για τον Κάρβερ – τον άνθρωπο που τον εκδίωξε από το σπίτι του.

Τρία χρόνια μετά την ταινία του «Με Κάθε Κόστος» (At Any Price – 2012), ο αξιόλογος Αμερικανός σκηνοθέτης Ραμίν Μπαχράνι – τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πρόπερσι στο 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης – επιστρέφει με την έκτη μεγάλου μήκους δημιουργία του. Το «99 Σπίτια» (99 Homes – 2014), είναι ένα τραγικά επίκαιρο φιλμ, που μας ξεναγεί με ρεαλιστικό τρόπο στην απαρχή της οικονομικής κρίση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πολίτης όντας πλέον απροστάτευτος και χωρίς κοινωνικό κράτος, μένει μόνος του απέναντι στις ορέξεις των τραπεζών αλλά και των διαφόρων επιτήδειων τύπων που μοιραία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για το προσωπικό τους όφελος.

«Πρόκειται για μια συναρπαστική ταινία, γιατί θέτει τον θεατή εν τω μέσω μιας έντονης και συγκινητικής ανθρώπινης σύγκρουσης. Πραγματεύεται το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος προκειμένου να προστατέψει την οικογένειά του, να εξασφαλίσει μια στέγη στους δικούς του. Η σύγκρουση και η ενέργεια ανάμεσα στον Μάικλ και τον Άντριου είναι εκπληκτική.» – Ραμίν Μπαχράνι

Διαβάστε επίσης:
Τράπεζες, πλειστηριασμοί και κατασχέσεις στα «99 Σπίτια» του Ραμίν Μπαχράνι

«Ο Δρόμος του Χρήματος» (Margin Call – 2011) του Τζ. Σ. Κάντορ

Εικοσιτέσσερις δραματικές ώρες σ’ έναν αμερικανικό επενδυτικό κολοσσό στις αρχές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το 2008. Ένας νέος οικονομικός αναλυτής, υπάλληλος μιας αμερικάνικης εταιρίας επενδύσεων ανακαλύπτει ένα λάθος στην θεμελιώδη εξίσωση του συστήματος οι επιπτώσεις του οποίου απειλούν με κατάρρευση όχι μόνο την εταιρία αλλά και ολόκληρο το οικονομικό σύστημα του δυτικού κόσμου. Τα ανώτερα στελέχη της εταιρίας συνέρχονται με σκοπό να λάβουν αποφάσεις με οικονομικό αλλά και ηθικό αντίκτυπο στις ζωές τους.

Από τις καλύτερες και πιο εύστοχες ταινίες του είδους, με το σενάριο να βασίζεται στην πραγματική ιστορία της Lehman Brothers που κατέρρευσε το 2008. Στο εξαιρετικό καστ, συναντάμε τους ηθοποιούς: Κέβιν Σπέισι, Πολ Μπέτανι, Τσέρεμι Άιρονς, Ζάκαρι Κουίντο, Ντέμι Μουρ, Στάνλεϊ Τούτσι, Μέρι ΜακΝτόνελ, Σάιμον Μπέικερ, Πεν Μπόντγκλεϊ, Σάιμον Μπέικερ

«Πολλοί αναρωτιούνται πως απέκτησα τόση βαθιά κατανόηση αυτής της βιομηχανίας, χωρίς να έχω ποτέ εργαστεί σε αυτήν, όμως ο πατέρας μου εργάστηκε σε αυτό τον τομέα για σχεδόν 40 χρόνια, συγκεκριμένα για την Merrill Lynch, οπότε οπωσδήποτε είχα βαθιά γνώση των ανθρώπων του οικονομικού κόσμου και ακόμα περισσότερο, είχα ισχυρό αίσθημα κατανόησης γι’ αυτό για το οποίοι αυτοί νοιάζονται περισσότερο από οτιδήποτε…» – Τζ. Σ. Κάντορ

«O Λύκος της Wall Street» (The Wolf Of Wall Street – 2013) του Μάρτιν Σκορτσέζε

Με μια παράλογη, όσο και ύποπτη περιουσία στα χέρια του, από πολύ νεαρή ηλικία, ο Τζόρνταν Μπέλφορντ διοχέτευσε τα χρήματά του, σε μία ατελείωτη σειρά από αφροδισιακά: γυναίκες, κοκαΐνη, αυτοκίνητα και στην πανέμορφη σύζυγό του. Ζώντας μία ζωή δίχως μέτρο και χωρίς όρια, μέχρι να καταλήξει με μαθηματική ακρίβεια, στη φυλακή. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε, ακολουθεί την εξωπραγματική άνοδο, τη γεμάτη απολαύσεις ζωή του, αλλά και την πτώση του Τζόρνταν Μπέλφορντ, του χρηματιστή από τη Νέα Υόρκη, που έκανε μια περιουσία εξαπατώντας επενδυτές.

«Αυτή η ιστορία, ήταν σαν ένας μοντέρνος Καλιγούλας για μένα.» –  Λεονάρντο ΝτιΚάπριο

Διαβάστε επίσης:
«O Λύκος της Wall Street» – Η πέμπτη συνεργασία Μάρτιν Σκορτσέζε και Λεονάρντο Ντι Κάπριο

«Ραντεβού στον Αέρα» (Up in the Air – 2009) του Τζέισον Ράιτμαν

Ένας γκουρού σύμβουλος «επαγγελματικής μετάβασης» – δηλαδή ένας ειδήμων στις απολύσεις – ο Ράιαν (Τζορτζ Κλούνεϊ), προσπαθεί μανιωδώς να συγκεντρώσει πάνω από ένα εκατομμύριο μίλια πτήσεων, καθώς αυτό συνιστά τ’ ανομολόγητο πάθος του! Άλλωστε η ζωή του, λόγω επαγγέλματος, είναι σύμφυτη με συνεχείς μετακινήσεις, ξενοδοχεία, αεροδρόμια κι ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, ενώ όλα του τα υπάρχοντα χωράνε σε μια και μόνη τροχήλατη βαλίτσα, οπότε η συγκέντρωση μιλίων είναι ένα παιχνίδι που γεμίζει την άδεια συναισθηματικά ζωή του, που παρουσιάζει επικίνδυνα πτωτικές τάσεις. Όταν συναντά μια όμορφη γυναίκα που ταξιδεύει εξίσου πολύ με εκείνον, οι ισορροπίες της ζωής του ανατρέπονται, καθώς αρχίζει να αρέσκεται στη σταθερότητα και την έννοια του ανήκειν κάπου, ενώ, συμπτωματικά, ακόμα και το επαγγελματικό του μέλλον μοιάζει επισφαλές…

Το σενάριο της ταινίας έχει ως πηγή έμπνευσης το ομώνυμο βιβλίο του Ουόλτερ Κιρν, αλλά ακολουθεί τη δική του αυτόνομη πορεία. Οι ηθοποιοί Τζορτζ Κλούνεϊ, Άνα Κέντρικ, Βέρα Φαρμίγκα, Τζέισον Μπέιτμαν, και Μέλανι Λίσνκεϊ, πρωταγωνιστούν στην ταινία, η οποία έλαβε χώρα την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και καθώς, το θέμα της αφορά σε απολύσεις και στον τρόπο με τον οποίο ανακοινώνεται σε κάποιον κάτι τέτοιο, καθώς και στις επιπτώσεις που αυτό έχει στη ζωή ενός ανθρώπου, ο σκηνοθέτης επέλεξε (εν είδει ντοκουμέντου) να κινηματογραφήσει αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν πληγεί και χάσει τις δουλειές τους.

«Το βιβλίο μου μίλησε σε πολλά επίπεδα. Μου αρέσει η γλώσσα του Ουόλτερ, την οποία και χρησιμοποιώ συχνά κι ο ίδιος. Αλλά καθώς έγραφα το σενάριο, άλλαξε η ίδια μου η ζωή. Γνώρισα τη γυναίκα μου, ερωτεύτηκα κι απόκτησα παιδί. Κι έτσι κι ο πρωταγωνιστής άρχισε να ωριμάζει και να αναζητά περισσότερα από τη ζωή. Το σενάριο λοιπόν κατέληξε να τονίζει το πόσο σημαντικές είναι οι προσωπικές σχέσεις στη ζωή μας. Το προσέγγισα ως την ιστορία ενός άντρα που ενώ θεωρεί πως τα έχει όλα στη ζωή του, αποφεύγει την ευθύνη συμμετοχής σε κάτι ουσιαστικό. Γνήσιο τέκνο μιας εποχής όπου όλοι επικοινωνούμε μέσω κινητών και διαδικτύου, αλλά επί της ουσίας είμαστε απόμακροι κι απομονωμένοι. Είμαστε παγκόσμιοι πολίτες, ξεχνώντας κάθε τι τοπικό κι εθνικό.» – Τζέισον Ράιτμαν

«The Company Men» (2010) του Τζον Γουέλς

O Μπόμπι Γουόκερ (Μπεν Άφλεκ) ζει το τέλειο αμερικανικό όνειρο: έχει μία καλή δουλειά, μία όμορφη οικογένεια, μία λαμπερή Porsche στο γκαράζ. Όμως μετά τη συρρίκνωση της εταιρείας του, τόσο αυτός, όσο και οι συνάδερφοί του Φιλ Γούντγουρντ (Κρις Κούπερ) και Τζιν ΜακΚλάρι (Τόμι Λι Τζόουνς) μένουν άνεργοι και αναγκάζονται να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους ως άντρες, σύζυγοι και πατέρες. Ο Μπόμπι βρίσκει ξανά τον ενθουσιασμό και τη διάθεσή του για ζωή, χτίζοντας σπίτια, σε συνεργασία με τον κουνιάδο του (Κέβιν Κόστνερ), δουλειά στην οποία μπορεί μεν να μην κάνει χρήση όλων των προσόντων του, που τον κάνει ωστόσο να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στη ζωή από το να κυνηγάς συνεχώς μεγάλες και προσοδοφόρες συμφωνίες. Με χιούμορ, πάθος και έντονη παρατηρητικότητα, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Τζον Γουέλς (“ER”, “Τhe West wing” και “Southland “) μας εισάγει στη νέα πραγματικότητα του αμερικανικού ονείρου.

Η ταινία του αναγνωρισμένου σεναριογράφου – σκηνοθέτη Τζον Γουέλς («ER»), εστιάζει στην καθημερινότητα τριών ανδρών που προσπαθούν να επιβιώσουν μιας σειράς επαγγελματικών αλλαγών σε μια πολυεθνική εταιρεία και στο πώς αυτό επηρεάζει τόσο τους ίδιους, όσο και τις οικογένειες τους. Πιο επίκαιρη, παρά ποτέ, η ταινία «The Company Men» θα φέρει μαζί στην μεγάλη οθόνη, τους Τόμι Λι Τζόουνς (βραβευμένος με Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, «The Fugitive»), Μπέν Άφλεκ (Όσκαρ Σεναρίου, «Good Will Hunting»), Κρις Κούπερ (Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, «Adaptation»), Μαρία Μπέλο («A History of Violence») και Κέβιν Κόστνερ (Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, «Dances with Wolves»).

«Όταν υποχωρεί ο πανικός του “τι θα  κάνουμε”, υπάρχει ένα μάθημα που παίρνουμε όλοι. Και αυτό σημαίνει ότι ανησυχούμε λίγο λιγότερο για το τι αυτοκίνητο έχουμε στο γκαράζ και λίγο περισσότερο για το πόσο χρόνο περνάμε με τις οικογένειές μας και τους ανθρώπους που πρόκειται να μας στηρίξουν στις δύσκολες στιγμές.» – Τζον Γουέλς

«Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα» (Deux Jours, Une Nuit / Two Days, One Night – 2014) των Ζαν-Πιέρ και Λυκ Νταρντέν

Η Σάντρα (Μαριόν Κοτιγιάρ), είναι μία νεαρή σύζυγος και μητέρα, η οποία εργάζεται σ’ ένα εργοστάσιο φωτοβολταϊκών σε μία μικρή πόλη του Βελγίου. Κατά την απουσία της σε αναρρωτική άδεια, το αφεντικό της συνειδητοποιεί ότι μπορεί να καλύψει τη βάρδια της με μικρές υπερωρίες και χρηματικά μπόνους. Καλεί λοιπόν τους συναδέλφους της Σάντρας και τους ανακοινώνει την απόφαση του. Η μοίρα πλέον της νεαρής κοπέλας βρίσκεται στα χέρια των δεκαέξι (16) εργατών – συναδέλφων της. Αυτοί είναι οι οποίοι πλέον καλούνται να αποφασίσουν αν θα αρνηθούν τα μπόνους τους για να κρατήσει τη δουλειά της η Σάντρα. Απελπισμένη πλέον η νεαρή σύζυγος και μητέρα, προσπαθεί μέσα στο Σαββατοκύριακο που μεσολαβεί μέχρι τη μυστική ψηφοφορία της Δευτέρας να επισκεφθεί όλους τους συναδέλφους της και με τη βοήθεια του άνδρα της Μανού (Φαμπρίτζιο Ροντζιόνε) να τους πείσει ώστε να ψηφίσουν υπέρ της, έτσι ώστε να μη βρεθεί τη Δευτέρα, άνεργη…

Τρία χρόνια μετά το όμορφο φιλμ τους «Το Παιδί με το Ποδήλατο» (The Kid with a Bike / Le gamin au velo), οι αδερφοί Νταρντέν επέστρεψαν με τη νέα τους δημιουργία «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα» (Deux Jours, Une Nuit / Two Days, One Night). Μία επίκαιρη, δραματική ταινία με πρωταγωνίστρια την πάντα υπέροχη Μαριόν Κοτιγιάρ. Ένα ανθρωποκεντρικό φιλμ, που περιστρέφεται γύρω από την πρόσφατη οικονομική κρίση στην Ευρώπη και το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία…

Διαβάστε επίσης:
Οι Νταρντέν σκηνοθετούν την Κοτιγιάρ στο «Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα»

«Ο Νόμος της Αγοράς» (La Loi du Marché – 2015) του Στέφαν Μπριζέ

Ο Τιερί (Βενσάν Λεντόν), είναι ένας απολυμένος εργάτης, ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει στην σκληρή εργατική τάξη της Γαλλίας έχοντας παράλληλα να συντηρήσει και την οικογένειά του. Όμως αυτό που συναντά σε όλα τα σεμινάρια στα οποία συμμετάσχει αλλά και στις προσπάθειές του να ξεκινήσει δουλειές από το μηδέν, είναι η εκμηδένισή του ως ανθρώπινου όντος από το ίδιο το σύστημα.

Η ταινία «Ο Νόμος της Αγοράς» (La Loi du Marché – 2015) του Στέφαν Μπριζέ, είναι μία συγκλονιστική ακτινογραφία μιας κοινωνίας παραδομένης σε γραφειοκρατικούς, απάνθρωπους θεσμούς και ρυθμούς. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον σπουδαίο Βενσάν Λιντόν, ο οποίος μας χαρίζει μία από τις καλύτερες αντρικές ερμηνείες της τρέχουσας κινηματογραφικής σεζόν. Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι πέρα από τον Λιντόν, οι περισσότεροι συμμετέχοντες στην ταινία, είναι ερασιτέχνες ηθοποιοί.

Διαβάστε επίσης:
Η ανεργία, το δικαίωμα στην εργασία και «Ο Νόμος της Αγοράς»

«Το Κεφάλαιο» (Le Capital – 2012) του Κώστα Γαβρά

Ο Μαρκ Τουρνέιγ (Γκαντ Ελμαλέχ) είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Η καριέρα του απογειώνεται όταν αναλαμβάνει τη διεύθυνση σε μια από τις πιο ισχυρές τραπεζικές μονάδες της Ευρώπης. Το γεγονός αυτό τον τοποθετεί αυτόματα στο επίκεντρο των γεγονότων του διεθνούς χρηματοτραπεζικού συστήματος. Εκεί καλείται να παλέψει και να βγει νικητής σε μια αρένα όπου οι κανόνες αλλάζουν ανάλογα με τους δείκτες των χρηματιστηρίων. Ο φιλόδοξος Μαρκ θα ανέλθει με την ίδια ευκολία και στα σαλόνια μιας μοντέρνας αριστοκρατίας, τα εύσημα της οποίας είναι η οικονομική κυριαρχία και η εξουσία. Σε ένα σύστημα που καταρρέει, ένας άνθρωπος θα προσπαθήσει να αναρριχηθεί.

Φιλμ το οποίο ασκεί έντονη κριτική στο διεθνές οικονομικό σύστημα και αποκαλύπτει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά των υποκινητών της απανταχού εξουσίας και της οικονομικής τρομοκρατίας. Η ταινία, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Σεπτέμβρη του 2012 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, ενώ στη χώρα μας, είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

«Ένας κινηματογραφιστής μπορεί μόνο να κάνει ερωτήσεις. Τις απαντήσεις δεν τις έχει. Τις απαντήσεις πρέπει να τις έχουν αυτοί που επιλέγουμε να διοικήσουν τις χώρες μας. Αυτοί που διοικούν τις χώρες σήμερα δεν έχουν καν δύναμη απέναντι στην οικονομία και στους τραπεζίτες. Η δημοκρατία έχει «αδυνατίσει» τρομερά. Οι τραπεζίτες, είναι σαν παιδιά, δεν βλέπουν τις πραγματικές ζωές των ανθρώπων. Όταν απολύουν 2.000 κόσμο, δεν σκέφτονται την πραγματική τους ζωή. Οι άνθρωποι είναι αριθμοί, γραφήματα για αυτούς. Το Wall Street με τον Μάικλ Ντάγκλας είναι μια πολύ καλή ταινία, αλλά στο τέλος θριαμβεύει ο συνδικαλιστής. Αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι στον κόσμο της οικονομίας, ο καθένας παίζει παιχνίδια που θα κρίνουν ποιος θα είναι ο βασιλιάς.» – Κώστας Γαβράς

Διαβάστε επίσης:
Κώστας Γαβράς: Πολιτική και κοινωνικός προβληματισμός στην μεγάλη οθόνη

«Όμορφη Νιότη» (Beautiful Youth / Hermosa juventud – 2014) του Χάιμε Ροζάλες

Η Ναταλία (Ίνγκριντ Γκαρσία Τζόνσον – Ingrid García Jonsson) και ο Κάρλος (Κάρλος Ροντρίγκεζ – Carlos Rodríguez), είναι δύο ερωτευμένοι εικοσάρηδες, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν στην Ισπανία του σήμερα. Όμως η κρίση και οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι, τους εμποδίζουν να ζήσουν με τον τρόπο που θα ήθελαν. Χωρίς ελπίδα για το αύριο, οι φιλοδοξίες τους παραμένουν χαμηλές. Με την ελπίδα να κερδίσουν κάποια χρήματα, η Ναταλία και ο Κάρλος, αποφασίζουν να «γυρίσουν» μια ερασιτεχνική πορνογραφική ταινία. Οι συνθήκες επιβίωσης τους θα επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο, μετά τη γέννηση της κόρης τους Τζούλια. Η οικονομική του κατάσταση είναι πλέον οριακή και ο ερχομός του παιδιού, παρά την χαρά που τους δίνει, θα αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα για τις αλλαγές που θα πραγματοποιήσουν στη ζωή τους…

Ο Ισπανός σκηνοθέτης Χάιμε Ροζάλες (The Hours of the Day – 2003, Solitary Fragments – 2007), επιστρέφει δυναμικά με τη νέα του δημιουργία: «Όμορφη Νιότη» (Beautiful Youth / Hermosa juventud). Η ταινία απέσπασε Ειδική Μνεία Οικουμενικής Επιτροπής, πέρσι τον Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ στη χώρα μας είχαμε την ευκαιρία να τη δούμε στις 20ες Νύχτες Πρεμιέρας. Το φιλμ διηγείται με ρεαλισμό και ευρηματικότητα, την ιστορία δύο εικοσάρηδων στην σημερινή Ισπανία της ανεργίας και των χαμένων ευκαιριών. Ο Ροζάλες στοχεύει στην αποτύπωση της σύγχρονης πραγματικότητας με κάθε δυνατό μέσο, από τις ερμηνείες των ηθοποιών του – Ίνγκριντ Γκαρσία Τζόνσον και Κάρλος Ροντρίγκεζ – έως την χρήση της εικόνας και του ήχου.

Διαβάστε επίσης:
«Όμορφη Νιότη» με φόντο την οικονομική κρίση στην Ισπανία

«Λεβιάθαν» (Leviathan – 2014) του Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ (Ρωσία)

Ο Κόλια (Αλεξέι, Σερεμπριάκοφ – Aleksey Serebryakov) ζει σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στη θάλασσα Μπάρεντς στη Βόρειο Ρωσία. Έχει ένα ιδιόκτητο συνεργείο αυτοκινήτων δίπλα στο σπίτι του, όπου μένει με τη νεαρή γυναίκα του, Λίλια (Έλενα Λιάντοβα – Elena Lyadova), και τον γιο του απ’ τον προηγούμενό του γάμο, Ρόμα. Ο Βαντίμ Σελεβγιάτ (Ρομάν Μαντιάνοφ – Roman Madyanov), ο δήμαρχος της πόλης, θέλει να του πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και τη γη που κατέχει.

Το «Λεβιάθαν» (Leviathan), αποτελεί την τέταρτη μεγάλου μήκους δημιουργία του Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ. Πρόκειται για μία υπέροχη, όσο και τραγική ιστορία διαπλοκής και διαφθοράς σε μία συντηρητική Ρωσία, με αναγωγές στην Παλαιά Διαθήκη αλλά και στη ρώσικη λογοτεχνία. Ένα φιλμ που προβλήθηκε πέρσι τον Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών κι έκτοτε αποτελεί δικαίως, θέμα συζήτησης όπου κι αν παρουσιάστηκε. Το «Λεβιάθαν» είναι μία δεξιοτεχνικά δοσμένη ταινία κοινωνικής κριτικής που θέτει καίρια ερωτήματα για το καθεστώς Πούτιν, αλλά και γενικότερα.

Διαβάστε επίσης:
Μια άλλη όψη της Ρωσίας αποκαλύπτεται στο «Λεβιάθαν»

«Ένας Άλλος Κόσμος» (2015) του Χριστόφορου Παπακαλιάτη

Τρεις συναντήσεις ανάμεσα σε ζευγάρια που φαινομενικά δεν έχουν τίποτα κοινό. Όμως η ζωή τους θα αποκτήσει πάλι νόημα. Θα δουν τον κόσμο διαφορετικά, θα αναθεωρήσουν, θα πιστέψουν, θα μάθουν, θα ξαναζήσουν, αναζητώντας την ελπίδα και τον Έρωτα. Ο J..K.Simmons με τη Μαρία Καβογιάννη, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης με την Andrea Osvart, ο Tawfeek Barhom με τη Νίκη Βακάλη και ο Μηνάς Χατζησάββας ως συνδεκτικός κρίκος των τριών ιστοριών, αλλά και δραματικός καταλύτης των εξελίξεων.

Οικονομική κρίση, εργασιακό, απολύσεις, μεταναστευτικό, φασισμός, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία με τα οποία οι ήρωες θα παλέψουν, προκειμένου να υπερασπιστούν των έρωτα τους, πιστεύοντας πως έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο. Τρεις ιστορίες αγάπης ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους υπηκόους με φόντο μία χώρα που αλλάζει ραγδαία. Επτά πρωταγωνιστές από τρεις διαφορετικές χώρες συναντήθηκαν στην Ελλάδα, προκειμένου να λάβουν μέρος σε μία εντυπωσιακή ελληνική παραγωγή.

Διαβάστε επίσης:
Τρεις ιστορίες αγάπης με φόντο την οικονομική κρίση: «Ένας Άλλος Κόσμος»

«Τετάρτη 04:45» (Wednesday 04:45 – 2015) του Αλέξη Αλεξίου

Αθήνα, Χειμώνας 2010. Ο Στέλιος Δημητρακόπουλος (Στέλιος Μάινας) έχει τριάντα δύο (32) ώρες πριν χάσει τα πάντα. Από το τζαζ μπαρ που με πολύ κόπο διατηρεί σε λειτουργία εδώ και χρόνια, μέχρι την ίδια του την οικογένεια. Ο Ρουμάνος γκάνγκστερ που του έχει δανείσει χρήματα, απαιτεί να εξοφληθεί το χρέος του άμεσα. Ο μεσολαβητής και πρώην φίλος του Στέλιου (Δημήτρης Τζουμάκης), τον υποχρεώνει σε διάφορα παράνομα θελήματα. Η σύζυγος του (Μαρία Ναυπλιώτου) σκέφτεται σοβαρά να τον εγκαταλείψει, ενώ ένας ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου (Γιώργος Συμεωνίδης), χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, αποφασίζει να σηκώσει επιτέλους το ανάστημά του. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, ο χρόνος τρέχει, και το έλατο στο σπίτι του Στέλιου πρέπει να στολιστεί…

Μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο του με τίτλο «Ιστορία 52» ο Αλέξης Αλεξίου επιστρέφει με τη νέα του ταινία: «Τετάρτη 04:45» (Wednesday 04:45). Πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό και αγωνιώδες θρίλερ, μία ιστορία εκδίκησης με στοιχεία μαύρου χιούμορ και αριστοτεχνικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, όπου ξεχωρίζει η υπέροχη ερμηνεία του Στέλιου Μάινα.

Διαβάστε επίσης:
«Τετάρτη 04:45» του Αλέξη Αλεξίου
Η «Τετάρτη 04:45» θριάμβευσε στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου